ΚΥΡΙΑΚΗ 17/11/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκά ΙΒ’ 16-21)   17-11-2024

 

Για να καταλάβουμε καλύτερα την παραβολή του άφρονα πλουσίου, που ακούσαμε σήμερα αγαπητοί αδελφοί, είναι χρήσιμο να μάθουμε τι είπε ο Χριστός στους ακροατές του, πριν τους πει αυτήν την παραβολή. Τους είπε: να προσέχετε και να προφυλάγεστε από κάθε είδος πλεονεξίας. Το να επιζητάς να αποκτάς πολλά υλικά αγαθά, περισσότερα από αυτά που σου χρειάζονται, δεν θα σε κάνει πιο χαρούμενο. Τα πολλά πλούτη δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στον άνθρωπο, ούτε μακροζωία ούτε ευχάριστη ζωή.

Αφού είπε λοιπόν ο Χριστός αυτά για την αποφυγή της πλεονεξίας, στη συνέχεια είπε και την παραβολή του άφρονα πλουσίου. Αυτός ο άνθρωπος νόμιζε ότι εάν μάζευε πολλά αγαθά, θα ζούσε πολλά χρόνια και θα ήταν ευτυχισμένος. Αφού συγκέντρωσε λοιπόν στις αποθήκες του άφθονα πλούτη, είπε στην ψυχή του: «Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, φάγε, πίε, εὐφραίνου.» Στον εαυτό του τα είπε αυτά. Τώρα απόλαυσε όσο θέλεις. Έχεις όλες τις προϋποθέσεις. Είπε όμως στον εαυτό του και κάτι άλλο, λες και είχε υπογράψει κανένα συμβόλαιο με το χάρο. «Ἒχεις πολλὰ ἀγαθὰ εἰς ἔτη πολλά.» Τα υλικά αγαθά που έχουμε μαζέψει θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε πολλά χρόνια.

Πόσο έξω έπεσε στους υπολογισμούς του, μας το λέει στη συνέχεια η παραβολή. Το ίδιο βράδυ, ο χάρος ξέχασε τη συμφωνία και τον επισκέφθηκε. Ο Θεός, που γελάει όταν ο άνθρωπος κάνει τέτοια προγράμματα, λέει στον άφρονα πλούσιο: αυτήν την ώρα φεύγεις από αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, αυτά που ετοίμασες σε ποιόν ανήκουν; Αυτά θα πάθουν και όλοι εκείνοι που συγκεντρώνουν πολλά υλικά πράγματα χωρίς να προβληματίζονται αν ο αγώνας τους είναι σύμφωνος με το θέλημα του Θεού.

Η πλεονεξία λοιπόν αγαπητοί αδελφοί, δεν εξασφαλίζει στον άνθρωπο, ούτε τη μακροζωία, ούτε την ευτυχία. Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας πολλές περιπτώσεις που το επιβεβαιώνουν αυτό. Επιγραμματικά ας αναφέρουμε μερικές. Πότε ένα παιδί είναι ευτυχισμένο; Όταν μεγαλώνει σαν μοναχοπαίδι βουτηγμένο μέσα στα πλούτη των γονέων του, ή όταν μεγαλώνει μέσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια; Έχουμε παρατηρήσει ότι αν πάρουμε ένα πανάκριβο παιχνίδι σε ένα παιδί, γρήγορα θα το παρατήσει και θα τρέξει έξω στο χώμα να παίξει με τις πετρούλες και τα κονσερβοκούτια.

Ακόμη, ποιος κοιμάται πιο ήσυχος και ήρεμος, ο πάμπλουτος που φοβάται μην τον σκοτώσουν και τον ληστέψουν ή αυτός που έχει τα απαραίτητα για να ζήσει στο φτωχικό σπιτάκι του με την οικογένεια του;

Ένας Δεσπότης έλεγε από άμβωνος: να σας δώσω όσα χρήματα έχω, για να μου δώσετε μια ώρα ύπνου τη νύχτα.

Το Ευαγγέλιο λέει: χαίρεσαι περισσότερο όταν δίνεις, παρά όταν παίρνεις. Εσείς σ’ αυτά που είπαμε, προσθέστε και αυτά τα παραδείγματα που έχετε στο μυαλό σας.

Ας μάθουμε λοιπόν όλοι μας αυτό δεν έμαθε ο άφρων πλούσιος της παραβολής: τα πολλά υλικά αγαθά δεν εξασφαλίζουν ούτε την μακροζωία, ούτε την ευτυχία!

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 10/11/2024

                                                  

ΚΥΡΙΑΚΗ Η’ ΛΟΥΚΑ      12/11/2024

Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη

          Σήμερα ακούσαμε αγαπητοί αδελφοί την υπέροχη παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Κάποιος άνθρωπος λέει ο Χριστός, κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Στο δρόμο έπεσε σε ενέδρα ληστών, οι οποίοι αφού του πήραν ό,τι είχε πάνω του, ακόμα και τα ρούχα του, τον ξυλοκόπησαν και τον άφησαν στη μέση του δρόμου μισοπεθαμένο. Πέρασαν από κει ένας ιερέας κι ένας διάκονος των Ιουδαίων, μα δεν του έδωσαν σημασία. Αργότερα πέρασε ένας Σαμαρείτης που είχε μέσα του πολλή αγάπη για τον συνάνθρωπό του, τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε, τον ανέβασε στο ζώο του και τον μετέφερε στο πρώτο πανδοχείο που βρήκε στο δρόμο του. Πλήρωσε με δύο δηνάρια τον πανδοχέα για να τον περιποιηθεί και να τον φιλοξενήσει μέχρι να γίνει καλά. Έφυγε για τον προορισμό του και υποσχέθηκε ότι στην επιστροφή θα πληρώσει και τα υπόλοιπα χρήματα που θα χρειαστούν για την περιποίηση του πληγωμένου ανθρώπου. Αυτή είναι με λίγα λόγια η παραβολή του καλού Σαμαρείτη.

Αλλά γιατί ο Χριστός είπε αυτήν την παραβολή; Δύο διδάγματα ήθελε να αφήσει σε όλους μας αγαπητοί αδελφοί με την παραβολή αυτή ο Χριστός. Το ένα πολύ φανερό και το άλλο κρυμμένο τόσο, που χρειάστηκε να έλθουν αργότερα οι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα πατέρες μας, για να μας το φανερώσουν.

Το πρώτο δίδαγμα είναι ότι πρέπει να μην αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπό μας, προ πάντων όταν βρίσκεται σε κάποια δυσκολία. Αυτό που έκαναν οι δύο Ιουδαίοι κληρικοί, ήταν απαράδεκτο. Είδαν πεσμένο στο δρόμο ημιθανή τον συνάνθρωπό τους και φρόντισαν να απομακρυνθούν γρήγορα. Δεν συγκινήθηκαν ούτε από την συμφορά που τον βρήκε ούτε από τα βογκητά του. Είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς από εμάς τον εαυτό του στη θέση αυτών των δύο άσπλαχνων ανθρώπων; Όταν σκέπτεσαι ότι ο γείτονάς σου, ο αδελφός σου  υποφέρει και ενώ μπορείς να βοηθήσεις, δεν βοηθάς, πώς θα κοιμηθείς ήσυχος το βράδυ; Η συνείδησή σου θα σε αφήσει να ηρεμήσεις; Δεν θα βλέπεις στον ύπνο σου συνέχεια τα θλιμμένα πονεμένα μάτια του να σε βλέπουν ικετευτικά; Πώς θα μπορέσεις να ησυχάσεις, όταν σκέπτεσαι ότι τα παιδάκια του γείτονά σου κοιμούνται νηστικά γιατί δεν έχουν οι γονείς τους να τους δώσουν λίγο γάλα; Πώς θα μπορέσεις να απολαύσεις την ζεστασιά του σπιτιού σου το χειμώνα, όταν ξέρεις ότι κάποια οικογένεια, δεν έχει σκεπάσματα και ζεστά ρούχα, ενώ η αποθήκη σου είναι γεμάτη από ρούχα που μπορούν να ζεστάνουν πολλούς φτωχούς ανθρώπους; Αυτά κι άλλα πολλά ήθελε να πει με την παραβολή του ο Χριστός στον νομικό που πήγε κοροϊδευτικά να τον ρωτήσει, «Τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω τον παράδεισο;» και με αρκετή δόση υπερηφάνειας, που νόμιζε ότι τα ήξερε όλα, ξαναρωτάει: «Kαι ποιος είναι ο πλησίον μου;»  Ζητιάνοι, φτωχοί, άρρωστοι, πονεμένοι γύρω του και ρωτούσε ποιος είναι ο πλησίον του! Έτσι συμβαίνει δυστυχώς. Όταν ο άνθρωπος είναι βολεμένος, δεν βλέπει γύρω του. Μόνο τον εαυτό του βλέπει. Εκείνος να καλοπερνάει κι ας υποφέρουν γύρω του οι υπόλοιποι. Φροντίζει να μην τους βλέπει και να μην μαθαίνει τη δυστυχία τους και τις δυσκολίες τους, για να μη του χαλάνε τη διάθεση και το βόλεμά του. Ο πρώτος λόγος λοιπόν για τον οποίο είπε ο Χριστός την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, ήταν να ταρακουνήσει τον νομικό που ενδιαφερόταν δήθεν για τον παράδεισο και όλους μας βεβαίως και  να μας πει να βγούμε από το φίλαυτο καβούκι μας και να ρίξουμε μια ματιά στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας. Μήπως πονάνε; Μήπως πεινάνε; Μήπως κρυώνουν; Μήπως έχουν ανάγκη να τους πούμε μια καλή κουβέντα; Μήπως ζητάνε έναν άνθρωπο να τους ακούσει; Ο κάθε άνθρωπος είναι πλησίον μας!

Ο Χριστός όμως δεν είπε αυτήν την παραβολή για να συνετίσει μόνο τον νομικό. Είχε κι ένα άλλο στόχο που για να τον μάθουμε έπρεπε να περάσουν τρεις αιώνες μέχρι να έλθει ο θεοφώτιστος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για να τον αποκρυπτογραφήσει. Κατά τον μεγάλο αυτό πατέρα της Εκκλησίας μας, μέσα σ’ αυτήν την παραβολή κρύβεται όλο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Ερμηνεύοντας λοιπόν αλληγορικά την παραβολή ο Ιερός Χρυσόστομος λέει ότι η Ιερουσαλήμ εικονίζει τον ουρανό, την ζωή του ανθρώπου στον παράδεισο, η Ιεριχώ συμβολίζει τον κοσμικό τρόπο ζωής στον οποίο ξέπεσε ο άνθρωπος μετά την παρακοή, γι’ αυτό κυριαρχείται από τον διάβολο, ο οποίος τον γεμίζει με μώλωπες, με πληγές, αμαρτίες. Ο Θεός όμως δεν επέτρεψε στον διάβολο να τον θανατώσει, γιατί αποβλέπει τελικά στην σωτηρία του, αφού «Θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι». Ο ιερεύς που πέρασε εικονίζει τους ιερείς Μωυσή – Ααρών – Σαμουήλ που μπορεί να έκαναν θαύματα, αλλά δεν είχαν την αποστολή και τη δυνατότητα της σωτηρίας του ανθρώπου. Το ίδιο και ο Λευίτης που συμβολίζει τους προφήτες, που ούτε αυτοί με τις διδασκαλίες τους έσωσαν τον πληγωμένο, αφού και οι δύο ήταν σαν αυτόν αμαρτωλοί. Ο Σαμαρείτης συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, που έγινε άνθρωπος επί τούτου, για να σώσει  τον πληγωμένο από την αμαρτία και τον διάβολο, άνθρωπο. Το λάδι και το κρασί που τα ανακάτεψε για να θεραπεύσει τις πληγές, είναι η ένωση της Θείας και της ανθρώπινης φύσης Του. Η ένωση του Αγίου Πνεύματος με το τίμιο Αίμα της Σταυρικής θυσίας Του συντελεί στην σωτηρία του ανθρώπου. Στο πρόσωπο του πανδοχέα ο Ιερός πατέρας βλέπει τον Απόστολο Παύλο που μαζί με τους άλλους Αποστόλους και τους ιερείς της Καινής Διαθήκης, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για την θεραπεία των τραυματισμένων, από τον διάβολο, αμαρτωλών ανθρώπων μέσα στο πανδοχείο, δηλαδή μέσα στην Εκκλησία με τα μυστήριά της. Τα δύο δηνάρια που έδωσε ο καλός Σαμαρείτης στον πανδοχέα, είναι οι δύο Διαθήκες, η Παλαιά και η Καινή, με τη διδασκαλία των οποίων γίνεται η περιποίηση – η θεραπεία των αμαρτωλών. Αν χρειαστεί, ο πανδοχέας και οι συνεργάτες του, που υπηρετούν στην Εκκλησία, θα δουλέψουν και παραπάνω, διαθέτοντας όλες τις σωματικές και πνευματικές δυνάμεις τους. Θα τους ξεπληρώσει ο καλός Σαμαρείτης ο Χριστός, όταν θα ξαναέλθει στη Δευτέρα Παρουσία Του.

Αξιοσημείωτο είναι κατά τον Ιερό πατέρα, το ότι στο πανδοχείο, στην Εκκλησία, γίνονται δεχτοί όλοι. Όσο βαριά κι αν είναι η κατάστασή τους, όσο μεγάλες κι αν είναι οι πληγές τους. Η Εκκλησία πάντα θα θεραπεύει με το κρασί της, που είναι ο στυφτικός λόγος του Ευαγγελίου και με το λάδι, που είναι ο γεμάτος αγάπη και καλοσύνη θεραπευτικός λόγος του Χριστού. Μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος βρίσκει πάντα την παρηγοριά και τη θεραπεία.

Αγαπητοί αδελφοί, αυτή είναι η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που μαζί με την παραβολή του Ασώτου, μας δίνουν την σιγουριά ότι όσο αμαρτωλοί, όσο πληγωμένοι κι αν είμαστε, ο Χριστός μας, ο καλός Σαμαρείτης, θα βρει τον τρόπο να μας θεραπεύσει, για να ζούμε κοντά Του, αιώνια στη Βασιλεία Του.   

Αμήν.     

ΚΥΡΙΑΚΗ 03/11/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΛΟΥΚΑ  (ΛΟΥΚΑ ΙΣΤ΄ 19-31)  03/11/2024

        Είναι πολύ σημαντική η παραβολή που ακούσαμε σήμερα αγαπητοί αδελφοί. Και είναι σημαντική γιατί μας ανοίγει ένα μικρό παραθυράκι για να δούμε τι γίνεται στην άλλη ζωή.

        Μας παρουσιάζει ο Χριστός δύο ανθρώπους και μας λέει πώς ζούσαν στην επί γης ζωή τους και πώς είναι τώρα στην άλλη - στην αιώνια ζωή. Ο ένας απ' αυτούς ήταν άπιστος. Ζούσε με τέτοιο τρόπο που έδειχνε καθαρά ότι αδιαφορούσε για το τι θα γίνει μετά το θάνατο. Ο άλλος υπέμενε με καρτερία τις δυσκολίες της εδώ ζωής, με την ελπίδα και τη βεβαιότητα ότι στην άλλη ζωή θα ήταν διαφορετικά.

        Και όντως, ο άπιστος και αδιάφορος, στην άλλη ζωή βρέθηκε προ εκπλήξεων. Εκείνος ζούσε μέσα στο σκοτάδι και στον "τόπο της βασάνου", όπως ομολογούσε ο ίδιος, ενώ έβλεπε τον περιφρονημένο και υπομονετικό φτωχό Λάζαρο, να βρίσκεται στις αγκάλες του πατριάρχη Αβραάμ, μέσα στο άπλετο φως που σκορπούσε παντού η παρουσία του Θεού.

        Εντύπωση μας κάνει η απάντηση που πήρε από τον Αβραάμ, όταν του ζήτησε να στείλει πίσω τον ευτυχισμένο Λάζαρο για να ειδοποιήσει τους πέντε αδελφούς του που και αυτοί ζούσαν όπως εκείνος. Απολάμβαναν όλες τις αμαρτωλές χαρές αυτής της ζωής, χωρίς να πιστεύουν στις Άγιες Γραφές και χωρίς να βάζουν καν στο μυαλό τους ότι υπάρχει κι άλλη ζωή.

Είπε ο Αβραάμ στον ταλαίπωρο πλούσιο: 

Δεν έχουν ανάγκη οι αδελφοί σου να τους εμφανισθεί κάποιος αναστημένος νεκρός για να τους δώσει συμβουλές. Εκείνο που τους χρειάζεται είναι να μελετήσουν τις Αγίες Γραφές και να τις εφαρμόσουν στη ζωή τους.

"Εἰ Μωϋσέως καί τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδέ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται " (Λουκά ΙΣΤ΄ 31)

Και είναι πολύ σημαντική η απάντηση αυτή του Αβραάμ για όλους μας αγαπητοί αδελφοί, γιατί μας λέει ότι για να κερδίσουμε και μεις την ολόφωτη αιώνια ζωή κοντά στο Χριστό και όλους τους Αγίους, πρέπει να μελετούμε και να εφαρμόζουμε την Αγία Γραφή στη ζωή μας.

        Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είναι δεδομένο πως επειδή δεν είμαστε πλούσιοι σαν τον πλούσιο της παραβολής, θα πάμε οπωσδήποτε στην Βασιλεία του Θεού.

        Ακόμη ορισμένοι λένε ότι ο Θεός δεν μας έδωσε πολλά στοιχεία σχετικά με την άλλη ζωή. Από την παραβολή που ακούσαμε σήμερα μαθαίνουμε όσα είναι απαραίτητα. Το Ευαγγέλιο περιέχει όλα εκείνα που χρειάζονται να γνωρίζουμε, για να εξασφαλίσουμε την αιωνιότητα. 

        Το πρόβλημα πού βρίσκεται;

Στο να έχουμε το ενδιαφέρον που χρειάζεται για να μάθουμε και να εφαρμόσουμε αυτά που διδάσκει η Αγία Γραφή. Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι στο αν πιστεύουμε σ' αυτά που είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή. Απορροφημένοι από τις ηδονές και τις φροντίδες της επί γης ζωής, μήπως ξεχνάμε πως έχουμε μέσα μας και μια αθάνατη ψυχή; Μήπως με τη μεγάλη εμπιστοσύνη που έχουμε στο μυαλό μας , στη λογική μας και στην εξυπνάδα μας, δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για το μετά;  Μήπως βλέποντας την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογικής επιστήμης, νομίζουμε πως όλα θα λυθούν στα εργαστήρια των επιστημόνων; Μήπως έχουμε γεμίσει το μυαλό μας με τόσες πολλές γνώσεις που δεν έχουμε αφήσει καθόλου χώρο για ό,τι πνευματικό, ωφέλιμο και χρήσιμο για την άλλη ζωή; Θα μου πείτε και ποιός πιστεύει στην άλλη ζωή;  Έτσι νομίζουμε! Όλοι πιστεύουν. Κανένας δεν θέλει αυτό που λέγεται νεκροταφείο να είναι το τέλος. Για παρατηρείστε ότι όλοι μιλάμε στους νεκρούς μας σαν να είναι ζωντανοί την ώρα που είναι στο φέρετρο. Όλοι μας ακούμε στις κηδείες να λένε τα ορφανά παιδιά στους νεκρούς γονείς τους: Πού μας αφήνετε ορφανούς; Ακούμε στις κηδείες, όταν φεύγει ο ένας από τους δύο αγαπημένους συζύγους: Γιατί φεύγεις και μ' αφήνεις μόνο; Πόσοι κάνουν παράπονο ότι ο πατέρας τους, η μητέρα τους δεν ήλθε στον ύπνο τους να τους μιλήσει! Όλα αυτά και χίλια δυο άλλα δείχνουν πως όλοι πιστεύουν στην άλλη ζωή. Το θέμα είναι πιστεύουν σωστά;

        Η αλήθεια για την άλλη ζωή βρίσκεται στις λέξεις και τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Ας ακούσουμε λοιπόν και ας υπακούσουμε στην απάντηση που έδωσε ο Αβραάμ στον πλούσιο της σημερινής παραβολής:

" Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας, ἀκουσάτωσαν αὐτῶν ". Όποιος έχει ερωτηματικά για τη ψυχή, για το θάνατο, για την μετά θάνατον ζωή, ας καταφύγει στις Άγιες Γραφές. Εκεί θα βρει την απάντηση!

        Τέλος, ας πούμε στο Χριστό μας ένα μεγάλο ευχαριστώ, που μας είπε αυτή την παραβολή!

Την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου!  

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/10/2024

                                         

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ      (Λουκά Η’ 41-56)    27/10/2024

 

Και τα δύο θαύματα που μας διηγήθηκε σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς αγαπητοί αδελφοί, έγιναν επειδή πίστευαν στην θεότητα του Ιησού Χριστού, αυτοί που τον πλησίασαν. Με πολλή πίστη άγγιξε το ρούχο του Χριστού η γυναίκα που επί δώδεκα χρόνια την ταλαιπωρούσαν οι αιμορραγίες και έγινε αμέσως καλά. Σταμάτησαν οι αιμορραγίες και ο Χριστός βράβευσε την πίστη της λέγοντάς της: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.»

Με πολλή πίστη πλησίασε τον Χριστό και ο αρχισυνάγωγος που είχε άρρωστο το κοριτσάκι του για να ζητήσει να το θεραπεύσει. Αυτός όμως πέρασε και αρκετές δοκιμασίες. Δοκιμάστηκε η πίστη του, όταν ήλθαν οι υπηρέτες και του είπαν: « Μην κουβαλάς τον Διδάσκαλο άδικα στο σπίτι σου, γιατί το κοριτσάκι σου πέθανε». Τον πρόλαβε όμως εκείνη τη στιγμή ο Χριστός για να μη καταρρεύσει λέγοντάς του: «Άσε αυτούς να λένε ότι θέλουν, εσύ μόνο να πιστεύεις ότι είμαι ο Θεός και όταν έρθω στο σπίτι σου όλα θα αλλάξουν». Δοκιμάστηκε ακόμη η πίστη του αρχισυνάγωγου και όταν έφτασε μαζί με το Χριστό στο σπίτι του, γιατί όλοι, η γυναίκα του και οι συγγενείς του, του έλεγαν ότι το παιδί είναι νεκρό, και άδικα ελπίζει στη δύναμη του Χριστού. Μάλιστα κορόιδευαν το Χριστό όταν Εκείνος επέμενε ότι το παιδί δεν πέθανε αλλά κοιμάται. Να το δίλλημα του Ιαείρου: να πιστέψει στη θεότητα του Χριστού ή στις μαρτυρίες των συγγενών; Φαίνεται ότι πρυτάνευσε το πρώτο. Πίστεψε στη θεότητα του Χριστού. Με συγκίνηση ακούει το πρόσταγμα του Χριστού προς το νεκρό παιδί : «Ταλιθὰ κοῦ μι», κορίτσι μου σήκω επάνω. Με πολλή μεγάλη χαρά παίρνει στην αγκαλιά του το αναστημένο κοριτσάκι του!

Και τα δύο θαύματα που ακούσαμε σήμερα αγαπητοί αδελφοί, στηρίχθηκαν πάνω στην πίστη. Μα τί είναι η πίστη; Όλοι οι άνθρωποι λίγο-πολύ πιστεύουν. Κάπου πιστεύουν. Είναι τόσο αδύναμος ο άνθρωπος, που κάποια στιγμή υποχρεώνεται να πιστέψει ότι πάνω από τις μηδαμινές δυνάμεις του υπάρχει κάποια άλλη πανίσχυρη δύναμη που ελέγχει και κυβερνά και κατευθύνει τα πάντα. Αυτήν λοιπόν την πίστη, σε κάποια ανώτερη δύναμη, ζητάει από μας ο Χριστός; Την πίστη σε αυτή την ανωτέρα δύναμη εννοούσε όταν έλεγε στη θεραπευμένη αιμορροούσα γυναίκα: «Ὓπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε»; Όταν έλεγε στον Ιάειρο: «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε», πίστευε στην αόριστη ανωτέρα δύναμη του έλεγε; Όχι βέβαια.

Πίστη σημαίνει, να έχω βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο Θεός δια του οποίου δημιουργήθηκαν τα πάντα. Αγγίζει μόνο το άκρο του φορέματός του η αιμορροούσα και είναι απόλυτα βέβαιη ότι θα σταματήσει η αιμορραγία της. Πιστεύει και ο αρχισυνάγωγος ότι όντως το νεκρό παιδί του κοιμάται, αφού το λέει ο Χριστός, και ότι κάπου εκεί βρίσκεται και το πνεύμα του παιδιού και θα ακούσει το κάλεσμα του Χριστού.

Πιστεύει ότι το σώμα είναι το κλουβί και το πνεύμα είναι το πουλί. Εκείνος που το έβαλε μέσα, εκείνος θα το ξαναγυρίσει πίσω.

Αυτήν την συγκεκριμένη πίστη ζητάει από εμάς ο Θεός.

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 20/10/2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (η’ 27-39)             20/10/2024

 

            'Ολοι οι άνθρωποι που ζουν πάνω στη γη, αγαπητοί αδελφοί, έρχονται αναγκαστικά σε επαφή με 6 υπαρκτά πράγματα.

            Αξιολογικά τα τοποθετούμε σ' αυτήν την σειρά:

1ον : Εμεί οι επί της γης άνθρωποι ερχόμαστε σε επικοινωνία με το Θεό. Για μας τους χριστιανούς ο Θεός είναι τρισιπόστατος και Τον ονομάζουμε και Τον πιστεύουμε ως Αγία Τριάδα.

2ον : Ερχόμαστε σε επικοινωνία με τους Αγγέλους, αφού πάνω κι από τα ασώματα αυτά δημιουργήματα, τοποθετήσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο.

3ον : Στο χώρο των πνευμάτων υπάρχουν και οι άγιοι με τους οποίους οι πιστοί έρχονται συνεχώς σε επικοινωνία.

4ον : Σε συνεχή επικοινωνία είμαστε και με τους άλλους ανθρώπους, αλλά...

5ον : Και με όλα τα δημιουργήματα του Θεού.

6ον : Υποχρεωτικά όμως βρισκόμαστε στην ανάγκη να έχουμε σχέσεις και με τους δαίμονες, όχι επειδή εμείς θέλουμε να πηγαίνουμε προς αυτούς, αλλά αυτοί έρχονται σε εμάς και αγωνίζονται να μας αποσπάσουν από την επικοινωνία μας με το Θεό και τα άλλα δημιουργήματα του.

            Το περιεχόμενο του σημερινού Ευαγγελίου, μας υποχρεώνει να ασχοληθούμε με τα πονηρά πνεύματα, που τα ονομάζουμε δαιμόνια. Αυτά που ακούσαμε σήμερα, απαντούν σ΄αυτoύς που δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ο διάβολος είναι υπαρκτό πρόσωπο, που η κύρια δουλειά του είναι να κάνει κακό στους ανθρώπους.

 Στην πόλη των Γεργεσών μεγάλο πλήθος δαιμόνων ταλαιπωρούσαν και βασάνιζαν έναν άνθρωπο. Αυτόν τον άνθρωπο πλησίασε ο Χριστός με τους Αποστόλους του και διέταξε το πλήθος των δαιμόνων να βγει από τον συγκεκριμένο άνθρωπο και να μπει στο κοπάδι των χοίρων που έβοσκαν εκεί κοντά, με αποτέλεσμα όλο το κοπάδι να πέσει στη λίμνη και να πνιγεί. Αυτό το γεγονός το είδαν οι βοσκοί του κοπαδιού και πληροφόρησαν τα αφεντικά τους. Αυτοί βγήκαν από την πόλη Γέργεσα, ήλθαν κοντά στον ελεύθερο πλέον άνθρωπο και αντί να καλέσουν το Χριστό να ευλογήσει την πόλη τους, εκείνοι τον έδιωξαν. Ο Χριστός μπήκε στο πλοίο και έφυγε. Αυτοί έχασαν τη χάρη και την ευλογία του Χριστού, που ήλθε τόσο κοντά τους και Τον απομάκρυναν.

            Εμείς αγαπητοί αδελφοί, δεν θα ακολουθήσουμε του Γεργεσινούς στο φοβερό λάθος τους. Αντίθετα, θα καλούμε συνέχεια το Χριστό να μας ελευθερώνει από τις επιθέσεις του διαβόλου.

Η πιο μεγάλη χαρά για το χριστιανό είναι να έχει συνεχή επικοινωνία με το Χριστό. Να αγαπά το Χριστό και να νοιώθει την αγάπη του Χριστού. Αυτό εξοργίζει το διάβολο και με κάθε τρόπο επιδιώκει να μπαίνει ανάμεσα στο Χριστό και τα αγαπημένα του παιδιά, τους ανθρώπους.

            Είναι αλήθεια πως είναι πολύ δυνατός. Εμείς μόνοι μας, δεν μπορούμε να τον διώξουμε. Καταφεύγουμε λοιπόν στο Χριστό και Τον παρακαλούμε, όπως έδιωξε το πλήθος των δαιμόνων από το δυστυχισμένο εκείνο δαιμονισμένο της πόλης των Γεργεσινών, να διώξει και από πάνω μας το διάβολο που τόσο μας βασανίζει, με τους πονηρούς λογισμούς, με τα πάθη και τις εφάμαρτες επιθυμίες. Μόνοι μας είμαστε αδύναμοι μπροστά στο διάβολο. Ενωμένοι με το Χριστό γινόμαστε παντοδύναμοι.

            Οι άγιοι μάς συμβουλεύουν: Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του διαβόλου, να κάνουμε συνέχεια σωστά τον σταυρό μας. Να εκκλησιαζόμαστε τακτικά και σωστά. Να κοινωνούμε συνεχώς. Ο Άγιος Παίσιος μας συμβουλεύει: Για να αντιμετωπίζετε με επιτυχία τις επιθέσεις του πονηρού να μη λείπει από το στόμα σας το "Δόξα σοι ο Θεός".

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/10/2024

 

 ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ  13/10/2024

        Η σημερινή μέρα αγαπητοί αδελφοί, λέγεται Κυριακή του σπορέως, γιατί κατ' αυτήν διαβάζεται η παραβολή που παρομοιάζει το Χριστό σαν σποριά που σπέρνει τον σπόρο Του, το λόγο Του, στις ψυχές των ανθρώπων.

        Αυτή την εντολή έδωσε και στους Αποστόλους Του και στους διαδόχους των Αποστόλων, να διαδώσουν το λόγο Του - το Ευαγγέλιο Του, σε όλο τον κόσμο.

        Όλοι οι άνθρωποι αγαπητοί αδελφοί και αυτοί που εκκλησιάζονται ακόμη, δεν δέχονται πάντοτε με χαρά το λόγο του Θεού. Ο μεγαλύτερος ρήτορας της Εκκλησίας, ο χρυσορρύμων Χρυσόστομος, προσπαθώντας να ερμηνεύσει το φαινόμενο αυτό, οι χριστιανοί να μην είναι πρόθυμοι να ακούσουν το Λόγο του Θεού, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτοί που δεν θέλουν να ακούσουν το κήρυγμα είναι αυτοί που δεν έχουν τη διάθεση να μετανοήσουν και να προσαρμόσουν τη ζωή τους, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού!

        Ο π. Σεβαστιανός Τοπάλης στην Φλώρινα σημειώνει ότι είναι μεγάλη επιτυχία του διαβόλου, όταν καταφέρει στο διπλανό κάθισμα ενός που θέλει να ακούσει το κήρυγμα, να βάλει να καθίσει κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για το Λόγο του Θεού. Υπάρχουν εκκλησιαζόμενοι, σημειώνει άλλος ομιλητής, που μόλις αρχίσει το κήρυγμα στη Θ.Λειτουργία, σηκώνονται και φεύγουν.

Ο Απόστολος Παύλος όμως έλεγε ότι είναι εσωτερική μου ανάγκη να λέγω σε όλους σας το μήνυμα του Ευαγγελίου. Και κατέληγε "Οὐαί δέ μοί ἐστιν ἐάν μή εὐαγγελίζομαι" .(Α' Κορ. Θ'16) Δηλαδή, αλίμονο σε μένα εάν αθετώντας την υποχρέωση μου δεν κηρύττω το Ευαγγέλιο.

        Ο ίδιος απόστολος θα ρωτήσει: Πώς θα πιστέψουν στον αληθινό Θεό οι άνθρωποι, εάν δεν ακούσουν και δεν μάθουν από το κήρυγμα, ποιός είναι αυτός ο αληθινός Θεός;

Ο άγιος Ιωάννης που αναφέραμε προηγουμένως, έλεγε στους ακροατές του: "Σας κηρύττω όχι για να αρέσω στον εαυτό μου και σε σας. Έχω βαθειά μέσα μου την πίστη ότι όσο αναπνέω και θέλει ο Θεός να ζω στον παρόντα βίο, πρέπει να εκπληρώνω τη διακονία μου αυτή, του διδασκάλου, είτε με ακούει κάποιος, είτε όχι". Και παρακάτω σημειώνει: "Ο κήρυκας του Ευαγγελίου πριν πει μια λέξη στο λαό, λέγει χίλιες προσευχές μέσα του με μια αγωνία, πώς να αρέσει στο Θεό κι όχι πώς να αρέσει στους ανθρώπους."

        Το κήρυγμα αγαπητοί αδελφοί είναι το κάλεσμα του Θεού προς τους ανθρώπους. Για να έλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει ο καθένας μας στο κάλεσμα αυτό του Θεού, να προσθέσει την καλή του προαίρεση και την επιθυμία του για την σωτηρία της ψυχής του.

        Αγαπητοί αδελφοί, θα τελειώσουμε αυτό το μικρό λογύδριο με την προτροπή του μεγάλου αποστόλου Παύλου που περιέχεται στην πρώτη επιστολή του στον Τιμόθεο. "Ἀδελφοί, προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν " γράφει. Και μείς σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε για μας, που τολμούμε να λέμε δυο λόγια χριστιανικά (την ώρα του κηρύγματος), μέσα στη Θ.Λειτουργία.

'ΈΝΑΡΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2024-2025

 Με πολλή χαρά, περιμένουμε τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά στις συντροφιές μας!

Παιχνίδι, τραγούδι, κατασκευές, εκδρομές, μα πάνω απ'όλα ο λόγος του Κυρίου μας κι η γνωριμία μαζί Του, θα είναι μερικά από αυτά που θα μας απασχολήσουν και αυτή την κατηχητική μας χρονιά!

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!

ΚΥΡΙΑΚΗ 06/10/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ.   (Λουκά Ζ' 11-16)    06/10/2024

        Με πόση ευκολία ανέστησε ο Χριστός ένα νεκρό παλικάρι, μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς αγαπητοί αδελφοί, στο σημερινό Ευαγγέλιο.

        Μπαίνοντας με την συνοδεία του ο Χριστός, στην πόλη Ναΐν, συναντήθηκε με μια κηδεία. Μια χήρα γυναίκα, οδηγούσε το νεκρό παλικάρι της, στην τελευταία του κατοικία, έξω από την πόλη. Ο Χριστός σταμάτησε αυτούς που σήκωναν τον νεκρό και απευθυνόμενος στο άψυχο και παγωμένο παλικάρι, το διέταξε να σηκωθεί επάνω. Η ψυχή του νεκρού, υπακούοντας στην προσταγή του Χριστού, επέστρεψε στο νεκρό της σώμα. Με μόνο το λόγο του ο Χριστός ανέστησε το μονάκριβο παιδί της χήρας. Το έπιασε από το χέρι και το παρέδωσε ζωντανό στη μητέρα του. Τόσο απλά. Τόσο γρήγορα.

        Με την ίδια ευκολία ανέστησε ο Χριστός και το νεκρό κοριτσάκι του Ιαείρου και τον επί τέσσερις ημέρες νεκρό αδελφό της Μάρθας και της Μαρίας, τον Λάζαρο.

        Με πιο απλό και άμεσο τρόπο ανέστησε και τον εαυτό Του, μετά από τρεις μέρες που έμεινε νεκρός στον τάφο. Κάθε φορά που πηγαίνουμε και εμείς σε κάποια κηδεία, αγαπητοί αδελφοί, αυτό το μήνυμα ακούμε στο αποστολικό και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα: Ότι κάποια μέρα όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν!

        Ο απόστολος Παύλος, κατά παραγγελία του ίδιου του Χριστού, γράφει προς τους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης: “ Ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται ”. Δηλαδή, ο Χριστός με ένα δικό του τρόπο, θεϊκό, θα δώσει το παράγγελμα – τη διαταγή – όλοι οι νεκροί να αναστηθούν.

        Και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της κηδείας, ακούμε τον ίδιο το Χριστό να λέγει: «Ἒρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως». Δηλαδή, αργά ή γρήγορα, θα έλθει η ώρα που όλοι αυτοί που βρίσκονται στα μνήματα νεκροί, θα ακούσουν το πρόσταγμα του Χριστού και θα αναστηθούν. Αναστημένοι θα κριθούν μπροστά στο μεγάλο Κριτή για να καταταγούν, ανάλογα με την επί γης συμπεριφορά τους, ή στην αιώνια ζωή μαζί με το Χριστό ή στην αιώνια ζωή χωρίς Χριστό.

        Το κεντρικό δίδαγμα της ακολουθίας της κηδείας είναι:

Οι χριστιανοί δεν πρέπει να λυπούνται υπερβολικά για το θάνατο των συγγενών τους, γιατί μια μέρα, που μόνον ο Θεός γνωρίζει, όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν στην επόμενη ζωή που δεν θα έχει τέλος.

        Με την ευκολία λοιπόν που ανέστησε σήμερα το νεκρό παλικάρι της χήρας, στην πόλη Ναΐν ο Χριστός, αγαπητοί αδελφοί, με την ίδια ευκολία θα αναστήσει όλους εμάς κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία. Εάν στην επί γης ζωή μας, πιστέψουμε ακράδαντα πως ο Χριστός είναι ο Θεός και τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά, θα είμαστε αιώνια ενωμένοι μαζί Του. Εάν Τον αρνηθούμε και προτιμήσουμε να αγαπήσουμε στην επίγεια ζωή μας, άλλα πράγματα, γήινα και πρόσκαιρα, παραπάνω από το Χριστό, τότε θα μας απαρνηθεί και Εκείνος την κρίσιμη εκείνη ώρα της μεγάλης κρίσεως.

        Όλοι που είμαστε συγκεντρωμένοι εδώ σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, δηλώνουμε με την παρουσία μας ότι και πιστεύουμε και αγαπούμε πάνω απ’ όλα και πάνω απ’ όλους το Χριστό! Όλοι περιμένουμε με αγωνία να ακούσουμε το αναστάσιμο πρόσταγμα του Χριστού, γι’ αυτό όλοι μαζί ομολογούμε: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Αμήν!

ΚΥΡΙΑΚΗ 29/09/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΛΟΥΚΑ  «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών»   29/9/2024

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς προτρέπει να αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη, τη βασίλισσα, των αρετών, την αγάπη. Και μάλιστα την αγάπη προς τους εχθρούς μας. Το να αγαπάς αυτούς που σε αγαπούν έχει μικρή αξία, γιατί δίνεις και παίρνεις. Σε ξεπληρώνει ο άλλος με το ίδιο νόμισμα. Δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη. Συμπαραστέκεσαι στον συνάνθρωπό σου, γιατί ελπίζεις ότι θα σου συμπαρασταθεί κι εκείνος όταν βρεθείς κι συ σε κάποια δυσκολία. Συμμετέχεις στις χαρές του, γιατί συμμετέχει κι εκείνος στις δικές σου χαρές. Πενθείς στο πένθος του γιατί κι εκείνος ήρθε στην κηδεία των δικών σου ανθρώπων. Όλοι το ζούμε και το καλλιεργούμε αυτό το αλισβερίσι. Σου δίνω γιατί μου δίνεις. Στο τέλος – τέλος αν το εξετάσουμε καλά αυτό μπορεί και να μην έχει μέσα αληθινή αγάπη. Είναι ένα πάρε – δώσε. Για να βγάλουμε απλώς την υποχρέωση. Για να ανταποδώσουμε τυπικά την επίσκεψη. Ήρθες στη γιορτή μου, θα έρθω κι εγώ στη δική σου. Μου έδωσες κάτι, θα ψάξω κι εγώ να σου δώσω κάτι, για να μη σου έχω υποχρέωση.

Βέβαια, αυτά ο Χριστός δεν τα καταργεί, αλλά ερωτάει. Αφού γι’ αυτά που δίνεις ξεπληρώνεσαι από τον συνάνθρωπό σου με το ίδιο νόμισμα, τι μισθό περιμένεις από το Θεό; «Ποία υμίν η χάρις εστίν;» «Πλην εγώ λέγω υμίν αγαπάτε τους εχθρούς υμών!» Αυτή η αγάπη έχει αξία. Να αγαπάς αυτούς από τους οποίους δεν περιμένεις να σου ανταποδώσουν αγάπη. Να αγαπάς αυτόν που δεν σε συμπαθεί. Να αγαπάς αυτόν που σε έβλαψε, αυτόν που σε αδίκησε, που σε έβρισε. Αυτόν που σε περιφρονεί. Να αγαπάς αυτόν που σε ταπεινώνει. «Αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες.» Κάνετε το καλό και ευεργετείτε αυτούς που γνωρίζετε καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σας το ανταποδώσει.

Μεγάλη η αρετή της αγάπης αγαπητοί αδελφοί. Το κέντρο και η κορυφή όλων των χριστιανικών αρετών. Ο απόστολος μάς δείχνει τις 3 μεγάλες αρετές: «Πίστις – Ελπίς – Αγάπη». Η μεγαλύτερη όμως από τις τρεις είναι η αγάπη «μείζων δε τούτων η αγάπη.» Η αρετή αυτή όμως γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, εάν επεκτείνεται και στους εχθρούς! Ο χριστιανός μιμείται το Χριστό που από το ύψος του Σταυρού άπλωσε την αγκάλη του και προς αυτούς που τον σταύρωσαν.

Εάν είσαι χριστιανός, κάθε φορά που κάποιος σε αδικεί, σε πληγώνει, στρέψε το βλέμμα σου προς τον Εσταυρωμένο και παρακάλεσέ Τον: Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να κάνω αυτό που έκανες κι εσύ. Δώσε μου το κουράγιο να συγχωρήσω και να αγαπήσω αυτόν που με πληγώνει. Τον γείτονα, το συνεργό μου, τον αδελφό μου, το παιδί μου που με στενοχωρεί. Κίνησε Εσύ την γλώσσα μου να πω γι’ αυτόν: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον δούλο σου.» Μη μ’ αφήσεις να του κρατήσω κακία. Μην αφήσεις Εσύ Χριστέ μου να περάσει στο μυαλό γι’ αυτόν καμία σκέψη εκδίκησης.

Αγαπητοί μου, είναι αποδεδειγμένο ότι η ψυχή του ανθρώπου ησυχάζει και ηρεμεί μόνον όταν κατορθώνει να συγχωρεί αυτούς που τον πληγώνουν. Ποτέ δεν ησυχάζει, αν κρατάει μίσος και κακία για κάποιον που τον έβλαψε! Θέλετε να κοιμάστε ήσυχοι; Μην κρατάτε κακία σε κανέναν άνθρωπο. Πριν δύσει ο ήλιος φροντίστε να είναι καθαρή η καρδιά σας από σκέψεις μίσους και εκδίκησης. Στη βραδινή σα προσευχή, να παρακαλείτε τον Χριστό να προστατεύει  και να βοηθάει αυτούς που σε στεναχώρησαν.

Ο Θεός μάς καλεί να τον μιμηθούμε και σ’ αυτό το σημείο. Εμείς Τον προσβάλλουμε. Τον περιφρονούμε. Καταπατούμε τις εντολές Του. Πολλές φορές Τον βλασφημούμε. Παρόλα αυτά Εκείνος μας συγχωρεί, μας αγαπάει και μας ευεργετεί. Λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, αλλά δεν ζούμε χριστιανικά. Ο Χριστός σταυρώθηκε για να μας σώσει και εμείς δειλιάζουμε να τον ομολογήσουμε μπροστά στους ανθρώπους. Διστάζουμε ακόμα και το σημείο του Σταυρού να κάνουμε, για να μη μας ειρωνευτούν. Για να μη χάσουμε τη φιλία των ανθρώπων, προτιμούμε να ζούμε κοσμικά και όχι χριστιανικά. Κι όμως ο Θεός δεν μα συνορίζεται. Όπως κι αν του φερόμαστε, Εκείνος μας συγχωρεί και μας αγαπάει.

Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο το Χριστό να μας προτρέπει να γίνουμε κι εμείς οικτίρμονες μιμούμενοι το Θεό Πατέρα μας. Να πλατύνουμε την καρδιά μας για να χωράει μέσα όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους εχθρούς μας: «Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.» (Λουκά ΣΤ’,36)

Δεν μπορεί να λογαριάζει κανείς τον εαυτό του μεταξύ των χριστιανών, εάν αισθάνεται μέσα του ίχνη μίσους και εκδικήσεως εναντίον κάποιου συνανθρώπου του. Το να μη συγχωρείς τα λάθη που σου κάνουν οι συνάνθρωποί σου είναι απόδειξη ότι δεν έχεις καθαρή καρδιά. Εάν δεν έχεις καθαρή καρδιά, δεν μπορείς να προσεγγίσεις αληθινά το Χριστό και να του μιλήσεις ειλικρινά στην προσευχή σου, πολύ δε περισσότερο δε μπορείς να πλησιάσεις στο Άγιο Ποτήριο, για να ενωθείς με Εκείνον που ταπεινώθηκε τόσο πολύ. Έγινε από Θεός άνθρωπος και υπέστη τον επονείδιστο σταυρικό θάνατο εκφράζοντας την συγχώρεση και την αγάπη σε όλους μας, αν και δεν τον αγαπάμε εμείς τόσο και δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε την παραμικρή θυσία γι’ Αυτόν.

Ας Τον ακούσουμε όμως αυτή τη φορά και ας εφαρμόσουμε τα θεϊκά Του λόγια: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» και «Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.»

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 22/09/2024

                                       

ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΛΟΥΚΑ (ΛΟΥΚ. Ε’ 1-11)   22/09/2024

        Ακούγοντας κανείς το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, αντιλαμβάνεται αμέσως το μήνυμα που εκπέμπει. Δηλαδή, ο καθένας μας θα είναι οπωσδήποτε κερδισμένος εάν στη ζωή του εφαρμόζει το θέλημα του Θεού κι όχι το θέλημα το δικό του.

        Πράγματι ο Απ. Πέτρος, στην αρχή κιόλας της γνωριμίας του με τον Χριστό, βρέθηκε στο δίλημμα: να εφαρμόσει αυτό που του υπαγόρευε το μυαλό του, η λογική του, η εμπειρία του ή αυτό που του είπε ο Χριστός;

        Ο Χριστός ανέβηκε στο ψαροκάικό του και μιλούσε από εκεί στα πλήθη για να φαίνεται καλύτερα. Ο Πέτρος και οι συνεργάτες του ξεμπέρδευαν τα άδεια δίχτυα τους. Όλη νύχτα πάλεψαν μα δεν έπιασαν τίποτα. Τώρα που είναι μέρα, ο Χριστός του λέει να ξαναρίξει τα δίχτυα του στη θάλασσα. Αυτό είναι αδιανόητο για έναν έμπειρο ψαρά σαν τον Πέτρο. Αλλά υπακούοντας στο θέλημα του Χριστού οδήγησε το πλοίο στα βαθιά νερά και ξανάριξαν τα δίχτυα στη θάλασσα. Αυτή τη φορά μέσα στο καΐκι ήταν κι ο Χριστός. Γέμισαν τα δίχτυα ψάρια. Τόσα πολλά, που φώναξαν στους συνεργάτες τους να φέρουν και το δικό τους ψαροκάικο. Και τα δύο πλοία γέμισαν από ψάρια. Ο Πέτρος βλέποντας το θαύμα, παρακάλεσε τον Χριστό να απομακρυνθεί απ' αυτόν γιατί ήταν πολύ αμαρτωλός άνθρωπος. Ο Χριστός τον καθησύχασε και του είπε ότι δεν θα του αλλάξει επάγγελμα, πάλι ψαράς θα είναι, αλλά θα ψαρεύει ανθρώπινες ψυχές και θα τις οδηγεί στην σωτηρία. Με προθυμία και ο Πέτρος και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης από την ώρα εκείνη ακολούθησαν τον Χριστό και έγιναν μαθητές Του, αφήνοντας πίσω ότι τους συνέδεε με τον κόσμο.

        Είπαμε αδελφοί μου ότι είναι πολύ φανερό το μήνυμα που βγαίνει από το σημερινό Ευαγγέλιο. Την πρώτη φορά που ο Πέτρος έριξε τα δίχτυα στη θάλασσα, δεν ήταν μαζί τους ο Χριστός. Δεν έπιασαν τίποτα. Τίποτα! Τη δεύτερη φορά στο καΐκι ήταν ο Χριστός και γέμισαν δύο πλοία με ψάρια. Τη δεύτερη φορά έκανε αυτό που του είπε ο Χριστός. Η δική του γνώμη ήταν ότι την ημέρα δεν πιάνονται τα ψάρια. Η διαταγή του Χριστού ήταν αντίθετη με τη λογική και την εμπειρία του. Επειδή όμως υπάκουσε στο θέλημα του Χριστού είχε το ευλογημένο αποτέλεσμα.

        Το σημερινό Ευαγγέλιο μιλάει σε όλους μας. Μας λέει ότι χωρίς την ευλογία του Χριστού, θα έχουμε πάντα αποτυχίες. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία μας, να αρχίζει με το "πρώτα ο Θεός". Όταν βρισκόμαστε στο δίλημμα ποιο θέλημα να εκτελέσουμε το δικό μας ή του Θεού, να προτιμούμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός και όχι αυτό που θέλουμε εμείς. Όσο και να φαίνεται αντίθετο στη λογική μας, πάντα το θέλημα του Θεού είναι προς το συμφέρον μας. Εκείνος που τόσο μας αγαπάει, δεν θα επιτρέψει να γίνει κάτι που δεν θα μας είναι ωφέλιμο. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι, παρακινούμαστε από τον εγωισμό μας και από την μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Για κανένα θέμα δεν ρωτάμε αν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Ή δεν λαμβάνουμε υπ' όψιν μας καθόλου το Θεό ή τα βάζουμε με Εκείνον και του κρατάμε και κακία, εάν δεν μας βοηθήσει να γίνει στη ζωή μας εκείνο που θέλουμε εμείς. Πολλές φορές του προσφέρουμε δήθεν κάποια υλικά πράγματα και έχουμε την απαίτηση να γίνεται πάντα το δικό μας το θέλημα, έστω κι αν στην προσευχή μας του λέμε «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου».

        Η προσεκτική μελέτη του σημερινού Ευαγγελίου, μας λέει ακόμη ότι για να μπορέσεις να προτάσσεις το θέλημα του Θεού στη ζωή σου, πρέπει να είσαι ταπεινός. Να αναγνωρίζεις ότι είσαι αμαρτωλός. Αυτή τη μεγάλη αρετή είχε ο Απόστολος Πέτρος. Όταν ο Χριστός μέσα στο καΐκι του αποκαλύφθηκε ποιος ήταν, με τη μεγάλη ψαριά, αμέσως γονάτισε και είπε στον Χριστό: Δεν είμαι άξιος να είμαι κοντά σου, είμαι αμαρτωλός. Και αυτό το είπε μπροστά σε όλους τους συνεργάτες του που ήταν μέσα στο ψαροκάικο του. Να φανταστούμε πόσο ταπεινός ήταν! Χωρίς ταπείνωση, δεν μπορείς να πεις: Κύριε, επειδή το λες εσύ, θα βάλω τα δίχτυα μέρα μεσημέρι. Χωρίς ταπείνωση, δεν είναι εύκολο να πεις το «Πάτερ ἡμῶν» και το «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου».