ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΖ’ 14-23)   17/08/2025

        Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, μας δείχνει πώς παρακαλούσε το Χριστό ένας πατέρας που είχε το παιδί του άρρωστο. Σεληνιαζόταν και κινδύνευε ανά πάσα στιγμή να πέσει στο νερό να πνιγεί ή στη φωτιά να καεί.

        Προηγουμένως ο πατέρας αυτός πλησίασε τους μαθητές του Χριστού και ζητούσε απ' αυτούς να το θεραπεύσουν, γιατί ο Χριστός είχε ανέβει στο όρος όπου έγινε η Μεταμόρφωση. Οι μαθητές όμως δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν. Μόλις είδε λοιπόν το Χριστό να κατεβαίνει από το όρος Θαβώρ, έτρεξε κοντά Του και Τον παρακαλούσε με τα λόγια: «Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει». Mεγάλη σημασία όμως έχει να προσέξουμε πώς τον παρακαλούσε. Σημειώνει ο Ευαγγελιστής: «Ἂνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων».

Διαβάζουμε από την ερμηνεία: Τον πλησίασε κάποιος άνθρωπος που γονάτισε μπροστά του και έλεγε. Παρακαλούσε το Χριστό γονατιστός. Πόσο μας διδάσκει αυτός ο πονεμένος πατέρας, αγαπητοί αδελφοί! Και εμείς πολλές φορές στη ζωή μας, παίρνουμε μαζί μας το πρόβλημά μας και προστρέχουμε στο Χριστό, ζητώντας τη βοήθειά Του. Πλησιάζουμε τον Χριστό, στο σπίτι μας, στο ναό, στο εξωκλήσι. Όταν κυρίως είμαστε μόνοι. Όταν είμαστε μόνοι έρχεται επίμονα και έντονα το πρόβλημά μας στο μυαλό και μας υποχρεώνει να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό. Θέλουμε να μιλήσουμε καρδιακά με Εκείνον, γιατί νιώθουμε ότι είναι ο μόνος που θα μας καταλάβει. Είναι ο μόνος που θα μας δείξει κατανόηση. Είναι ο μόνος που θέλει και μπορεί να μας βοηθήσει. Αλήθεια ποιός άλλος εκτός από τον Χριστό μπορεί να μπει στην καρδιά μας! Όλοι οι άνθρωποι όσο και συγγενείς και γνωστοί να είναι, έχουν τα δικά τους προβλήματα. Μόλις αρχίσεις να ξεδιπλώνεις τον πόνο σου, σου ανοίγουν τη δική τους καρδιά. Σου δείχνουν τη δική τους πληγή. Το δικό τους τον πόνο και σου ζητούν να τους συμπαρασταθείς. Εσύ πλησιάζεις τον άνθρωπο σου για να τους πεις τον πόνο σου να ξεκουραστείς, και στο τέλος φεύγεις περισσότερο φορτωμένος, σηκώνοντας όχι μόνο το δικό σου πρόβλημα, αλλά και το πρόβλημα του άλλου. Μόνο στο Χριστό μπορείς να μιλήσεις και να ξεκουραστείς. Μπορείς να συνομιλήσεις με τον Χριστό, όταν είσαι ξαπλωμένος. Μπορείς να μιλήσεις στον Χριστό, όταν είσαι όρθιος, όταν περπατάς, όταν ταξιδεύεις.

Σήμερα όμως, ο πατέρας του σεληνιαζόμενου παιδιού, μας δίδαξε να προσεγγίζουμε τον Χριστό γονατιστοί «προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν» και μας πληροφόρησε ότι η αίτηση που έκανε γονατιστός, εισακούστηκε από τον Χριστό που «ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης». Όταν ο άνθρωπος, αγαπητοί αδελφοί, γονατίσει μπροστά στο Χριστό και κάνει την προσευχή του, νιώθει τη Θεία Χάρη να τον επισκιάζει. Όταν ο χριστιανός γονατίζει, ταπεινώνεται. Και όταν ταπεινώνεται, του δίνεται από το Θεό απλόχερα η Θεία Χάρη, γιατί γράφει η Αγία Γραφή ότι «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Όχι, μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Μόνο ο Χριστός να βλέπει την ταπείνωσή μας. Εάν γονατίζουμε επιδεικτικά μπροστά σε άλλους, ελλοχεύει ο κίνδυνος να το κάνουμε για το θεαθήναι. Όταν γονατίζουμε σε ώρες που όλοι είναι όρθιοι, ενδεχομένως να έχουμε μέσα μας μεγάλο εγωισμό και τάση για επίδειξη της δήθεν θρησκευτικότητάς μας. Αυτά όμως διώχνουν την χάρη του Θεού, αφού εκείνος διαβεβαίωσε ότι «Ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται».

Το γονάτισμά μας εμπεριέχει μεγάλη πίστη. Πίστη, εμπιστοσύνη και αγάπη στο Χριστό. Δεν γονατίζεις αν δεν πιστεύεις. Να θυμηθούμε ότι ο Ευαγγελιστής Μάρκος, στο ίδιο θαύμα μάς λέει ότι ο Χριστός ζήτησε την πίστη αυτού του πατέρα και εκείνος αναφώνησε «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ». Από τα βάθη των αιώνων μας διδάσκει εκείνος ο πατέρας: Όταν έχετε οποιαδήποτε πρόβλημα, πλησιάστε γονατιστοί στο Χριστό και πέστε του το πρόβλημά σας. Είναι ο μόνος που θα σας καταλάβει και θα σας απαντήσει. Θα σας το λύσει με τον τρόπο που μόνο εκείνος γνωρίζει!

Αμήν!

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Αὐγούστου 2025

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΖ´ 14 - 23

14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΖ´ 14 - 23

14 Καὶ ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, τὸν ἐπλησἰασε κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισεν ἐμπρός του, καὶ ἔλεγε· 15 Κύριε, δεῖξε ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατον κίνδυνον· διότι πολλὲς φορὲς καὶ εἰς τὴν φωτιὰ πίπτει καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερὸ καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καῇ ἢ νὰ πνιγῇ. 16 Καὶ τὸν ἔφερα εἰς τοὺς μαθητάς σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν. 17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ὦ γενεά, ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ εἶσαι ἀκόμη ἄπιστος, καὶ ἀπὸ τὴν κακίαν σου εἶσαι διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ. 18 Καὶ ἐπέπληξεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐβγῆκεν ἀπ’ αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη τὸ παιδίον ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην. 19 Τότε ἀφοῦ οἰ μαθηταὶ ἐπλησίασαν ἰδιαιτέρως τὸν Ἰησοῦν, εἶπον· Διατὶ ἠμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ βγάλωμεν τὸ δαιμόνιον αὐτό; 20 Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· Ἐπειδὴ σᾶς λείπει πίστις.Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν ἔχετε πίστιν θερμὴν καὶ σφοδρὰν σὰν τὸν μικρὸν σπόρον τοῦ σιναπιοῦ, θὰ εἴπητε εἰς τὸ βουνὸν αὐτό, πήγαινε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ μετακινηθῇ.Καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατον εἰς σᾶς. 21 Αὐτὸ δὲ τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ αὐτό, παρὰ μὲ προσευχὴν συνοδευομένην καὶ μὲ νηστείαν, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοιαν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἐλαφροτέραν καὶ περισσότερον προσηλωμένην εἰς τὸν Θεόν. 22 Καὶ ἐνῷ ἐγύριζαν αὐτοὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν, τοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ ἐντὸς ὀλίγου εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀπὸ τοῦ θανάτου του θὰ ἀνασηθῇ.Καὶ ἐλυπήθησαν οἰ μαθηταὶ ὑπερβολικά.

Παρασκευή, 15 Αυγούστου 2025 Κοίμησις της Θεοτόκου† Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ.

 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 - 42

38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 - 28

27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 - 42

38 Ἐνῷ δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες τὸν Ἰησοῦν ἐπήγαιναν ἔχοντες κατεύθυνσιν τὴν Ἱερουσαλήμ, συνέβη νὰ ἔμβῃ ὁ Ἰησοῦς εἰς κάποιο χωρίον· καὶ μία γυναῖκα, ποὺ ὠνομάζετο Μάρθα, τὸν ὑπεδέχθη εἰς τὸ σπίτι της. 39 Καὶ εἶχεν αὐτὴ ἀδελφήν, ποὺ ἐλέγετο Μαρία, ἡ ὁποία ὄχι μόνον ὑπεδέχθη τὸν Ἰησοῦν ὡς ἡ Μάρθα, ἀλλὰ καὶ ἐκάθησε κοντὰ εἰς τοὺς πόδας του ὡς ταπεινὴ μαθήτρια καὶ ἤκουε μὲ προσοχὴν ἀπερίσπαστον τὴν διδασκαλίαν του. 40 Ἡ δὲ Μάρθα ἦταν ἀπασχολημένη καὶ πνιγμένη εἰς πολλὴν ἐργασίαν, φροντίζουσα νὰ ἑτοιμάσῃ τὸ φαγητὸν καὶ νὰ περιποιηθῇ τὸν Διδάσκαλον. Ἀφοῦ δὲ ἐστάθη πλησίον τοῦ Χριστοῦ, εἶπε· Κύριε, δὲν σὲ μέλει, ποὺ ἡ ἀδελφή μου μὲ ἀφῆκε μοναχὴν νὰ ὑπηρετῶ καὶ νὰ ἑτοιμάζω τὸ τραπέζι; Πές της λοιπὸν νὰ μὲ βοηθήσῃ. 41 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ τῆς εἶπε· Μάρθα, Μάρθα, ἀσχολεῖται ἡ διάνοιά σου ἀπὸ ἀνησύχους φροντίδας καὶ κουράζεται τὸ σῶμα σου διὰ νὰ προετοιμάσῃς πολλά. 42 Ἕνα δὲ εἶναι χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖον, ἡ ἀκρόασις τῆς διδασκαλίας μου, ποὺ εἶναι τροφὴ πνευματική, ἀναγκαία διὰ τὴν ψυχήν. Ἡ Μαρία δὲ ἐξέλεξε τὴν καλὴν καὶ ὠφέλιμον μερίδα, ἡ ὁποία δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθῇ ποτέ. Διότι αἱ ὠφέλειαι τῆς μερίδος αὐτῆς τοῦ πνευματικοῦ φαγητοῦ δὲν εἶναι προσωριναὶ καὶ φθαρταί, ἄλλα πνευματικαὶ καὶ αἰώνιοι.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 - 28

27 Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔλεγε ταῦτα, κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὸ πλῆθος, ἐνθουσιασθεῖσα ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν του, ἔβγαλε φωνὴν μεγάλην καὶ εἶπε· Μακαρία ἡ κοιλία, ποὺ σὲ ἐβάστασε, καὶ οἱ μαστοὶ τοὺς ὁποίους ἐθήλασες. Μακαρία δηλαδὴ ἡ μητέρα, ποὺ σὲ ἐγέννησε καὶ σὲ ἔθρεψεν. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπεν· Ἀληθῶς, μακαρία εἶναι ἡ μητέρα μου· ἀλλὰ μὴ λησμονεῖτε, ὅτι μακάριοι κυρίως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσουν αὐτόν. Εἰς τρόπον ὥστε καὶ αὐτή, ποὺ μὲ ἐγέννησε καὶ μὲ ἐθήλασεν, ἠξιώθη τῆς τιμῆς αὐτῆς, διότι ἐφύλαξε πάντοτε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 22-34)   10/08/2025

        Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει σήμερα αγαπητοί αδελφοί, δύο περιστατικά, που έγιναν χρονικά, μετά τον πολλαπλασιασμό των 5 άρτων στην έρημο. Και τα δύο ταλαιπώρησαν τους μαθητές του Χριστού. Αξιοσημείωτο είναι το ότι όχι μόνο τα επέτρεψε να γίνουν Εκείνος, αλλά τρόπο τινά, Εκείνος υποχρέωσε τους μαθητές Του να υποστούν τα δυσάρεστα αποτελέσματά τους, γιατί ήθελε να φανερωθεί σ' αυτούς η πίστη τους.

        Αφού απόλυσε λοιπόν τους χορτασμένους όχλους να πάνε στα σπίτια τους, Εκείνος ανέβηκε στην κορυφή του παρακείμενου λόφου, μόνος Του για να προσευχηθεί. Και ενώ σαν Θεός γνώριζε ότι θα σηκωνόταν φουρτούνα στη θάλασσα «ἠνάγκασε», σημειώνει ο Ευαγγελιστής, τους μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι όχθη της λίμνης. Δεν άργησε όμως να πιάσει η φουρτούνα. Όταν ήταν στο μέσον της λίμνης το πλοιάριο ήταν «βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος». Οι μαθητές καίτοι ήταν μαθημένοι από θάλασσα, σαν ψαράδες, φοβήθηκαν. Είδαν το χάρο με τα μάτια τους. Μετά τις μεσονύχτιες ώρες, ο Ιησούς κατέβηκε από τον τόπο της προσευχής Του. Περπάτησε πάνω στα κύματα και πλησίασε το πλοίο. Οι μαθητές μην μπορώντας να ξεχωρίσουν μέσα στο σκοτάδι ότι ήταν ο Χριστός πάνω στα κύματα, άρχισαν να φωνάζουν. Φάντασμα! Φάντασμα! «Ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν». Ο Διδάσκαλος τούς καθησύχασε. Μη φοβάστε· εγώ είμαι. Έχετε θάρρος. Από εδώ και πέρα αρχίζει το δεύτερο περιστατικό. Ο Απ. Πέτρος λέει στο Χριστό. Εάν είσαι όντως εσύ, πες να περπατήσω πάνω στα κύματα. Ο Χριστός, ενώ γνώριζε ότι ο Πέτρος κάποια στιγμή θα ολιγοπιστούσε και θα άρχιζε να βουλιάζει στο νερό, του λέει: Έλα! Πράγματι ο Πέτρος όσο πίστευε στη δύναμη του Χριστού, περπατούσε πάνω στα κύματα χωρίς να βρέχεται. Κάποια στιγμή όμως φοβήθηκε το δυνατό αέρα και τα μεγάλα κύματα. Ο φόβος του έδιωξε την πίστη και άρχισε να φωνάζει: «Κύριε, σῶσόν με». Ο καλός του διδάσκαλος, άπλωσε το χέρι και τον άρπαξε. Τον ήλεγξε όμως για την ολιγοπιστία του· «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

        Εν τω μεταξύ, σε λίγο το πλοιάριο έφθασε στην στεριά. Όλοι όσοι ήταν στο πλοίο, έσπευσαν να τον προσκυνήσουν και να εκφράσουν την πίστη τους λέγοντας: «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Η θερμή παράκληση του Πέτρου «Κύριε, σῶσόν με» και η ομολογία πίστεως όσων ήταν στο πλοίο, φαίνεται από τη διήγηση του Ευαγγελιστού Ματθαίου που ήταν παρών στα γεγονότα, ότι ήταν αποτέλεσμα της δυσκολίας που πέρασαν. Και είπαμε ότι ο ίδιος ο Χριστός τούς ανάγκασε να υποστούν αυτές τις δυσκολίες, ενώ τις ήξερε εκ των προτέρων. Δηλαδή, ο Θεός πολλές φορές επιτρέπει να μας βρουν δυσκολίες στη ζωή για να φανερωθεί η πίστη μας, αλλά και για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, η επίκλησή μας προς Αυτόν. Εμείς αγαπητοί αδελφοί, βιαζόμαστε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα και πολλές φορές να κάνουμε και παράπονα στο Θεό για τις δυσκολίες που μας βρίσκουν στη ζωή μας. Από το σημερινό Ευαγγέλιο όμως μαθαίνουμε ότι οι δυσκολίες και τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας, μας οδηγούν άλλοτε για να κάνουν την προσευχή μας πιο έντονη, πιο θερμή και να φωνάξουμε σαν τον Απ. Πέτρο «Κύριε, σῶσόν με», και άλλοτε να μας υποχρεώσουν να γονατίσουμε και να προσκυνήσουμε τον Χριστό λέγοντας σαν τους επιβάτες εκείνου του πλοίου «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Να μάθουμε πρέπει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή. Όλα είναι ελεγχόμενα από τον ίδιο το Θεό και όλα ξεκινούν από την αγάπη Του και από το ενδιαφέρον Του για την σωτηρία της ψυχής μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μας συμφέρει στη ζωή μας, να γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μας. Όχι τυχαία έβαλε ο Χριστός στην Κυριακή προσευχή το «γενηθήτω τὸ θέλημά σου». Είναι αλήθεια ότι η πολλή εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας, η μεγάλη σιγουριά που νιώθουμε στην πρόοδο της επιστήμης, μας εμποδίζουν να δεχθούμε εύκολα και να νιώθουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στο θέλημα του Θεού. Πρέπει να νιώθεις μεγάλη σιγουριά στην προστασία του Θεού, για να του εμπιστευθείς ασυζητητί όλη τη ζωή σου. Δεν είναι αρκετό να πιστεύεις στο Θεό, πρέπει και να τον αγαπάς πολύ, για να τον αφήσεις να κυβερνά τη ζωή σου. Το παιδάκι αγαπά τους γονείς του και γνωρίζει την αγάπη τους, γι' αυτό αφήνεται στην προστασία τους.

        Κάποτε δύο βοτανολόγοι πήγαν να ψάξουν τα βουνά για σπάνια βότανα. Μαζί τους είχαν πάρει και το παιδάκι ενός απ' αυτούς. Είδαν λοιπόν ένα σπάνιο φυτό, βαθιά μέσα σε μια χαράδρα. Αποφάσισαν να δέσουν το παιδάκι σε σχοινί και να το κρεμάσουν για να μαζέψει το σπάνιο φυτό. Το παιδάκι δήλωσε ότι θα σας κάνω το χατίρι, μόνο αν το σχοινί το κρατάει ο πατέρας μου. Μόνο στην αγάπη του πατέρα του είχε εμπιστοσύνη το παιδί. Έτσι και οι χριστιανοί έχουν τη βεβαιότητα ότι όσο δυσάρεστα και να τους βρουν στη ζωή, βρίσκονται πάντα υπό την προστασία του Θεού. Εκείνος, όπως επιτρέπει τα εύκολα, επιτρέπει και τα δύσκολα. Πάντως όλα τα επιτρέπει ή για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, όπως του Πέτρου, ή για να γίνει φανερή η πίστη μας, όπως των επιβατών του πλοίου, του σημερινού Ευαγγελίου.  

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10/08/2025 - Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 22 - 34

22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. 24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. 27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. 28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα· 29 ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; 32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος. 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. 34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 22 - 34

22 Καὶ ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς διὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν οἱ μαθηταί του ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν ἀνακηρύξῃ βασιλέα, ἠνάγκασεν αὐτοὺς νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ περάσουν προτήτερα ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ἕως ὅτου αὐτὸς διαλύσῃ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. 23 Καὶ ἀφοῦ διέλυσε τὰ πλήθη, ἀνέβη εἰς τὸ βουνὸν διὰ νὰ προσευχηθῇ μόνος του.Ὅταν δὲ ἐβράδυασε καλά, ἦτο ἐκεῖ μοναχός. 24 Τὸ δὲ πλοῖον εἶχε προχωρήσει πλέον εἰς τὸ μέσον τῆς λίμνης καὶ συνεταράσσετο ἀπὸ τὰ κύματα.Διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 Κατὰ δὲ τὸ τελευταῖον τρίωρον τῆς νυκτός, ὁπότε παρελάμβανε τὴν στρατιωτικὴν φρουρὰν τὸ τέταρτον τμῆμα τῶν σκοπῶν, ἔφυγεν ἀπὸ τὸ ὅρος καὶ ἦλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν, σὰν νὰ ἦτο αὐτὴ ξηρά. 26 Καὶ ὅταν τὸν εἶδαν οἱ μαθηταὶ νὰ περιπατῇ ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν, ἐταράχθησαν λέγοντες, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν εἶναι φάντασμα.Καὶ ἀπὸ τὸν φόβον τους ἀφῆκαν κραυγήν. 27 Ἀμέσως ὅμως ὡμίλησεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἔχετε θάρρος.Ἐγὼ εἶμαι.Μὴ φοβεῖσθε. 28 Ἀπεκρίθη δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος καὶ εἶπε· Κύριε, ἐὰν εἶσαι σύ, διατάξέ με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπάνω εἰς τὰ νερά. 29 Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἐλθέ.Καὶ ἀφοῦ κατέβη ἀπὸ τὸ πλοῖον ὁ Πέτρος, περιεπάτησεν ἐπάνω εἰς τὰ νερὰ διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 Ἀλλ’ ὅταν εἶδε τὸν ἀέρα, ὅτι ἦτο δυνατός, ἐκλονίσθη ἡ πίστις του καὶ ἐφοβήθη, καὶ σὰν ἤρχισε νὰ βουλιάζῃ, ἐφώναξε δυνατὰ καὶ εἶπε· Κύριε, σῶσε με, διότι κινδυνεύω νὰ πνιγῶ. 31 Ἀμέσως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἤπλωσε τὴν χεῖρα του, τὸν ἔπιασε καὶ τοῦ εἶπε· Ὀλιγόπιστε, διατὶ ἐδείλιασες; 32 Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Πέτρος ἐμβῆκαν εἰς τὸ πλοῖον, ἡσύχασεν ὁ ἄνεμος. 33 Αὐτοὶ δέ, ποὺ ἦσαν ἀπὸ προτήτερα εἰς τὸ πλοῖον, ἦλθαν καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν μὲ πολλὴν εὐλάβειαν λέγοντες· Ἀληθινά, εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 34 Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασαν ἀπὸ τὸ ἕν μέρος τῆς λίμνης εἰς τὸ ἄλλο, ἦλθαν εἰς τὴν χώραν Γεννησαρέτ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ H’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 14-22) 03-08-2025

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας φέρνει πολύ κοντά στην Θεία Λειτουργία και μάλιστα στα λόγια που λέει ο ιερέας, όταν τεμαχίζει το επί της Αγίας Τράπεζας Σώμα του Χριστού και λέγει: «…ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανόμενος». Εξάλλου οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων στην έρημο, προεικονίζει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Κάποια μέρα, λοιπόν, ο Χριστός με τους μαθητές του πήγαν στην έρημο, στο απέναντι μέρος της λίμνης με το πλοιάριο. Πολύς κόσμος, μόλις έμαθε αυτή την κίνηση του Χριστού, έτρεξε γύρω-γύρω από την στεριά και περιτριγύριζε τον Χριστό. Ο Χριστός άδραξε την ευκαιρία και τους μιλούσε. Τους έλεγε τα θελκτικά, θεϊκά Του λόγια. Τόσο σαγηνεύτηκε ο κόσμος από την διδασκαλία Του που δεν πρόσεξαν ότι βράδιασε. Ανέλαβαν οι μαθητές να υπενθυμίσουν στον Χριστό, ότι όλος αυτός ο κόσμος ήταν νηστικός. Εντύπωση κάνει σε αυτό το σημείο, ότι απορροφήθηκαν τόσο πολύ από το θείο κήρυγμα, που ξέχασαν και την πείνα τους ακόμη. Οι μαθητές είπαν στον Χριστό να σταματήσει να μιλάει στον κόσμο, για να πάνε στα γύρω χωριά να προμηθευτούν φαγητό. Ο Χριστός τους απάντησε: δεν έχουν ανάγκη να τρέχουν στα χωριά, δώστε τους εσείς να φάνε. Οι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν ότι έχουν μόνο 5 άρτους και 2 ψάρια. Ο Διδάσκαλός τους, τους λέει, φέρτε ό,τι έχετε εδώ και χωρίστε τον κόσμο σε ομάδες. Έτσι και έγινε. Εκείνος ύψωσε τα χέρια του, ευλόγησε και στη συνέχεια έδινε φαγητό στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο. Το φαγητό δεν τελείωνε! Πήραν όλοι! Και όχι μόνο χόρτασαν όλοι, αλλά στο τέλος, έδωσε εντολές ο Χριστός στους μαθητές, να μαζέψουν και τα περισσεύματα.

Είπαμε στην αρχή, αγαπητοί αδελφοί, στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, προεικονίζεται η Θεία Λειτουργία. Όντως στο πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας, υπάρχει η ανάγνωση των αγιογραφικών κειμένων. Δηλαδή, όπως ο Χριστός τότε δίδαξε το πλήθος εκείνο των διψασμένων ανθρώπων, έτσι και η Εκκλησία, στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, μας χορταίνει πρώτα πνευματικά με τα λόγια της Αγίας Γραφής, το  Αποστολικό και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μετά ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω «ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν» προς τον Θεόν Πατέρα. «Εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Αυτά τα λόγια της περικοπής, δεν μας θυμίζουν ακριβώς αυτό που γίνεται στη Θεία Λειτουργία; Η Αγία Τριάδα ευλογεί τα προσφερόμενα από τους ιερείς. Και αυτά, αφού μεταβληθούν σε σώμα και αίμα Χριστού, ο ιερέας που είναι σταλμένος από τον Θεό, τα δίνει στους πιστούς που συμμετέχουν στο μυστήριο. Στη Θεία Λειτουργία, βλέπουμε νοητά αυτό που έγινε στην έρημο. Ο Χριστός ευλογεί και πολλαπλασιάζει. Οι ιερείς αντιπροσωπεύουν τους μαθητές, αναλαμβάνουν να μοιράσουν τα ευλογηθέντα στους πιστούς.

Είναι φρόνιμο να κάνουμε κάποιες σκέψεις σε αυτό το σημείο: πρώτον, να αναλογιστούμε με πόση προσοχή παρακολουθούσαν τα λόγια του Χριστού, οι άνθρωποι εκείνοι που συγκεντρώθηκαν στην έρημο! Μας ελέγχουν και μας διδάσκουν με πόση προσοχή, πρέπει και εμείς να παρακολουθούμε αυτά που λέγονται και γίνονται κάθε φορά που συμμετέχουμε στην Θεία Λειτουργία. Εκείνοι δεν πρόσεξαν ότι η ώρα πέρασε και νύχτωσε. Και ακόμη ξέχασαν την πείνα τους. Εμείς τουλάχιστον να ξεχάσουμε τις δουλειές μας και τις άλλες υποχρεώσεις μας, όταν βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. «Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν». Το δεύτερο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Μπορεί το μυαλό μας να φανταστεί κάποιον από αυτούς που βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στην έρημο να αρνηθεί να πάρει από τους μαθητές την ευλογημένη τροφή που τους μοίραζαν; Εάν εκείνοι πήραν με χαρά το ευλογημένο ψωμί «Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν», με πόση λαχτάρα και κατάνυξη, πρέπει να σπεύδουμε εμείς να κοινωνήσουμε και να πάρουμε από το χέρι του ιερέως, που εκείνη τη στιγμή είναι ένας από τους μαθητές, όχι απλώς ευλογημένο ψωμί, το Αντίδωρο, αλλά το ίδιο το Σώμα του Χριστού;

Ο Χριστός και οι μαθητές, μας λένε μέσα στη Θεία Λειτουργία, να φροντίζουμε να παίρνουμε το «δώρον» όχι μόνο το «αντίδωρον».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03/08/2025 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 14 - 22

14 Καὶ ἐξελθὼν εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. 15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. 17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 14 - 22

14 Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ὅταν ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ ἐρημικὸν καταφύγιόν του, εἶδε πολὺν λαὸν καὶ τοὺς συνεπάθησε πολὺ καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους των. 15 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζε νὰ βραδυάσῃ, προσῆλθον εἰς αὐτόν οἰ μαθηταί του λέγοντες· Εἶναι ἔρημος ὁ τόπος καὶ ἡ ὤρα πλέον ἐπέρασε. Δῶσε διαταγὴν νὰ διαλυθοῦν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, διὰ νὰ ὑπάγουν εἰς τὰ χωρία καὶ νὰ ἀγοράσουν διὰ τοὺς ἑαυτούς των τροφάς. 16 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε δὲν ἔχουν ἀνάγκην νὰ ἀπέλθουν καὶ νὰ ἀγοράσουν τρόφιμα. Δώσατέ τους σεῖς νὰ φάγουν. 17 Ἀλλ’ ἐκεῖνοι τοῦ εἶπον· Δὲν ἔχομεν ἐδῶ παρὰ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. 18 Ὁ δὲ Κύριος εἶπε· Φέρετέ τά μου ἐδῶ. 19 Καὶ ἀφοῦ παρεκίνησε τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ νὰ ἑξαπλωθοῦν εἰς τὴν πρασινάδα, ἐπῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, καί, ἀφοῦ ἐσήκωσε τὰ μάτια του εἰς τὸν οὐρανόν, ηὐχαρίστησε καὶ ἐπεκαλέσθη τὸν Πατέρα του καὶ ἀφοῦ ἔκοψε τὰ ψωμιά, τὰ ἔδωκεν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ οἰ μαθηταὶ εἰς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. 20 Καὶ ἔφαγαν ὅλοι καὶ ἐχόρτασαν, καὶ ἐσήκωσαν ὅ,τι ἐπερίσσευσεν ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. 21 Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἔφαγαν ἦσαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς νὰ συνυπολογίζωνται εἰς τὸν ἀριθμὸν αὐτὸν γυναῖκες καὶ παιδιά. 22 Καὶ ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς διὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν οἱ μαθηταί του ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν ἀνακηρύξῃ βασιλέα, ἠνάγκασεν αὐτοὺς νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ περάσουν προτήτερα ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ἕως ὅτου αὐτὸς διαλύσῃ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27/07/2025 - ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Z’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Θ’ 27-35) 27-7-2025

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει το πώς θεραπεύτηκαν τρεις άνθρωποι, αγαπητοί αδελφοί. Δύο τυφλοί και ένας κουφός. Αξίζει να προσέξουμε πως οι δύο τυφλοί καλούσαν τον Χριστό σε βοήθεια. Χρησιμοποίησαν τις λέξεις με τις οποίες, έως και σήμερα, επικαλούμαστε τον Χριστό. Αυτό δείχνει ότι την μικρή προσευχούλα που μας δίδαξαν να λέμε οι Άγιοι Πατέρες μας, την πήραν από το Ευαγγέλιο. Στην πόλη Καπερναούμ βρισκόμαστε. Μετά το θαύμα του Χριστού να αναστήσει το νεκρό κορίτσι του Ιαείρου, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί που φώναζαν πίσω Του: «Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησον ἡμᾶς». Όταν οι τυφλοί δήλωσαν ότι πιστεύουν στην παντοδυναμία του Χριστού, Εκείνος άγγιξε τα μάτια τους και αμέσως άνοιξαν. Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι δύο θεραπευθέντες τυφλοί και έφεραν στον Χριστό έναν κωφάλαλο. Αυτός είχε δαιμόνιο και αυτό του προξενούσε την αρρώστια του. Το δαιμόνιο έφυγε φαίνεται, μόλις κατάλαβε την παρουσία του Χριστού και αμέσως ο κωφάλαλος άρχισε να μιλάει. Ο κόσμος έμεινε εκστατικός και δοξολογούσε τον Θεό. Το ότι ο Χριστός έκανε συνέχεια θαύματα το μαρτυρούν όλοι που τα παρακολουθούσαν και το σημειώνει στη συνέχεια και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

Εμείς εδώ θα αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να αναφερθούμε στην επίκληση των δύο τυφλών. Ζητούσαν, είπαμε, βοήθεια από τον Χριστό με τις λέξεις που και εμείς επαναλαμβάνουμε συνέχεια. Για την μικρή αυτή προσευχή, που λέγεται και ευχή, ο Άγιος Πορφύριος λέει: «για να έλθει ο Χριστός μέσα μας όταν τον επικαλούμαστε με το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’, πρέπει η καρδιά να είναι καθαρή. Να μην έχει κανένα εμπόδιο. Να είναι ελεύθερη από μίσος, από εγωισμό, από κακία. Πρέπει να τον αγαπάμε και να μας αγαπάει. Κι αν όμως έχουμε μέσα μας κάποιο κατάκριμα, πάλι υπάρχει κάποιο μυστικό. Και το μυστικό είναι να ζητήσουμε συγνώμη ή να το πούμε στον πνευματικό».

Όταν μιλάμε με τον Χριστό με την προσευχή των τυφλών, να έχουμε στην καρδιά μας και την πίστη των τυφλών, για να εισακουστεί η προσευχή μας. Ο Χριστός τους ρώτησε: «Πιστεύετε ότι είμαι ο Θεός και επομένως μπορώ να σας κάνω αυτό που ζητάτε;» Και οι δύο με μια φωνή απάντησαν: «Πιστεύουμε». Αμέσως έγινε το θαύμα: «Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί». Για να έλθει και σε μας η Χάρη του Χριστού, πρέπει μέσα μας να φωλιάζει η πίστη. Για την μικρή αυτή προσευχή συμπληρώνει ο Άγιος : «Είναι αρκετό να λέμε ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Να θυμόμαστε ότι την μικρή αυτή επίκληση, χρησιμοποίησε και άλλος τυφλός στην Ιεριχώ. Να γνωρίζουμε, πρέπει, ότι ο σύγχρονός μας Άγιος Παΐσιος συνιστούσε να μη λείπει από το στόμα μας η μικρή αυτή προσευχή του τυφλού, αλλά κάπου σημειώνει ότι ο γέροντας Τύχων έλεγε πως εάν το ‘Κύριε ελέησον’ κοστίζει 100 δραχμές, το ‘Δόξα σοι ο Θεός’ κοστίζει 1000 δραχμές. Να τι γράφει ο Άγιος. Πάντα να έχεις στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου…

Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή. Αρχίζεις την ημέρα σου με την ευχή, στη συνέχεια κάνεις την εργασία σου λέγοντας την ευχή και έτσι αγιάζεται ότι κάνεις, αγιάζονται και όσοι συμμετέχουν σε αυτό που κάνεις. Όταν λ.χ. μαγειρεύεις και λες την ευχή, αγιάζεται το φαγητό που κάνεις, αγιάζονται και όσοι το τρώνε. Να τι λέγει ο άλλος σύγχρονός μας Άγιος για την ευχή. «Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική την μονολόγιστη ευχή, το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Το κλειδί για την πνευματική ζωή του χριστιανού είναι η ευχή. Αξία έχει να λες την ευχή με τρυφερότητα ψυχής, με αγάπη στον Χριστό, με λαχτάρα, και τότε δεν θα σου φαίνεται κουραστική. Όπως όταν λες «μητέρα μου», «πατέρα μου» και νιώθεις πλήρη ανάπαυση».

        Και συνεχίζει ο Άγιος Πορφύριος : «Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό, με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια νύχτα ολόκληρη να προσεύχεται κι ο άλλος μονάχα πέντε λεπτά, κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι».

Αδελφοί μου, οι δύο τυφλοί της Καπερναούμ, μας έδωσαν σήμερα την αφορμή, να ανατρέξουμε στους Αγίους μας και να ακούσουμε τις συμβουλές τους για την μικρούλα προσευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ας τις θέσουμε σε εφαρμογή.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27/07/2025 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 27 - 35

27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. 32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 35 Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 27 - 35

27 Καὶ ἐνῷ ἐπροχώρει ἀπ’ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, τὸν ἠκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἐφώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν· Σπλαγχνίσου μας καὶ ἰάτρευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ. 28 Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι, ἦλθαν πλησίον του οἱ τυφλοί, καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε, ὅτι ἔχω τὴν δύναμιν νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητεῖτε; Λέγουν εἰς αὐτὸν ἐκεῖνοι· Ναί, Κύριε. 29 Τότε ἤγγισε μὲ τὰ δάκτυλά του τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· Σύμφωνα μὲ τὴν πίστιν σας ἄς γίνῃ εἰς σᾶς. 30 Καὶ ἤνοιξαν τὰ μάτια τους· καὶ μὲ αὐστηρότητα παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Προσέχετε, κανεὶς νὰ μὴ μάθῃ τὸ θαῦμα ποὺ σᾶς ἔκαμα. 31 Αὐτοὶ ὅμως, ὅταν ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ σπίτι, διέδωκαν τὴν φήμην του ὡς θαυματουργοῦ καὶ Μεσαίου εἰς ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην. 32 Ὅταν δὲ οἱ δύο αὐτοὶ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ σπίτι, ἰδοὺ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦν ἄνθρωπον, ποὺ κατείχετο ἀπὸ δαιμόνιον καὶ ἦτο κωφὸς καὶ ἄλαλος. 33 Καὶ ἀφοῦ ἐξεδιώχθη τὸ δαιμόνιον, ὡμίλησεν ὁ κωφὸς καὶ ἐθαύμασαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ ἔλεγαν· Οὐδέποτε ἐφάνησαν τέτοια θαύματα εἰς τὸ ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ.Οὔτε ὅταν οἱ προφῆται καὶ οἱ λοιποὶ ἅγιοι ἄνδρες ἐθαυματούργουν ἐν μέσῳ αὐτοῦ. 34 Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· Μὲ τὴν βοήθειαν καὶ συνέργειαν τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμόνων βγάζει ἀπὸ τοὺς πάσχοντας τὰ δαιμόνια. 35 Καὶ περιήρχετο ὁ Ἰησοῦς ὅλας τὰς πόλεις καὶ τὰ χωρία, διδάσκων εἰς τὰς συναγωγάς των καὶ κηρύττων τὸ χαρμόσυνον κήρυγμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ θεραπεύων κάθε ἀσθένειαν καὶ ἀδιαθεσίαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ.