ΚΥΡΙΑΚΗ
Β’ ΛΟΥΚΑ «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών» 05/10/2025
Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς προτρέπει να
αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη, τη βασίλισσα, των αρετών, την αγάπη. Και μάλιστα την
αγάπη προς τους εχθρούς μας. Το να αγαπάς αυτούς που σε αγαπούν έχει μικρή
αξία, γιατί δίνεις και παίρνεις. Σε ξεπληρώνει ο άλλος με το ίδιο νόμισμα.
Δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη. Συμπαραστέκεσαι στον συνάνθρωπό σου, γιατί
ελπίζεις ότι θα σου συμπαρασταθεί κι εκείνος όταν βρεθείς κι συ σε κάποια
δυσκολία. Συμμετέχεις στις χαρές του, γιατί συμμετέχει κι εκείνος στις δικές
σου χαρές. Πενθείς στο πένθος του γιατί κι εκείνος ήρθε στην κηδεία των δικών
σου ανθρώπων. Όλοι το ζούμε και το καλλιεργούμε αυτό το αλισβερίσι. Σου δίνω
γιατί μου δίνεις. Στο τέλος – τέλος αν το εξετάσουμε καλά αυτό μπορεί και να
μην έχει μέσα αληθινή αγάπη. Είναι ένα πάρε – δώσε. Για να βγάλουμε απλώς την
υποχρέωση. Για να ανταποδώσουμε τυπικά την επίσκεψη. Ήρθες στη γιορτή μου, θα
έρθω κι εγώ στη δική σου. Μου έδωσες κάτι, θα ψάξω κι εγώ να σου δώσω κάτι, για
να μη σου έχω υποχρέωση.
Βέβαια, αυτά ο Χριστός δεν τα καταργεί, αλλά
ερωτάει. Αφού γι’ αυτά που δίνεις ξεπληρώνεσαι από τον συνάνθρωπό σου με το
ίδιο νόμισμα, τι μισθό περιμένεις από το Θεό; «Ποία υμίν η χάρις εστίν;» «Πλην
εγώ λέγω υμίν αγαπάτε τους εχθρούς υμών!» Αυτή η αγάπη έχει αξία. Να αγαπάς
αυτούς από τους οποίους δεν περιμένεις να σου ανταποδώσουν αγάπη. Να αγαπάς
αυτόν που δεν σε συμπαθεί. Να αγαπάς αυτόν που σε έβλαψε, αυτόν που σε αδίκησε,
που σε έβρισε. Αυτόν που σε περιφρονεί. Να αγαπάς αυτόν που σε ταπεινώνει.
«Αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες.» Κάνετε το καλό και ευεργετείτε
αυτούς που γνωρίζετε καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σας το ανταποδώσει.
Μεγάλη η αρετή της αγάπης αγαπητοί αδελφοί. Το
κέντρο και η κορυφή όλων των χριστιανικών αρετών. Ο απόστολος μάς δείχνει τις 3
μεγάλες αρετές: «Πίστις – Ελπίς – Αγάπη». Η μεγαλύτερη όμως από τις τρεις είναι
η αγάπη «μείζων δε τούτων η αγάπη.» Η αρετή αυτή όμως γίνεται ακόμη μεγαλύτερη,
εάν επεκτείνεται και στους εχθρούς! Ο χριστιανός μιμείται το Χριστό που από το
ύψος του Σταυρού άπλωσε την αγκάλη του και προς αυτούς που τον σταύρωσαν.
Εάν είσαι χριστιανός, κάθε φορά που κάποιος σε
αδικεί, σε πληγώνει, στρέψε το βλέμμα σου προς τον Εσταυρωμένο και παρακάλεσέ
Τον: Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να κάνω αυτό που έκανες κι εσύ. Δώσε μου το κουράγιο
να συγχωρήσω και να αγαπήσω αυτόν που με πληγώνει. Τον γείτονα, το συνεργό μου,
τον αδελφό μου, το παιδί μου που με στενοχωρεί. Κίνησε Εσύ την γλώσσα μου να πω
γι’ αυτόν: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον δούλο σου.» Μη μ’ αφήσεις να του
κρατήσω κακία. Μην αφήσεις Εσύ Χριστέ μου να περάσει στο μυαλό γι’ αυτόν καμία
σκέψη εκδίκησης.
Αγαπητοί μου, είναι αποδεδειγμένο ότι η ψυχή του
ανθρώπου ησυχάζει και ηρεμεί μόνον όταν κατορθώνει να συγχωρεί αυτούς που τον
πληγώνουν. Ποτέ δεν ησυχάζει, αν κρατάει μίσος και κακία για κάποιον που τον
έβλαψε! Θέλετε να κοιμάστε ήσυχοι; Μην κρατάτε κακία σε κανέναν άνθρωπο. Πριν
δύσει ο ήλιος φροντίστε να είναι καθαρή η καρδιά σας από σκέψεις μίσους και
εκδίκησης. Στη βραδινή σα προσευχή, να παρακαλείτε τον Χριστό να
προστατεύει και να βοηθάει αυτούς που σε
στεναχώρησαν.
Ο Θεός μάς καλεί να τον μιμηθούμε και σ’ αυτό το
σημείο. Εμείς Τον προσβάλλουμε. Τον περιφρονούμε. Καταπατούμε τις εντολές Του.
Πολλές φορές Τον βλασφημούμε. Παρόλα αυτά Εκείνος μας συγχωρεί, μας αγαπάει και
μας ευεργετεί. Λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, αλλά δεν ζούμε χριστιανικά. Ο
Χριστός σταυρώθηκε για να μας σώσει και εμείς δειλιάζουμε να τον ομολογήσουμε
μπροστά στους ανθρώπους. Διστάζουμε ακόμα και το σημείο του Σταυρού να κάνουμε,
για να μη μας ειρωνευτούν. Για να μη χάσουμε τη φιλία των ανθρώπων, προτιμούμε
να ζούμε κοσμικά και όχι χριστιανικά. Κι όμως ο Θεός δεν μα συνορίζεται. Όπως
κι αν του φερόμαστε, Εκείνος μας συγχωρεί και μας αγαπάει.
Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο το Χριστό να μας
προτρέπει να γίνουμε κι εμείς οικτίρμονες μιμούμενοι το Θεό Πατέρα μας. Να
πλατύνουμε την καρδιά μας για να χωράει μέσα όλους τους ανθρώπους, ακόμη και
τους εχθρούς μας: «Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων
εστί.» (Λουκά ΣΤ’,36)
Δεν μπορεί να λογαριάζει κανείς τον εαυτό του μεταξύ
των χριστιανών, εάν αισθάνεται μέσα του ίχνη μίσους και εκδικήσεως εναντίον
κάποιου συνανθρώπου του. Το να μη συγχωρείς τα λάθη που σου κάνουν οι
συνάνθρωποί σου είναι απόδειξη ότι δεν έχεις καθαρή καρδιά. Εάν δεν έχεις
καθαρή καρδιά, δεν μπορείς να προσεγγίσεις αληθινά το Χριστό και να του
μιλήσεις ειλικρινά στην προσευχή σου, πολύ δε περισσότερο δε μπορείς να
πλησιάσεις στο Άγιο Ποτήριο, για να ενωθείς με Εκείνον που ταπεινώθηκε τόσο
πολύ. Έγινε από Θεός άνθρωπος και υπέστη τον επονείδιστο σταυρικό θάνατο
εκφράζοντας την συγχώρεση και την αγάπη σε όλους μας, αν και δεν τον αγαπάμε
εμείς τόσο και δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε την παραμικρή θυσία γι’
Αυτόν.
Ας Τον ακούσουμε όμως αυτή τη φορά και ας
εφαρμόσουμε τα θεϊκά Του λόγια: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» και «Γίνεσθε ούν
οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.»
Αμήν.
