ΚΥΡΗΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20/07/2025

 

Κυριακή, ΣΤ' Ματθαίου (20 Ιουλίου 2025) ΄΄ Τέκνον αφέονται σοι αι αμαρτίαι σου ΄΄ 

Οι αμαρτίες και η άφεσή τους, είναι ένα θέμα που λίγο ως πολύ απασχολεί όλους τους ανθρώπους αγαπητοί αδελφοί. Παίρνοντας αφορμή από το περιεχόμενο του σημερινού Ευαγγελίου, ας διατυπώσουμε μερικές σκέψεις πάνω στο θέμα αυτό κι ας δούμε ποια είναι η θέση της Εκκλησίας σχετικά με την αμαρτία και την συγχώρησή της αμαρτίας. Ο Κύριος μας, διδάσκει σε ένα σπίτι της Καπερναούμ και έχει μαζευτεί τόσος κόσμος που δεν χωράνε άλλοι ούτε και μπροστά στην πόρτα. Τέσσερις φιλάνθρωποι και ευγενικοί άνθρωποι φέρνουν έναν παράλυτο για να ζητήσουν από τον Ιησούν να τον θεραπεύσει. Επειδή δεν μπορούν να τον πλησιάσουν λόγω του πλήθους των ακροατών, ανοίγουν μια τρύπα στην στέγη και τον κατεβάζουν μπροστά στο Χριστό. Εκείνος απευθύνεται στον άρρωστο και του λέει: «παιδί μου σου συγχωρούνται οι αμαρτίες οι αμαρτίες σου» και στη συνέχεια θεραπεύει και το σώμα του «άρρον τον κράβατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου» του είπε. Μας προκαλεί λοιπόν το σημερινό Ευαγγέλιο να μιλήσουμε λίγο για την αμαρτία. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα αμαρτάνω. Το ρήμα αυτό μας παραπέμπει στην αρχαία Ελλάδα. Τότε που οι στρατιώτες γυμνάζονταν και μάθαιναν πώς να πετούν το φονικό όπλο τους πετυχαίνοντας οπωσδήποτε το στόχο τους. Όταν δεν εύρισκαν τον στόχο, τότε έλεγαν πως αμάρταναν. Κάθε άστοχη ρίψη του τόξου ή του ακοντίου ήταν και μια αμαρτία, δηλαδή μια αστοχία. Αμαρτία λοιπόν σημαίνει αστοχία. Ο κάθε χριστιανός έχει έναν στόχο. Να φτάσει κοντά στον Θεό. Να επιτύχει, το κατ’ εικόνα να το μετατρέψει σε καθ’ ομοίωση. Αυτό θα το επιτύχει αν στη ζωή του εφαρμόζει κάθε στιγμή το Ευαγγέλιο. Όποτε παραβαίνει την διδασκαλία του Ευαγγελίου, χάνει τον στόχο του, παρεκκλίνει από τον σκοπό του, διαπράττει αστοχία-αμαρτία. Είναι προφανές ότι δύσκολα μπορεί να βρεθεί άνθρωπος που να καυχηθεί ότι δεν παρεξέκλινε ποτέ από τον στόχο του, που δεν έκανε δηλαδή ποτέ καμία αμαρτία. «Ουδείς αναμάρτητος ει μη εις ο Θεός». Μόνον ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός μπορούσε να λέει: «ποιός μπορεί να με κατηγορήσει ότι έκανα κάποιο λάθος, κάποια αμαρτία;» «Τις ελέγχει με περί αμαρτίας;» Όλοι αμαρτάνουμε λοιπόν. Οι σχέσεις μας με τον Θεόν. Οι σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Ακόμα και οι σχέσεις μας με τον εαυτό μας, δεν είναι πάντοτε καθαρές. Κηλίδες αμαυρώνουν συνήθως την όλη μας συμπεριφορά. Κι αν δεν αμαρτάνουμε εξωτερικά. Κι αν τις αμαρτίες μας δεν τις γνωρίζουν οι άλλοι άνθρωποι, όμως τις γνωρίζουμε εμείς και ο Θεός! Ορισμένοι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να σπρώχνουν συνέχεια τις αμαρτίες τους στο υποσυνείδητό τους προσπαθώντας να τις ξεχνούν. Όσο κι αν προσπαθούν όμως δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, γιατί αυτές συνέχεια επανέρχονται και γίνονται ενοχλητικές. Και μάλιστα αν είναι βαριές και μεγάλες, γίνονται ανυπόφορες. Η συνείδηση ταλαιπωρείται. Οι αμαρτίες την χτυπούν αλύπητα. Οι τύψεις είναι απανωτές. Ταράζουν τον ύπνο. Διώχνουν την ηρεμία της ζωής. Προκαλούν ψυχολογικά προβλήματα. Οι τύψεις της συνειδήσεως δεν αστειεύονται. Δεν λογαριάζουν πλούσιους και πτωχούς. Τα αξιώματα και οι δόξες καμιά φορά, γίνονται αφορμή να βγαίνουν στην επιφάνεια τα βρομερά πάθη των ανθρώπων, και τα αδικαιολόγητα λάθη του παρελθόντος. Οι αμαρτίες τραυματίζουν και το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου. «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή» . «Δια τούτο αμαρτίας νεότητος ημών μη μνησθής Κύριε» παρακαλούμε στο Ευχέλαιο. Ζητείται σωτήρας! Ποιος μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από το βάρος των αμαρτιών του; Μήπως κάποιος άλλος άνθρωπος; Μήπως κάποιος άγγελος; Όχι, κανείς δε μπορεί να σβήσει τα λάθη μας, τις αστοχίες μας, τις αμαρτίες μας, μόνον ο Σωτήρας Χριστός! «Ούτε γαρ άγγελος, ούτε άνθρωπος αλλά αυτός ο Κύριος έσωσας ημάς δόξα σοι». Οι αμαρτίες άπτονται της πνευματικής μας υποστάσεως. Αγγίζουν τα άδυτα της υπάρξεώς μας. Μόνον ο Θεός μπορεί να μπει στα εσώτερα της υπάρξεως μας. Επομένως μόνον Εκείνος είναι που μπορεί να μας συγχωρήσει, γιατί σ’ Εκείνον απευθύνονται οι προσβολές της καταπάτησης και της παράβασης των εντολών του Ευαγγελίου Του. «Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιων σου εποίησα…» Εσένα μόνο πρόσβαλα και πλήγωσα με τις αμαρτίες μου και με τις πονηρές μου πράξεις, λέει ο ψαλμωδός Δαβίδ. Είπαμε πως αμαρτία σημαίνει αστοχία στον πνευματικό μας αγώνα. Πολλές φορές όμως διαπράττουμε την αμαρτία όχι αστοχώντας αλλά με τη θέλησή μας. Τότε οι αμαρτίες είναι ποιο βαριές. Οι πληγές που προκαλούν οι θεληματικές αμαρτίες είναι ακόμη πιο βαθιές και επώδυνες. Ο Θεός όμως έχει τόση αγάπη, που συγχωρεί και αυτές τις αμαρτίες που γίνονται με την απόλυτη ελευθερία μας και με όλη τη θέλησή μας. Αρκεί να του το ζητήσουμε. Να τον παρακαλέσουμε να συγχωρήσει τα παραπτώματά μας. Ο Χριστός μας αγαπητοί αδελφοί, γνώριζε πως ο παραλυτικός της Καπερναούμ ήταν περισσότερο άρρωστος πνευματικά παρά σωματικά. Γι’ αυτό πρώτα θεράπευσε την ψυχή του και μετά το σώμα του. Πρώτα συγχώρησε τις αμαρτίες του και μετά θεράπευσε την παραλυσία. Και εμείς επειδή γνωρίζουμε ότι το δηλητήριο της αμαρτίας οδηγεί στον πνευματικό θάνατό, καταφεύγουμε στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών και του λέμε: «Σου δεόμεθα και σε ικετεύομεν· εν τη αγαθότητι σου, αυτός άνες, άφες, συγχώρησον ο Θεός τας ανομίας και τας αμαρτίας ημών τα πλημμελήματα ημών τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν γνώσει και εν αγνοία, τα εν παραβάσει και εν παρακοή, τα εν νυκτή και εν ημέρα… και ει τι ημάρτομεν, ως αγαθός και αμνησίκακος Θεός και φιλάνθρωπος, συγχώρησον…». 

ΑΜΗΝ (Ματθ. θ' 1-8) 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20/07/2025 ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΗΛΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΣΒΙΤΟΥ

 

Ευαγγέλιο (Ματθ. θ΄ 1-8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Μετάφραση

 Εκεῖνο τόν καιρό, ὁ Ἰησοῦς ἐπιβιβάστηκε στό πλοῖο, διέσχισε τή λίμνη καί ἦρθε στήν πόλη του. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ΄ ἕνα κρεβάτι. Ὅταν εἶδε ὁ Ἰησοῦς τήν πίστη τους, εἶπε στόν παράλυτο: «Θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου». Τότε μερικοί ἀπό τούς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους: «Μά αὐτός προσβάλλει τό Θεό». Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, πού κατάλαβε τίς σκέψεις τους, εἶπε: «Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις; Τί εἶναι εὐκολότερο νά πῶ: σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες, ἤ νά πῶ: σήκω καί περπάτα; Γιά νά μάθετε λοιπόν πώς ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες πάνω στή γῆ» - λέει στόν παράλυτο: «Σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου». Ἐκεῖνος σηκώθηκε καί πῆγε στό σπίτι του. Ὅταν ὁ κόσμος τό εἶδε αὐτό ἔμειναν κατάπληκτοι καί δοξολόγησαν τό Θεό, πού ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στούς ἀνθρώπους.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13/07/2025

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΜΑΤΘ. Ε’ 14-19) 13-7-2025

Τα τελευταία λόγια του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί αδελφοί, προσελκύουν την προσοχή μας. Μας βάζουν σε σκέψεις και προβληματισμούς. Λέει ο Χριστός: Όποιος καταπατήσει μια από τις θεωρούμενες μικρές εντολές του Ευαγγελίου και παρασύρει και άλλους να κάνουν το ίδιο πράγμα, αυτός θα έχει αιώνια καταδίκη. Το ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί, το ότι καταπατούμε και πολλές φορές περιφρονούμε εντολές του Ευαγγελίου, όλοι μας το ξέρουμε. Συνηθίζουμε να ονομάζουμε τις παρεκτροπές μας αυτές, καθημερινότητα. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Όλες τις εντολές του νόμου του Θεού, πρέπει να τις σεβόμαστε και να τις εφαρμόζουμε. Λίγο πιο πάνω, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, αναφέρει ο ίδιος ο Χριστός, ότι όλα αυτά που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, θα εφαρμοστούν απόλυτα. Ούτε ένα κόμμα, ούτε ένας τόνος, δεν πρόκειται να παραλειφθεί. Άλλο το ότι μπορεί να σφάλλουμε από αδυναμία ανθρώπινη, άλλος στο ένα σημείο και άλλος στο άλλο. Πάντως όλοι καταβάλλουμε προσπάθεια να είμαστε σε όλα τέλειοι. Κι αν κάπου σκοντάψουμε, μετανοούμε και ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει. Ποτέ δεν δικαιολογούμε τον εαυτό μας, εάν σε κάποιο σημείο σκοντάψει. Ξέρουμε και ζούμε την αγάπη του Θεού. Εκείνος είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει τις όποιες αμαρτίες μας, μεγάλες ή μικρές, αρκεί να τις αναγνωρίσουμε και να τις ομολογήσουμε στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Μεγάλο το λάθος το να παραβαίνουμε τον λόγο του Θεού.

        Στο σημερινό Ευαγγέλιο όμως, επισημαίνεται κάτι πιο μεγάλο από το να αμαρτάνει κανείς. Αυτό το πιο μεγάλο είναι, να παρασύρεις και άλλους στα δικά σου λάθη. Πολύ μεγάλο λάθος και ασυγχώρητη αμαρτία είναι, να διδάσκεις και να παροτρύνεις και άλλους στα δικά σου τα αμαρτήματα. Ακούσαμε σήμερα: «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Προσοχή αδελφοί μου: θα τιμωρηθούμε, με αιώνια τιμωρία, εάν τις αμαρτίες μας δεν τις κρύψουμε για τον εαυτό μας! Την αμαρτωλότητά μας, ας την ξέρουμε μόνο εμείς και ο Θεός. Είναι εγκληματικό λάθος να παρασυρθεί κάποιος στην αμαρτία, από την δική μας απροσεξία και πολλές φορές από την δική μας αναίδεια. Είναι προτιμότερο να δέσουμε στο λαιμό μας μια μεγάλη πέτρα και να πέσουμε στη θάλασσα να πνιγούμε, λέει ο Χριστός, παρά να σκανδαλίσουμε κάποιον με τις δικές μας αμαρτίες. Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους αυτοί που όχι μόνο δεν κρύβουν τα λάθη τους, αλλά το θεωρούν και κατόρθωμα να τα διαλαλούν. Στα λίγα λεπτά που μας απομένουν, ας στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά που λέει ο Χριστός, για αυτούς που όχι μόνον εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο στη ζωή τους, αλλά φροντίζουν και άλλοι να γνωρίσουν και να εφαρμόσουν στη ζωή τους τις εντολές Του Θεού. «Ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Αυτός που θα παρασύρει στην αμαρτία, θα βγει έξω από την Βασιλεία του Θεού, ενώ αυτός που θα εφαρμόσει και θα διδάξει και άλλους να εφαρμόζουν θα καταλάβει μεγάλη και υψηλή θέση, στην Βασιλεία του Θεού. Δηλαδή, θα είναι πιο κοντά στο Θεό αιώνια. Πόση πίστη πρέπει να έχεις για να υιοθετήσεις, να δεχθείς και να βιώσεις αυτές τις αλήθειες!

Αγαπητοί! Υπάρχουν απλοί άνθρωποι που παρασύρονται στο κακό ή στο καλό πολύ εύκολα. Άνθρωποι απλοί. Ψυχούλες συνηθίζουμε να τους λέμε. Υπάρχουν και παιδιά. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Αυτοί όλοι περιμένουν από μας. Περιμένουν να μας αντιγράψουν. Μεγάλη η ευθύνη μας. Θα τους οδηγήσουμε με τα λόγια μας, με τη ζωή μας, μακριά από τον Θεό; Θα τους μάθουμε να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, ή να τις περιφρονούν και να τις καταπατούν; Οι ψυχές τους είναι κρεμασμένες στον λαιμό μας. Μας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να ονομασθούμε «ελάχιστοι» ή να ονομασθούμε «μεγάλοι». Οι άνθρωποι που ζουν κοντά μας, ή θα μας πάνε στον παράδεισο ή θα μας διώξουν μακριά από τον Θεό. Τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι γείτονές μας, οι συνεργάτες μας, αυτοί θα καθορίσουν, που θα βρισκόμαστε στην αιωνιότητα: μακριά από τον Θεόν ή κοντά στον Θεό. Όσο περνά η ηλικία μας, πρέπει να σκεπτόμαστε πιο ώριμα: Οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, περιμένουν από μας, από το παράδειγμά μας, από τα λόγια μας: Ή να τους διώξουμε μακριά από τον Θεό ή να τους πάμε κοντά στον Θεό. Έτσι και εμείς θα ονομασθούμε ή «ελάχιστοι» ή «μεγάλοι» στην Βασιλεία του Θεού!!!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13/07/2025 - ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 630 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΙ Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 Ευαγγέλιο (Ματθ. ε΄ 14-19)

Εἶπεν ὀ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ' ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ' ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος στούς μαθητές του: «Ἐσεῖς εἶστε τό φῶς γιά τόν κόσμο· μιά πόλη χτισμένη ψηλά στό βουνό δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ. Οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀνάψουν τό λυχνάρι, δέν τό βάζουν κάτω ἀπό τό δοχεῖο μέ τό ὁποῖο μετροῦν τό σιτάρι, ἀλλά τό τοποθετοῦν στό λυχνοστάτη, γιά νά φωτίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ. Ἔτσι νά λάμψει καί τό δικό σας φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά δοῦν τά καλά σας ἔργα καί νά δοξολογήσουν τόν οὐράνιο Πατέρα σας. Μή νομίσετε πώς ἦρθα  γιά νά καταργήσω τό νόμο ἤ τούς προφῆτες. Δέν ἦρθα γιά νά τά καταργήσω, ἀλλά γιά νά τά πραγματοποιήσω.  Σᾶς βεβαιώνω πώς  ὅσο ὑπάρχει ὁ κόσμος, ἕως τή συντέλειά του, δέ θά πάψει νά ἰσχύει οὔτε ἕνα γιώτα ἤ μία ὀξεία ἀπό τό νόμο. Ὅποιος, λοιπόν, καταργήσει ἀκόμα καί μία ἀπό τίς πιό μικρές ἐντολές αὐτοῦ τοῦ νόμου καί διδάξει ἔτσι τούς ἄλλους, θά θεωρηθεῖ ἐλάχιστος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ὅποιος τίς τηρήσει ὅλες καί διδάξει ἔτσι καί τούς ἄλλους, αὐτός θά θεωρηθεῖ μεγάλος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06/07/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Η’ 5-13)             6-7-2025

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια αρετή που είναι απαραίτητο να έχουμε οι χριστιανοί. Για την μητέρα των αρετών, όπως την ονομάζουν οι Άγιοι πατέρες μας. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα την αρετή αυτή την βρίσκουμε σε έναν ειδωλολάτρη, αξιωματικό – εκατόνταρχο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτός ο βαθμοφόρος στρατιωτικός, είχε την αρετή της ταπείνωσης. Ενώ αυτός ο άνθρωπος είχε υπό την εξουσία του και υπό τις διαταγές του εκατό στρατιώτες, δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ενώ στα μέρη εκείνα ήταν κατακτητής, δεν έδειξε υπεροψία προς τον Χριστό, που σαν Ιουδαίος ήταν υπό τις διαταγές του.

Σε δύο σημεία φαίνεται η μεγάλη ταπείνωση αυτού του ανθρώπου. Στο σπίτι του είχε ένα δούλο. Εκείνη την εποχή οι δούλοι δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Θεωρούνταν άβουλα πράγματα, που τα αφεντικά τους, τους έκαναν ότι ήθελαν. Και να τους θανατώσουν μπορούσαν. Και να τους πουλήσουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Παρόλα αυτά ο εκατόνταρχος της Καπερναούμ, για τον οποίο κάνουμε λόγο, ενώ ο δούλος του ήταν άρρωστος, όχι μόνο δεν αδιαφόρησε για αυτόν, αλλά έτρεξε να ενδιαφερθεί για να γίνει καλά . Ένας ισχυρός αξιωματούχος, ενδιαφέρεται για έναν δούλο! Στο ενδιαφέρον αυτό, φαίνεται καθαρά, όχι μόνον η αγάπη που είχε ο άνθρωπος αυτός, αλλά και η ταπείνωσή του, να κατεβαίνει στο επίπεδο του δούλου και να ενδιαφέρεται για αυτόν. Για την υγεία του. Η μεγάλη αρετή όμως του Εκατόνταρχου, φαίνεται στη συνάντηση και στη σχέση του με τον Χριστό. Πηγαίνει λοιπόν, στον Χριστό και τι ζητάει; Αυτός, ο κατακτητής, ο αρχηγός εκατό στρατιωτών, πλησιάζει έναν Ιουδαίο και τον παρακαλεί. «Προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν», παρακαλεί για την υγεία του δούλου του. Είναι παράλυτος και θέλει να τον βοηθήσει. Το μέγεθος όμως της αρετής ταπείνωσης του εκατόνταρχου φαίνεται στην συνέχεια του περιστατικού. Λέει ο Χριστός, με την αγάπη και την προθυμία που Τον διέκρινε: Εγώ θα έρθω στο σπίτι σου και θα τον κάνω καλά. Ακούστε την απάντηση του εκατόνταρχου. Ακούστε και θαυμάστε. Στο σημείο αυτό ειπώθηκε μια φράση από τον εκατόνταρχο που πέρασε στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και έμεινε παροιμιώδης στους αιώνες:  «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».

Πώς να έρθεις εσύ στο σπίτι μου, δεν είμαι άξιος για να έλθεις εσύ στο σπίτι μου, μόνον πες με λόγια αυτό που θέλεις να γίνει και είμαι βέβαιος πως αυτό που θα πεις, θα γίνει. Ο Χριστός θαύμασε την πίστη και την ταπείνωση αυτού του ανθρώπου και κάλεσε αυτούς που τον ακολουθούσαν να τον μιμηθούν. Μεγάλη η πίστη του εκατόνταρχου, αγαπητοί αδελφοί, μεγάλη όμως και η ταπείνωσή του. Και μόνο που εκδήλωσε την πίστη του στον αληθινό Θεό, αυτός που ήταν ειδωλολάτρης, δείχνει την βαθειά του ταπείνωση. Πότε όμως εδραιώθηκε η ταπεινή αυτή γνώμη για τον εαυτό του, πότε πίστεψε ότι ήταν ανάξιος να υποδεχτεί τον Χριστό σπίτι του; Όταν είδε τον Χριστό. Όταν γνώρισε τον Χριστό.

Για να αποκτήσουμε την μητέρα των αρετών, την ταπείνωση, αγαπητοί αδελφοί, πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον Χριστό. Αν δεν κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, απλώς θα ταπεινολογούμε. Θα λέμε ότι δεν είμαστε τίποτα. Ότι είμαστε κατώτεροι από τους άλλους, αλλά δεν θα το πιστεύουμε στ’ αλήθεια. Άλλο ταπεινός και άλλο ταπεινολόγος. Όταν μπει το φως του Χριστού μέσα μας, θα δούμε την πνευματική φτώχεια μας και θα γίνουμε ταπεινοί όχι ταπεινολόγοι.

Ο εκατόνταρχος επειδή ήταν ταπεινός έδειξε αγάπη στον συνάνθρωπό του και ειδικά στον παράλυτο δούλο του. Επειδή ήταν ταπεινός κατέφυγε για βοήθεια στον υπήκοό του Ιησού Χριστό. Η ταπείνωσή του του έδωσε την δύναμη να περιφρονήσει την θρησκεία του, την ειδωλολατρία, και να πιστέψει στον μόνο αληθινό Θεό, τον Χριστό. Δηλαδή και εδώ φαίνεται καθαρά ότι η αρετή της ταπείνωσης γέννησε τις αρετές της αγάπης και της πίστεως. Επειδή ο εκατόνταρχος ήταν ταπεινός είπε την παροιμιώδη φράση που λέμε και εμείς προτού να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα μας με την Θεία Κοινωνία.

«Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06/07/2025 - ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

                                            

   

Ευαγγέλιο (Ματθ. η΄ 5-13)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσελθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ' ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῷ· Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

 Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, μόλις μπῆκε ὁ Ἰησοῦς στήν Καπερνα-ούμ, τόν πλησίασε ἕνας ἑκατόνταρχος καί τόν παρακαλοῦσε μ΄ αὐτά τά λόγια: «Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος στό σπίτι, παράλυτος, καί ὑποφέρει φοβερά». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέει: «Ἐγώ θά ἔρθω καί θά τόν θεραπεύσω». Ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ ἀποκρίθηκε: «Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος νά σέ δεχτῶ στό σπίτι μου· πές ὅμως ἕνα λόγο, καί θά γιατρευτεῖ ὁ δοῦλος μου. Εἶμαι κι ἐγώ ἄνθρωπος κάτω ἀπό ἐξουσία, καί ἔχω στρατιῶτες στή διοίκησή μου· λέω στόν ἕνα «Πήγαινε» καί πηγαίνει, καί στόν ἄλλο «ἔλα» καί ἔρχεται, καί στό δοῦλο μου «κάνε αὐτό» καί τό κάνει». Ὅταν τόν ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς, θαύμασε καί εἶπε σ΄ ὅσους τόν ἀκολουθοῦσαν: «Σᾶς βεβαιώνω πώς τόση πίστη οὔτε ἀνάμεσα στούς Ἰσραηλίτες δέ βρῆκα. Καί σᾶς λέω, πώς θά ΄ρθουν πολλοί ἀπό ἀνατολή καί δύση καί θά καθίσουν μαζί μέ τόν Ἀβραάμ, τό Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ στό τραπέζι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐνῶ οἱ κληρονόμοι τῆς βασιλείας θά πεταχτοῦν ἔξω στό σκοτάδι· ἐκεῖ θά κλαῖνε, καί θά τρίζουν τά δόντια τους». Ὕστερα εἶπε στόν ἑκατόνταρχο ὁ Ἰησοῦς:  «Πήγαινε, κι ἄς γίνει αὐτό πού πίστεψες». Καί γιατρεύτηκε ὁ δοῦλος ἐκείνη τήν ὥρα.