ΚΥΡΙΑΚΗ 25/08/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 22-34)   25/08/2024

        Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει σήμερα αγαπητοί αδελφοί, δύο περιστατικά, που έγιναν χρονικά, μετά τον πολλαπλασιασμό των 5 άρτων στην έρημο. Και τα δύο ταλαιπώρησαν τους μαθητές του Χριστού. Αξιοσημείωτο είναι το ότι όχι μόνο τα επέτρεψε να γίνουν Εκείνος, αλλά τρόπο τινά, Εκείνος υποχρέωσε τους μαθητές Του να υποστούν τα δυσάρεστα αποτελέσματά τους, γιατί ήθελε να φανερωθεί σ' αυτούς η πίστη τους.

        Αφού απόλυσε λοιπόν τους χορτασμένους όχλους να πάνε στα σπίτια τους, Εκείνος ανέβηκε στην κορυφή του παρακείμενου λόφου, μόνος Του για να προσευχηθεί. Και ενώ σαν Θεός γνώριζε ότι θα σηκωνόταν φουρτούνα στη θάλασσα «ἠνάγκασε», σημειώνει ο Ευαγγελιστής, τους μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι όχθη της λίμνης. Δεν άργησε όμως να πιάσει η φουρτούνα. Όταν ήταν στο μέσον της λίμνης το πλοιάριο ήταν «βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος». Οι μαθητές καίτοι ήταν μαθημένοι από θάλασσα, σαν ψαράδες, φοβήθηκαν. Είδαν το χάρο με τα μάτια τους. Μετά τις μεσονύχτιες ώρες, ο Ιησούς κατέβηκε από τον τόπο της προσευχής Του. Περπάτησε πάνω στα κύματα και πλησίασε το πλοίο. Οι μαθητές μην μπορώντας να ξεχωρίσουν μέσα στο σκοτάδι ότι ήταν ο Χριστός πάνω στα κύματα, άρχισαν να φωνάζουν. Φάντασμα! Φάντασμα! «Ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν». Ο Διδάσκαλος τούς καθησύχασε. Μη φοβάστε· εγώ είμαι. Έχετε θάρρος. Από εδώ και πέρα αρχίζει το δεύτερο περιστατικό. Ο Απ. Πέτρος λέει στο Χριστό. Εάν είσαι όντως εσύ, πες να περπατήσω πάνω στα κύματα. Ο Χριστός, ενώ γνώριζε ότι ο Πέτρος κάποια στιγμή θα ολιγοπιστούσε και θα άρχιζε να βουλιάζει στο νερό, του λέει: Έλα! Πράγματι ο Πέτρος όσο πίστευε στη δύναμη του Χριστού, περπατούσε πάνω στα κύματα χωρίς να βρέχεται. Κάποια στιγμή όμως φοβήθηκε το δυνατό αέρα και τα μεγάλα κύματα. Ο φόβος του έδιωξε την πίστη και άρχισε να φωνάζει: «Κύριε, σῶσόν με». Ο καλός του διδάσκαλος, άπλωσε το χέρι και τον άρπαξε. Τον ήλεγξε όμως για την ολιγοπιστία του· «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

        Εν τω μεταξύ, σε λίγο το πλοιάριο έφθασε στην στεριά. Όλοι όσοι ήταν στο πλοίο, έσπευσαν να τον προσκυνήσουν και να εκφράσουν την πίστη τους λέγοντας: «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Η θερμή παράκληση του Πέτρου «Κύριε, σῶσόν με» και η ομολογία πίστεως όσων ήταν στο πλοίο, φαίνεται από τη διήγηση του Ευαγγελιστού Ματθαίου που ήταν παρών στα γεγονότα, ότι ήταν αποτέλεσμα της δυσκολίας που πέρασαν. Και είπαμε ότι ο ίδιος ο Χριστός τούς ανάγκασε να υποστούν αυτές τις δυσκολίες, ενώ τις ήξερε εκ των προτέρων. Δηλαδή, ο Θεός πολλές φορές επιτρέπει να μας βρουν δυσκολίες στη ζωή για να φανερωθεί η πίστη μας, αλλά και για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, η επίκλησή μας προς Αυτόν. Εμείς αγαπητοί αδελφοί, βιαζόμαστε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα και πολλές φορές να κάνουμε και παράπονα στο Θεό για τις δυσκολίες που μας βρίσκουν στη ζωή μας. Από το σημερινό Ευαγγέλιο όμως μαθαίνουμε ότι οι δυσκολίες και τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας, μας οδηγούν άλλοτε για να κάνουν την προσευχή μας πιο έντονη, πιο θερμή και να φωνάξουμε σαν τον Απ. Πέτρο «Κύριε, σῶσόν με», και άλλοτε να μας υποχρεώσουν να γονατίσουμε και να προσκυνήσουμε τον Χριστό λέγοντας σαν τους επιβάτες εκείνου του πλοίου «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Να μάθουμε πρέπει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή. Όλα είναι ελεγχόμενα από τον ίδιο το Θεό και όλα ξεκινούν από την αγάπη Του και από το ενδιαφέρον Του για την σωτηρία της ψυχής μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μας συμφέρει στη ζωή μας, να γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μας. Όχι τυχαία έβαλε ο Χριστός στην Κυριακή προσευχή το «γενηθήτω τὸ θέλημά σου». Είναι αλήθεια ότι η πολλή εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας, η μεγάλη σιγουριά που νιώθουμε στην πρόοδο της επιστήμης, μας εμποδίζουν να δεχθούμε εύκολα και να νιώθουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στο θέλημα του Θεού. Πρέπει να νιώθεις μεγάλη σιγουριά στην προστασία του Θεού, για να του εμπιστευθείς ασυζητητί όλη τη ζωή σου. Δεν είναι αρκετό να πιστεύεις στο Θεό, πρέπει και να τον αγαπάς πολύ, για να τον αφήσεις να κυβερνά τη ζωή σου. Το παιδάκι αγαπά τους γονείς του και γνωρίζει την αγάπη τους, γι' αυτό αφήνεται στην προστασία τους.

        Κάποτε δύο βοτανολόγοι πήγαν να ψάξουν τα βουνά για σπάνια βότανα. Μαζί τους είχαν πάρει και το παιδάκι ενός απ' αυτούς. Είδαν λοιπόν ένα σπάνιο φυτό, βαθιά μέσα σε μια χαράδρα. Αποφάσισαν να δέσουν το παιδάκι σε σχοινί και να το κρεμάσουν για να μαζέψει το σπάνιο φυτό. Το παιδάκι δήλωσε ότι θα σας κάνω το χατίρι, μόνο αν το σχοινί το κρατάει ο πατέρας μου. Μόνο στην αγάπη του πατέρα του είχε εμπιστοσύνη το παιδί. Έτσι και οι χριστιανοί έχουν τη βεβαιότητα ότι όσο δυσάρεστα και να τους βρουν στη ζωή, βρίσκονται πάντα υπό την προστασία του Θεού. Εκείνος, όπως επιτρέπει τα εύκολα, επιτρέπει και τα δύσκολα. Πάντως όλα τα επιτρέπει ή για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, όπως του Πέτρου, ή για να γίνει φανερή η πίστη μας, όπως των επιβατών του πλοίου, του σημερινού Ευαγγελίου.  

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 18/08/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ H’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 14-22) 18-08-2024

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας φέρνει πολύ κοντά στην Θεία Λειτουργία και μάλιστα στα λόγια που λέει ο ιερέας, όταν τεμαχίζει το επί της Αγίας Τράπεζας Σώμα του Χριστού και λέγει: «…ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανόμενος». Εξάλλου οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων στην έρημο, προεικονίζει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Κάποια μέρα, λοιπόν, ο Χριστός με τους μαθητές του πήγαν στην έρημο, στο απέναντι μέρος της λίμνης με το πλοιάριο. Πολύς κόσμος, μόλις έμαθε αυτή την κίνηση του Χριστού, έτρεξε γύρω-γύρω από την στεριά και περιτριγύριζε τον Χριστό. Ο Χριστός άδραξε την ευκαιρία και τους μιλούσε. Τους έλεγε τα θελκτικά, θεϊκά Του λόγια. Τόσο σαγηνεύτηκε ο κόσμος από την διδασκαλία Του που δεν πρόσεξαν ότι βράδιασε: Ανέλαβαν οι μαθητές να υπενθυμίσουν στον Χριστό, ότι όλοι αυτός ο κόσμος ήταν νηστικός. Εντύπωση κάνει σε αυτό το σημείο, ότι απορροφήθηκαν τόσο πολύ από το θείο κήρυγμα, που ξέχασαν και την πείνα τους ακόμη. Οι μαθητές είπαν στον Χριστό να σταματήσει να μιλάει στον κόσμο, για να πάνε στα γύρω χωριά να προμηθευτούν φαγητό. Ο Χριστός τους απάντησε: δεν έχουν ανάγκη να τρέχουν στα χωριά, δώστε τους εσείς να φάνε. Οι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν ότι έχουν μόνο 5 άρτους και 2 ψάρια. Ο Διδάσκαλός τους, τους λέει, φέρτε ότι έχετε εδώ και χωρίστε τον κόσμο σε ομάδες. Έτσι και έγινε. Εκείνος ύψωσε τα χέρια του, ευλόγησε και στη συνέχεια έδινε φαγητό στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο. Το φαγητό είχε τον ατελείωτο. Πήραν όλοι! Και όχι μόνο χόρτασαν όλοι, αλλά στο τέλος, έδωσε εντολές ο Χριστός στους μαθητές, να μαζέψουν και τα περισσεύματα.

Είπαμε στην αρχή, αγαπητοί αδελφοί, στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, προεικονίζεται η Θεία Λειτουργία. Όντως στο πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας, υπάρχει η ανάγνωση των αγιογραφικών κειμένων. Δηλαδή, όπως ο Χριστός τότε δίδαξε το πλήθος εκείνο των διψασμένων ανθρώπων, έτσι και η Εκκλησία, στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, μας χορταίνει πρώτα πνευματικά με τα λόγια της Αγίας Γραφής. Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μετά ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω «ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν» προς τον Θεόν Πατέρα. «Εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Αυτά τα λόγια της περικοπής, δεν μας θυμίζουν ακριβώς αυτό που γίνεται στη Θεία Λειτουργία; Η Αγία Τριάδα ευλογεί τα προσφερόμενα από τους ιερείς. Και αυτά, αφού μεταβληθούν σε σώμα και αίμα Χριστού, ο ιερέας που είναι σταλμένος από τον Θεό, τα δίνει στους πιστούς που συμμετέχουν στο μυστήριο. Στη Θεία Λειτουργία, βλέπουμε νοητά αυτό που έγινε στην έρημο. Ο Χριστός ευλογεί και πολλαπλασιάζει. Οι ιερείς αντιπροσωπεύουν τους μαθητές, αναλαμβάνουν να μοιράσουν τα ευλογηθέντα στους πιστούς.

Είναι φρόνιμο να κάνουμε κάποιες σκέψεις σε αυτό το σημείο: πρώτον, να αναλογιστούμε με πόση προσοχή παρακολουθούσαν τα λόγια του Χριστού, οι άνθρωποι εκείνοι που συγκεντρώθηκαν στην έρημο! Μας ελέγχουν και μας διδάσκουν με πόση προσοχή, πρέπει και εμείς να παρακολουθούμε αυτά που λέγονται και γίνονται κάθε φορά που συμμετέχουμε στην Θεία Λειτουργία. Εκείνοι δεν πρόσεξαν ότι η ώρα πέρασε και νύχτωσε. Και ακόμη ξέχασαν την πείνα τους. Εμείς τουλάχιστον να ξεχάσουμε τις δουλειές μας και τις άλλες υποχρεώσεις μας, όταν βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. «Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν». Το δεύτερο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Μπορεί το μυαλό μας να φανταστεί κάποιον από αυτούς που βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στην έρημο να αρνηθεί να πάρει από τους μαθητές την ευλογημένη τροφή που τους μοίραζαν; Εάν εκείνοι πήραν με χαρά το ευλογημένο ψωμί «Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν», με πόση λαχτάρα και κατάνυξη, πρέπει να σπεύδουμε εμείς να κοινωνήσουμε και να πάρουμε από το χέρι του ιερέως, που εκείνη τη στιγμή είναι ένας από τους μαθητές, όχι απλώς ευλογημένο ψωμί, το Αντίδωρο, αλλά το ίδιο το Σώμα του Χριστού;

Ο Χριστός και οι μαθητές, μας λένε μέσα στη Θεία Λειτουργία, να φροντίζουμε να παίρνουμε το «δώρον» όχι μόνο το «αντίδωρον».

ΚΥΡΙΑΚΗ 11/08/2024

 

                                            

ΚΥΡΙΑΚΗ Z’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Θ’ 27-35) 11-8-2024

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει το πώς θεραπεύτηκαν τρεις άνθρωποι, αγαπητοί αδελφοί. Δύο τυφλοί και ένας κουφός. Αξίζει να προσέξουμε πως οι δύο τυφλοί καλούσαν τον Χριστό σε βοήθεια. Χρησιμοποίησαν τις λέξεις με τις οποίες, έως και σήμερα, επικαλούμαστε τον Χριστό. Αυτό δείχνει ότι την μικρή προσευχούλα που μας δίδαξαν να λέμε οι Άγιοι Πατέρες μας, την πήραν από το Ευαγγέλιο. Στην πόλη Καπερναούμ βρισκόμαστε. Μετά το θαύμα του Χριστού να αναστήσει το νεκρό κορίτσι του Ιαείρου, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί που φώναζαν πίσω Του: «Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησον ἡμᾶς». Όταν οι τυφλοί δήλωσαν ότι πιστεύουν στην παντοδυναμία του Χριστού, Εκείνος άγγιξε τα μάτια τους και αμέσως άνοιξαν. Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι δύο θεραπευθέντες τυφλοί και έφεραν στον Χριστό έναν κωφάλαλο. Αυτός είχε δαιμόνιο και αυτό του προξενούσε την αρρώστια του. Το δαιμόνιο έφυγε φαίνεται, μόλις κατάλαβε την παρουσία του Χριστού και αμέσως ο κωφάλαλος άρχισε να μιλάει. Ο κόσμος έμεινε εκστατικός και δοξολογούσε τον Θεό. Το ότι ο Χριστός έκανε συνέχεια θαύματα το μαρτυρούν όλοι που τα παρακολουθούσαν και το σημειώνει στη συνέχεια και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

Εμείς εδώ θα αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να αναφερθούμε στην επίκληση των δύο τυφλών. Ζητούσαν, είπαμε, βοήθεια από τον Χριστό με τις λέξεις που και εμείς επαναλαμβάνουμε συνέχεια. Για την μικρή αυτή προσευχή, που λέγεται και ευχή, ο Άγιος Πορφύριος λέει: «για να έλθει ο Χριστός μέσα μας όταν τον επικαλούμαστε με το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’, πρέπει η καρδιά να είναι καθαρή. Να μην έχει κανένα εμπόδιο. Να είναι ελεύθερη από μίσος, από εγωισμό, από κακία. Πρέπει να τον αγαπάμε και να μας αγαπάει. Κι αν όμως έχουμε μέσα μας κάποιο κατάκριμα, πάλι υπάρχει κάποιο μυστικό. Και το μυστικό είναι να ζητήσουμε συγνώμη ή να το πούμε στον πνευματικό».

Όταν μιλάμε με τον Χριστό με την προσευχή των τυφλών, να έχουμε στην καρδιά μας και την πίστη των τυφλών, για να εισακουστεί η προσευχή μας. Ο Χριστός τους ρώτησε: «Πιστεύετε ότι είμαι ο Θεός και επομένως μπορώ να σας κάνω αυτό που ζητάτε;» Και οι δύο με μια φωνή απάντησαν: «Πιστεύουμε». Αμέσως έγινε το θαύμα: «Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί». Για να έλθει και σε μας η Χάρη του Χριστού, πρέπει μέσα μας να φωλιάζει η πίστη. Για την μικρή αυτή προσευχή συμπληρώνει ο Άγιος : «Είναι αρκετό να λέμε ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Να θυμόμαστε ότι την μικρή αυτή επίκληση, χρησιμοποίησε και άλλος τυφλός στην Ιεριχώ. Να γνωρίζουμε, πρέπει, ότι ο σύγχρονός μας Άγιος Παΐσιος συνιστούσε να μη λείπει από το στόμα μας η μικρή αυτή προσευχή του τυφλού, αλλά κάπου σημειώνει ότι ο γέροντας Τύχων έλεγε πως εάν το ‘Κύριε ελέησον’ κοστίζει 100 δραχμές, το ‘Δόξα σοι ο Θεός’ κοστίζει 1000 δραχμές. Να τι γράφει ο Άγιος. Πάντα να έχεις στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου…

Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή. Αρχίζεις την ημέρα σου με την ευχή, στη συνέχεια κάνεις την εργασία σου λέγοντας την ευχή και έτσι αγιάζεται ότι κάνεις, αγιάζονται και όσοι συμμετέχουν σε αυτό που κάνεις. Όταν λ.χ. μαγειρεύεις και λες την ευχή, αγιάζεται το φαγητό που κάνεις, αγιάζονται και όσοι το τρώνε. Να τι λέγει ο άλλος σύγχρονός μας Άγιος για την ευχή. «Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική την μονολόγιστη ευχή, το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Το κλειδί για την πνευματική ζωή του χριστιανού είναι η ευχή. Αξία έχει να λες την ευχή με τρυφερότητα ψυχής, με αγάπη στον Χριστό, με λαχτάρα, και τότε δεν θα σου φαίνεται κουραστική. Όπως όταν λες «μητέρα μου», «πατέρα μου» και νιώθεις πλήρη ανάπαυση».

        Και συνεχίζει ο Άγιος Πορφύριος : «Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό, με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια νύχτα ολόκληρη να προσεύχεται κι ο άλλος μονάχα πέντε λεπτά, κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι».

Αδελφοί μου, οι δύο τυφλοί της Καπερναούμ, μας έδωσαν σήμερα την αφορμή, να ανατρέξουμε στους Αγίους μας και να ακούσουμε τις συμβουλές τους για την μικρούλα προσευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ας τις θέσουμε σε εφαρμογή.