ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24/09/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΛΟΥΚΑ (ΛΟΥΚ. Ε’ 1-11)   24/09/2023

        Ακούγοντας κανείς το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, αντιλαμβάνεται αμέσως το μήνυμα που εκπέμπει. Δηλαδή, ο καθένας μας θα είναι οπωσδήποτε κερδισμένος εάν στη ζωή του εφαρμόζει το θέλημα του Θεού κι όχι το θέλημα το δικό του.

        Πράγματι ο Απ. Πέτρος, στην αρχή κιόλας της γνωριμίας του με τον Χριστό, βρέθηκε στο δίλημμα: να εφαρμόσει αυτό που του υπαγόρευε το μυαλό του, η λογική του, η εμπειρία του ή αυτό που του είπε ο Χριστός;

        Ο Χριστός ανέβηκε στο ψαροκάικό του και μιλούσε από εκεί στα πλήθη για να φαίνεται καλύτερα. Ο Πέτρος και οι συνεργάτες του ξεμπέρδευαν τα άδεια δίχτυα τους. Όλη νύχτα πάλεψαν μα δεν έπιασαν τίποτα. Τώρα που είναι μέρα, ο Χριστός του λέει να ξαναρίξει τα δίχτυα του στη θάλασσα. Αυτό είναι αδιανόητο για έναν έμπειρο ψαρά σαν τον Πέτρο. Αλλά υπακούοντας στο θέλημα του Χριστού οδήγησε το πλοίο στα βαθιά νερά και ξανάριξαν τα δίχτυα στη θάλασσα. Αυτή τη φορά μέσα στο καΐκι ήταν κι ο Χριστός. Γέμισαν τα δίχτυα ψάρια. Τόσα πολλά, που φώναξαν στους συνεργάτες τους να φέρουν και το δικό τους ψαροκάικο. Και τα δύο πλοία γέμισαν από ψάρια. Ο Πέτρος βλέποντας το θαύμα, παρακάλεσε τον Χριστό να απομακρυνθεί απ' αυτόν γιατί ήταν πολύ αμαρτωλός άνθρωπος. Ο Χριστός τον καθησύχασε και του είπε ότι δεν θα του αλλάξει επάγγελμα, πάλι ψαράς θα είναι, αλλά θα ψαρεύει ανθρώπινες ψυχές και θα τις οδηγεί στην σωτηρία. Με προθυμία και ο Πέτρος και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης από την ώρα εκείνη ακολούθησαν τον Χριστό και έγιναν μαθητές Του, αφήνοντας πίσω ότι τους συνέδεε με τον κόσμο.

        Είπαμε αδελφοί μου ότι είναι πολύ φανερό το μήνυμα που βγαίνει από το σημερινό Ευαγγέλιο. Την πρώτη φορά που ο Πέτρος έριξε τα δίχτυα στη θάλασσα, δεν ήταν μαζί τους ο Χριστός. Δεν έπιασαν τίποτα. Τίποτα! Τη δεύτερη φορά στο καΐκι ήταν ο Χριστός και γέμισαν δύο πλοία με ψάρια. Τη δεύτερη φορά έκανε αυτό που του είπε ο Χριστός. Η δική του γνώμη ήταν ότι την ημέρα δεν πιάνονται τα ψάρια. Η διαταγή του Χριστού ήταν αντίθετη με τη λογική και την εμπειρία του. Επειδή όμως υπάκουσε στο θέλημα του Χριστού είχε το ευλογημένο αποτέλεσμα.

        Το σημερινό Ευαγγέλιο μιλάει σε όλους μας. Μας λέει ότι χωρίς την ευλογία του Χριστού, θα έχουμε πάντα αποτυχίες. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία μας, να αρχίζει με το "πρώτα ο Θεός". Όταν βρισκόμαστε στο δίλημμα ποιο θέλημα να εκτελέσουμε το δικό μας ή του Θεού, να προτιμούμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός και όχι αυτό που θέλουμε εμείς. Όσο και να φαίνεται αντίθετο στη λογική μας, πάντα το θέλημα του Θεού είναι προς το συμφέρον μας. Εκείνος που τόσο μας αγαπάει, δεν θα επιτρέψει να γίνει κάτι που δεν θα μας είναι ωφέλιμο. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι, παρακινούμαστε από τον εγωισμό μας και από την μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Για κανένα θέμα δεν ρωτάμε αν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Ή δεν λαμβάνουμε υπ' όψιν μας καθόλου το Θεό ή τα βάζουμε με Εκείνον και του κρατάμε και κακία, εάν δεν μας βοηθήσει να γίνει στη ζωή μας εκείνο που θέλουμε εμείς. Πολλές φορές του προσφέρουμε δήθεν κάποια υλικά πράγματα και έχουμε την απαίτηση να γίνεται πάντα το δικό μας το θέλημα, έστω κι αν στην προσευχή μας του λέμε «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου».

        Η προσεκτική μελέτη του σημερινού Ευαγγελίου, μας λέει ακόμη ότι για να μπορέσεις να προτάσσεις το θέλημα του Θεού στη ζωή σου, πρέπει να είσαι ταπεινός. Να αναγνωρίζεις ότι είσαι αμαρτωλός. Αυτή τη μεγάλη αρετή είχε ο Απόστολος Πέτρος. Όταν ο Χριστός μέσα στο καΐκι του αποκαλύφθηκε ποιος ήταν, με τη μεγάλη ψαριά, αμέσως γονάτισε και είπε στον Χριστό: Δεν είμαι άξιος να είμαι κοντά σου, είμαι αμαρτωλός. Και αυτό το είπε μπροστά σε όλους τους συνεργάτες του που ήταν μέσα στο ψαροκάικο του. Να φανταστούμε πόσο ταπεινός ήταν! Χωρίς ταπείνωση, δεν μπορείς να πεις: Κύριε, επειδή το λες εσύ, θα βάλω τα δίχτυα μέρα μεσημέρι. Χωρίς ταπείνωση, δεν είναι εύκολο να πεις το «Πάτερ ἡμῶν» και το «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου».

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17/09/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΎΨΩΣΗ (ΜΑΡΚ. Η’ 34 – Θ’ 1)  17-09-2023

        Στο σημερινό Ευαγγέλιο αγαπητοί αδελφοί, ακούστηκαν κάποια λόγια, που πρέπει να τα προσέξουμε πολύ και να μας προβληματίσουν.

        Ο Χριστός με την Ανάληψή Του, κάθησε στα δεξιά του Θεού Πατρός και πρεσβεύει για όλους μας. Πρεσβεύει να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας και να ζούμε αιώνια κοντά στο Θεό. Εάν σταματήσει να μεσολαβεί για μας, θα ζήσουμε μετά το θάνατό μας και κυρίως μετά τη Δευτέρα Παρουσία, στο σκοτάδι. Μακριά από το φως και την αγάπη του Θεού Πατέρα. Αυτό είναι το σωτήριο έργο του Χριστού που το επιτελεί πάντοτε, μα κυρίως κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Ευρίσκεται ως Θεός και άνθρωπος, ανάμεσα σε μας και στην τριαδική θεότητα. Είναι ο αιώνιος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Όμως σήμερα μας δήλωσε πολύ καθαρά ότι αν κάποιος από σας ντροπιαστεί να ομολογήσει την πίστη του και την αγάπη του σε Μένα, θα παύσω και Εγώ να πρεσβεύω για την σωτηρία του στο Θεό Πατέρα μου. Βέβαια πιο συγκεκριμένα είπε ότι όποιος ντροπιαστεί σ' αυτή τη ζωή να ομολογήσει ότι λατρεύει Εμένα σαν τον μόνον αληθινόν Θεόν και ότι στη ζωή του εφαρμόζει τα λόγια μου, το Ευαγγέλιο μου, τότε και εγώ θα τον αποκηρύξω σαν ξένο και όχι δικό μου, όταν έλθω κατά τη Δευτέρα Παρουσία, με όλη τη θεϊκή μου δόξα, συνοδευόμενος από τους Αγίους Αγγέλους.

        Με τα λόγια του αυτά ο Χριστός, αγαπητοί αδελφοί, τοποθέτησε τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Είπε δηλαδή, ότι δεν μπορείς να είσαι άλλοτε χριστιανός και άλλοτε όχι. Όποτε σε συμφέρει να δηλώνεις την χριστιανική σου ιδιότητα και όποτε δεν σε βολεύει να σφυρίζεις αδιάφορα ή και να το παίζεις άθεος! Να εκκλησιάζεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι έτσι θα κερδίσεις τους επαίνους των απλών χριστιανών και όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε μη θρησκευόμενους ανθρώπους να κάνεις πως δεν γνωρίζεις το Χριστό.

        Όταν ο άνθρωπος πιστεύει στο Χριστό και αγαπάει το Χριστό, όπου κι αν βρίσκεται είναι χριστιανός. Και όταν είναι μόνος του και όταν περιστοιχίζεται από άλλους ανθρώπους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, δεν παύει να δηλώνει ότι πιστεύει πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Και όταν καταπολεμείται η πίστη στο Χριστό, δεν διστάζει να ομολογεί ότι εκείνος πιστεύει στο Χριστό. Ο πιο δύσκολος αντίπαλός μας είναι ο κακός εαυτός μας. Και σ' αυτόν ο χριστιανός δηλώνει με όση δύναμη έχει, ότι ακόμη και πάνω από τον εαυτό του έχει την αγάπη του Χριστού. Τι και αν ο κακός εαυτός μας, παρακινούμενος από τον διάβολο, μας σπρώχνει να απαρνηθούμε το Χριστό και να ζήσουμε κοσμικά; Εμείς ποτέ δεν θα του κάνουμε το χατίρι. Παρακαλούμε τον Χριστό να μας βοηθήσει να νεκρώσουμε τις αμαρτωλές επιθυμίες μας και να ζήσουμε όπως θέλει Εκείνος. Οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι γείτονες, οι συγγενείς, θα μάθουν ότι αγαπάμε τον Χριστό, πάνω από όλους τους ανθρώπους και πάνω απ' όλα τα γήινα πράγματα! Ακόμα κι όταν απειλείται η ζωή μας, επειδή πιστεύουμε στον Χριστό, δεν το βάζουμε κάτω! Όπως οι Άγιοι. Προ πάντων οι Μάρτυρες. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι θα προδώσουν τον Χριστό. Οι Άγιοί μας, πάντοτε άκουγαν τα λόγια που ακούσαμε σήμερα, ότι η ψυχή του ανθρώπου έχει μεγαλύτερη αξία απ' όλα τα πράγματα του κόσμου. «Τί γαρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν αὐτοῦ;» Και γνωρίζει ο χριστιανός ότι ζημιώνεται η ψυχή του, όταν απαρνείται την πίστη στον Χριστό.

        Αγαπητοί, είναι όντως δύσκολο στην πράξη να ομολογείς την πίστη σου στον Χριστό. Όμως πρέπει να ενστερνιστούμε την αλήθεια ότι μόνο κοντά στο Χριστό υπάρχει η αληθινή χαρά και ευλογία. Όλες οι χαρές που μπορεί να απολαύσει ο άνθρωπος μακριά από τον Χριστό, είναι πρόσκαιρες και επιπόλαιες. Χωρίς πίστη στο Χριστό αυτό που νομίζεις ότι είναι χαρά, αργά ή γρήγορα, θα διαπιστώσεις ότι ήταν ένα ωραίο όνειρο, που έσβησε μόλις χάραξε η ημέρα. Για να έχουμε όμως αυτές τις πνευματικές χαρές, όχι μόνο σ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή, αλλά και στην άλλη την αιώνια, πρέπει να αποκτήσουμε το θάρρος και τη δύναμη να ομολογούμε την πίστη μας στο Χριστό, όπου χρειάζεται. Να μην ντρεπόμαστε για το ότι είμαστε χριστιανοί. Όλοι γνωρίζουμε ότι όλα τα καλά και θεάρεστα πράγματα προέρχονται από Εκείνον που πιστεύουμε και αγαπάμε με όλη μας την καρδιά, το Χριστό. Εκείνος θα μας βοηθάει πάντα να τον ομολογούμε "έμπροσθεν των ανθρώπων" ή με το παράδειγμα μας ή με τα λόγια μας. Η ζωή μας ολόκληρη θα μαρτυρεί ότι είμαστε οπαδοί Εκείνου. Όταν εμείς έτσι Τον ομολογούμε, θα έλθει η ώρα που και Εκείνος, θα μας αναγνωρίσει μπροστά στο Θεό Πατέρα Του και ενώπιον των Αγγέλων, των Αγίων, ότι είμαστε δικοί Του.

Αμήν.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10/09/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (ΙΩΑΝ. Γ’ 13-17)  10-09-2023

        Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, μας μεταφέρει στην Παλαιά Διαθήκη. Τότε που άγρια φίδια γέμισαν την κατασκήνωση των αχάριστων Εβραίων και όποιον δάγκωναν τον θανάτωναν. Κατέφυγαν λοιπόν στον Μωυσή και τον παρακάλεσαν να προσευχηθεί στο Θεό, για να τους γλυτώσει από τα δηλητηριώδη φίδια.

        Ο Θεός απάντησε στο Μωυσή και του υπέδειξε τη λύση. Θα κατασκευάσεις ένα χάλκινο φίδι. Θα το δέσεις επάνω σε ένα κοντάρι και θα το υψώσεις σε τέτοιο μέρος που να φαίνεται από όλα τα μέρη του στρατοπέδου. Θα πεις στην συνέχεια στους συμπατριώτες σου, μόλις τους δαγκώνει κάποιο φίδι, να στρέφουν το βλέμμα τους στο υψωμένο φίδι κι έτσι θα διαφεύγουν το θάνατο.

        Το γεγονός αυτό της Παλαιάς Διαθήκης, το υπενθύμισε ο Χριστός στον άρχοντα Νικόδημο και του επεσήμανε, ότι το ίδιο θα γίνει και με τον Υιό του ανθρώπου. Θα Τον υψώσουν, θα Τον θανατώσουν στον Σταυρό κι όποιος προσβλέπει προς Εκείνον θα θεραπεύεται από τα θανατηφόρα δαγκώματα της αμαρτίας. Η Εκκλησία, μας υπενθυμίζει το γεγονός αυτό αυτές τις ημέρες που πλησιάζει η εορτή της υψώσεως του Σταυρού. Γράφει σχετικά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Το χάλκινο φίδι είναι τύπος του Εσταυρωμένου Χριστού. Όπως εκείνο είχε μεν σχήμα φιδιού, δεν είχε όμως δηλητήριο, έτσι κι ο Χριστός είχε μεν σώμα ανθρώπινο, αλλά δεν είχε την αμαρτία. Οι Ισραηλίτες έβλεπαν το χάλκινο φίδι και εθεραπεύοντο από τα δαγκώματα των πραγματικών φιδιών. Οι χριστιανοί βλέπουν τον Εσταυρωμένο Κύριο, λαμβάνουν την Χάρη και θεραπεύονται από τα δαγκώματα των νοητών φιδιών, των πονηρών πνευμάτων.»

        Ο Εσταυρωμένος, μας χαρίζει υγεία πνευματική, κάθαρση ψυχική, αιώνια ζωή, ειρήνη. Και συνεχίζει ο Σεβασμιότατος: «Ο Σταυρός του Χριστού είναι μεγάλη δύναμη, ενέκρωσε το κράτος του διαβόλου και διά της δυνάμεώς του, νικούσε όλες τις δυνάμεις του πονηρού». Όχι τυχαία μας βάζουν τον στίχο: ««Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου.»

Θα ρωτήσει κάποιος: Μα το ξύλο έχει δύναμη για να μας οδηγήσει στην σωτηρία; Τη δύναμη του ο Σταυρός την αντλεί από Εκείνον που θανατώθηκε πάνω του. Τον Σταυρό δεν θα τον δούμε μόνο του. Πάντοτε πάνω του είναι σταυρωμένος ο Χριστός. Στην ορθόδοξη παράδοση, ούτε την Μ. Παρασκευή κατά την αποκαθήλωση, χωρίζεται το σώμα από τον Σταυρό. Σε πολλά μοναστήρια, ο Χριστός είναι ζωγραφισμένος πάνω στο ξύλο του Σταυρού! Σημειώνουμε πάλι από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου. «Επομένως, ο Σταυρός δεν είναι ένα μαγικό όργανο, αλλά η ζωοποιός δύναμις των θείων ενεργειών». Έτσι εξηγείται ότι η σφράγιση διά του Σταυρού είναι το απαραίτητο γνώρισμα όλων των μυστηριακών τελετών της Εκκλησίας. Π.χ. το νερό της κολυμβήθρας αγιάζεται διά της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος και διά της σχηματίσεως του Σταυρού. Το ίδιο γίνεται και στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Στο «Μεταβαλὼν τῷ Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ», ο ιερέας σφραγίζει τα Δώρα και μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Το ίδιο γίνεται σε όλα τα μυστήρια.

         Επίσης, να σημειώσουμε ότι κάνουμε το σημείο του Σταυρού πάνω μας. Αυτό το κάνουμε για πολλούς λόγους. Πρώτον, σφραγίζουμε έτσι την ευγνωμοσύνη μας στο Χριστό που σταυρώθηκε για το χατίρι μας, για να ξεπλύνει τις αμαρτίες μας. Δεύτερον, κάνοντας τον Σταυρό μας, ζητάμε τη χάρη Του και τη δύναμη Του, για να νικήσουμε τα πάθη μας. Τρίτον, κάνουμε τον Σταυρό μας, για να σταυρώσουμε και να εξουδετερώσουμε τους πονηρούς λογισμούς που μας ταλαιπωρούν. Τέταρτον, κάνοντας τον Σταυρό μας, εκφράζουμε την πίστη μας στην Αγία Τριάδα. Ενωμένα τα δύο δάκτυλά μας, δηλώνουν την πίστη μας στο ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, τη Θεία και την ανθρώπινη. Και πέμπτον, με το σημείο του Σταυρού που κάνουμε δηλώνουμε ότι γνωρίζουμε πως η ζωή μας θα έχει δυσκολίες και μεγάλα εμπόδια που θα συνθέτουν το δικό μας Σταυρό για την αγάπη του Χριστού. Αυτά γράφει για τον Σταυρό ο Άγιος της Ναυπάκτου. Ο δε Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας συμβουλεύει όταν κάνουμε τον σταυρό μας να λέμε μυστικά: «Χριστέ εσύ που ήσουν στους ουρανούς και κατέβηκες στη γη για να μας σώσεις, στη δευτέρα παρουσία σε παρακαλούμε να μας βάλεις στα δεξιά σου και μη μας βάλεις στα αριστερά σου». 

        Και όταν προσκυνάμε τις εικόνες των Αγίων, κάνουμε τον σταυρό μας και ομολογούμε ότι κι εμείς θα προσπαθήσουμε να αγιάσουμε, σηκώνοντας τον σταυρό μας όπως εκείνοι. Ο Σταυρός αγαπητοί αδελφοί, πρέπει να είναι το μοναδικό μας στόλισμα. Ας μην κρεμάμε πάνω μας οτιδήποτε άλλο. Κανένα κόσμημα να μην αντικαθιστά στο στήθος μας τον Σταυρό του Κυρίου μας.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03/09/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΚΑ’ 33-42)   03/09/2023

        Η παραβολή που μας είπε σήμερα ο Κύριος, αγαπητοί αδελφοί, αναφερόταν στην συμπεριφορά που θα έδειχναν οι Φαρισαίοι και οι Αρχιερείς απέναντί Του. Γι' αυτό όταν τελείωσε, έψαχναν να βρουν ευκαιρία να τον συλλάβουν και να τον θανατώσουν. Η παραβολή αυτή ονομάζεται παραβολή των κακών γεωργών.

        Ένας κτηματίας εφύτευσε αμπελώνα και ανέθεσε σε γεωργούς να τον καλλιεργήσουν. Όταν έφτασε ο καιρός να του αποδώσουν τους καρπούς, έστειλε τους δούλους του να πάρουν αυτά που έπρεπε να πάρουν. Όμως οι γεωργοί κακοί καθώς ήταν, συνέλαβαν τους δούλους και τους κακοποίησαν. Μερικούς τους θανάτωσαν κιόλας. Για δεύτερη φορά, ο οικοδεσπότης έστειλε άλλους δούλους, αλλά κι αυτοί είχαν την ίδια τύχη με τους προηγούμενους, παρά το ότι ήταν περισσότεροι. Την τρίτη φορά ο οικοδεσπότης έστειλε το γιο του να πάρει τους καρπούς με το σκεπτικό ότι θα ντραπούν το παιδί του. Έγινε όμως το αντίθετο. Όχι μόνο δεν τον ντράπηκαν οι γεωργοί, αλλά σκέφτηκαν πονηρά και εγκληματικά. Είπαν: Αυτός είναι κληρονόμος του αφεντικού, ελάτε όλοι μαζί να τον φονέψουμε, για να πάρουμε εμείς την κληρονομιά. Και όντως συνέλαβαν το παιδί, το οδήγησαν έξω από τον αμπελώνα και το φόνεψαν.

Αφού τελείωσε την διήγησή του ο Χριστός, ρώτησε το πλήθος: Μετά από αυτά που έγιναν, τι πρέπει να κάνει ο οικοδεσπότης; Εκείνοι απάντησαν: Αφού ήταν τόσο κακοί και συμπεριφέρθηκαν με τόση κακία πρέπει να τους πάρει τον αμπελώνα και να τον δώσει σε άλλους, που θα του αποδίδουν τους καρπούς στον καιρό τους.

        Η παραβολή είναι φως φανάρι ότι ειπώθηκε για τους Φαρισαίους και τους άλλους άρχοντες του Ισραηλίτικου λαού, που ενώ ο Θεός τους ανέθεσε ανά τους αιώνες να διδάσκουν το λαό και να τον οδηγούν στον αληθινό δρόμο της σωτηρίας, εκείνοι διαχρονικά απέρριπταν και ταλαιπωρούσαν τους απεσταλμένους του Θεού, τους προφήτες δηλαδή και μάλιστα πολλούς τους θανάτωσαν. Έτσι επρόκειτο να συλλάβουν και τον Υιό του Θεού, να τον οδηγήσουν έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, στο λόφο του Γολγοθά, για να τον θανατώσουν με σταυρικό θάνατο. Θα έφθαναν σ' αυτό το έγκλημα, γιατί έβλεπαν ότι τους έπαιρνε την κληρονομιά, την αγάπη και τη λατρεία του λαού. Άρχισε ο λαός να βλέπει την ιδιοτελή συμπεριφορά των αρχόντων και όλο και περισσότερο πλησίαζε και αγαπούσε τον Χριστό. Με αποκορύφωμα την υποδοχή της Κυριακής των Βαΐων. Ήδη από τώρα συζητούσαν μεταξύ τους πώς να τον συλλάβουν. Φοβόντουσαν το λαό. Ειδάλλως θα τον είχαν φονεύσει γρηγορότερα. «Καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους, ἐπειδὴ ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.»

        Το περιεχόμενο του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί αδελφοί, είναι κόλαφος για τους Εβραίους. Όμως είναι και παρακαταθήκη για μας τους Έλληνες, γεμάτη ευθύνες. Η απάντηση που έδωσε ο λαός στην ερώτηση του Χριστού «Τι να κάνει ο οικοδεσπότης;» κρύβει μέσα της μια μεγάλη αλήθεια που ενδεχομένως να μην την γνώριζε εκείνο το πλήθος. Απάντησε: «Να πάρει τον αμπελώνα από εκείνους τους γεωργούς και να τον δώσει σε άλλους εργάτες, που θα του αποδίδουν στον καιρό τους, τους καρπούς.» Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Το υπονοεί παρακάτω ο Ιησούς λέγοντας ότι θα δοθεί σε κάποιο ειδωλολατρικό έθνος, που θα καλλιεργήσει τον αμπελώνα και θα αποδώσει τους καρπούς στο Θεό; «διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ' ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς.» Εδώ ο Χριστός δεν ονομάζει κατά λέξη το ελληνικό έθνος. Στο κατά Ιωάννη όμως Ευαγγέλιο, όταν ο Φίλιππος και ο Ανδρέας είπαν στο Χριστό ότι ζητούν να Τον γνωρίσουν Έλληνες, Εκείνος είπε: «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ιωαν. ΙΒ’ 23). 

        Στη φράση αυτή φαίνεται ότι η χάρη του Θεού θα χρησιμοποιήσει το ελληνικό έθνος, για να διαδοθεί σ' όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού. Όντως ο Θεός χρησιμοποίησε την ελληνική γλώσσα και την ελληνική σοφία, για να διατυπωθούν μέσω των Οικουμενικών Συνόδων τα υψηλά νοήματα της χριστιανικής διδασκαλίας. Χρησιμοποιήθηκε όμως και η πλούσια ελληνική ψυχή, για να φθάσει το μήνυμα του Χριστού ως τα πέρατα του κόσμου. Από την ημέρα της Πεντηκοστής και μετά ανατέθηκε στο ελληνικό έθνος, η υπόθεση του Ευαγγελίου. Η επί 400 χρόνια κατοχή, δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στη διάδοση του χριστιανισμού. Οι Έλληνες με το ζωντανό παράδειγμά τους, με το πλήθος των αγίων τους, με την ιεραποστολική τους φλόγα, μεταφέρουν από γενιά σε γενιά και από έθνος σε έθνος, το χριστιανισμό και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της γης. Από τότε που ειπώθηκε αυτή η παραβολή, έφυγε η ευθύνη από τους Ιουδαίους και ανατέθηκε σε εμάς τους Έλληνες να καλλιεργούμε τον αμπελώνα του Κυρίου και να αποδίδουμε τους καρπούς του, στον κατάλληλο καιρό τους.