ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03/09/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΚΑ’ 33-42)   03/09/2023

        Η παραβολή που μας είπε σήμερα ο Κύριος, αγαπητοί αδελφοί, αναφερόταν στην συμπεριφορά που θα έδειχναν οι Φαρισαίοι και οι Αρχιερείς απέναντί Του. Γι' αυτό όταν τελείωσε, έψαχναν να βρουν ευκαιρία να τον συλλάβουν και να τον θανατώσουν. Η παραβολή αυτή ονομάζεται παραβολή των κακών γεωργών.

        Ένας κτηματίας εφύτευσε αμπελώνα και ανέθεσε σε γεωργούς να τον καλλιεργήσουν. Όταν έφτασε ο καιρός να του αποδώσουν τους καρπούς, έστειλε τους δούλους του να πάρουν αυτά που έπρεπε να πάρουν. Όμως οι γεωργοί κακοί καθώς ήταν, συνέλαβαν τους δούλους και τους κακοποίησαν. Μερικούς τους θανάτωσαν κιόλας. Για δεύτερη φορά, ο οικοδεσπότης έστειλε άλλους δούλους, αλλά κι αυτοί είχαν την ίδια τύχη με τους προηγούμενους, παρά το ότι ήταν περισσότεροι. Την τρίτη φορά ο οικοδεσπότης έστειλε το γιο του να πάρει τους καρπούς με το σκεπτικό ότι θα ντραπούν το παιδί του. Έγινε όμως το αντίθετο. Όχι μόνο δεν τον ντράπηκαν οι γεωργοί, αλλά σκέφτηκαν πονηρά και εγκληματικά. Είπαν: Αυτός είναι κληρονόμος του αφεντικού, ελάτε όλοι μαζί να τον φονέψουμε, για να πάρουμε εμείς την κληρονομιά. Και όντως συνέλαβαν το παιδί, το οδήγησαν έξω από τον αμπελώνα και το φόνεψαν.

Αφού τελείωσε την διήγησή του ο Χριστός, ρώτησε το πλήθος: Μετά από αυτά που έγιναν, τι πρέπει να κάνει ο οικοδεσπότης; Εκείνοι απάντησαν: Αφού ήταν τόσο κακοί και συμπεριφέρθηκαν με τόση κακία πρέπει να τους πάρει τον αμπελώνα και να τον δώσει σε άλλους, που θα του αποδίδουν τους καρπούς στον καιρό τους.

        Η παραβολή είναι φως φανάρι ότι ειπώθηκε για τους Φαρισαίους και τους άλλους άρχοντες του Ισραηλίτικου λαού, που ενώ ο Θεός τους ανέθεσε ανά τους αιώνες να διδάσκουν το λαό και να τον οδηγούν στον αληθινό δρόμο της σωτηρίας, εκείνοι διαχρονικά απέρριπταν και ταλαιπωρούσαν τους απεσταλμένους του Θεού, τους προφήτες δηλαδή και μάλιστα πολλούς τους θανάτωσαν. Έτσι επρόκειτο να συλλάβουν και τον Υιό του Θεού, να τον οδηγήσουν έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, στο λόφο του Γολγοθά, για να τον θανατώσουν με σταυρικό θάνατο. Θα έφθαναν σ' αυτό το έγκλημα, γιατί έβλεπαν ότι τους έπαιρνε την κληρονομιά, την αγάπη και τη λατρεία του λαού. Άρχισε ο λαός να βλέπει την ιδιοτελή συμπεριφορά των αρχόντων και όλο και περισσότερο πλησίαζε και αγαπούσε τον Χριστό. Με αποκορύφωμα την υποδοχή της Κυριακής των Βαΐων. Ήδη από τώρα συζητούσαν μεταξύ τους πώς να τον συλλάβουν. Φοβόντουσαν το λαό. Ειδάλλως θα τον είχαν φονεύσει γρηγορότερα. «Καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους, ἐπειδὴ ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.»

        Το περιεχόμενο του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί αδελφοί, είναι κόλαφος για τους Εβραίους. Όμως είναι και παρακαταθήκη για μας τους Έλληνες, γεμάτη ευθύνες. Η απάντηση που έδωσε ο λαός στην ερώτηση του Χριστού «Τι να κάνει ο οικοδεσπότης;» κρύβει μέσα της μια μεγάλη αλήθεια που ενδεχομένως να μην την γνώριζε εκείνο το πλήθος. Απάντησε: «Να πάρει τον αμπελώνα από εκείνους τους γεωργούς και να τον δώσει σε άλλους εργάτες, που θα του αποδίδουν στον καιρό τους, τους καρπούς.» Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Το υπονοεί παρακάτω ο Ιησούς λέγοντας ότι θα δοθεί σε κάποιο ειδωλολατρικό έθνος, που θα καλλιεργήσει τον αμπελώνα και θα αποδώσει τους καρπούς στο Θεό; «διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ' ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς.» Εδώ ο Χριστός δεν ονομάζει κατά λέξη το ελληνικό έθνος. Στο κατά Ιωάννη όμως Ευαγγέλιο, όταν ο Φίλιππος και ο Ανδρέας είπαν στο Χριστό ότι ζητούν να Τον γνωρίσουν Έλληνες, Εκείνος είπε: «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ιωαν. ΙΒ’ 23). 

        Στη φράση αυτή φαίνεται ότι η χάρη του Θεού θα χρησιμοποιήσει το ελληνικό έθνος, για να διαδοθεί σ' όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού. Όντως ο Θεός χρησιμοποίησε την ελληνική γλώσσα και την ελληνική σοφία, για να διατυπωθούν μέσω των Οικουμενικών Συνόδων τα υψηλά νοήματα της χριστιανικής διδασκαλίας. Χρησιμοποιήθηκε όμως και η πλούσια ελληνική ψυχή, για να φθάσει το μήνυμα του Χριστού ως τα πέρατα του κόσμου. Από την ημέρα της Πεντηκοστής και μετά ανατέθηκε στο ελληνικό έθνος, η υπόθεση του Ευαγγελίου. Η επί 400 χρόνια κατοχή, δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στη διάδοση του χριστιανισμού. Οι Έλληνες με το ζωντανό παράδειγμά τους, με το πλήθος των αγίων τους, με την ιεραποστολική τους φλόγα, μεταφέρουν από γενιά σε γενιά και από έθνος σε έθνος, το χριστιανισμό και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της γης. Από τότε που ειπώθηκε αυτή η παραβολή, έφυγε η ευθύνη από τους Ιουδαίους και ανατέθηκε σε εμάς τους Έλληνες να καλλιεργούμε τον αμπελώνα του Κυρίου και να αποδίδουμε τους καρπούς του, στον κατάλληλο καιρό τους.