ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30/07/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ H’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 14-22) 30-7-2023

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας φέρνει πολύ κοντά στην Θεία Λειτουργία και μάλιστα στα λόγια που λέει ο ιερέας, όταν τεμαχίζει το επί της Αγίας Τράπεζας Σώμα του Χριστού και λέγει: «…ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανόμενος». Εξάλλου οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων στην έρημο, προεικονίζει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Κάποια μέρα, λοιπόν, ο Χριστός με τους μαθητές του πήγαν στην έρημο, στο απέναντι μέρος της λίμνης με το πλοιάριο. Πολύς κόσμος, μόλις έμαθε αυτή την κίνηση του Χριστού, έτρεξε γύρω-γύρω από την στεριά και περιτριγύριζε τον Χριστό. Ο Χριστός άδραξε την ευκαιρία και τους μιλούσε. Τους έλεγε τα θελκτικά, θεϊκά Του λόγια. Τόσο σαγηνεύτηκε ο κόσμος από την διδασκαλία Του που δεν πρόσεξαν ότι βράδιασε: Ανέλαβαν οι μαθητές να υπενθυμίσουν στον Χριστό, ότι όλοι αυτός ο κόσμος ήταν νηστικός. Εντύπωση κάνει σε αυτό το σημείο, ότι απορροφήθηκαν τόσο πολύ από το θείο κήρυγμα, που ξέχασαν και την πείνα τους ακόμη. Οι μαθητές είπαν στον Χριστό να σταματήσει να μιλάει στον κόσμο, για να πάνε στα γύρω χωριά να προμηθευτούν φαγητό. Ο Χριστός τους απάντησε: δεν έχουν ανάγκη να τρέχουν στα χωριά, δώστε τους εσείς να φάνε. Οι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν ότι έχουν μόνο 5 άρτους και 2 ψάρια. Ο Διδάσκαλός τους, τους λέει, φέρτε ότι έχετε εδώ και χωρίστε τον κόσμο σε ομάδες. Έτσι και έγινε. Εκείνος ύψωσε τα χέρια του, ευλόγησε και στη συνέχεια έδινε φαγητό στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο. Το φαγητό είχε τον ατελείωτο. Πήραν όλοι! Και όχι μόνο χόρτασαν όλοι, αλλά στο τέλος, έδωσε εντολές ο Χριστός στους μαθητές, να μαζέψουν και τα περισσεύματα.

Είπαμε στην αρχή, αγαπητοί αδελφοί, στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, προεικονίζεται η Θεία Λειτουργία. Όντως στο πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας, υπάρχει η ανάγνωση των αγιογραφικών κειμένων. Δηλαδή, όπως ο Χριστός τότε δίδαξε το πλήθος εκείνο των διψασμένων ανθρώπων, έτσι και η Εκκλησία, στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, μας χορταίνει πρώτα πνευματικά με τα λόγια της Αγίας Γραφής. Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μετά ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω «ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν» προς τον Θεόν Πατέρα. «Εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Αυτά τα λόγια της περικοπής, δεν μας θυμίζουν ακριβώς αυτό που γίνεται στη Θεία Λειτουργία; Η Αγία Τριάδα ευλογεί τα προσφερόμενα από τους ιερείς. Και αυτά, αφού μεταβληθούν σε σώμα και αίμα Χριστού, ο ιερέας που είναι σταλμένος από τον Θεό, τα δίνει στους πιστούς που συμμετέχουν στο μυστήριο. Στη Θεία Λειτουργία, βλέπουμε νοητά αυτό που έγινε στην έρημο. Ο Χριστός ευλογεί και πολλαπλασιάζει. Οι ιερείς αντιπροσωπεύουν τους μαθητές, αναλαμβάνουν να μοιράσουν τα ευλογηθέντα στους πιστούς.

Είναι φρόνιμο να κάνουμε κάποιες σκέψεις σε αυτό το σημείο: πρώτον, να αναλογιστούμε με πόση προσοχή παρακολουθούσαν τα λόγια του Χριστού, οι άνθρωποι εκείνοι που συγκεντρώθηκαν στην έρημο! Μας ελέγχουν και μας διδάσκουν με πόση προσοχή, πρέπει και εμείς να παρακολουθούμε αυτά που λέγονται και γίνονται κάθε φορά που συμμετέχουμε στην Θεία Λειτουργία. Εκείνοι δεν πρόσεξαν ότι η ώρα πέρασε και νύχτωσε. Και ακόμη ξέχασαν την πείνα τους. Εμείς τουλάχιστον να ξεχάσουμε τις δουλειές μας και τις άλλες υποχρεώσεις μας, όταν βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. «Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν». Το δεύτερο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Μπορεί το μυαλό μας να φανταστεί κάποιον από αυτούς που βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στην έρημο να αρνηθεί να πάρει από τους μαθητές την ευλογημένη τροφή που τους μοίραζαν; Εάν εκείνοι πήραν με χαρά το ευλογημένο ψωμί «Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν», με πόση λαχτάρα και κατάνυξη, πρέπει να σπεύδουμε εμείς να κοινωνήσουμε και να πάρουμε από το χέρι του ιερέως, που εκείνη τη στιγμή είναι ένας από τους μαθητές, όχι απλώς ευλογημένο ψωμί, το Αντίδωρο, αλλά το ίδιο το Σώμα του Χριστού;

Ο Χριστός και οι μαθητές, μας λένε μέσα στη Θεία Λειτουργία, να φροντίζουμε να παίρνουμε το «δώρον» όχι μόνο το «αντίδωρον».

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23/07/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Z’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Θ’ 27-35) 23-7-2023

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει το πώς θεραπεύτηκαν τρεις άνθρωποι, αγαπητοί αδελφοί. Δύο τυφλοί και ένας κουφός. Αξίζει να προσέξουμε πως οι δύο τυφλοί καλούσαν τον Χριστό σε βοήθεια. Χρησιμοποίησαν τις λέξεις με τις οποίες, έως και σήμερα, επικαλούμαστε τον Χριστό. Αυτό δείχνει ότι την μικρή προσευχούλα που μας δίδαξαν να λέμε οι Άγιοι Πατέρες μας, την πήραν από το Ευαγγέλιο. Στην πόλη Καπερναούμ βρισκόμαστε. Μετά το θαύμα του Χριστού να αναστήσει το νεκρό κορίτσι του Ιαείρου, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί που φώναζαν πίσω Του: «Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησον ἡμᾶς». Όταν οι τυφλοί δήλωσαν ότι πιστεύουν στην παντοδυναμία του Χριστού, Εκείνος άγγιξε τα μάτια τους και αμέσως άνοιξαν. Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι δύο θεραπευθέντες τυφλοί και έφεραν στον Χριστό έναν κωφάλαλο. Αυτός είχε δαιμόνιο και αυτό του προξενούσε την αρρώστια του. Το δαιμόνιο έφυγε φαίνεται, μόλις κατάλαβε την παρουσία του Χριστού και αμέσως ο κωφάλαλος άρχισε να μιλάει. Ο κόσμος έμεινε εκστατικός και δοξολογούσε τον Θεό. Το ότι ο Χριστός έκανε συνέχεια θαύματα το μαρτυρούν όλοι που τα παρακολουθούσαν και το σημειώνει στη συνέχεια και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

Εμείς εδώ θα αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να αναφερθούμε στην επίκληση των δύο τυφλών. Ζητούσαν, είπαμε, βοήθεια από τον Χριστό με τις λέξεις που και εμείς επαναλαμβάνουμε συνέχεια. Για την μικρή αυτή προσευχή, που λέγεται και ευχή, ο Άγιος Πορφύριος λέει: «για να έλθει ο Χριστός μέσα μας όταν τον επικαλούμαστε με το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’, πρέπει η καρδιά να είναι καθαρή. Να μην έχει κανένα εμπόδιο. Να είναι ελεύθερη από μίσος, από εγωισμό, από κακία. Πρέπει να τον αγαπάμε και να μας αγαπάει. Κι αν όμως έχουμε μέσα μας κάποιο κατάκριμα, πάλι υπάρχει κάποιο μυστικό. Και το μυστικό είναι να ζητήσουμε συγνώμη ή να το πούμε στον πνευματικό».

Όταν μιλάμε με τον Χριστό με την προσευχή των τυφλών, να έχουμε στην καρδιά μας και την πίστη των τυφλών, για να εισακουστεί η προσευχή μας. Ο Χριστός τους ρώτησε: «Πιστεύετε ότι είμαι ο Θεός και επομένως μπορώ να σας κάνω αυτό που ζητάτε;» Και οι δύο με μια φωνή απάντησαν: «Πιστεύουμε». Αμέσως έγινε το θαύμα: «Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί». Για να έλθει και σε μας η Χάρη του Χριστού, πρέπει μέσα μας να φωλιάζει η πίστη. Για την μικρή αυτή προσευχή συμπληρώνει ο Άγιος : «Είναι αρκετό να λέμε ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Να θυμόμαστε ότι την μικρή αυτή επίκληση, χρησιμοποίησε και άλλος τυφλός στην Ιεριχώ. Να γνωρίζουμε, πρέπει, ότι ο σύγχρονός μας Άγιος Παΐσιος συνιστούσε να μη λείπει από το στόμα μας η μικρή αυτή προσευχή του τυφλού, αλλά κάπου σημειώνει ότι ο γέροντας Τύχων έλεγε πως εάν το ‘Κύριε ελέησον’ κοστίζει 100 δραχμές, το ‘Δόξα σοι ο Θεός’ κοστίζει 1000 δραχμές. Να τι γράφει ο Άγιος. Πάντα να έχεις στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου…

Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή. Αρχίζεις την ημέρα σου με την ευχή, στη συνέχεια κάνεις την εργασία σου λέγοντας την ευχή και έτσι αγιάζεται ότι κάνεις, αγιάζονται και όσοι συμμετέχουν σε αυτό που κάνεις. Όταν λ.χ. μαγειρεύεις και λες την ευχή, αγιάζεται το φαγητό που κάνεις, αγιάζονται και όσοι το τρώνε. Να τι λέγει ο άλλος σύγχρονός μας Άγιος για την ευχή. «Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική την μονολόγιστη ευχή, το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με’. Το κλειδί για την πνευματική ζωή του χριστιανού είναι η ευχή. Αξία έχει να λες την ευχή με τρυφερότητα ψυχής, με αγάπη στον Χριστό, με λαχτάρα, και τότε δεν θα σου φαίνεται κουραστική. Όπως όταν λες «μητέρα μου», «πατέρα μου» και νιώθεις πλήρη ανάπαυση».

        Και συνεχίζει ο Άγιος Πορφύριος : «Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό, με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια νύχτα ολόκληρη να προσεύχεται κι ο άλλος μονάχα πέντε λεπτά, κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι».

Αδελφοί μου, οι δύο τυφλοί της Καπερναούμ, μας έδωσαν σήμερα την αφορμή, να ανατρέξουμε στους Αγίους μας και να ακούσουμε τις συμβουλές τους για την μικρούλα προσευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ας τις θέσουμε σε εφαρμογή.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16/07/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΜΑΤΘ. Ε’ 14-19) 16-7-2023

Τα τελευταία λόγια του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί αδελφοί, προσελκύουν την προσοχή μας. Μας βάζουν σε σκέψεις και προβληματισμούς. Λέει ο Χριστός: Όποιος καταπατήσει μια από τις θεωρούμενες μικρές εντολές του Ευαγγελίου και παρασύρει και άλλους να κάνουν το ίδιο πράγμα, αυτός θα έχει αιώνια καταδίκη. Το ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί, το ότι καταπατούμε και πολλές φορές περιφρονούμε εντολές του Ευαγγελίου, όλοι μας το ξέρουμε. Συνηθίζουμε να ονομάζουμε τις παρεκτροπές μας αυτές, καθημερινότητα. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Όλες τις εντολές του νόμου του Θεού, πρέπει να τις σεβόμαστε και να τις εφαρμόζουμε. Λίγο πιο πάνω, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, αναφέρει ο ίδιος ο Χριστός, ότι όλα αυτά που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, θα εφαρμοστούν απόλυτα. Ούτε ένα κόμμα, ούτε ένας τόνος, δεν πρόκειται να παραλειφθεί. Άλλο το ότι μπορεί να σφάλλουμε από αδυναμία ανθρώπινη, άλλος στο ένα σημείο και άλλος στο άλλο. Πάντως όλοι καταβάλλουμε προσπάθεια να είμαστε σε όλα τέλειοι. Κι αν κάπου σκοντάψουμε, μετανοούμε και ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει. Ποτέ δεν δικαιολογούμε τον εαυτό μας, εάν σε κάποιο σημείο σκοντάψει. Ξέρουμε και ζούμε την αγάπη του Θεού. Εκείνος είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει τις όποιες αμαρτίες μας, μεγάλες ή μικρές, αρκεί να τις αναγνωρίσουμε και να τις ομολογήσουμε στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Μεγάλο το λάθος το να παραβαίνουμε τον λόγο του Θεού.

        Στο σημερινό Ευαγγέλιο όμως, επισημαίνεται κάτι πιο μεγάλο από το να αμαρτάνει κανείς. Αυτό το πιο μεγάλο είναι, να παρασύρεις και άλλους στα δικά σου λάθη. Πολύ μεγάλο λάθος και ασυγχώρητη αμαρτία είναι, να διδάσκεις και να παροτρύνεις και άλλους στα δικά σου τα αμαρτήματα. Ακούσαμε σήμερα: «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Προσοχή αδελφοί μου: θα τιμωρηθούμε, με αιώνια τιμωρία, εάν τις αμαρτίες μας δεν τις κρύψουμε για τον εαυτό μας! Την αμαρτωλότητά μας, ας την ξέρουμε μόνο εμείς και ο Θεός. Είναι εγκληματικό λάθος να παρασυρθεί κάποιος στην αμαρτία, από την δική μας απροσεξία και πολλές φορές από την δική μας αναίδεια. Είναι προτιμότερο να δέσουμε στο λαιμό μας μια μεγάλη πέτρα και να πέσουμε στη θάλασσα να πνιγούμε, λέει ο Χριστός, παρά να σκανδαλίσουμε κάποιον με τις δικές μας αμαρτίες. Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους αυτοί που όχι μόνο δεν κρύβουν τα λάθη τους, αλλά το θεωρούν και κατόρθωμα να τα διαλαλούν. Στα λίγα λεπτά που μας απομένουν, ας στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά που λέει ο Χριστός, για αυτούς που όχι μόνον εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο στη ζωή τους, αλλά φροντίζουν και άλλοι να γνωρίσουν και να εφαρμόσουν στη ζωή τους τις εντολές Του Θεού. «Ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Αυτός που θα παρασύρει στην αμαρτία, θα βγει έξω από την Βασιλεία του Θεού, ενώ αυτός που θα εφαρμόσει και θα διδάξει και άλλους να εφαρμόζουν θα καταλάβει μεγάλη και υψηλή θέση, στην Βασιλεία του Θεού. Δηλαδή, θα είναι πιο κοντά στο Θεό αιώνια. Πόση πίστη πρέπει να έχεις για να υιοθετήσεις, να δεχθείς και να βιώσεις αυτές τις αλήθειες!

Αγαπητοί! Υπάρχουν απλοί άνθρωποι που παρασύρονται στο κακό ή στο καλό πολύ εύκολα. Άνθρωποι απλοί. Ψυχούλες συνηθίζουμε να τους λέμε. Υπάρχουν και παιδιά. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Αυτοί όλοι περιμένουν από μας. Περιμένουν να μας αντιγράψουν. Μεγάλη η ευθύνη μας. Θα τους οδηγήσουμε με τα λόγια μας, με τη ζωή μας, μακριά από τον Θεό; Θα τους μάθουμε να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, ή να τις περιφρονούν και να τις καταπατούν; Οι ψυχές τους είναι κρεμασμένες στον λαιμό μας. Μας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να ονομασθούμε «ελάχιστοι» ή να ονομασθούμε «μεγάλοι». Οι άνθρωποι που ζουν κοντά μας, ή θα μας πάνε στον παράδεισο ή θα μας διώξουν μακριά από τον Θεό. Τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι γείτονές μας, οι συνεργάτες μας, αυτοί θα καθορίσουν, που θα βρισκόμαστε στην αιωνιότητα: μακριά από τον Θεόν ή κοντά στον Θεό. Όσο περνά η ηλικία μας, πρέπει να σκεπτόμαστε πιο ώριμα: Οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, περιμένουν από μας, από το παράδειγμά μας, από τα λόγια μας: Ή να τους διώξουμε μακριά από τον Θεό ή να τους πάμε κοντά στον Θεό. Έτσι και εμείς θα ονομασθούμε ή «ελάχιστοι» ή «μεγάλοι» στην Βασιλεία του Θεού!!!

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09/07/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Η’28 - Θ’1) 9/7/2023

 

        Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιέγραψε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, ένα γεγονός, μια πάλη, που έγινε μεταξύ του Χριστού και του διαβόλου. Η πάλη αυτή έγινε έξω από την πόλη Γέργεσα, κοντά στο νεκροταφείο. Εκεί στο νεκροταφείο έμεναν διωγμένοι από τους συμπατριώτες τους δύο δαιμονισμένοι, που ήταν τόσο άγριοι που δεν μπορούσε κανείς να τους πλησιάσει. Με το στόμα των δυστυχισμένων ανθρώπων φώναξαν τα δαιμόνια προς το Χριστό παρακλητικά και του είπαν: Γιατί ήλθες πρόωρα να μας βασανίσεις; Τουλάχιστον αν μας βγάλεις από τους ανθρώπους αυτούς, που κάνοντάς τους κακό ευχαριστιόμαστε, επίτρεψέ μας να μπούμε μέσα στους χοίρους που βόσκουν απέναντι, για να ευχαριστηθούμε προκαλώντας σε εκείνους και στα αφεντικά τους κακό. Πηγαίνετε, τους είπε ο Χριστός, κι εκείνοι έκαναν το κακό που επιθυμούσαν. Έπνιξαν όλους τους χοίρους. Οι κάτοικοι της πόλης των Γεργεσινών, όταν έμαθαν το δυσάρεστο γεγονός, ήλθαν στο μέρος που ήταν ο Χριστός και τον παρακάλεσαν να φύγει από τα μέρη τους. Ο Χριστός, χωρίς δεύτερη κουβέντα, μπήκε στο πλοιάριο και επέστρεψε με τους μαθητές Του στην Καπερναούμ. Οι Γεργεσινοί έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν την παρουσία του Χριστού και στερήθηκαν την σωτήρια διδασκαλία τους.

        Μελετώντας με προσοχή το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας κάνει αλγεινή εντύπωση η στάση των κατοίκων της πόλεως Γέργεσα, που έδιωξαν από την περιοχή τους το Χριστό, και έρχονται στο μυαλό μας δύο ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα είναι: Ο Χριστός κάνει και στη δική μας τη ζωή την εμφάνισή του; Μας επισκέπτεται και μας; Και το δεύτερο ερώτημα είναι: Εμείς δεχόμαστε την επίσκεψη του Χριστού στη ζωή μας; Ή τον διώχνουμε όπως οι Γεργεσινοί;

        Το ότι ο Χριστός μάς επισκέπτεται είναι δεδομένο. Όλους τους ανθρώπους τους καλεί σε σωτηρία, άρα κι εμάς. Όμως στον καθένα παρουσιάζεται με διαφορετικό τρόπο. Άλλοτε έρχεται σαν φτωχός που ζητάει βοήθεια! Άλλοτε σαν άνθρωπος που αδικήθηκε από μας και μας ζητάει να αποδώσουμε το δίκαιο. Άλλοτε έρχεται στο πρόσωπο κάποιου που μας αδίκησε και ζητάει να τον συγχωρήσουμε. Έρχεται στη ζωή μας και σαν Θεός που θέλει από μας να εφαρμόσουμε τις εντολές Του, το Ευαγγέλιό Του. Τις πιο πολλές φορές έρχεται θυσιασμένος μέσα στο Άγιο Ποτήριο, στην Ωραία Πύλη και μας καλεί με το στόμα του ιερέως να προσέλθουμε για να ενωθεί μαζί μας και να μας σώσει.

        Όλες τις φορές που μας προσεγγίζει, έρχεται από αγάπη. Σκοπός Του η σωτηρία μας, γιατί «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».

        Προκειμένου να μας προσεγγίσει ο Χριστός, αγαπητοί αδελφοί, την πρώτη κίνηση την κάνει Εκείνος, όπως Εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να επισκεφθεί τους Γεργεσινούς. Για να Τον δεχθούμε όμως και να τον φιλοξενήσουμε στην καρδιά μας, εμείς πρέπει να κάνουμε την πρώτη κίνηση. Εμείς να Τον καλέσουμε. Εμείς να οδηγήσουμε τα βήματά μας σε Εκείνον. Έρχεται μέχρι την πόρτα της καρδιάς μας, αλλά δεν την παραβιάζει. Περιμένει εμείς να Του ανοίξουμε. Θεράπευσε τους δαιμονισμένους για να δουν και να καταλάβουν οι Γεργεσινοί ότι ήλθε στην πόλη τους κοντά ο Θεός, μα περίμενε να Τον καλέσουν, όπως έκαναν οι Σαμαρίτες στην περίπτωση της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος. Βγαίνει στην Ωραία Πύλη και με το στόμα του ιερέως, μας προσκαλεί, «προσέλθετε» μας λέει, αλλά η πρωτοβουλία να οδηγήσουμε τα βήματά μας σε Κείνον, είναι αποκλειστικά δικιά μας. «Δεῦτε πρός με πάντες» λέει, αλλά δεν υποχρεώνει κανέναν. Είναι αξιοσημείωτο: ενώ είναι παντοδύναμος Θεός, λέει σε όλους μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν».

        Αγαπητοί! Το να έλθει να κατοικήσει μέσα μας ο Θεός, είναι μεγάλη ευεργεσία. Όταν ο Χριστός κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, η ζωή είναι διαφορετική. Εκείνος σηκώνει όλα τα βάρη και αφήνει τον άνθρωπο να σηκώνει όλα τα ελαφρά. Η θεϊκή Του αγάπη, Τον οδηγεί στο να θέλει να κατοικήσει στις καρδιές όλων μας. Όλων μας την πόρτα χτυπά και περιμένει να Του ανοίξουμε. Σε μας εναπόκειται να Τον δεχθούμε ή να Τον διώξουμε, όπως έκαναν οι Γεργεσινοί.

        Εμείς, σε αντίθεση με αυτούς, θα προσκαλούμε το Χριστό να κατοικήσει μέσα μας, να κάνει σκηνή την καρδιά μας, που την έχουμε ετοιμάσει για την επίσκεψη αυτή. «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν».

Αμήν.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02/07/2023

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Η’ 5-13)             2-7-2023

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια αρετή που είναι απαραίτητο να έχουμε οι χριστιανοί. Για την μητέρα των αρετών, όπως την ονομάζουν οι Άγιοι πατέρες μας. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα την αρετή αυτή την βρίσκουμε σε έναν ειδωλολάτρη, αξιωματικό – εκατόνταρχο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτός ο βαθμοφόρος στρατιωτικός, είχε την αρετή της ταπείνωσης. Ενώ αυτός ο άνθρωπος είχε υπό την εξουσία του και υπό τις διαταγές του εκατό στρατιώτες, δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ενώ στα μέρη εκείνα ήταν κατακτητής, δεν έδειξε υπεροψία προς τον Χριστό, που σαν Ιουδαίος ήταν υπό τις διαταγές του.

Σε δύο σημεία φαίνεται η μεγάλη ταπείνωση αυτού του ανθρώπου. Στο σπίτι του είχε ένα δούλο. Εκείνη την εποχή οι δούλοι δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Θεωρούνταν άβουλα πράγματα, που τα αφεντικά τους, τους έκαναν ότι ήθελαν. Και να τους θανατώσουν μπορούσαν. Και να τους πουλήσουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Παρόλα αυτά ο εκατόνταρχος της Καπερναούμ, για τον οποίο κάνουμε λόγο, ενώ ο δούλος του ήταν άρρωστος, όχι μόνο δεν αδιαφόρησε για αυτόν, αλλά έτρεξε να ενδιαφερθεί για να γίνει καλά . Ένας ισχυρός αξιωματούχος, ενδιαφέρεται για έναν δούλο! Στο ενδιαφέρον αυτό, φαίνεται καθαρά, όχι μόνον η αγάπη που είχε ο άνθρωπος αυτός, αλλά και η ταπείνωσή του, να κατεβαίνει στο επίπεδο του δούλου και να ενδιαφέρεται για αυτόν. Για την υγεία του. Η μεγάλη αρετή όμως του Εκατόνταρχου, φαίνεται στη συνάντηση και στη σχέση του με τον Χριστό. Πηγαίνει λοιπόν, στον Χριστό και τι ζητάει; Αυτός, ο κατακτητής, ο αρχηγός εκατό στρατιωτών, πλησιάζει έναν Ιουδαίο και τον παρακαλεί. «Προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν», παρακαλεί για την υγεία του δούλου του. Είναι παράλυτος και θέλει να τον βοηθήσει. Το μέγεθος όμως της αρετής ταπείνωσης του εκατόνταρχου φαίνεται στην συνέχεια του περιστατικού. Λέει ο Χριστός, με την αγάπη και την προθυμία που Τον διέκρινε: Εγώ θα έρθω στο σπίτι σου και θα τον κάνω καλά. Ακούστε την απάντηση του εκατόνταρχου. Ακούστε και θαυμάστε. Στο σημείο αυτό ειπώθηκε μια φράση από τον εκατόνταρχο που πέρασε στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και έμεινε παροιμιώδης στους αιώνες:  «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».

Πώς να έρθεις εσύ στο σπίτι μου, δεν είμαι άξιος για να έλθεις εσύ στο σπίτι μου, μόνον πες με λόγια αυτό που θέλεις να γίνει και είμαι βέβαιος πως αυτό που θα πεις, θα γίνει. Ο Χριστός θαύμασε την πίστη και την ταπείνωση αυτού του ανθρώπου και κάλεσε αυτούς που τον ακολουθούσαν να τον μιμηθούν. Μεγάλη η πίστη του εκατόνταρχου, αγαπητοί αδελφοί, μεγάλη όμως και η ταπείνωσή του. Και μόνο που εκδήλωσε την πίστη του στον αληθινό Θεό, αυτός που ήταν ειδωλολάτρης, δείχνει την βαθειά του ταπείνωση. Πότε όμως εδραιώθηκε η ταπεινή αυτή γνώμη για τον εαυτό του, πότε πίστεψε ότι ήταν ανάξιος να υποδεχτεί τον Χριστό σπίτι του; Όταν είδε τον Χριστό. Όταν γνώρισε τον Χριστό.

Για να αποκτήσουμε την μητέρα των αρετών, την ταπείνωση, αγαπητοί αδελφοί, πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον Χριστό. Αν δεν κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, απλώς θα ταπεινολογούμε. Θα λέμε ότι δεν είμαστε τίποτα. Ότι είμαστε κατώτεροι από τους άλλους, αλλά δεν θα το πιστεύουμε στ’ αλήθεια. Άλλο ταπεινός και άλλο ταπεινολόγος. Όταν μπει το φως του Χριστού μέσα μας, θα δούμε την πνευματική φτώχεια μας και θα γίνουμε ταπεινοί όχι ταπεινολόγοι.

Ο εκατόνταρχος επειδή ήταν ταπεινός έδειξε αγάπη στον συνάνθρωπό του και ειδικά στον παράλυτο δούλο του. Επειδή ήταν ταπεινός κατέφυγε για βοήθεια στον υπήκοό του Ιησού Χριστό. Η ταπείνωσή του του έδωσε την δύναμη να περιφρονήσει την θρησκεία του, την ειδωλολατρία, και να πιστέψει στον μόνο αληθινό Θεό, τον Χριστό. Δηλαδή και εδώ φαίνεται καθαρά ότι η αρετή της ταπείνωσης γέννησε τις αρετές της αγάπης και της πίστεως. Επειδή ο εκατόνταρχος ήταν ταπεινός είπε την παροιμιώδη φράση που λέμε και εμείς προτού να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα μας με την Θεία Κοινωνία.

«Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».