ΚΥΡΙΑΚΗ
Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ.
Η’ 5-13)
2-7-2023
Το σημερινό Ευαγγέλιο,
αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια αρετή που
είναι απαραίτητο να έχουμε οι χριστιανοί. Για την μητέρα των αρετών, όπως την
ονομάζουν οι Άγιοι πατέρες μας. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα την αρετή
αυτή την βρίσκουμε σε έναν ειδωλολάτρη, αξιωματικό – εκατόνταρχο της Ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας. Αυτός ο βαθμοφόρος στρατιωτικός, είχε την αρετή της ταπείνωσης.
Ενώ αυτός ο άνθρωπος είχε υπό την εξουσία του και υπό τις διαταγές του εκατό
στρατιώτες, δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ενώ στα μέρη εκείνα ήταν
κατακτητής, δεν έδειξε υπεροψία προς τον Χριστό, που σαν Ιουδαίος ήταν υπό τις
διαταγές του.
Σε δύο σημεία φαίνεται η
μεγάλη ταπείνωση αυτού του ανθρώπου. Στο σπίτι του είχε ένα δούλο. Εκείνη την εποχή
οι δούλοι δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Θεωρούνταν άβουλα πράγματα, που τα
αφεντικά τους, τους έκαναν ότι ήθελαν. Και να τους θανατώσουν μπορούσαν. Και να
τους πουλήσουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Παρόλα αυτά ο εκατόνταρχος της
Καπερναούμ, για τον οποίο κάνουμε λόγο, ενώ ο δούλος του ήταν άρρωστος, όχι
μόνο δεν αδιαφόρησε για αυτόν, αλλά έτρεξε να ενδιαφερθεί για να γίνει καλά .
Ένας ισχυρός αξιωματούχος, ενδιαφέρεται για έναν δούλο! Στο ενδιαφέρον αυτό,
φαίνεται καθαρά, όχι μόνον η αγάπη που είχε ο άνθρωπος αυτός, αλλά και η
ταπείνωσή του, να κατεβαίνει στο επίπεδο του δούλου και να ενδιαφέρεται για
αυτόν. Για την υγεία του. Η μεγάλη αρετή όμως του Εκατόνταρχου, φαίνεται στη
συνάντηση και στη σχέση του με τον Χριστό. Πηγαίνει λοιπόν, στον Χριστό και τι
ζητάει; Αυτός, ο κατακτητής, ο αρχηγός εκατό στρατιωτών, πλησιάζει έναν Ιουδαίο
και τον παρακαλεί. «Προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν»,
παρακαλεί για την υγεία του δούλου του. Είναι παράλυτος και θέλει να τον
βοηθήσει. Το μέγεθος όμως της αρετής ταπείνωσης του εκατόνταρχου φαίνεται στην
συνέχεια του περιστατικού. Λέει ο Χριστός, με την αγάπη και την προθυμία που Τον
διέκρινε: Εγώ θα έρθω στο σπίτι σου και θα τον κάνω καλά. Ακούστε την απάντηση του
εκατόνταρχου. Ακούστε και θαυμάστε. Στο σημείο αυτό ειπώθηκε μια φράση από τον
εκατόνταρχο που πέρασε στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και έμεινε παροιμιώδης
στους αιώνες: «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα
μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».
Πώς να έρθεις εσύ στο
σπίτι μου, δεν είμαι άξιος για να έλθεις εσύ στο σπίτι μου, μόνον πες με λόγια αυτό
που θέλεις να γίνει και είμαι βέβαιος πως αυτό που θα πεις, θα γίνει. Ο Χριστός
θαύμασε την πίστη και την ταπείνωση αυτού του ανθρώπου και κάλεσε αυτούς που τον
ακολουθούσαν να τον μιμηθούν. Μεγάλη η πίστη του εκατόνταρχου, αγαπητοί
αδελφοί, μεγάλη όμως και η ταπείνωσή του. Και μόνο που εκδήλωσε την πίστη του
στον αληθινό Θεό, αυτός που ήταν ειδωλολάτρης, δείχνει την βαθειά του ταπείνωση.
Πότε όμως εδραιώθηκε η ταπεινή αυτή γνώμη για τον εαυτό του, πότε πίστεψε ότι
ήταν ανάξιος να υποδεχτεί τον Χριστό σπίτι του; Όταν είδε τον Χριστό. Όταν
γνώρισε τον Χριστό.
Για να αποκτήσουμε την
μητέρα των αρετών, την ταπείνωση, αγαπητοί αδελφοί, πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον
Χριστό. Αν δεν κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, απλώς θα ταπεινολογούμε. Θα λέμε
ότι δεν είμαστε τίποτα. Ότι είμαστε κατώτεροι από τους άλλους, αλλά δεν θα το
πιστεύουμε στ’ αλήθεια. Άλλο ταπεινός και άλλο ταπεινολόγος. Όταν μπει το φως του
Χριστού μέσα μας, θα δούμε την πνευματική φτώχεια μας και θα γίνουμε ταπεινοί όχι
ταπεινολόγοι.
Ο εκατόνταρχος επειδή
ήταν ταπεινός έδειξε αγάπη στον συνάνθρωπό του και ειδικά στον παράλυτο δούλο
του. Επειδή ήταν ταπεινός κατέφυγε για βοήθεια στον υπήκοό του Ιησού Χριστό. Η
ταπείνωσή του του έδωσε την δύναμη να περιφρονήσει την θρησκεία του, την
ειδωλολατρία, και να πιστέψει στον μόνο αληθινό Θεό, τον Χριστό. Δηλαδή και εδώ
φαίνεται καθαρά ότι η αρετή της ταπείνωσης γέννησε τις αρετές της αγάπης και
της πίστεως. Επειδή ο εκατόνταρχος ήταν ταπεινός είπε την παροιμιώδη φράση που
λέμε και εμείς προτού να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα μας με την Θεία Κοινωνία.
«Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς
ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου