ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22/06/2025

                                                

ΚΥΡΙΑΚΗ B’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Δ’ 18-23)     22-6-2025

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει πώς ο Χριστός στην αρχή της επί γης δράσεώς Του κάλεσε τους πρώτους μαθητές Του, τους πρώτους Αποστόλους. Για το θέμα αυτό θα αφήσουμε να μας ομιλήσει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Λέγει ο Άγιος:

Αν ο Χριστός ενεργούσε σύμφωνα με τον τρόπο των ανθρώπων, δεν θα είχε διαλέξει για Αποστόλους Του δώδεκα ψαράδες, αλλά μάλλον δώδεκα βασιλιάδες της γης. Αν ήθελε να έχει άμεση επιτυχία στο έργο Του και να δρέψει τους καρπούς των αγώνων Του, με την ακατανίκητη δύναμή Του θα είχε διαλέξει δώδεκα από τους πιο δυνατούς βασιλιάδες του κόσμου, για να τους κάνει οπαδούς και Αποστόλους Του. Σκέψου απλά πως θα μπορούσε αμέσως ο Χριστός σε μια στιγμή να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο. Πόσο γρήγορα θα διαδιδόταν τότε η διδασκαλία Του! Πώς θα εξαφανίζονταν τα είδωλα εν ριπή οφθαλμού με ένα αυτοκρατορικό διάταγμα! Πώς θα μετατρέπονταν όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί σε χριστιανικούς! Πώς θα σταματούσαν αμέσως οι θυσίες ζώων στους θεούς και τους καπνούς από τις θυσίες θα αντικαθιστούσαν τα θυμιάματα! Σκέψου πόσο εύκολα η Εκκλησία του ενός Θεού θα είχε ιδρυθεί για την εξυπηρέτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας! Ο Χριστός χωρίς να χρειαζόταν να υποφέρει και να πάθει θα καταλάμβανε τον πρώτο και μοναδικό αυτοκρατορικό θρόνο κι από κει θα κυβερνούσε όλους τους λαούς της γης, ολόκληρο τον κόσμο από ανατολή σε δύση κι από το βορρά ως το νότο, με αντιπροσώπους Του τους δώδεκα υποτελείς βασιλιάδες. Χωρίς να χρειαστεί να πάθει, οι σκληροτράχηλοι Ιουδαίοι θα αναγνώριζαν το Χριστό ως βασιλιά και τον αναμενόμενο Μεσσία και θα τον προσκυνούσαν.

Πόσο σοφό ήταν το να ξεκινήσει από τα χαμηλά ο Κύριος και όχι από την κορυφή. Πόσο σοφό ήταν να αρχίσει την οικοδομή της βασιλείας Του όχι με βασιλείς, αλλά με ψαράδες. Πόσο καλό, πόσο σωτήριο ήταν για μας που ζούμε δυο χιλιάδες χρόνια από τη γέννησή Του, το ότι δεν απέβλεψε στην τελική επιτυχία του έργου Του, ούτε και στο να θερίσει τους καρπούς των αγώνων Του όσο ζούσε.

Αν ο Κύριος είχε ενεργήσει όπως οι άνθρωποι είναι αλήθεια πως θα τον είχαν δοξάσει πολύ νωρίτερα οι άνθρωποι εμείς όμως δεν θα είχαμε σωθεί. Δεν Τον ενδιέφερε η δόξα των ανθρώπων, ο ήχος των ποιμενικών αυλών που σήμερα ακούγονται και αύριο ρίχνονται στη φωτιά. Εκείνο που Τον ενδιέφερε ήταν η σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ήρθε στους ανθρώπους όπως κάνει κάποιος γίγαντας σε τσίρκο, για να δείξει τη δύναμη και τις ικανότητές του, να απολαύσει το χειροκρότημα των θεατών. Ήρθε σαν φίλος σε εμάς, σαν γιατρός σε θεραπευτήριο, για να μας επισκεφθεί, να συνομιλήσει με τον καθένα μας και να μας προσφέρει συμβουλές και θεραπεία. Είναι επομένως πολύ καλό για όλη την ανθρωπότητα από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος ως τη συντέλεια, το γεγονός ότι ο Κύριος ενήργησε με θεϊκό τρόπο. Διάλεξε για Αποστόλους Του, όχι δώδεκα τρανούς βασιλιάδες ,μα δώδεκα άσημους ψαράδες.

Όλοι εμείς που πεινούμε και διψούμε για την δικαιοσύνη και την αγάπη Του, εμείς που ψαρεύουμε μάταια με την ψυχή μας, σαν δίχτυα στη θάλασσα αυτού του κόσμου, ας ακούσουμε τη φωνή του Κυρίου Ιησού. Μας καλεί τώρα, όπως τότε τους ψαράδες στη θάλασσα της Γαλιλαίας: «Ἀκολούθει μοι». Μόλις ακούσουμε τη φωνή αυτή, ας μη διστάσουμε ούτε στιγμή. Ας παρατήσουμε όλες τις παλιές δουλειές και τις παλιές αγάπες και ας τον ακολουθήσουμε. Ο Χριστός είναι ο αληθινός μας Φίλος και Θεραπευτής. Όλοι οι άλλοι είναι είτε ανόητοι είτε απατεώνες.

Προσέξτε! Δεν μας καλεί ως βασιλιάδες ή ποιμένες, ως πλούσιους ή φτωχούς, ως σοφούς ή αμαθείς, αλλά ως άνδρες και γυναίκες άρρωστους, αδύναμους. Οι αρρώστιες και οι αδυναμίες μας προέρχονται από την αμαρτία. Για αυτό ας προσκυνήσουμε τον Κύριο Ιησού και ας κραυγάσουμε σ’ Εκείνον, όπως έκαναν τόσοι άρρωστοι κι αδύναμοι άνθρωποι εκείνο τον καιρό: «Κύριε Ιησού, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό! Συγχώρεσέ με, Κύριε, συγχώρεσε τις αμέτρητες αμαρτίες μου. Καθάρισέ με με τη δύναμή Σου, ζωοποίησέ με με τον ζωοποιό άρτο Σου, είσελθε στα εσώτατα βάθη της ψυχής μου ως καθαρός και ζωογόνος αέρας σε σκοτεινό δωμάτιο. Κι εγώ τότε θα γιατρευτώ. Θα γιατρευτώ και θα γίνω καλά, θα ζήσω!»

Αυτά μας γράφει για την σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Άγιος Νικόλαος. Εμείς ας δοξάσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Χριστό μας, που για συνεργάτες Του διάλεξε και κάλεσε απλούς ανθρώπους, γιατί έτσι είμαστε και εμείς καλεσμένοι και σε μας απευθύνεται η πρόσκλησή Του: «Δεῦτε ὀπίσω μου».

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22/06/2025 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Δ´ 18 - 23

18 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. 19 καὶ λέγει αὐτοῖς· Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν· καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. 23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Δ´ 18 - 23

18 Ἐνῷ δὲ ἐπεριπάτει πλησίον τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δύο ἀδελφούς, τὸν Σίμωνα, ποὺ μὲ τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖον τοῦ ἔδωκεν ὁ Κύριος, λέγεται Πέτρος, καὶ τὸν Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν του, οἱ ὁποῖοι ἔρριπταν δίκτυον εἱς τὴν θάλασσαν, διότι ἦσαν ψαράδες. 19 Καὶ λέγει εἰς αὐτούς· Ἀκολουθήσατέ με καὶ θὰ σᾶς κάμω ἱκανοὺς νὰ ψαρεύετε ἀντὶ ψαριῶν ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους μὲ τὸ δίκτυον τοῦ κηρύγματος θὰ ἑλκύετε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 20 Αὐτοὶ δὲ ἀμέσως ἄφησαν τὰ δίκτυα καὶ τὸν ἠκολούθησαν. 21 Καὶ ἀφοῦ ἐπροχώρησεν ἀπ’ ἐκεῖ, εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, τὸν Ἰάκωβον τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του, νὰ ἐτοιμάζουν τὰ δίκτυά τους μέσα εἰς τὸ πλοῖον μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τους Ζεβεδαῖον.Καὶ τοὺς ἐκάλεσεν. 22 Αὐτοὶ δὲ παρευθὺς ἄφησαν τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα τους καὶ τὸν ἠκολούθησαν. 23 Καὶ περιώδευεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων εἰς τὰς συναγωγάς των, ὅπου κάθε Σάββατον ἐμαζεύοντο οἱ Ἑβραῖοι, διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν ἀνάγνωσιν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ νὰ προσευχηθοῦν.Καὶ ἐκεῖ ἐκήρυττε τὸ χαρμόσυνον ἄγγελμα, ὅτι ἐπλησίαζεν ὁ χρόνος τῆς πνευματικῆς βασιλείας, ποὺ θὰ ἔφερεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀπολύτρωσιν καὶ χαράν· καὶ ἐθεράπευε κάθε εἶδος ἀσθένειαν καὶ ἀδιαθεσίαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15/06/20205 - ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ                                          15/6/2025

 

Τα τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα που είχαν όλοι οι άγιοι που γιορτάζουν σήμερα, περιέχει το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε πριν λίγο αγαπητοί αδελφοί. Τα γνωρίσματα που πρέπει να έχει και κάθε άνθρωπος που θέλει να λέγεται Χριστιανός.

          Ο ίδιος ο Χριστός μιλάει και λέει για να σας δεχτώ και να σας παρουσιάσω μπροστά σαν δικούς μου μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου, θα πρέπει και σεις ανά πάσα στιγμή να ομολογείτε μπροστά στους ανθρώπους ότι είστε δικοί μου. Αυτό έκαναν οι Άγιοι Πάντες. Δεν δίσταζαν να βροντοφωνάζουν μπροστά στους Εβραίους, μπροστά στους ειδωλολάτρες, μπροστά σε άρχοντες και απλούς ανθρώπους, ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Τους απειλούσαν, τους βασάνιζαν, τους έπαιρναν τις περιουσίες τους, τους ειρωνευόντουσαν, αλλά δεν μπορούσαν να ξεριζώσουν μέσα από την καρδιά τους την πίστη του Χριστού. Τους έκαιγαν, τους αποκεφάλιζαν και εκείνοι άφηναν την τελευταία τους πνοή, με την ομολογία «Χριστιανός εἰμί».

Οι Άγιοι Πάντες έκαναν και κάτι άλλο. Κάτι που είναι παραπάνω από την πίστη. Αγάπησαν το Χριστό. Όλοι οι Άγιοι, όλων των εποχών δίνουν την καρδιά τους στο Χριστό γιατί αυτό τους ζητάει Εκείνος! «Υιέ μου δος μοι σην καρδίαν.» δώσε μου την καρδιά σου, την αγάπη σου. Μπορείς και πρέπει να αγαπάς όλους τους ανθρώπους και όλη την δημιουργία. Όχι όμως παραπάνω από μένα. Η αγάπη των Χριστιανών προς το Χριστό, είναι ένα κλικ, ένα σκαλοπατάκι παραπάνω από όλες τις άλλες αγάπες. Ο ίδιος καθόρισε αυτήν την διαφορά, βάζοντας  στα λόγια του τη μικρή λεξούλα «ὐπέρ». «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Ζητάει όχι την αποκλειστικότητα, αλλά την προτεραιότητα της αγάπης μας.

Το τρίτο πράγμα που ζητάει ο Χριστός από τους οπαδούς του, είναι το να Τον ακολουθούν. Τι σημαίνει αυτό; Οι άγιοι ακολουθούν στη ζωή τους το παράδειγμα του Χριστού. Με κάθε λεπτομέρεια αντιγράφουν τη ζωή του Χριστού. Ζητούν τη βοήθειά Του για να μπορέσουν να εφαρμόσουν στην καθημερινότητά τους, τις εντολές του Ευαγγελίου Του. Δεν ρωτούν και δεν συμβουλεύονται τον ένα και τον άλλον, αλλά καταφεύγουν στο Ιερό Βιβλίο, για να  πάρουν απάντηση στους προβληματισμούς τους.

          Δεν επηρεάζονται από τις διδασκαλίες και τις θεωρίες άλλων θρησκειών και μη Χριστιανών ανθρώπων. Η προσευχή και η μελέτη της Αγίας Γραφής, είναι οι πηγές από τις οποίες παίρνουν τις πληροφορίες που θέλουν. Ο Εκκλησιασμός, η Εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία είναι η συνεχής τροφοδοσία της ψυχής τους. Το φως του Χριστού φωτίζει το είναι τους, και δεν έχουν ανάγκη να φωτιστούν από τις πυγολαμπίδες της ανθρώπινης διανόησης και επιστήμης.

          Το φως του Χριστού δείχνει πάντα το σωστό δρόμο. Οι Άγιοι ξεδιψούν από το ζωογόνο νερό της διδασκαλίας του Ευαγγελίου και δεν έχουν ανάγκη να καταφεύγουν στα θολά νερά της ανθρώπινης διανόησης. Γι’ αυτό ποτέ δεν απογοητεύονται. Η αλήθεια είναι μία και αυτή είναι η αλήθεια του Χριστού.

          Αγαπητοί αδελφοί. Η Εκκλησία σήμερα στρέφει την προσοχή μας στη μνήμη των Αγίων της. Των Αγίων όλων των αιώνων. Μαρτύρων, Ομολογητών, Οσίων, Ασκητών, Ιεραρχών. Γνωστών και αγνώστων, και μας καλεί να τους μιμηθούμε σε όλα τα σημεία της ζωής τους και κυρίως σ’ αυτά τα τρία που μας επισημαίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. Στο ότι ομολογούν την πίστη τους στο Χριστό μπροστά στους ανθρώπους χωρίς να ντρέπονται και να δειλιάζουν. Στο ότι αγαπούν τον Χριστό πάνω απ’ όλους τους ανθρώπους  και πάνω απ’ όλα τα πράγματα, και, στο ότι αγωνίζονται να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις εντολές του Ευαγγελίου και να μιμούνται το παράδειγμα του Χριστού.

          Τα τρία αυτά αγωνίσματα: η ομολογία της Χριστιανικής πίστεως, η καρδιακή αγάπη του Χριστού, και , η μίμηση του Χριστού, εκ πρώτης όψεως φαίνονται δύσκολα, έως και αδύνατα. Με τη βοήθεια όμως του Χριστού γίνονται εύκολα και κατορθωτά, αφού ο ίδιος μας είπε: «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστίν». Ο Χριστιανικός τρόπος ζωής είναι όχι μόνο κατορθωτός, αλλά και ευχάριστος. Όποιος μπει στο δρόμο της αγιότητας καταλαβαίνει το λόγο του Αποστόλου Παύλου, ότι τα κοσμικά πράγματα είναι άχρηστα σκουπίδια μπροστά στο χριστιανικό τρόπο ζωής. Είναι «σκύβαλα».

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15/06/2025 - ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 - 33

32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 - 38

37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 - 30

27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 - 33

32 Μὴ λογαριάζετε λοιπὸν τοὺς διωγμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, ἀλλὰ λογαριάζετε τὰς μεγάλας ἀμοιβάς, ποὺ σᾶς περιμένουν.Καθένας ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήσῃ ὡς Σωτῆρα του καὶ Θεόν του ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ καταδιώκουν τὴν πίστιν μου, θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ ἑγὼ ὡς πιστὸν ἀκόλουθόν μου ἐμπρὸς εἰς τὸν Πατέρα μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς. 33 Ἐκεῖνον δέ, ποὺ θὰ μὲ ἀρνηθῇ ὡς Θεάνθρωπον Σωτῆρα ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ἀρνηθῶ καὶ ἑγὼ καὶ δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίσω ὡς ἰδικόν μου ἐμπρὸς εἰς τὸν Πατέρα μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 - 38

37 Ἐκεῖνος, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πατέρα του ἢ τὴν μητέρα του παραπάνω ἀπὸ ἑμέ, καὶ ἀρνεῖται ἐμὲ διὰ νὰ μὴ χωρισθῇ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, δὲν ἀξίζει γιὰ μένα.Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν υἱόν του ἢ τὴν θυγατέρα του παραπάνω ἀπὸ ἑμέ, δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λέγεται μαθητής μου. 38 Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ δὲν παίρνει τὴν ἀπόφασιν νὰ ὑποστῇ θάνατον σταυρικὸν καὶ δὲν ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφασιν αὐτὴν ὀπίσω μου μιμούμενος κατὰ πάντα τὸ παράδειγμά μου, δὲν ἀξίζει γιὰ μένα.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 - 30

27 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν ὅλα καὶ σὲ ἠκολουθήσαμεν.Τί ἄραγε θὰ δοθῇ εἰς ἡμᾶς ὡς ἀμοιβή; 28 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι σεῖς ποῦ μὲ ἀκολουθήσατε, ὅταν θὰ ξαναγεννηθῇ ὁ κόσμος καὶ θὰ ἔχῃ συντελεσθῇ ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάστασις, ὁπότε θὰ καθήσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἰς θρόνον λαμπρόν, ἀντάξιον τῆς δόξῃς του, θὰ καθήσετε καὶ σεῖς εἰς δώδεκα θρόνους δικάζοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 Καὶ καθένας ποὺ ἀφῆκε σπίτια ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια διὰ νὰ μείνῃ ἐνωμένος καὶ νὰ μὴ χωρισθῇ ἀπὸ ἐμέ, θὰ λάβῃ πολλαπλὰ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, θὰ κληρονομήσῃ δὲ καὶ τὴν αἰώνιον ζωήν. 30 Πολλοὶ δέ, ποὺ εἶναι εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν πρῶτοι, θὰ εἶναι εἰς τὸν κόσμον τὸν μέλλοντα τελευταῖοι, καὶ πολλοὶ τελευταῖοι θὰ εἶναι ἐκεῖ πρῶτοι.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 08/06/2025 - ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ιωάννη Ζ’ 37-52, Η’12) 8-6-2025

 

Στο σημερινό Ευαγγέλιο δεσπόζει η πρόσκληση του Χριστού, αγαπητοί αδελφοί: «Όποιος διψάει για τα πνευματικά αγαθά και για εσωτερική γαλήνη, ας έλθει σε μένα και εγώ θα θεραπεύσω αυτή του την δίψα.» «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω».

Είναι φυσικό ο κάθε άνθρωπος, να έχει τον πόθο για κάτι ανώτερο. Όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, ολιγογράμματοι και επιστήμονες, πτωχοί και πλούσιοι, διαπιστώνουν ότι σε αυτήν την επί γης ζωή τους, πάντα είναι ανικανοποίητοι. Ζητάνε κάτι άλλο από την καθημερινότητά τους, προπάντων αυτούς τους τελευταίους καιρούς, το έχουμε πάρει απόφαση ότι η ζωή δεν πρόκειται να μας χαρίσει κάτι καλύτερο. Με πικρία διαπιστώνουμε όλοι, ότι πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Το ότι όλοι έχουμε τον πόθο για κάτι καλύτερο, για κάτι ανώτερο, είναι δεδομένο. Το θέμα ευρίσκεται στο, από πού περιμένουμε να έλθει αυτό το καλύτερο. Η επιστήμη μάς απογοητεύει, γιατί προοδεύει μάλλον για τον εαυτό της. Η επιστήμη για την επιστήμη. Σε σπάνιες περιπτώσεις τίθεται στην υπηρεσία των ανθρώπων. Πολλές φορές μπορεί να θυσιαστούν χιλιάδες άνθρωποι, για να φανεί ότι πέτυχε κάποιο πείραμά της. Η εξυπνάδα των ανθρώπων, ξοδεύεται περισσότερο στο να φτιάχνει όπλα για να σκοτώνει άλλους ανθρώπους. Μπορεί να λιμοκτονεί ο μισός πληθυσμός της γης, για να φτιάξουν μερικοί διαστημικά λεωφορεία, να κάνουν διακοπές στο φεγγάρι. Λες και η ανθρωπότητα έχει κατάρα, να ζει σε κάθε εποχή την κατασκευή και ενός πύργου της Βαβέλ.

Αδελφοί μου, μόνο κοντά στον Χριστό ευρίσκεται το αληθινό καλό. Εκείνος που βρίσκει την πραγματική αλήθεια, αναπαύεται. Και την αλήθεια μόνο ο Χριστός μπορεί να μας την δώσει. Γιατί μόνον Εκείνος είναι η αλήθεια. Όσο κανείς απομακρύνεται από τον Χριστό, μοιραία βυθίζεται στο σκοτάδι και στο ψέμα. Όποιος πλησιάζει τον Χριστό με πίστη, ανοίγουν τα μάτια της ψυχής του και βλέπει αυτά που υπάρχουν πραγματικά. Όταν μέσα σου βασιλεύει η πίστη και η αγάπη στον Χριστό, βλέπεις καθαρά, ποιος είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Ποια είναι η αρχή. Ποιο είναι το τέλος. Ποιος επέτρεψε να βρίσκεσαι στη ζωή. Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως σου. Ποιος είναι ο προορισμός σου. Πως θα φθάσεις στο στόχο σου. Όταν δεν έχεις μέσα σου την πίστη στον Χριστό, είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα ολοσκότεινο δωμάτιο. Μόλις πιστέψεις στον Χριστό, είναι σαν κάποιος ή και εσύ ο ίδιος, να πάτησες τον διακόπτη και να γέμισε το δωμάτιο και συ ολόκληρος από φως. Το Φως του Χριστού. Όχι τυχαία ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου».

Όταν δεν είσαι Χριστοκεντρικός, όταν δεν γυρνάει η ζωή σου γύρω από τον Χριστό, μοιάζεις με την πέτρα που είναι δεμένη σε ένα σχοινί και πηγαίνει όπου την πηγαίνει ο ένας και ο άλλος. Όταν όμως το σχοινί είναι δεμένο στον Χριστό με την πίστη, γυρνάς γύρω από τον Χριστό, με την σιγουριά του Χριστού. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει πίστη στον Χριστό, μοιάζει με το πλοίο που δεν έχει έρμα, είναι ανερμάτιστο. Δεν έχει βάρος κάτω στα σπλάχνα του για να μην το παραδέρνει ο δυνατός αέρας. Όποιος δεν πιστεύει στον Χριστό, μοιάζει με τον τυφλό που δεν ξέρει πότε είναι μέρα και πότε είναι νύχτα. Ποιο είναι το μπροστά και ποιο είναι το πίσω. Ο άνθρωπος που δεν ξεδιψάει από την καθαρή πηγή του Χριστού, προσπαθεί να θεραπεύσει την δίψα του με θολά, ακάθαρτα νερά.

Ο Χριστός, σαν Θεός, γνωρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι διψούν από φως, από αλήθεια, από σιγουριά, διψούν από γαλήνη, γι’ αυτό όλους μάς προσκαλεί να προστρέχουμε σε Εκείνον.«Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω».

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ζ´ 37 - 52

37 Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. 40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· οἱ δὲ ἔλεγον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Η´ 12 - 12

12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ζ´ 37 - 52

37 Κατὰ τὴν τελευταίαν δὲ καὶ ἐπισημοτέραν ἀπὸ ὅλας τὰς ἄλλας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς ἔστεκεν ὄρθιος ὁ Ἰησοῦς καὶ μὲ ζωηρὰν φωνὴν εἶπεν· Ἐὰν κανεὶς αἰσθάνεται πόθον καὶ δίψαν ὄχι δι’ ἀγαθὰ ὑλικὰ καὶ φθαρτά, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ τὴν μακαριότητα τῆς θείας ζωῆς, ἂς ἔρχεται πρὸς ἐμὲ διὰ τῆς πίστεως καὶ ἂς πίνῃ ἐλεύθερα. Πλησίον μου θὰ ἰκανοποιηθοῦν ὅλοι οἱ εὐγενεῖς του πόθοι καὶ θὰ εὕρῃ ἀνάπαυσιν ἡ ψυχή του. 38 Ἀπὸ τὴν καρδίαν καὶ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς ἐκείνου, ποὺ πιστεύει εἰς ἐμέ, σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τῆς Γραφῆς, θὰ τρέξουν ποταμοὶ ὕδατος, ποὺ θὰ εἶναι πάντα τρεχούμενο, διὰ νὰ ποτίζεται ὄχι μόνον ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ ἔρχονται εἰς σχέσιν μὲ αὐτόν. 39 Τοὺς λόγους δὲ αὐτοὺς εἶπεν ὁ Κύριος διὰ τὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἔμελλον μετὰ τὴν ἀνάληψίν του εἰς τοὺς οὐρανοὺς νὰ λαμβάνουν ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἐπίστευον εἰς αὐτόν. Διότι εἶχον μὲν δοθῇ προτήτερα χαρίσματα προφητικὰ καὶ θαυματουργικὰ εἰς ἄνδρας δικαίους καὶ προφήτας, ἀλλ’ ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ἀναγεννᾷ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ μεταδίδει εἰς αὐτοὺς τὴν θείαν καὶ μακαρίαν ζωήν, δὲν εἶχε δοθῇ εἰς κανένα. Καὶ δὲν εἶχε δοθῇ ἡ χάρις αὐτὴ τοῦ Πνεύματος, διότι ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχεν ἀκόμη δοξασθῆ διὰ τοῦ παθήματος καὶ τῆς ἀναλήψεώς του. 40 Πολλοὶ λοιπὸν ἀπὸ τὸν λαόν, οἱ ὁποῖοι ἤκουσαν τοὺς λόγους αὐτούς, ποὺ ἐκήρυξεν ὁ Κύριος κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς ἑορτῆς, ἔλεγον· Πράγματι αὐτὸς εἶναι ὁ προφήτης, ποὺ μᾶς προανήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς. 41 Ἄλλοι ἔλεγον· Αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός. Ἄλλοι ἔλεγον· Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ὁ Χριστός· διότι μήπως ἔρχεται ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν; 42 Δὲν εἶπεν ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβὶδ καὶ ἀπὸ τὸ χωρίον Βηθλεέμ, ὅπου ἐγεννήθη καὶ ἐμεγαλωσεν ὁ Δαβίδ; 43 Προεκλήθη λοιπὸν διαίρεσις καὶ διαφωνία μεταξὺ τοῦ λαοῦ δι’ αὐτόν. 44 Μερικοὶ δὲ ἀπὸ αὐτοὺς ἤθελον νὰ τὸν συλλάβουν, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἐτόλμησε νὰ βάλῃ ἐπάνω του τὰς χεῖρας, καθ’ ὅσον ἀόρατος δύναμις συνεκράτει καὶ παρημπόδιζεν αὐτούς. 45 Ἐπειδὴ λοιπὸν κανεὶς δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν συλλάβῃ, ἦλθαν εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἰς τοὺς Φαρισαίους οἱ ὑπηρέται, χωρὶς νὰ κάμουν τίποτε. Καὶ εἶπον εἰς αὐτοὺς ἐκεῖνοι· Διατὶ δὲν τὸν ἐφέρατε, ἀφοῦ καὶ δημοσίᾳ ἐνεφανίσθη καὶ πολλοὶ ἀπὸ τὸ πλῆθος μὲ δυσμένειαν τὸν ἤκουαν καὶ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ σᾶς βοηθήσουν διὰ νὰ μὴ σᾶς διαφύγῃ; 46 Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἐδίδαξεν ἄλλος ἄνθρωπος μὲ τόσην σοφίαν καὶ δύναμιν καὶ χάριν, μὲ ὅσην διδάσκει ὁ ἄνθρωπος αὐτός. 47 Ὕστερα λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀνέλπιστον αὐτὴν ἀπάντησιν τῶν ὑπηρετῶν ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτοὺς οἰ Φαρισαῖοι· Μήπως καὶ σεῖς, ποὺ εἶσθε πάντοτε πλησίον μας καὶ ἀκούετε τὴν διδασκαλίαν μας, ἔχετε πλανηθῇ ἀπὸ αὐτόν, ὅπως τὰ ἀμαθῆ πλήθη τοῦ λαοῦ; 48 Μήπως ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἄρχοντας, μόνους ἁρμοδίους νὰ κρίνουν ἐπὶ θρησκευτικῶν ζητημάτων, ἢ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄγρυπνοι φύλακες τῶν παραδόσεων καὶ τῆς ὀρθῆς πίστεως; 49 Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐπίστευσεν, ἀλλὰ μόνον ὁ ὄχλος αὐτός, ποὺ δὲν ἠξεύρει τὸν νόμον καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι καταραμένοι. 50 Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Νικόδημος, ἐκεῖνος ποὺ ἦλθεν εἰς τὸν Ἰησοῦν ἐν καιρῷ νυκτὸς καὶ ὁ ὁποῖος ἦτο ἕνας ἀπὸ αὐτούς, διότι ἦτο καὶ αὐτὸς μέλος τοῦ συνεδρίου. 51 Μήπως ὁ νόμος μας καταδικάζει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν δὲν τὸν ἀκούσῃ προτήτερα ὁ δικαστής, ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὸν νόμον καὶ μάθῃ ἀπὸ τὴν ἀπολογίαν του τί ἀξιοκατάκριτον καὶ ἀξιόποινον ἔκαμε; 52 Ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι καὶ τοῦ εἶπαν· Μήπως καὶ σὺ εἶσαι ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν; Ἐξέτασε καὶ εὔκολα θὰ ἴδῃς καὶ θὰ πεισθῇς ἀπὸ τὰ πράγματα ὅτι προφήτης ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν δὲν ἔχει βγῇ ἕως τώρα.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Η´ 12 - 12

12 Πάλιν λοιπὸν ὡμίλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλ’ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ μὲ πλήρῃ ἐμπιστοσύνην καὶ ἐλπίδα καὶ μὲ πρόθυμον ὑπακοὴν εἰς τοὺς λόγους μου, δὲν θὰ περιπατήσῃ οὔτε θὰ εὑρεθῇ ποτὲ εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ θὰ ἔχῃ μέσα του τὸ ζωηφόρον καὶ πνευματικὸν φῶς, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀληθινὴν ζωήν, τὸν Θεόν.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 01/06/2025

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ 318 ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Στο Αποστολικό ανάγνωσµα που ακούσαµε σήµερα, αγαπητοί αδελφοί, ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων µας περιγράφει µια συγκινητική σκηνή που έγινε στη Μίλητο της Μ. Ασίας. Ο Απόστολος Παύλος ξεκίνησε από την Κόρινθο και ήθελε να είναι την ηµέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυµα. Όταν το πλοίο έφτασε στη Μίλητο, έστειλε και κάλεσε τους Επισκόπους και τους Πρεσβυτέρους της Μ. Ασίας, να έλθουν να τον συναντήσουν εκεί, γιατί δεν προλάβαινε ο ίδιος να τους επισκεφθεί. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι στην παραλία και εκεί τους µίλησε ο Απόστολος για τελευταία φορά. Η συγκίνηση ήταν µεγάλη γιατί ο πνευµατικός τους πατέρας τους πληροφόρησε ότι δεν πρόκειται να ξαναδούν το πρόσωπό του. Και επειδή ο πατέρας δεν θα ξαναέβλεπε τα παιδιά του, τους έδωσε τις τελευταίες πατρικές συµβουλές. Να προσέχετε τους εαυτούς σας, αλλά να προσέχετε και το ποίµνιό σας, τους είπε. Τους ανθρώπους που σας εµπιστεύτηκε ο Θεός. Και να το κάνετε αυτό γιατί εγώ έχω εσωτερική πληροφορία ότι µετά την αναχώρησή µου από δω, θα µπουν µέσα στις Εκκλησίες σας, «λύκοι βαρείς», δηλαδή αιρετικοί, ψευδοδιδάσκαλοι, πλανεµένοι που θα προσπαθήσουν να παρασύρουν στην πλάνη τους, τους απλούς Χριστιανούς. Με αυτόν τον τρόπο ο ∆ιάβολος θα κατασπαράξει τις ψυχές των προβάτων. Μη ξεχνάτε ακόµη ότι την Εκκλησία ο Χριστός την ίδρυσε και την τροφοδότησε µε το Πανάγιο Αίµα Του που έχυσε επί του Σταυρού. Και µη νοµίζετε ότι οι εχθροί θα έρχονται µόνο από έξω. Οι χειρότεροι αιρετικοί θα προέρχονται από σας τους ίδιους. Ο ∆ιάβολος θα παρασύρει στην αίρεση και Επισκόπους ακόµη που θα λυµαίνονται το ποίµνιο του Χριστού. Και συνεχίζει ο Απόστολος την οµιλία του προς τους Πρεσβυτέρους λέγοντας: «Τώρα εγώ φεύγω και όπως προβλέπω, δεν πρόκειται να συναντηθούµε πάλι. Γι’ αυτό αδελφοί, σας εµπιστεύοµαι εξ’ ολοκλήρου στον Χριστό για να σας προστατεύσει από τους διάφορους κινδύνους. Εάν ακολουθείτε τον λόγο του Θεού που σας κήρυξα, δεν θα παρασυρθείτε από τις πλάνες και τις αιρέσεις. Στο τέλος της οµιλίας του ο Παύλος τους προτρέπει να είναι η ζωή τους γεµάτη προσφορά. Τους δείχνει τα ροζιασµένα χέρια του, τους υπενθυµίζει ότι εκείνος σε όλη του τη ζωή προσπαθούσε να προσφέρει σε όσους ήταν κοντά του και πνευµατική και υλική βοήθεια. Και το έκανε αυτό ενθυµούµενος τα λόγια του Κυρίου που είπε: «Μακάριόν ἐστι µᾶλλον διδόναι ἢ λαµβάνειν»(Πράξ. κ΄35). Χαίρεται ο άνθρωπος περισσότερο όταν δίνει παρά όταν παίρνει. Αφού τέλειωσε την τελευταία του αυτή οµιλία προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Μ. Ασίας, ο Απόστολος των Εθνών, γονάτισε µαζί µε όλους και ανέπεµψε θερµή προσευχή προς τον Κύριο. «Καὶ ταῦτα εἰπὼν, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο»(Πράξ. κ΄36). Εδώ τελειώνει το περιεχόµενο του σηµερινού Αποστόλου, αγαπητοί αδελφοί και νοµίζω ότι δεν πρέπει να αφήσουµε να περάσει απαρατήρητη η τελευταία συµβουλή του Αποστόλου Παύλου. Σε όλους µας, θέλησε να υπενθυµίσει αυτά τα λόγια του Χριστού. Ότι φέρνει στην ψυχή του ανθρώπου µεγαλύτερη χαρά το να δίνει παρά το να παίρνει. Μας καλεί να γίνει η ζωή µας όλη µια προσφορά. Μας προτρέπει να βγούµε από το καβούκι µας. Να ρίχνουµε µια µατιά γύρω µας, να προσέχουµε τη ζωή µας, να προσέχουµε την ζωή και των άλλων ανθρώπων, όχι για να δούµε τι κρατούν στα χέρια τους για να µας δώσουν, αλλά να προσέξουµε µήπως είναι άδεια τα χέρια τους και χρειάζεται κάτι να προσφέρουµε. Εµείς νοµίζουµε ότι θα γίνουµε πιο ευτυχισµένοι εάν καταφέρνουµε πάντα να παίρνουµε από τους άλλους. Πιστεύουµε ότι ο άνθρωπος είναι ευτυχισµένος όταν έχει πολλά αγαθά. Όταν οι άλλοι δουλεύουν για να κερδίζουµε εµείς. Ο Χριστός όµως µας είπε σήµερα ότι «Μακάριος – ευτυχισµένος είναι µάλλον εκείνος που δίνει». Βέβαια αυτή η φράση του Χριστού είναι ακαταλαβίστικη για τους κοσµικούς ανθρώπους. ∆εν συµφωνεί µε την λογική τους. Όπως και πολλά άλλα πράγµατα που δίδαξε ο Χριστός, έτσι και αυτό το απορρίπτουν εκ των προτέρων, αφού δεν χωράει στον νου τους. Πως είναι δυνατόν να χαίρεσαι όταν δίνεις; σου λένε. Και όµως έτσι είναι. Αυτοί που το εφαρµόζουν διαπιστώνουν πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια του Θεανθρώπου. Αγαπητοί αδελφοί. Οι δύσκολοι καιροί που περνάµε είναι για µας µια πρόκληση να δοκιµάσουµε την συµβουλή του Χριστού που µας διέσωσε ο Απόστολος Παύλος. Να δοκιµάσουµε αν όντως φέρνει χαρά µέσα στην ψυχή µας το να δίνουµε βοήθεια στους άλλους. Όταν διαπιστώνουµε πως κάποιος χρειάζεται συµπαράσταση, ας µην αδιαφορήσουµε. Ας φροντίσουµε να ανακουφίσουµε την δυσκολία του. Υπάρχουν άνθρωποι που µπορούν να βοηθήσουν. Φοβούνται όµως. Νοµίζουν πως θα βρεθούν σε µεγάλη δυσκολία. Έχουν φτιάξει γύρω από τον εαυτό τους ένα οχυρό που δεν τους επιτρέπει να βγουν απ’ αυτό και να κοιτάξουν και τους άλλους ανθρώπους πως τα βγάζουν πέρα. Έτσι όµως κυλά η ζωή, περνούν τα χρόνια, φτάνουµε στο τέλος και ενώ έχουµε πολλά αγαθά, δεν είµαστε χαρούµενοι. Γιατί; Γιατί δεν µάθαµε να δίνουµε. Γιατί δεν θέλουµε να ακούσουµε τον Κύριο που µας συµβουλεύει: «Παίρνεις µεγαλύτερη χαρά όταν δίνεις παρά όταν παίρνεις». «Μακάριόν ἐστι µᾶλλον διδόναι ἢ λαµβάνειν»(Πράξ. κ΄35). Αµήν. (Πράξεις, κ΄ 16-18,28-36)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - "ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (325 μ.Χ.)"

 

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΖ´ 1 - 13

1 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. 4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· 8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΖ´ 1 - 13

1 Αὐτὰ ὡμίλησεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς μαθητάς του. Καὶ ἔπειτα ἐσήκωσε τὰ μάτια του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἦλθεν ἡ ὥρα, τὴν ὁποίαν ἡ σοφία σου ὥρισε διὰ νὰ πάθω καὶ θυσιασθῶ κατ’ αὐτήν. Δέχθητι τὴν θυσίαν τοῦ παθήματός μου καὶ δόξασε τὸν Υἱόν σου καὶ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν αὐτοῦ, διὰ νὰ σὲ δοξάσῃ καὶ ὁ Υἱός σου διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία θὰ ἀχθῇ εἰς πέρας διὰ τῆς θυσίας του ταύτης καὶ τῆς μετ’ αὐτῆς αἰωνίας ἀρχιερατικῆς μεσιτείας του. 2 Δόξασε τὸν Υἱόν σου σύμφωνα μὲ τὴν ἐξουσίαν, ποὺ τοῦ ἔδωκες ἐπὶ ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, διὰ νὰ δώσῃ ὡς αἰώνιος ἀρχιερεὺς εἰς τὰ δεξιά σου καθήμενος εἰς ὅλον τὸ πλῆθος ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ἔδωκες, καὶ οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ζωὴν αἰώνιον. 3 Αὐτὴ δὲ εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, τὸ νὰ προάγωνται συνεχῶς διὰ τῆς ζώσης ἐπικοινωνίας μετὰ σοῦ καὶ τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἀπείρων τελειοτήτων σου εἰς τὴν γνῶσιν Σοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον. 4 Ἐγὼ ἐγνωστοποίησα τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὑπήκουσα τελείως εἰς τὸ θέλημά σου, ἔτσι δὲ σὲ ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ διὰ τῆς θυσίας μου, τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρω μετ’ ὀλίγον ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἔφερα εἰς τέλειον πέρας τὸ ἔργον, ποὺ μοῦ ἔδωκες διὰ νὰ ἐπιτελέσω. 5 Καὶ τώρα, ὅτε ἡ ἐπὶ γῆς ἀποστολή μου ἦλθεν εἰς πέρας, ἀνάδειξόν με διὰ τῆς ἀναστάσεως καὶ ἀναλήψεώς μου αἰώνιον ἀρχιερέα καὶ δόξασέ με καὶ ὡς ἄνθρωπον σύ, Πάτερ, πλησίον σου, μὲ τὴν δόξαν τὴν ὁποίαν εἶχον κοντά σου, προτοῦ νὰ δημιουργηθῇ ὁ κόσμος. 6 Ἐφανέρωσα τὸ ὄνομά σου καὶ ἔκαμα γνωστὰς τὰς ἀπείρους τελειότητάς σου εἰς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους ἀπέσπασες ἀπὸ τοὺς κόλπους τοῦ κόσμου καὶ τοὺς ἔδωκες εἰς ἐμέ. Ἡ πρόθεσίς των ἦτο ἀγαθὴ καὶ ὡς ἐκ τούτου ἦσαν ἰδικοί σου. Καὶ σὺ ἔδωκες αὐτοὺς εἰς ἐμέ, καὶ ἐτήρησαν τὸν λόγον σου, τὸν ὁποῖον ἀπεκάλυψα εἰς αὐτούς. 7 Τώρα ἔμαθαν τελειότερον καὶ ἐπείσθησαν, ὅτι ἡ διδασκαλία μου καὶ τὰ ἔργα μου καὶ ὅλα ἐν γένει ὅσα μοῦ ἔδωκες, προέρχονται ἀπὸ σέ. 8 Ἀπόδειξις δὲ τοῦ ὅτι ἔλαβαν τὴν πληροφορίαν καὶ γνῶσιν αὐτήν, εἶναι τὸ ὅτι παρέδωκα μὲ τὴν διδασκαλίαν μου εἰς αὐτοὺς τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους μοῦ ἔδωκες διὰ νὰ ἀποκαλύψω εἰς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ τοὺς παρέλαβον καὶ τοὺς ἀπεδέχθησαν. Καὶ ἐσχημάτισαν ἐν ἀληθείᾳ τὴν πεποίθησιν, ὅτι ἐγεννήθην καὶ ἐβγῆκα ἀπὸ τοὺς κόλπους σου καὶ ἐπίστευσαν, ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον. 9 Ἐγώ, ποὺ τόσον εἰργάσθην διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσω εἰς τὴν ἀληθῆ αὐτὴν γνῶσιν καὶ πίστιν, σὲ παρακαλῶ ὡς μέγας ἀρχιερεὺς καὶ μεσίτης δι’ αὐτούς· δὲν σὲ παρακαλῶ τὴν στιγμὴν αὐτὴν διὰ τὸν κόσμον τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ ὑπὲρ ἐκείνων, τοὺς ὁποίους μοῦ ἔδωκες, διότι μολονότι μοῦ τοὺς ἔδωκες, δὲν παύουν νὰ εἶναι ἰδικοί σου. 10 Καὶ ὅλα ὅσα ἀνήκουν εἰς ἐμέ, εἰναι ἰδικά σου, καθὼς καὶ τὰ ἰδικά σου εἶναι ἰδικά μου. Καὶ αὐτοὶ λοιπὸν ἰδικοί σου ἦσαν καὶ ἔγιναν ἰδικοί μου, ἀλλὰ καὶ ὡς ἰδικοί μου ἑξακολουθοῦν νὰ εἶναι ἰδικοί σου. Καὶ ἔχω δοξασθῇ δι’ αὐτῶν, διότι ἀνεγνώρισαν τὴν θείαν μου φύσιν καὶ ἐπίστευσαν εἰς ἐμέ. 11 Καὶ δὲν θὰ εἶμαι πλέον ὅπως μέχρι τοῦδε ἐν τῷ κόσμῳ διὰ τῆς σωματικῆς μου παρουσίας, διὰ νὰ τοὺς ἐνθαρρύνω καὶ ἐνισχύω δι’ αὐτῆς. Αὐτοὶ ὅμως θὰ εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ, διότι δὲν ἐπετέλεσαν ἀκόμη τὴν ἀποστολήν των. Καὶ ἐγὼ ἔρχομαι πρὸς σέ. Πάτερ ἅγιε, φύλαξέ τους διὰ τῆς πατρικῆς προστασίας καὶ δυνάμεώς σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκες καὶ εἰς ἐμέ, ὥστε νὰ παραμείνουν ἐνωμένοι μετ’ ἐμοῦ καὶ μεταξύ των καὶ νὰ εἶναι διὰ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὁμοφροσύνης ἕνα ἠθικὸν σῶμα, ὅπως εἴμεθα ἕνα ἡμεῖς, ποὺ ἔχομεν τὴν αὐτὴν οὐσίαν καὶ φύσιν. 12 Ὅταν ἤμουν μαζί τους εἰς τὸν κόσμον, ἐγὼ ἐφύλαττα αὐτοὺς διὰ τῆς πατρικῆς καὶ ἰσχυρᾶς προστασίας σου. Αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωκες, τοὺς ἐφύλαξα καὶ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐχάθη παρὰ μόνον ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ προδότης Ἰούδας, ὁ ὁποῖος ἐχάθη διὰ νὰ πληρωθοῦν καὶ ἐπαληθεύσουν αἱ προφητεῖαι τῆς Γραφῆς. 13 Τώρα ὅμως ἔρχομαι πρὸς σέ. Καὶ μὲ φωνὴν ἀκουομένην καὶ ἀπὸ αὐτοὺς λέγω ταῦτα, ἐνῷ εὑρίσκομαι ἀκόμη εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, ὥστε μὲ τὴν πεποίθησιν ὅτι σὺ πλέον θὰ προστατεύῃς αὐτοὺς νὰ ἔχουν καὶ αὐτοὶ μέσα τους τελείαν τὴν χαράν, ποὺ αἰσθάνομαι τώρα καὶ ἐγώ, διότι ἐπανέρχομαι πλησίον σου.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25/05/2025 - ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Ιωάν. Θ' 1-38)  25/05/2025

        Για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε χωρίς μάτια μας μιλάει το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί. Σ’ αυτόν τον άνθρωπο δημιούργησε μάτια ο Χριστός, βάζοντας στα βαθουλώματα του προσώπου του λάσπη που έφτιαξε με το σάλιο του και χώμα.

        Αυτός ο άνθρωπος μας διδάσκει σήμερα με το παράδειγμά του. Τον ρωτούσαν οι περαστικοί. Τον ρωτούσαν επανειλημμένως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι στο συνέδριο τους, πώς απέκτησε μάτια και εκείνος περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια το θαύμα που του έγινε. Τον ρώτησαν στο συνέδριο τι γνώμη έχει γι’ αυτόν που του δημιούργησε τα μάτια του και μόνο τότε δήλωσε μπροστά σε όλους άφοβα, ότι αυτός που τον θεράπευσε είναι άνθρωπος του Θεού. Προφήτης. Ενώ όλοι έλεγαν πως ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός, αφού καταλύει το Σάββατο, εκείνος επέμενε ότι ο Ιησούς είναι δίκαιος, άνθρωπος του Θεού. Τόσο πολύ επέμενε στην ομολογία του, ώστε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι τον πέταξαν έξω από το συνέδριο. Όταν μετά τον συνάντησε ο Χριστός, ομολόγησε ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού και τον προσκύνησε. «Ὁ δὲ ἔφη, Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ». Κτυπητή παραφωνία σε όλο το περιστατικό, οι γονείς του τυφλού, που δείλιασαν να ομολογήσουν πως ο Χριστός θεράπευσε το παιδί τους κι επομένως είναι Θεός!

        Είπαμε να διδαχθούμε σήμερα από τον θεραπευθέντα άνθρωπο. Μας κάνει εντύπωση ότι μιλάει για το θαύμα που του έγινε και για την πίστη του στο Χριστό, μόνο όταν τον ρωτούν. Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς αγαπητοί αδελφοί. Για τα θέματα της πίστεώς μας να μιλάμε μόνο όταν μας ρωτούν. Ας αφήσουμε το κήρυγμα που γίνεται στις Εκκλησίες και τους εντεταλμένους από την Εκκλησία, να μιλούν γενικά σε όλους τους ακροατές. Μας συμβουλεύουν οι άγιοί μας ότι το τί γίνεται μέσα μας, τί σχέσεις έχουμε με το Θεό, να μη το γνωρίζει κανένας άλλος ειμή μόνον ο Θεός, εμείς και ο πνευματικός μας στην εξομολόγηση. Όχι μόνο για τις προσωπικές μας σχέσεις με τον Θεό να μη μιλάμε σε κανέναν, αλλά και για τα θέματα της πίστεώς μας. Δεν ξέρουμε ο άλλος που θα μας ακούσει, πώς θα μετρήσει τα λόγια μας. Δεν ξέρουμε αν ο άλλος είναι έτοιμος να δεχθεί τις χριστιανικές αλήθειες. Μπορεί να τις ειρωνευθεί, τότε το κρίμα θα είναι δικό μας. Για την περίπτωση αυτή ο Χριστός είπε: «Μὴ δῶτε τά ἅγια τοῖς κυσίν». Ακόμη και στα παιδιά μας που είμαστε υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για το Χριστό, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Να ενεργούμε με διάκριση και να παρακαλούμε το Θεό να μας φωτίζει πώς και τί πρέπει να πούμε.

        Οι αλήθειες του Ευαγγελίου λέγονται στο κήρυγμα, γιατί δεν λέγονται προσωπικά αλλά γενικά και όποιος αντέχει τις παίρνει. Όμως έχει όλο το δικαίωμα να τις απορρίψει. Έπειτα ο κήρυκας του Ευαγγελίου μιλάει σε ανθρώπους που με την ελεύθερη βούληση τους ήλθαν στην εκκλησία και είναι υποτίθεται, διατεθειμένοι να ακούσουν το Λόγο του Ευαγγελίου. Ο Χριστός και οι Απόστολοι μιλούσαν πολλές φορές και αυστηρά, αλλά ήξεραν πως μιλούσαν σε ανθρώπους που μόνοι τους πήγαιναν πίσω τους και διψούσαν να ακούσουν τις θεϊκές διδασκαλίες.

        Εμείς ας διδαχθούμε από το παράδειγμα του σημερινού τυφλού, που μιλούσε για το θαύμα και για την πίστη του στο Χριστό, όταν τον ρωτούσαν. Δεν θα μιμηθούμε βέβαια τους γονείς του, που φοβήθηκαν να ομολογήσουν την πίστη τους στο θαύμα και στο Χριστό, όταν τους ρώτησαν στο συνέδριο. Όταν μας ρωτούν για θέματα της πίστεώς μας, θα τους απαντάμε με λίγα λόγια και θα κάνουμε προσευχή να τους φωτίσει ο Θεός να δεχθούν μέσα στην καρδιά τους αυτά που θα τους πούμε.

Αμήν.