ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ ΛΟΥΚΑ 07/12/2025
«Και επέθηκεν αυτώ τας χείρας και
παραχρήμα ανορθώθη και εδόξαζεν το Θεόν» (Λουκά ΙΓ’,13)
Το περιστατικό εκείνο που ο Χριστός θεράπευσε μια γυναίκα
«συγκύπτουσα» κυρτωμένη επί 18 χρόνια, μας διηγήθηκε σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς,
αγαπητοί αδελφοί. Μια γυναίκα που δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της επί
τόσα χρόνια, περπατούσε με τα τέσσερα, σαν τετράποδο. Παρ’ όλα αυτά δεν
παρέλειπε τον εκκλησιασμό της. Κάθε Σάββατο ήταν παρούσα στην Συναγωγή για να
προσευχηθεί και να ακούσει το Λόγο του Θεού. Ενώ είχε δικαιολογία να μην πάει.
Ούτε η συνείδησή της θα την έλεγχε, ούτε κανένας θα μπορούσε να την κατηγορήσει
αν έμενε σπίτι της. Φωτεινό και ταυτόχρονα ελεγκτικό παράδειγμα για μας, που με
το παραμικρό εμπόδιο, είμαστε έτοιμοι να μην πάμε στην εκκλησία.
Αυτή τη φορά μάλιστα βραβεύτηκε από τον Θεό γι’ αυτή της
την θυσία. Στην συναγωγή ήταν ο Χριστός και την θεράπευσε. Μόλις την είδε της
είπε: «Γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου» κι αμέσως ανορθώθηκε. Μετά από 18
χρόνια, ξανασήκωσε το κεφάλι της και το σώμα της και είδε μπροστά. Και ποιόν
είδε! Τον Μεσσία! Αυτόν που τόσα χρόνια περίμενε μαζί με όλους τους Εβραίους,
τον Υιόν του Θεού. Τον Σωτήρα του κόσμου. Και δόξαζε τον Θεό.
Εμείς, αγαπητοί αδελφοί, θα σταθούμε σε μια λεπτομέρεια
αυτής της σκηνής, που μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής. Στο ότι η δύναμη που έκανε
το μεγάλο θαύμα, πέρασε μέσα από τα χέρια του Χριστού και διοχετεύθηκε στην
κυρτωμένη ράχη της συγκύπτουσας και ανορθώθη
- έγινε καλά! Και σε άλλες περιπτώσεις βλέπουμε να χρησιμοποιεί ο
Χριστός τα χέρια του και να κάνει θαύματα. Ο Λόγος Του σε συνεργασία με το
άγγιγμα των χεριών Του θαυματουργούν. Να θυμηθούμε ότι σε ανάλογη περίπτωση,
έβαλε τα δάκτυλά Του στα μάτια του τυφλού και ανέβλεψε. Σε άλλη περίπτωση έβαλε
τα δάκτυλά Του στα αυτιά του κωφού και άνοιξε η ακοή του. Απλώνει το χέρι Του
και ανασηκώνει το νεκρό παλληκάρι στην πόλη Ναΐν. Το ίδιο έκανε και στο
πεθαμένο κοριτσάκι του Ιαείρου. «Κορίτσι μου, σήκω επάνω», της λέει και
ταυτόχρονα την ανασηκώνει με τα χέρια Του και την παραδίδει ζωντανή στους
γονείς της. Με τον ίδιο τρόπο ανασηκώνει το παλληκάρι που με το λόγο Του
ελευθερώθηκε από τα δαιμόνια και με το χέρι Του το παραδίδει στον πατέρα του.
Αυτήν την αόρατη δύναμη, δίνει στους Αποστόλους του ο
Χριστός και οι Απόστολοι στους διαδόχους τους. Αυτήν την δύναμη παίρνουν οι
ιερείς όλων των αιώνων, αγαπητοί αδελφοί, και την μεταδίδουν στους πιστούς.
Μέσα από το χέρι του ιερέως διοχετεύεται η χάρις του Θεού στο μωράκι που για
πρώτη φορά εκκλησιάζεται κατά την σαράντησή του. Με το ίδιο χέρι ευλογεί ο
ιερέας το νερό της Βαπτίσεως. Αυτό το χέρι θα υψωθεί στην Αγία Τράπεζα και θα
ευλογήσει τον άρτον και τον οίνον, για να μετατραπούν σε σώμα και αίμα Χριστού.
Με αυτό το χέρι θα πιάσει την Αγία Λαβίδα ο ιερέας για να μας κοινωνήσει. Το
ίδιο χέρι θα υψωθεί και θα σχηματίσει το σημείο του Σταυρού, για να μας χαρίσει
την ειρήνη του Θεού. «Ειρήνη πάσι», θα
ακούσουμε από τον λαμπροφορεμένο ιερέα που εκείνη την ώρα είναι γεμάτος φως από
το φως του Χριστού. Μέσα σ’ αυτό το χέρι κυκλοφορεί το αίμα του Χριστού και
εμείς πηγαίνουμε να το ασπαστούμε με επίγνωση ότι δεν ασπαζόμαστε τον άνθρωπο
ιερέα, αλλά τον ίδιο τον Χριστό που αξιώνει ανθρώπους να Τον εκπροσωπούν, όσο
αμαρτωλοί κι αν είναι. Την ώρα που λειτουργεί ο ιερέας, δεν είναι ένας απλός –
συνηθισμένος άνθρωπος. Είναι εκείνος που δανείζει το σώμα του στον Χριστό, για
να επιτελούνται τα μυστήρια με τέτοιο τρόπο που να είναι προσιτός στους
ανθρώπους. Και οι Άγγελοι ζηλεύουν τους ιερείς την ώρα των μυστηρίων, γιατί σ’ αυτούς,
δεν έχει δοθεί η δυνατότητα να επιτελούν τα μυστήρια. Έκθαμβοι στέκονται γύρω
από την Αγία Τράπεζα, όταν λειτουργεί ο ιερέας!!! Ούτε και ο ίδιος ο ιερέας
μπορεί να κατανοήσει ότι παρά την αμαρτωλότητά του, επιτελεί έργο που ούτε οι
Άγγελοι μπορούν να επιτελέσουν. Γι’ αυτό δεν καυχάται και δεν επαίρεται, αλλά
κλινόμενος την κεφαλή ζητάει από τον Θεό να τον ενισχύσει στην επιτέλεση των
μυστηρίων. Να τον συγχωρήσει και να κατακαύσει τα αμαρτήματά του με τη φωτιά
της ιεροσύνης. Αλλά και απέναντι των ανθρώπων δεν αισθάνεται ο ιερέας, ότι
είναι κάτι. Ντρέπεται γιατί γνωρίζει ότι πολλοί χριστιανοί είναι ανώτεροι
πνευματικά απ’ αυτόν και γι’ αυτό, τρεις φορές κατά τη Θεία Λειτουργία,
στρέφεται προς το εκκλησίασμα και ζητάει να τον συγχωρήσουν οι αδελφοί
χριστιανοί! «Αδελφοί συγχωρήσατέ μοι», λέει, πριν σηκώσει τα Άγια και πριν
κοινωνήσει. Το ίδιο επαναλαμβάνει και πρωί πρωί πριν μπει στο ιερό για να
αρχίσει την ακολουθία. Εάν οι πιστοί θεωρούν την ιεροσύνη μεγάλο πράγμα, ο
ιερέας την θεωρεί, όχι μόνο μεγάλο, αλλά και βαρύ πράγμα. Ασήκωτη είναι γι’ αυτόν
η ευθύνη που φέρει στους ώμους του και την κάνει ακόμη βαρύτερη η συναίσθηση
της αμαρτωλότητάς του και η συνειδητοποίηση της αναξιότητάς του. Γι’ αυτό ο
εσταυρωμένος είναι απέναντι από την Αγία Τράπεζα, για να Τον βλέπει συνέχεια ο
λειτουργός ιερέας και να ζητάει από τον Χριστό βοήθεια να σηκώνει το βάρος της
ιερατικής του αποστολής. Γι’ αυτό είναι στην κόγχη του ιερού ζωγραφισμένη η
Πλατυτέρα, για να νιώθει ο ιερέας ότι με υψωμένα τα χέρια της η Παναγία,
παρακαλεί τον Υιό και Θεό της, να σκεπάζει τους ιερείς όταν επιτελούν την
αναίμακτη θυσία.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Χριστός μας σήμερα άπλωσε τα χέρια Του
και άγγιξε την κυρτωμένη εκείνη γυναίκα και αυτή έγινε αμέσως καλά. Την δύναμη
αυτή των χεριών Του, ο Χριστός την έδωσε στους Αποστόλους Του και σ’ όλους τους
αντιπροσώπους Του, επί της γης, τους ιερείς. Με αυτήν την πίστη και τη βεβαιότητα
συμμετέχουμε κι εμείς στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Περιμένουμε και
λαχταρούμε να πάρουμε από το χέρι του ιερέως τη χάρη και την ευλογία του
Χριστού. Αυτό το χέρι μας βαπτίζει, αυτό το χέρι μας κοινωνάει, αυτό το χέρι
μας χαρίζει την άφεση των αμαρτιών στην εξομολόγηση, αυτό ευλογεί τον γάμο μας,
αυτό μας μοιράζει το αντίδωρο, αυτό αγιάζει το νερό στον αγιασμό. Αυτό μας
ευλογεί και μας χαρίζει την ειρήνη του Θεού. Το χέρι του ιερέως είναι η
προέκταση των χεριών του Χριστού που ακούσαμε σήμερα. «Και επέθηκεν αυτή τας
χείρας και παραχρήμα ανορθώθη».
Αμήν.
