ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΘ’ 16-26)   31/08/2025

        Στο σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, εμπεριέχεται μία φράση που αφορά όλους μας και θα πρέπει να την προσέξουμε πολύ.

        Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Χριστό προς τους μαθητές, οι οποίοι έκαναν την ερώτηση: «καὶ τίς δύναται σωθῆναι;» Οι μαθητές ρώτησαν το Χριστό "και ποιος μπορεί να σωθεί;", γιατί προηγουμένως έλαβε χώρα μια έντονη συζήτηση μεταξύ του Χριστού και ενός πλούσιου νέου, ο οποίος ρώτησε το Διδάσκαλο, τί πρέπει να κάνει για να ζει αιώνια. Για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Ο Χριστός τού απάντησε ότι πρέπει να τηρεί τις εντολές του Μωσαϊκού νόμου. Ο νεαρός είχε έτοιμη την απάντηση. Όλες τις εντολές του νόμου, μου έμαθαν να τις τηρώ από μικρό παιδί οι γονείς μου. Χρειάζεται να κάνω και τίποτε άλλο; Ναι, ακόμη κάτι σου λείπει, του λέει ο Χριστός. Προσπάθησε να αποδεσμευτείς από τα πολλά υλικά αγαθά σου και έλα να με ακολουθήσεις, να γίνεις μαθητής μου. Ο νεαρός μόλις άκουσε την πρόταση του Χριστού, λυπήθηκε πολύ, γύρισε την πλάτη και έφυγε. «Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος.» Απευθύνθηκε τότε στους μαθητές του ο Χριστός και τους είπε: «Πόσο δύσκολο είναι ένας πλούσιος να μπει στην Βασιλεία των ουρανών. Είναι πιο εύκολο μια καμήλα να περάσει από την τρύπα που ανοίγει μια βελόνα, παρά να μπει στην Βασιλεία του Θεού ένας πλούσιος».

        Και συμπλήρωσε κοιτάζοντάς τους στα μάτια: «Αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, μπορεί να τα κάνει ο Θεός», «Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.» Αυτή είναι η πρόταση για την οποία κάναμε λόγο στην αρχή. Ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, μπορεί να το κάνει ο Θεός.

        Όντως ορισμένοι άνθρωποι ακόμη και χριστιανοί, έχουν την ιδέα ότι δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να εφαρμόσει στη ζωή του τις εντολές του Ευαγγελίου. Πολλοί από μας ενδεχομένως να πιστεύουν ότι είναι αδύνατον ανθρωπίνως, να συγχωρήσουν εκείνον που τους έκανε κάποιο κακό. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να ανοίξουν την καρδιά τους στον εξομολόγο και να του περιγράψουν τις κακές πράξεις τους, τα άσχημα λόγια τους, τους αμαρτωλούς λογισμούς τους και να παρακαλέσουν μαζί το Θεό να τους συγχωρήσει. Δεν θέλουν να σκέπτονται ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε στο «Πάτερ ἡμῶν», το «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου» και το πιστεύουν αυτό. Δεν χωράει δηλαδή στο μυαλό τους ότι στη ζωή τους θα κάνουν ό,τι αρέσει στο Θεό κι όχι ό,τι αρέσει στον εαυτό τους. Δεν μπορούν να φανταστούν ότι συμφέρει στη ζωή τους να γίνεται το θέλημα του Θεού κι όχι το δικό τους. Δεν μπορούν ή δεν ανέχονται ότι ο Θεός είναι πάνω από την επιστήμη και ό,τι γνωρίζει ο άνθρωπος, το γνωρίζει επειδή θέλει ο Θεός να αποκαλύπτονται στους ανθρώπους, ότι δεν είναι εμπόδια για την σωτηρία της ψυχής τους. Πολλοί και από τους λεγόμενους χριστιανούς, έχουν φτιάξει ένα Ευαγγέλιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους και δεν ανέχονται με κανέναν τρόπο το Ευαγγέλιο που τους διδάσκουν οι απεσταλμένοι του Θεού κι αυτό επειδή νομίζουν ότι το Ευαγγέλιο του Θεού δεν μπορούν να το εφαρμόσουν.

        Αυτά κι άλλα πολλά, όπως πιστεύουν οι μαθητές του Χριστού, δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν οι άνθρωποι. Σε όλους αυτούς και σε μας λέει: «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Όλα τα μπορούμε, αγαπητοί αδελφοί με τη βοήθεια του Θεού. Και αυτά που νομίζουμε ότι είναι αδύνατον να τα επιτύχουμε. Αρκεί να μην έρχονται σε αντίθεση με την διδασκαλία του Χριστού. Αρκεί να επικαλεσθούμε την χάρη του Θεού. Τότε όλα τα μπορούμε. Τότε μας ενισχύει η δύναμη του Θεού. Εμείς να θέσουμε σαν στόχο μας να ζήσουμε χριστιανικά. Στην επίτευξη του χριστιανικού στόχου μας, θα μας βοηθήσει ο Θεός. Γιατί ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς θα το κάνει ο Θεός.

Αμήν.

† ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Τὰ καταθέσια τῆς τιμίας ζώνης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τῷ ἐν Κων/πόλει ναῷ αὐτῆς τῷ ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 16 - 26

16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ· Ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· Τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, 19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; 21 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. 23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· Τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 16 - 26

16 Καὶ ἰδοὺ ἔνας τὸν ἐπλησίασε καὶ τοῦ εἶπε· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν καὶ τί καλὸν νὰ κάμω διὰ νὰ ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 Ὁ δὲ Κύριος τοῦ εἶπε· Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι πρὸς ἐμὲ ὡς εἰς ἄνθρωπον ἀπλοῦν, διατὶ μὲ λέγεις ἀγαθόν; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του καὶ πραγματικὰ ἀγαθὸς παρὰ μόνον ἕνας, ὁ Θεός.Ἐὰν ὅμως θέλῃς νὰ ἔμβῃς εἰς τὴν αἰώνιον καὶ μακαρίαν ζωήν, φύλαξε καθ’ ὅλον τὸν βίον σου τὰς ἐντολάς. 18 Λέγει εἰς αὐτόν· Ποίας ἐντολάς; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ νὰ μὴ φονεύσῃς, νὰ μὴ μοιχεύσῃς, νὰ μὴ κλέψῃς, νὰ μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, 19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ νὰ ἀγαπήσῃς τὸν πλησίον σου σὰν τὸν ἑαυτόν σου. 20 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ νέος, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε διδαχθῇ ποία εἶναι καὶ πῶς ἐφαρμζεται ἢ πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπη· Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐφύλαξα ἀπὸ τότε, ποὺ ἤμουν νέος.Τί μοῦ λείπει ἀκόμη; 21 Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν θέλῃς νὰ εἶσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ μοίρασέ τα εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ θὰ ἔχῃς θησαυρὸν εἰς τοὺς οὐρανούς.Καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσῃς. 22 Ὅταν ὅμως ὁ νέος ἤκουσε τὸν λόγον αὐτόν, ἔφυγε λυπημένος, διότι εἶχε πολλὰ κτήματα καὶ ἡ καρδία του ἦτο κολλημένη εἰς αὐτά. 23 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τότε εἶπεν εἰς τοὺς μαθητάς του· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι δύσκολα ἄνθρωπος πλούσιος θὰ ἔμβη εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 Πάλιν δὲ σᾶς λέγω, εὐκολώτερον εἶναι νὰ περάσῃ μία γκαμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα, ποῦ ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ ὁ πλούσιος νὰ ἔμβῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 25 Ἀλλ’ ὅταν ἤκουσαν τοῦτο οἱ μαθηταί του, τοὺς κατέλαβε πολὺ μεγάλη ἔκπληξις καὶ εἶπαν· Ποῖος τάχα ἠμπορεῖ νὰ σωθῇ; 26 Ἀφοῦ δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἐκύτταξεν ἐκφραστικά, τοὺς επε· Εἰς τοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον, εἰς τὸν Θεὸν ὅμως ὅλα εἶναι δυνατά.Δύναται λοιπὸν ὁ Θεὸς διὰ τῆς χάριτός του νὰ λύσῃ κάθε καλοπροαιρέτου πλουσίου τοὺς δεσμοὺς τῆς καρδίας του πρὸς τὸ χρῆμα καὶ νὰ καταστήσῃ αὐτὸν ἄξιον τῆς σωτηρίας.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24/08/2025

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΗ’ 23-35) 24/08/2025

        Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους χριστιανούς. Βρίσκει όμως εφαρμογή περισσότερο σε μας που εκκλησιαζόμαστε.

        Είναι μια παραβολή που για να την κατανοήσουμε καλύτερα, πρέπει να ανατρέξουμε σε δύο στίχους του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που προηγούνται. Ερωτά ο Απ. Παύλος τον Χριστό: Πόσες φορές να με στεναχωρήσει ο αδελφός μου και εγώ να τον συγχωρήσω; Ο Χριστός του απάντησε, άπειρες φορές και αν σε στεναχωρήσει, άπειρες φορές πρέπει να τον συγχωρήσεις. Και για να το καταλάβετε καλύτερα, ακούστε την παραβολή που θα σας πω.

        Ήταν ένας βασιλιάς που λογαριάστηκε με τους δούλους του, να μάθει πόσα του χρωστάνε ή πόσα τους χρωστάει. Ένας δούλος βρέθηκε να του χρωστάει μύρια τάλαντα. Ένα αμύθητο αξίας ποσό. Διέταξε λοιπόν ο βασιλιάς να τον πουλήσουν αυτόν και την οικογένειά του για να πάρει τα χρήματα που του χρωστούσε. Ο δούλος εκείνος έπεσε στα γόνατα και παρεκάλεσε τον βασιλιά να του δώσει χρόνο να δουλέψει να τον ξεχρεώσει. Ο βασιλιάς όμως συγκινήθηκε από την συμπεριφορά του δούλου του και του χάρισε όλο εκείνο το μεγάλο χρέος του. Ο αχάριστος όμως εκείνος δούλος, όταν βγήκε έξω, βρήκε κάποιον συνάδελφό του, κάποιον σύνδουλό του που του χρωστούσε εκατό δηνάρια, ένα μικρό ποσό. Αφού τον απείλησε να τον πνίξει, τελικά τον έβαλε στη φυλακή μέχρι να τον ξεπληρώσει. Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε το γεγονός, κάλεσε πίσω εκείνον τον σκληρό και αχάριστο δούλο και αφού τον ήλεγξε αυστηρά, τον παρέδωσε στους βασανιστές και τον έβαλε στη φυλακή, μέχρι να ξεπληρώσει όλο το χρέος. Και καταλήγει η παραβολή: Έτσι θα κάνει και ο Θεός σε όλους εκείνους που δεν συγχωρούν τους συνανθρώπους τους.

        Είπαμε στην αρχή αγαπητοί αδελφοί, ότι αυτή η παραβολή ταιριάζει περισσότερο σε μας που εκκλησιαζόμαστε. Γιατί τί κάνουμε μέσα στην Λειτουργία; Από την αρχή μέχρι το τέλος λέμε και ξαναλέμε το «Κύριε ἐλέησον» δηλαδή, Θεέ μας συγχώρησέ μας, ελέησέ μας. Και ο Θεός όχι μόνο μας συγχωρεί, αλλά και μας αξιώνει να ενωθούμε με το Πανάχραντο Σώμα Του και το Πανάγιο Αίμα Του. Κάποια στιγμή, ανεβασμένοι πνευματικά του ζητούμε: «Συγγνώμην καὶ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν, παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.» Ναι, Κύριε συγχώρησε όλες τις αμαρτίες μας, τις μικρές και τις μεγάλες. Ναι, Κύριε με το Πανάγιο Αίμα Σου, ξέπλυνε όλα τα αμαρτήματά μας. Και στο «Πάτερ ἡμῶν» του λέμε " Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν ". Πριν κοινωνήσουμε λέμε στον Χριστό «Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ.» Και όταν ο ιερέας βάζει τις μερίδες μας στο Άγιο Ποτήριο, επαναλαμβάνει πολλές φορές «Ἀπόπλυνον, Κύριε, τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων σου.»

        Να γιατί είπαμε ότι η παραβολή των μυρίων ταλάντων απευθύνεται σε μας που εκκλησιαζόμαστε. Γιατί εμείς ζητάμε επανειλημμένα από τον Θεό μέσα στη Θεία Λειτουργία να μας συγχωρήσει. Εκείνος μας συγχωρεί και μετατρέπεται σε άρτο και οίνο για να μπορέσουμε να Τον κοινωνήσουμε. Μας σβήνει όλο το χρέος. Μας συγχωρεί όλες τις αμαρτίες! Αμαρτωλοί μπαίνουμε, καθαροί βγαίνουμε από το ναό! Όπως χωρίς χρέος έφυγε και εκείνος ο αχάριστος δούλος. Θα ήταν ευχής έργο, να μην συναντούσε εκείνον τον σύνδουλο, που του χρωστούσε το μηδαμινό ποσό! Όμως δε γίνεται. Αν δεν τον συναντούσε εκείνη την στιγμή, θα τον συναντούσε άλλη μέρα και θα έκανε τα ίδια, γιατί η φιλανθρωπία του καλού βασιλιά, δεν τον άγγιξε, δεν τον άλλαξε. Το ίδιο δυστυχώς παθαίνουμε και εμείς αγαπητοί αδελφοί. Κουβαλάμε μέσα στο ναό, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, τον κακό εαυτό μας. Φαίνεται ο κακός εαυτός μας, δεν μας αφήνει να προσέξουμε αυτά που λέγονται και αυτά που γίνονται εκεί. Δυστυχώς όταν φεύγουμε από τον ναό, δεν μας έχουν αγγίξει τα θεοφώτιστα λόγια του Μυστηρίου.

         Γράφει σχετικά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Η περίπτωση χριστιανών που φεύγουν από την εκκλησία με το μίσος και την εκδίκηση, φανερώνει ότι δεν έχουν λειτουργηθεί. Έμειναν λίγες ώρες στον ναό, χωρίς να καταλάβουν τίποτε». Και επί πλέον ο ίδιος προτρέπει: Μέσα στην Λειτουργία «να κάνουμε προσπάθεια, να νιώθουμε το έλεος του Θεού». Όταν δεν μας αγγίζουν τα λόγια της Θείας Λειτουργίας, τότε όταν βγούμε από τον ναό θα κάνουμε ό,τι έκανε ο κακός δούλος της παραβολής. Όταν δεν καταλάβουμε ότι ο Θεός μας συγχώρησε το πλήθος των δικών μας αμαρτιών, επόμενο είναι και εμείς να μην συγχωρούμε τα μικρά σφάλματα που κάνουν σε εμάς οι συνάνθρωποί μας. Σωστά λέει ένας άγιος ότι: Σ' όλη μας τη ζωή πρέπει να ζούμε, σαν να είμαστε στη Θεία Λειτουργία. Να ζούμε τη Λειτουργία μετά την Θεία Λειτουργία!

Αμήν.

Κυριακὴ ΙΑ΄ Ματθαίου – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Αὐγούστου 2025

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35

23 Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. 27 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. 29 πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι· 30 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31 ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με· 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. 35 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35

23 Διότι δὲ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν τὸ καθῆκον τοῦ νὰ συγχωρῶμεν τοὺς πταίστας μας εἶναι ἀπεριόριστον, δι’ αὐτὸ ὠμοίασεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν πρὸς ἐπίγειον βασιλέα, ποὺ ἠθέλησε νὰ λογαριασθῇ μὲ τοὺς δούλους καὶ αὐλικούς του, εἰς τοὺς ὁποίους εἶχεν ἀναθέσει τὴν διαχείρισιν τῶν φόρων καὶ εἰσπράξεών του. 24 Ὅταν δὲ αὐτὸς ἄρχισε νὰ λογαριάζεται, τοῦ ἔφεραν ἕνα χρεώστην, ποὺ ὤφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα, δηλαδὴ περίπου ἑξήκοντα ἑκατομμύρια χρυσᾶς δραχμάς. 25 Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸς δὲν εἶχε νὰ πληρώσῃ, διέταξεν ὁ κύριος νὰ πωληθῇ αὐτὸς καὶ ἡ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ ὅλα ὅσα εἶχε καὶ νὰ πληρωθῇ τὸ χρέος. 26 Ἔπεσε λοιπὸν κατὰ γῆς ὁ δοῦλος καὶ τὸν ἐπροσκύνει λέγων· Κύριε, κάμε ὑπομονὴν δι’ ἐμέ, καὶ ὅλα ὅσα χρεωστῶ, θὰ σοῦ τὰ πληρώσω. 27 Ἐλυπήθη δὲ καὶ ᾐσθάνθη συμπάθειαν ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου καὶ τὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον, τοῦ ἐχάρισε δὲ καὶ τὸ δάνειον. 28 Ὅταν ὅμως ἐβγῆκεν ἔξω ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ηὗρεν ἕνα ἀπὸ τοὺς συνδούλους του, ποὺ τοῦ ἐχρεώστει ἑκατὸν δηνάρια, δηλαδὴ περίπου ἐνενήντα χρυσὸς δραχμάς.Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐσταμάτησε, τὸν ἐστενοχώρει σκληρὰ λέγων· Ἐξόφλησέ μου ὅ,τι μοῦ χρεωστεῖς. 29 Ἔπεσε λοιπὸν εἰς τὰ πόδια του ὁ σύνδουλός του καὶ τὸν παρεκάλει λέγων· Περίμενέ με καὶ δεῖξε ὑπομονὴν μαζί μου καὶ θὰ σὲ πληρώσω. 30 Αὐτὸς ὅμως δὲν ἤθελεν, ἀλλ’ ἐπῆγεν εἰς τὸ δικαστήριον καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς φυλακήν, Ἕως ὅτου πληρώσῃ ὅ,τι ἐχρεωστοῦσεν. 31 Ὅταν δὲ εἶδαν οἱ ἄλλοι σύνδουλοί του αὐτὰ ποὺ ἔγιναν, ἐλυπήθησαν πολὺ καὶ ἀφοῦ ἦλθαν διηγήθησαν εἰς τὸν κύριον τους ὅλα ὅσα συνέβησαν. 32 Τότε τὸν προσεκάλεσεν ὁ κύριός του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Δοῦλε πονηρέ, ὅλον τὸ χρέος ἐκεῖνο, τὸ τόσον μεγάλο, σοῦ τὸ ἐχάρισα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσες. 33 Δὲν ἔπρεπε καὶ σὺ νὰ λυπηθῇς καὶ νὰ κάμῃς ἔλεος εἰς τὸν σύνδουλόν σου, ὅπως καὶ ἑγώ, ποὺ δὲν εἶμαι σύνδουλός σου ἀλλὰ κύριός σου, σὲ ἐλυπήθηκα καὶ ἔδειξα ἔλεος εἰς σέ; 34 Καὶ ἐθύμωσεν ὁ κύριός του καὶ τὸν παρέδωκεν εἰς αὐτούς, ποὺ βασανίζουν τοὺς φυλακισμένους, διὰ νὰ τὸν τιμωροῦν, μέχρις ὅτου ἐξοφλήσῃ πᾶν ὅ,τι ἐχρεωστοῦσεν. 35 Ἔτσι καὶ ὁ ἐπουράνιος πατήρ μου, πρὸς τὸν ὁποῖον λόγῳ τῶν ἀναριθμήτων σας ἁμαρτιῶν εἶσθε χρεῶσται ἀναριθμήτου χρέους, θὰ κάμῃ εἰς σᾶς, ἐὰν δὲν συγχωρήσετε καθένας σας τὸν ἀδελφόν του ὄχι μὲ τὸ στόμα σας μόνον, ἀλλ’ ἀπὸ τὴν καρδιά σας.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΖ’ 14-23)   17/08/2025

        Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, μας δείχνει πώς παρακαλούσε το Χριστό ένας πατέρας που είχε το παιδί του άρρωστο. Σεληνιαζόταν και κινδύνευε ανά πάσα στιγμή να πέσει στο νερό να πνιγεί ή στη φωτιά να καεί.

        Προηγουμένως ο πατέρας αυτός πλησίασε τους μαθητές του Χριστού και ζητούσε απ' αυτούς να το θεραπεύσουν, γιατί ο Χριστός είχε ανέβει στο όρος όπου έγινε η Μεταμόρφωση. Οι μαθητές όμως δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν. Μόλις είδε λοιπόν το Χριστό να κατεβαίνει από το όρος Θαβώρ, έτρεξε κοντά Του και Τον παρακαλούσε με τα λόγια: «Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει». Mεγάλη σημασία όμως έχει να προσέξουμε πώς τον παρακαλούσε. Σημειώνει ο Ευαγγελιστής: «Ἂνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων».

Διαβάζουμε από την ερμηνεία: Τον πλησίασε κάποιος άνθρωπος που γονάτισε μπροστά του και έλεγε. Παρακαλούσε το Χριστό γονατιστός. Πόσο μας διδάσκει αυτός ο πονεμένος πατέρας, αγαπητοί αδελφοί! Και εμείς πολλές φορές στη ζωή μας, παίρνουμε μαζί μας το πρόβλημά μας και προστρέχουμε στο Χριστό, ζητώντας τη βοήθειά Του. Πλησιάζουμε τον Χριστό, στο σπίτι μας, στο ναό, στο εξωκλήσι. Όταν κυρίως είμαστε μόνοι. Όταν είμαστε μόνοι έρχεται επίμονα και έντονα το πρόβλημά μας στο μυαλό και μας υποχρεώνει να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό. Θέλουμε να μιλήσουμε καρδιακά με Εκείνον, γιατί νιώθουμε ότι είναι ο μόνος που θα μας καταλάβει. Είναι ο μόνος που θα μας δείξει κατανόηση. Είναι ο μόνος που θέλει και μπορεί να μας βοηθήσει. Αλήθεια ποιός άλλος εκτός από τον Χριστό μπορεί να μπει στην καρδιά μας! Όλοι οι άνθρωποι όσο και συγγενείς και γνωστοί να είναι, έχουν τα δικά τους προβλήματα. Μόλις αρχίσεις να ξεδιπλώνεις τον πόνο σου, σου ανοίγουν τη δική τους καρδιά. Σου δείχνουν τη δική τους πληγή. Το δικό τους τον πόνο και σου ζητούν να τους συμπαρασταθείς. Εσύ πλησιάζεις τον άνθρωπο σου για να τους πεις τον πόνο σου να ξεκουραστείς, και στο τέλος φεύγεις περισσότερο φορτωμένος, σηκώνοντας όχι μόνο το δικό σου πρόβλημα, αλλά και το πρόβλημα του άλλου. Μόνο στο Χριστό μπορείς να μιλήσεις και να ξεκουραστείς. Μπορείς να συνομιλήσεις με τον Χριστό, όταν είσαι ξαπλωμένος. Μπορείς να μιλήσεις στον Χριστό, όταν είσαι όρθιος, όταν περπατάς, όταν ταξιδεύεις.

Σήμερα όμως, ο πατέρας του σεληνιαζόμενου παιδιού, μας δίδαξε να προσεγγίζουμε τον Χριστό γονατιστοί «προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν» και μας πληροφόρησε ότι η αίτηση που έκανε γονατιστός, εισακούστηκε από τον Χριστό που «ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης». Όταν ο άνθρωπος, αγαπητοί αδελφοί, γονατίσει μπροστά στο Χριστό και κάνει την προσευχή του, νιώθει τη Θεία Χάρη να τον επισκιάζει. Όταν ο χριστιανός γονατίζει, ταπεινώνεται. Και όταν ταπεινώνεται, του δίνεται από το Θεό απλόχερα η Θεία Χάρη, γιατί γράφει η Αγία Γραφή ότι «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Όχι, μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Μόνο ο Χριστός να βλέπει την ταπείνωσή μας. Εάν γονατίζουμε επιδεικτικά μπροστά σε άλλους, ελλοχεύει ο κίνδυνος να το κάνουμε για το θεαθήναι. Όταν γονατίζουμε σε ώρες που όλοι είναι όρθιοι, ενδεχομένως να έχουμε μέσα μας μεγάλο εγωισμό και τάση για επίδειξη της δήθεν θρησκευτικότητάς μας. Αυτά όμως διώχνουν την χάρη του Θεού, αφού εκείνος διαβεβαίωσε ότι «Ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται».

Το γονάτισμά μας εμπεριέχει μεγάλη πίστη. Πίστη, εμπιστοσύνη και αγάπη στο Χριστό. Δεν γονατίζεις αν δεν πιστεύεις. Να θυμηθούμε ότι ο Ευαγγελιστής Μάρκος, στο ίδιο θαύμα μάς λέει ότι ο Χριστός ζήτησε την πίστη αυτού του πατέρα και εκείνος αναφώνησε «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ». Από τα βάθη των αιώνων μας διδάσκει εκείνος ο πατέρας: Όταν έχετε οποιαδήποτε πρόβλημα, πλησιάστε γονατιστοί στο Χριστό και πέστε του το πρόβλημά σας. Είναι ο μόνος που θα σας καταλάβει και θα σας απαντήσει. Θα σας το λύσει με τον τρόπο που μόνο εκείνος γνωρίζει!

Αμήν!

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Αὐγούστου 2025

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΖ´ 14 - 23

14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΖ´ 14 - 23

14 Καὶ ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, τὸν ἐπλησἰασε κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισεν ἐμπρός του, καὶ ἔλεγε· 15 Κύριε, δεῖξε ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατον κίνδυνον· διότι πολλὲς φορὲς καὶ εἰς τὴν φωτιὰ πίπτει καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερὸ καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καῇ ἢ νὰ πνιγῇ. 16 Καὶ τὸν ἔφερα εἰς τοὺς μαθητάς σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν. 17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ὦ γενεά, ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ εἶσαι ἀκόμη ἄπιστος, καὶ ἀπὸ τὴν κακίαν σου εἶσαι διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ. 18 Καὶ ἐπέπληξεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐβγῆκεν ἀπ’ αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη τὸ παιδίον ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην. 19 Τότε ἀφοῦ οἰ μαθηταὶ ἐπλησίασαν ἰδιαιτέρως τὸν Ἰησοῦν, εἶπον· Διατὶ ἠμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ βγάλωμεν τὸ δαιμόνιον αὐτό; 20 Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· Ἐπειδὴ σᾶς λείπει πίστις.Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν ἔχετε πίστιν θερμὴν καὶ σφοδρὰν σὰν τὸν μικρὸν σπόρον τοῦ σιναπιοῦ, θὰ εἴπητε εἰς τὸ βουνὸν αὐτό, πήγαινε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ μετακινηθῇ.Καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατον εἰς σᾶς. 21 Αὐτὸ δὲ τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ αὐτό, παρὰ μὲ προσευχὴν συνοδευομένην καὶ μὲ νηστείαν, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοιαν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἐλαφροτέραν καὶ περισσότερον προσηλωμένην εἰς τὸν Θεόν. 22 Καὶ ἐνῷ ἐγύριζαν αὐτοὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν, τοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ ἐντὸς ὀλίγου εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀπὸ τοῦ θανάτου του θὰ ἀνασηθῇ.Καὶ ἐλυπήθησαν οἰ μαθηταὶ ὑπερβολικά.

Παρασκευή, 15 Αυγούστου 2025 Κοίμησις της Θεοτόκου† Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ.

 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 - 42

38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 - 28

27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 - 42

38 Ἐνῷ δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες τὸν Ἰησοῦν ἐπήγαιναν ἔχοντες κατεύθυνσιν τὴν Ἱερουσαλήμ, συνέβη νὰ ἔμβῃ ὁ Ἰησοῦς εἰς κάποιο χωρίον· καὶ μία γυναῖκα, ποὺ ὠνομάζετο Μάρθα, τὸν ὑπεδέχθη εἰς τὸ σπίτι της. 39 Καὶ εἶχεν αὐτὴ ἀδελφήν, ποὺ ἐλέγετο Μαρία, ἡ ὁποία ὄχι μόνον ὑπεδέχθη τὸν Ἰησοῦν ὡς ἡ Μάρθα, ἀλλὰ καὶ ἐκάθησε κοντὰ εἰς τοὺς πόδας του ὡς ταπεινὴ μαθήτρια καὶ ἤκουε μὲ προσοχὴν ἀπερίσπαστον τὴν διδασκαλίαν του. 40 Ἡ δὲ Μάρθα ἦταν ἀπασχολημένη καὶ πνιγμένη εἰς πολλὴν ἐργασίαν, φροντίζουσα νὰ ἑτοιμάσῃ τὸ φαγητὸν καὶ νὰ περιποιηθῇ τὸν Διδάσκαλον. Ἀφοῦ δὲ ἐστάθη πλησίον τοῦ Χριστοῦ, εἶπε· Κύριε, δὲν σὲ μέλει, ποὺ ἡ ἀδελφή μου μὲ ἀφῆκε μοναχὴν νὰ ὑπηρετῶ καὶ νὰ ἑτοιμάζω τὸ τραπέζι; Πές της λοιπὸν νὰ μὲ βοηθήσῃ. 41 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ τῆς εἶπε· Μάρθα, Μάρθα, ἀσχολεῖται ἡ διάνοιά σου ἀπὸ ἀνησύχους φροντίδας καὶ κουράζεται τὸ σῶμα σου διὰ νὰ προετοιμάσῃς πολλά. 42 Ἕνα δὲ εἶναι χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖον, ἡ ἀκρόασις τῆς διδασκαλίας μου, ποὺ εἶναι τροφὴ πνευματική, ἀναγκαία διὰ τὴν ψυχήν. Ἡ Μαρία δὲ ἐξέλεξε τὴν καλὴν καὶ ὠφέλιμον μερίδα, ἡ ὁποία δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθῇ ποτέ. Διότι αἱ ὠφέλειαι τῆς μερίδος αὐτῆς τοῦ πνευματικοῦ φαγητοῦ δὲν εἶναι προσωριναὶ καὶ φθαρταί, ἄλλα πνευματικαὶ καὶ αἰώνιοι.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 - 28

27 Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔλεγε ταῦτα, κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὸ πλῆθος, ἐνθουσιασθεῖσα ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν του, ἔβγαλε φωνὴν μεγάλην καὶ εἶπε· Μακαρία ἡ κοιλία, ποὺ σὲ ἐβάστασε, καὶ οἱ μαστοὶ τοὺς ὁποίους ἐθήλασες. Μακαρία δηλαδὴ ἡ μητέρα, ποὺ σὲ ἐγέννησε καὶ σὲ ἔθρεψεν. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπεν· Ἀληθῶς, μακαρία εἶναι ἡ μητέρα μου· ἀλλὰ μὴ λησμονεῖτε, ὅτι μακάριοι κυρίως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσουν αὐτόν. Εἰς τρόπον ὥστε καὶ αὐτή, ποὺ μὲ ἐγέννησε καὶ μὲ ἐθήλασεν, ἠξιώθη τῆς τιμῆς αὐτῆς, διότι ἐφύλαξε πάντοτε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10/08/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. ΙΔ’ 22-34)   10/08/2025

        Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει σήμερα αγαπητοί αδελφοί, δύο περιστατικά, που έγιναν χρονικά, μετά τον πολλαπλασιασμό των 5 άρτων στην έρημο. Και τα δύο ταλαιπώρησαν τους μαθητές του Χριστού. Αξιοσημείωτο είναι το ότι όχι μόνο τα επέτρεψε να γίνουν Εκείνος, αλλά τρόπο τινά, Εκείνος υποχρέωσε τους μαθητές Του να υποστούν τα δυσάρεστα αποτελέσματά τους, γιατί ήθελε να φανερωθεί σ' αυτούς η πίστη τους.

        Αφού απόλυσε λοιπόν τους χορτασμένους όχλους να πάνε στα σπίτια τους, Εκείνος ανέβηκε στην κορυφή του παρακείμενου λόφου, μόνος Του για να προσευχηθεί. Και ενώ σαν Θεός γνώριζε ότι θα σηκωνόταν φουρτούνα στη θάλασσα «ἠνάγκασε», σημειώνει ο Ευαγγελιστής, τους μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι όχθη της λίμνης. Δεν άργησε όμως να πιάσει η φουρτούνα. Όταν ήταν στο μέσον της λίμνης το πλοιάριο ήταν «βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος». Οι μαθητές καίτοι ήταν μαθημένοι από θάλασσα, σαν ψαράδες, φοβήθηκαν. Είδαν το χάρο με τα μάτια τους. Μετά τις μεσονύχτιες ώρες, ο Ιησούς κατέβηκε από τον τόπο της προσευχής Του. Περπάτησε πάνω στα κύματα και πλησίασε το πλοίο. Οι μαθητές μην μπορώντας να ξεχωρίσουν μέσα στο σκοτάδι ότι ήταν ο Χριστός πάνω στα κύματα, άρχισαν να φωνάζουν. Φάντασμα! Φάντασμα! «Ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν». Ο Διδάσκαλος τούς καθησύχασε. Μη φοβάστε· εγώ είμαι. Έχετε θάρρος. Από εδώ και πέρα αρχίζει το δεύτερο περιστατικό. Ο Απ. Πέτρος λέει στο Χριστό. Εάν είσαι όντως εσύ, πες να περπατήσω πάνω στα κύματα. Ο Χριστός, ενώ γνώριζε ότι ο Πέτρος κάποια στιγμή θα ολιγοπιστούσε και θα άρχιζε να βουλιάζει στο νερό, του λέει: Έλα! Πράγματι ο Πέτρος όσο πίστευε στη δύναμη του Χριστού, περπατούσε πάνω στα κύματα χωρίς να βρέχεται. Κάποια στιγμή όμως φοβήθηκε το δυνατό αέρα και τα μεγάλα κύματα. Ο φόβος του έδιωξε την πίστη και άρχισε να φωνάζει: «Κύριε, σῶσόν με». Ο καλός του διδάσκαλος, άπλωσε το χέρι και τον άρπαξε. Τον ήλεγξε όμως για την ολιγοπιστία του· «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

        Εν τω μεταξύ, σε λίγο το πλοιάριο έφθασε στην στεριά. Όλοι όσοι ήταν στο πλοίο, έσπευσαν να τον προσκυνήσουν και να εκφράσουν την πίστη τους λέγοντας: «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Η θερμή παράκληση του Πέτρου «Κύριε, σῶσόν με» και η ομολογία πίστεως όσων ήταν στο πλοίο, φαίνεται από τη διήγηση του Ευαγγελιστού Ματθαίου που ήταν παρών στα γεγονότα, ότι ήταν αποτέλεσμα της δυσκολίας που πέρασαν. Και είπαμε ότι ο ίδιος ο Χριστός τούς ανάγκασε να υποστούν αυτές τις δυσκολίες, ενώ τις ήξερε εκ των προτέρων. Δηλαδή, ο Θεός πολλές φορές επιτρέπει να μας βρουν δυσκολίες στη ζωή για να φανερωθεί η πίστη μας, αλλά και για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, η επίκλησή μας προς Αυτόν. Εμείς αγαπητοί αδελφοί, βιαζόμαστε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα και πολλές φορές να κάνουμε και παράπονα στο Θεό για τις δυσκολίες που μας βρίσκουν στη ζωή μας. Από το σημερινό Ευαγγέλιο όμως μαθαίνουμε ότι οι δυσκολίες και τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας, μας οδηγούν άλλοτε για να κάνουν την προσευχή μας πιο έντονη, πιο θερμή και να φωνάξουμε σαν τον Απ. Πέτρο «Κύριε, σῶσόν με», και άλλοτε να μας υποχρεώσουν να γονατίσουμε και να προσκυνήσουμε τον Χριστό λέγοντας σαν τους επιβάτες εκείνου του πλοίου «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ».

        Να μάθουμε πρέπει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή. Όλα είναι ελεγχόμενα από τον ίδιο το Θεό και όλα ξεκινούν από την αγάπη Του και από το ενδιαφέρον Του για την σωτηρία της ψυχής μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μας συμφέρει στη ζωή μας, να γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μας. Όχι τυχαία έβαλε ο Χριστός στην Κυριακή προσευχή το «γενηθήτω τὸ θέλημά σου». Είναι αλήθεια ότι η πολλή εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας, η μεγάλη σιγουριά που νιώθουμε στην πρόοδο της επιστήμης, μας εμποδίζουν να δεχθούμε εύκολα και να νιώθουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στο θέλημα του Θεού. Πρέπει να νιώθεις μεγάλη σιγουριά στην προστασία του Θεού, για να του εμπιστευθείς ασυζητητί όλη τη ζωή σου. Δεν είναι αρκετό να πιστεύεις στο Θεό, πρέπει και να τον αγαπάς πολύ, για να τον αφήσεις να κυβερνά τη ζωή σου. Το παιδάκι αγαπά τους γονείς του και γνωρίζει την αγάπη τους, γι' αυτό αφήνεται στην προστασία τους.

        Κάποτε δύο βοτανολόγοι πήγαν να ψάξουν τα βουνά για σπάνια βότανα. Μαζί τους είχαν πάρει και το παιδάκι ενός απ' αυτούς. Είδαν λοιπόν ένα σπάνιο φυτό, βαθιά μέσα σε μια χαράδρα. Αποφάσισαν να δέσουν το παιδάκι σε σχοινί και να το κρεμάσουν για να μαζέψει το σπάνιο φυτό. Το παιδάκι δήλωσε ότι θα σας κάνω το χατίρι, μόνο αν το σχοινί το κρατάει ο πατέρας μου. Μόνο στην αγάπη του πατέρα του είχε εμπιστοσύνη το παιδί. Έτσι και οι χριστιανοί έχουν τη βεβαιότητα ότι όσο δυσάρεστα και να τους βρουν στη ζωή, βρίσκονται πάντα υπό την προστασία του Θεού. Εκείνος, όπως επιτρέπει τα εύκολα, επιτρέπει και τα δύσκολα. Πάντως όλα τα επιτρέπει ή για να γίνει πιο θερμή η προσευχή μας, όπως του Πέτρου, ή για να γίνει φανερή η πίστη μας, όπως των επιβατών του πλοίου, του σημερινού Ευαγγελίου.  

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10/08/2025 - Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 22 - 34

22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. 24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. 27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. 28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα· 29 ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; 32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος. 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. 34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 22 - 34

22 Καὶ ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς διὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν οἱ μαθηταί του ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν ἀνακηρύξῃ βασιλέα, ἠνάγκασεν αὐτοὺς νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ περάσουν προτήτερα ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ἕως ὅτου αὐτὸς διαλύσῃ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. 23 Καὶ ἀφοῦ διέλυσε τὰ πλήθη, ἀνέβη εἰς τὸ βουνὸν διὰ νὰ προσευχηθῇ μόνος του.Ὅταν δὲ ἐβράδυασε καλά, ἦτο ἐκεῖ μοναχός. 24 Τὸ δὲ πλοῖον εἶχε προχωρήσει πλέον εἰς τὸ μέσον τῆς λίμνης καὶ συνεταράσσετο ἀπὸ τὰ κύματα.Διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 Κατὰ δὲ τὸ τελευταῖον τρίωρον τῆς νυκτός, ὁπότε παρελάμβανε τὴν στρατιωτικὴν φρουρὰν τὸ τέταρτον τμῆμα τῶν σκοπῶν, ἔφυγεν ἀπὸ τὸ ὅρος καὶ ἦλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν, σὰν νὰ ἦτο αὐτὴ ξηρά. 26 Καὶ ὅταν τὸν εἶδαν οἱ μαθηταὶ νὰ περιπατῇ ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν, ἐταράχθησαν λέγοντες, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν εἶναι φάντασμα.Καὶ ἀπὸ τὸν φόβον τους ἀφῆκαν κραυγήν. 27 Ἀμέσως ὅμως ὡμίλησεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἔχετε θάρρος.Ἐγὼ εἶμαι.Μὴ φοβεῖσθε. 28 Ἀπεκρίθη δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος καὶ εἶπε· Κύριε, ἐὰν εἶσαι σύ, διατάξέ με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπάνω εἰς τὰ νερά. 29 Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἐλθέ.Καὶ ἀφοῦ κατέβη ἀπὸ τὸ πλοῖον ὁ Πέτρος, περιεπάτησεν ἐπάνω εἰς τὰ νερὰ διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 Ἀλλ’ ὅταν εἶδε τὸν ἀέρα, ὅτι ἦτο δυνατός, ἐκλονίσθη ἡ πίστις του καὶ ἐφοβήθη, καὶ σὰν ἤρχισε νὰ βουλιάζῃ, ἐφώναξε δυνατὰ καὶ εἶπε· Κύριε, σῶσε με, διότι κινδυνεύω νὰ πνιγῶ. 31 Ἀμέσως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἤπλωσε τὴν χεῖρα του, τὸν ἔπιασε καὶ τοῦ εἶπε· Ὀλιγόπιστε, διατὶ ἐδείλιασες; 32 Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Πέτρος ἐμβῆκαν εἰς τὸ πλοῖον, ἡσύχασεν ὁ ἄνεμος. 33 Αὐτοὶ δέ, ποὺ ἦσαν ἀπὸ προτήτερα εἰς τὸ πλοῖον, ἦλθαν καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν μὲ πολλὴν εὐλάβειαν λέγοντες· Ἀληθινά, εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 34 Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασαν ἀπὸ τὸ ἕν μέρος τῆς λίμνης εἰς τὸ ἄλλο, ἦλθαν εἰς τὴν χώραν Γεννησαρέτ.