ΚΥΡΙΑΚΗ 28/07/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Η’28 - Θ’1) 28/7/2024

 

        Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιέγραψε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, ένα γεγονός, μια πάλη, που έγινε μεταξύ του Χριστού και του διαβόλου. Η πάλη αυτή έγινε έξω από την πόλη Γέργεσα, κοντά στο νεκροταφείο. Εκεί στο νεκροταφείο έμεναν διωγμένοι από τους συμπατριώτες τους δύο δαιμονισμένοι, που ήταν τόσο άγριοι που δεν μπορούσε κανείς να τους πλησιάσει. Με το στόμα των δυστυχισμένων ανθρώπων φώναξαν τα δαιμόνια προς το Χριστό παρακλητικά και του είπαν: Γιατί ήλθες πρόωρα να μας βασανίσεις; Τουλάχιστον αν μας βγάλεις από τους ανθρώπους αυτούς, που κάνοντάς τους κακό ευχαριστιόμαστε, επίτρεψέ μας να μπούμε μέσα στους χοίρους που βόσκουν απέναντι, για να ευχαριστηθούμε προκαλώντας σε εκείνους και στα αφεντικά τους κακό. Πηγαίνετε, τους είπε ο Χριστός, κι εκείνοι έκαναν το κακό που επιθυμούσαν. Έπνιξαν όλους τους χοίρους. Οι κάτοικοι της πόλης των Γεργεσινών, όταν έμαθαν το δυσάρεστο γεγονός, ήλθαν στο μέρος που ήταν ο Χριστός και τον παρακάλεσαν να φύγει από τα μέρη τους. Ο Χριστός, χωρίς δεύτερη κουβέντα, μπήκε στο πλοιάριο και επέστρεψε με τους μαθητές Του στην Καπερναούμ. Οι Γεργεσινοί έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν την παρουσία του Χριστού και στερήθηκαν την σωτήρια διδασκαλία τους.

        Μελετώντας με προσοχή το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας κάνει αλγεινή εντύπωση η στάση των κατοίκων της πόλεως Γέργεσα, που έδιωξαν από την περιοχή τους το Χριστό, και έρχονται στο μυαλό μας δύο ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα είναι: Ο Χριστός κάνει και στη δική μας τη ζωή την εμφάνισή του; Μας επισκέπτεται και μας; Και το δεύτερο ερώτημα είναι: Εμείς δεχόμαστε την επίσκεψη του Χριστού στη ζωή μας; Ή τον διώχνουμε όπως οι Γεργεσινοί;

        Το ότι ο Χριστός μάς επισκέπτεται είναι δεδομένο. Όλους τους ανθρώπους τους καλεί σε σωτηρία, άρα κι εμάς. Όμως στον καθένα παρουσιάζεται με διαφορετικό τρόπο. Άλλοτε έρχεται σαν φτωχός που ζητάει βοήθεια! Άλλοτε σαν άνθρωπος που αδικήθηκε από μας και μας ζητάει να αποδώσουμε το δίκαιο. Άλλοτε έρχεται στο πρόσωπο κάποιου που μας αδίκησε και ζητάει να τον συγχωρήσουμε. Έρχεται στη ζωή μας και σαν Θεός που θέλει από μας να εφαρμόσουμε τις εντολές Του, το Ευαγγέλιό Του. Τις πιο πολλές φορές έρχεται θυσιασμένος μέσα στο Άγιο Ποτήριο, στην Ωραία Πύλη και μας καλεί με το στόμα του ιερέως να προσέλθουμε για να ενωθεί μαζί μας και να μας σώσει.

        Όλες τις φορές που μας προσεγγίζει, έρχεται από αγάπη. Σκοπός Του η σωτηρία μας, γιατί «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».

        Προκειμένου να μας προσεγγίσει ο Χριστός, αγαπητοί αδελφοί, την πρώτη κίνηση την κάνει Εκείνος, όπως Εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να επισκεφθεί τους Γεργεσινούς. Για να Τον δεχθούμε όμως και να τον φιλοξενήσουμε στην καρδιά μας, εμείς πρέπει να κάνουμε την πρώτη κίνηση. Εμείς να Τον καλέσουμε. Εμείς να οδηγήσουμε τα βήματά μας σε Εκείνον. Έρχεται μέχρι την πόρτα της καρδιάς μας, αλλά δεν την παραβιάζει. Περιμένει εμείς να Του ανοίξουμε. Θεράπευσε τους δαιμονισμένους για να δουν και να καταλάβουν οι Γεργεσινοί ότι ήλθε στην πόλη τους κοντά ο Θεός, μα περίμενε να Τον καλέσουν, όπως έκαναν οι Σαμαρίτες στην περίπτωση της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος. Βγαίνει στην Ωραία Πύλη και με το στόμα του ιερέως, μας προσκαλεί, «προσέλθετε» μας λέει, αλλά η πρωτοβουλία να οδηγήσουμε τα βήματά μας σε Κείνον, είναι αποκλειστικά δικιά μας. «Δεῦτε πρός με πάντες» λέει, αλλά δεν υποχρεώνει κανέναν. Είναι αξιοσημείωτο: ενώ είναι παντοδύναμος Θεός, λέει σε όλους μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν».

        Αγαπητοί! Το να έλθει να κατοικήσει μέσα μας ο Θεός, είναι μεγάλη ευεργεσία. Όταν ο Χριστός κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, η ζωή είναι διαφορετική. Εκείνος σηκώνει όλα τα βάρη και αφήνει τον άνθρωπο να σηκώνει όλα τα ελαφρά. Η θεϊκή Του αγάπη, Τον οδηγεί στο να θέλει να κατοικήσει στις καρδιές όλων μας. Όλων μας την πόρτα χτυπά και περιμένει να Του ανοίξουμε. Σε μας εναπόκειται να Τον δεχθούμε ή να Τον διώξουμε, όπως έκαναν οι Γεργεσινοί.

        Εμείς, σε αντίθεση με αυτούς, θα προσκαλούμε το Χριστό να κατοικήσει μέσα μας, να κάνει σκηνή την καρδιά μας, που την έχουμε ετοιμάσει για την επίσκεψη αυτή. «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν».

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/07/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Η’ 5-13)             21-7-2024

        Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια αρετή που είναι απαραίτητο να έχουμε οι χριστιανοί. Για την μητέρα των αρετών, όπως την ονομάζουν οι Άγιοι πατέρες μας. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα την αρετή αυτή την βρίσκουμε σε έναν ειδωλολάτρη, αξιωματικό – εκατόνταρχο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτός ο βαθμοφόρος στρατιωτικός, είχε την αρετή της ταπείνωσης. Ενώ αυτός ο άνθρωπος είχε υπό την εξουσία του και υπό τις διαταγές του εκατό στρατιώτες, δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ενώ στα μέρη εκείνα ήταν κατακτητής, δεν έδειξε υπεροψία προς τον Χριστό, που σαν Ιουδαίος ήταν υπό τις διαταγές του.

Σε δύο σημεία φαίνεται η μεγάλη ταπείνωση αυτού του ανθρώπου. Στο σπίτι του είχε ένα δούλο. Εκείνη την εποχή οι δούλοι δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Θεωρούνταν άβουλα πράγματα, που τα αφεντικά τους, τους έκαναν ότι ήθελαν. Και να τους θανατώσουν μπορούσαν. Και να τους πουλήσουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Παρόλα αυτά ο εκατόνταρχος της Καπερναούμ, για τον οποίο κάνουμε λόγο, ενώ ο δούλος του ήταν άρρωστος, όχι μόνο δεν αδιαφόρησε για αυτόν, αλλά έτρεξε να ενδιαφερθεί για να γίνει καλά . Ένας ισχυρός αξιωματούχος, ενδιαφέρεται για έναν δούλο! Στο ενδιαφέρον αυτό, φαίνεται καθαρά, όχι μόνον η αγάπη που είχε ο άνθρωπος αυτός, αλλά και η ταπείνωσή του, να κατεβαίνει στο επίπεδο του δούλου και να ενδιαφέρεται για αυτόν. Για την υγεία του. Η μεγάλη αρετή όμως του Εκατόνταρχου, φαίνεται στη συνάντηση και στη σχέση του με τον Χριστό. Πηγαίνει λοιπόν, στον Χριστό και τι ζητάει; Αυτός, ο κατακτητής, ο αρχηγός εκατό στρατιωτών, πλησιάζει έναν Ιουδαίο και τον παρακαλεί. «Προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν», παρακαλεί για την υγεία του δούλου του. Είναι παράλυτος και θέλει να τον βοηθήσει. Το μέγεθος όμως της αρετής ταπείνωσης του εκατόνταρχου φαίνεται στην συνέχεια του περιστατικού. Λέει ο Χριστός, με την αγάπη και την προθυμία που Τον διέκρινε: Εγώ θα έρθω στο σπίτι σου και θα τον κάνω καλά. Ακούστε την απάντηση του εκατόνταρχου. Ακούστε και θαυμάστε. Στο σημείο αυτό ειπώθηκε μια φράση από τον εκατόνταρχο που πέρασε στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και έμεινε παροιμιώδης στους αιώνες:  «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».

Πώς να έρθεις εσύ στο σπίτι μου, δεν είμαι άξιος για να έλθεις εσύ στο σπίτι μου, μόνον πες με λόγια αυτό που θέλεις να γίνει και είμαι βέβαιος πως αυτό που θα πεις, θα γίνει. Ο Χριστός θαύμασε την πίστη και την ταπείνωση αυτού του ανθρώπου και κάλεσε αυτούς που τον ακολουθούσαν να τον μιμηθούν. Μεγάλη η πίστη του εκατόνταρχου, αγαπητοί αδελφοί, μεγάλη όμως και η ταπείνωσή του. Και μόνο που εκδήλωσε την πίστη του στον αληθινό Θεό, αυτός που ήταν ειδωλολάτρης, δείχνει την βαθειά του ταπείνωση. Πότε όμως εδραιώθηκε η ταπεινή αυτή γνώμη για τον εαυτό του, πότε πίστεψε ότι ήταν ανάξιος να υποδεχτεί τον Χριστό σπίτι του; Όταν είδε τον Χριστό. Όταν γνώρισε τον Χριστό.

Για να αποκτήσουμε την μητέρα των αρετών, την ταπείνωση, αγαπητοί αδελφοί, πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον Χριστό. Αν δεν κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, απλώς θα ταπεινολογούμε. Θα λέμε ότι δεν είμαστε τίποτα. Ότι είμαστε κατώτεροι από τους άλλους, αλλά δεν θα το πιστεύουμε στ’ αλήθεια. Άλλο ταπεινός και άλλο ταπεινολόγος. Όταν μπει το φως του Χριστού μέσα μας, θα δούμε την πνευματική φτώχεια μας και θα γίνουμε ταπεινοί όχι ταπεινολόγοι.

Ο εκατόνταρχος επειδή ήταν ταπεινός έδειξε αγάπη στον συνάνθρωπό του και ειδικά στον παράλυτο δούλο του. Επειδή ήταν ταπεινός κατέφυγε για βοήθεια στον υπήκοό του Ιησού Χριστό. Η ταπείνωσή του του έδωσε την δύναμη να περιφρονήσει την θρησκεία του, την ειδωλολατρία, και να πιστέψει στον μόνο αληθινό Θεό, τον Χριστό. Δηλαδή και εδώ φαίνεται καθαρά ότι η αρετή της ταπείνωσης γέννησε τις αρετές της αγάπης και της πίστεως. Επειδή ο εκατόνταρχος ήταν ταπεινός είπε την παροιμιώδη φράση που λέμε και εμείς προτού να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα μας με την Θεία Κοινωνία.

«Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ 2024

 Με μεγάλη λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα, στην ενορία μας και στο ομώνυμο λιμάνι του νησιού μας.

Την παραμονή το απόγευμα, Τρίτη 16 Ιουλίου 2024, στις 7:30 το απόγευμα, τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γουινέας κ. Γεωργίου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου ημών κ. Παισίου, του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Στρατονικείας κ. Στεφάνου, πλαισιωμένων υπό του Ιερού Κλήρου της νήσου, αλλά και πολλών παρεπιδημούντων ιερέων από διάφορες Μητροπόλεις της Ελλάδος.

Στα Ιερά Αναλόγια έψαλλαν οι χορωδίες των καλλίφωνων ιεροψαλτών μας υπό τη διεύθυνση του Αναστάσιου Χατζηλάρη (στο δεξιό αναλόγιο) και Ραφαήλ Χατζηλάρη (στο αριστερό αναλόγιο). Πλήθος κόσμου παρακολούθησε το Μέγα Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό καθώς και την Τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία ανήμερα της εορτής της Αγίας Μαρίνας την Τετάρτη 17 Ιουλίου 2024.

Χρόνια πολλά, σε όλους! 

Ας πρεσβεύει η Αγία μας, για όλους μας στον Κύριο!   

ΚΥΡΙΑΚΗ 14/07/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ                                    14-7-2024         

 « Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων…»                                                                                                                                                           

          Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ακούσαμε αγαπητοί αδελφοί την προτροπή του Χριστού προς τους μαθητές Του να φροντίσουν να φωτίζουν με τη ζωή τους, όλους τους ανθρώπους. Να είναι τα ζωντανά παραδείγματα που θα τους μιμούνται οι άνθρωποι που ζουν γύρω τους και να οδηγούνται έτσι όλοι στο να γνωρίσουν, να δοξάζουν και να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Για να το καταλάβουν και να το εμπεδώσουν αυτό καλύτερα, τους έφερε δύο παραδείγματα. Την πόλη που είναι κτισμένη επάνω σε βουνό και το λυχνάρι που φέγγει στο σπίτι.                                                              

          Η ζωή των χριστιανών μοιάζει με μια πόλη που είναι κτισμένη ψηλά σε βουνό. Αυτή η πόλη, όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί να κρυφτεί. Όλοι την βλέπουν και όλοι την κρίνουν. Όλοι σχολιάζουν το αν είναι όμορφα κτισμένη ή  άσχημα. Όλοι παρατηρούν αν είναι καθαρή ή όχι. Παρατηρούν ακόμη και τη ζωή των ανθρώπων που κατοικούν σ ’αυτήν, αν είναι ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι. Δεν μπορεί αυτή η πόλη να ξεφύγει την κριτική όλων, αφού από όλους φαίνεται και όλοι την σχολιάζουν.

          Έτσι ακριβώς είναι και η ζωή των Χριστιανών. Από όλους φαίνεται και από όλους κρίνεται και σχολιάζεται. Πολλοί τους ζηλεύουν και θέλουν να τους μιμηθούν. Άλλοι πάλι τους απορρίπτουν και τους αποφεύγουν. Ο Χριστός θέλει από μας τους Χριστιανούς, να είμαστε πάντα το παράδειγμα προς μίμηση. Να μη δώσουμε το δικαίωμα σε κανέναν να απομακρυνθεί από την αληθινή πίστη του Χριστού, με το κακό παράδειγμά μας. Να μη σκανδαλίσουμε κανέναν με τα λάθη μας και τα αμαρτήματά μας. Κι αυτό, γιατί σε άλλη περίπτωση ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι «είναι καλύτερα να δέσεις μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό σου και να πέσεις να πνιγείς στη θάλασσα, παρά να σκανδαλίσεις έναν απλό και καλοκάγαθο άνθρωπο». Η Χριστιανική μας ιδιότητα γίνεται αφορμή να μας προσέχουν και να μας παρατηρούν όλοι, γιατί μέσα τους έχουν τις καλύτερες ιδέες για τους χριστιανούς, άσχετα αν δεν το ομολογούν. Μοιάζουμε επομένως με την πόλη που είναι κτισμένη σε ψηλό μέρος και όλοι την παρατηρούν.

          Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε πολύ την όλη μας συμπεριφορά. Τα λόγια μας, τις πράξεις μας και ιδιαιτέρως το ντύσιμο και την εμφάνισή μας. Μια δική μας απροσεξία, μπορεί να γκρεμίσει την ψυχή του αδύναμου αδελφού μας, αφού έχει συνδέσει τη δική μας συμπεριφορά, με την όλη διδασκαλία του Χριστού. Είναι φρόνιμο και σοφό, να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι οι άνθρωποι μάς θέλουν λαμπάδες αναμμένες, ακέραιους. Να φροντίζουμε όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής μας ψυχής, αλλά και τη σωτηρία της ψυχής του διπλανού μας.

           Προπάντων όταν είσαι γονιός. Όταν είσαι δάσκαλος. Όταν είσαι ιερέας, ψάλτης, κατηχητής. Τότε σε έχουν ακόμη πιο ψηλά στην υπόληψή τους και τραυματίζονται πιο επώδυνα, από τις δικές σου απροσεξίες.

          Επίσης, ακούσαμε σήμερα τον Χριστό να παρομοιάζει τους Αποστόλους και όλους τους χριστιανούς και με το λυχνάρι, που έχει προορισμό να φωτίζει όλο το σπίτι. Αλλά για να φωτίζεται όλο το σπίτι, πρέπει ο λίχνος, το φως, να τοποθετηθεί σε ψηλό μέρος. Στον λυχνοστάτη. Δεν βάζουμε το λυχνάρι κάτω από κουβά. Τότε πως θα φέγγει;  Έτσι και ο κάθε χριστιανός, είναι το φως που τοποθετείται ψηλά. Ψηλά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που είναι γύρω του. Όλοι τον παρατηρούν και τον συμβουλεύονται. Μέσα στην οικογένειά του. Στο χώρο της δουλειάς του. Στη γειτονιά του. Παρατηρείστε ότι όλοι μας, όταν βρεθούμε σε θέση που θέλουμε μια συμβουλή, ένα παρηγορητικό λόγο, μια σίγουρη και ζεστή κουβέντα, που καταφεύγουμε; Στον άνθρωπο που εκκλησιάζεται. Στον χριστιανό που εξομολογείται και κοινωνάει. Στον παππού ή στη γιαγιά που συνέχεια τους ακούμε να λένε: «Δόξα τω Θεώ», «Πρώτα ο Θεός». Σ’ αυτούς τους ανθρώπους του Θεού καταφεύγουμε, για να πάρουμε τη γνώμη τους και την συμβουλή τους. Να ανάψουμε το κεράκι της πίστεως μας, από το φως του Χριστού που έχουν μέσα τους. Αλίμονο αν λείψουν αυτοί οι άνθρωποι από την κοινωνία μας! Ο Χριστός λέει ότι αυτοί είναι το αλάτι που κρατάει ζωντανή όλη την ανθρωπότητα. Αν αυτοί εκλείψουν, με τί θα αλατίσουμε;

          Εμείς λοιπόν οι χριστιανοί, αγαπητοί αδελφοί, είμαστε η πόλη που είναι κτισμένη επάνω στο βουνό και φαίνεται από παντού. Είμαστε το λυχνάρι, το φως, που φωτίζει γύρω του και το αλάτι που συντηρεί την κοινωνία για να μη σαπίσει.

          Έρχεται όμως το ερώτημα: Τι εννοεί ο Χριστός όταν μας χαρακτηρίζει ως πόλη, ως φως, ως αλάτι; Μήπως θέλει να κάνουμε καλά έργα, ελεημοσύνες, φιλανθρωπίες, κοινωνικές δραστηριότητες; Μήπως θέλει να γίνουμε καλοί άνθρωποι, για να μας μιμηθούν και οι άλλοι και να γίνουν και αυτοί καλοί άνθρωποι; Όχι. Ο Χριστός μάς θέλει καλούς χριστιανούς, όχι καλούς ανθρώπους. Καλούς ανθρώπους μπορούν να φτιάξουν και άλλα σωματεία και οι σύλλογοι. Ο Χριστός θέλει να καθοδηγούμε τους συνανθρώπους μας στο να γίνουν πιστοί χριστιανοί.

Από μας ζητάει ο Χριστός να έχουμε βαθιά πίστη σ’ Αυτόν, και κυρίως εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Να βλέπουν οι άλλοι ότι είμαστε πρόθυμοι να αφεθούμε στη προστασία του Χριστού. Να βιώνουμε εκείνο που ψάλλουμε στην εκκλησία: «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ των Θεώ παραθώμεθα». Να στηρίζουμε την ελπίδα μας μόνο σε Εκείνον. Να λέμε και να το πιστεύουμε συνέχεια «Πρώτα ο Θεός», «ότι θέλει ο Θεός». Αυτήν την σιγουριά στην προστασία του Θεού θέλει να δει ο συνάνθρωπός μας. Χρειάζεται να μάθει από μας, ότι αγαπάμε τον Θεό, παραπάνω από όλους τους ανθρώπους και απ’ όλα τα πράγματα. Έχει ανάγκη, προπάντων ο σημερινός άνθρωπος, να δει τους χριστιανούς να προσεύχονται στους ναούς, μέσα από την καρδιά τους, να συνομιλούν ουσιαστικά με τον Θεό. Θέλει να ακούει τους χριστιανούς να ομολογούν την πίστη τους στο Χριστό, χωρίς φόβο και χωρίς δισταγμούς. Να ακούσουν: «Ναι, είμαι χριστιανός» όποιο και αν είναι το τίμημα. Όχι με μισόλογα και δικαιολογίες, να ντρεπόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας. Από μας τους χριστιανούς, ζητάει ο κόσμος να πιστεύουμε και να το δείχνουμε ότι βάζουμε την ψυχή μας πάνω από όλα τα γήινα πράγματα. Ότι πιστεύουμε στην μετά θάνατο ζωή και ότι περιμένουμε με αγωνία την Δευτέρα Παρουσία, για να συναντήσουμε τους συγγενείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα που ευρίσκονται στους ουρανούς και μας περιμένουν. Να βιώσουμε την αλήθεια της αιώνιας βασιλείας του Θεού, παρέα με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους.

Όταν ζητάει λοιπόν ο Χριστός από μας να είμαστε το φως του κόσμου, αυτά εννοεί. Όχι μόνο το παράδειγμα σε αγαθοεργίες και σε καλά έργα, αλλά την βίωση των χριστιανικών αληθειών. Μόνο έτσι είμαστε βέβαιοι ότι γινόμαστε τα φωτεινά παραδείγματα που οδηγούν τους ανθρώπους, στον Χριστό, στη Βασιλεία του Θεού.

Έτσι βρίσκουν εφαρμογή και σε μας τα λόγια του Χριστού. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων».

Αμήν.

         

ΚΥΡΙΑΚΗ 07/07/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ B’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΑΤΘ. Δ’ 18-23)     07-07-2024

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει πώς ο Χριστός στην αρχή της επί γης δράσεώς Του κάλεσε τους πρώτους μαθητές Του, τους πρώτους Αποστόλους. Για το θέμα αυτό θα αφήσουμε να μας ομιλήσει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Λέγει ο Άγιος:

Αν ο Χριστός ενεργούσε σύμφωνα με τον τρόπο των ανθρώπων, δεν θα είχε διαλέξει για Αποστόλους Του δώδεκα ψαράδες, αλλά μάλλον δώδεκα βασιλιάδες της γης. Αν ήθελε να έχει άμεση επιτυχία στο έργο Του και να θρέψει τους καρπούς των αγώνων Του, με την ακατανίκητη δύναμή Του θα είχε διαλέξει δώδεκα από τους πιο δυνατούς βασιλιάδες του κόσμου, για να τους κάνει οπαδούς και Αποστόλους Του. Σκέψου απλά πως θα μπορούσε αμέσως ο Χριστός σε μια στιγμή να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο. Πόσο γρήγορα θα διαδιδόταν τότε η διδασκαλία Του! Πώς θα εξαφανίζονταν τα είδωλα εν ριπή οφθαλμού με ένα αυτοκρατορικό διάταγμα! Πώς θα μετατρέπονταν όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί σε χριστιανικούς! Πώς θα σταματούσαν αμέσως οι θυσίες ζώων στους θεούς και τους καπνούς από τις θυσίες θα αντικαθιστούσαν τα θυμιάματα! Σκέψου πόσο εύκολα η Εκκλησία του ενός Θεού θα είχε ιδρυθεί για την εξυπηρέτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας! Ο Χριστός χωρίς να χρειαζόταν να υποφέρει και να πάθει θα καταλάμβανε τον πρώτο και μοναδικό αυτοκρατορικό θρόνο κι από κει θα κυβερνούσε όλους τους λαούς της γης, ολόκληρο τον κόσμο από ανατολή σε δύση κι από το βορρά ως το νότο, με αντιπροσώπους Του τους δώδεκα υποτελείς βασιλιάδες. Χωρίς να χρειαστεί να πάθει, οι σκληροτράχηλοι Ιουδαίοι θα αναγνώριζαν το Χριστό ως βασιλιά και τον αναμενόμενο Μεσσία και θα τον προσκυνούσαν.

Πόσο σοφό ήταν το να ξεκινήσει από τα χαμηλά ο Κύριος και όχι από την κορυφή. Πόσο σοφό ήταν να αρχίσει την οικοδομή της βασιλείας Του όχι με βασιλείς, αλλά με ψαράδες. Πόσο καλό, πόσο σωτήριο ήταν για μας που ζούμε δυο χιλιάδες χρόνια από τη γέννησή Του, το ότι δεν απέβλεψε στην τελική επιτυχία του έργου Του, ούτε και στο να θερίσει τους καρπούς των αγώνων Του όσο ζούσε.

Αν ο Κύριος είχε ενεργήσει όπως οι άνθρωποι είναι αλήθεια πως θα τον είχαν δοξάσει πολύ νωρίτερα οι άνθρωποι εμείς όμως δεν θα είχαμε σωθεί. Δεν Τον ενδιέφερε η δόξα των ανθρώπων, ο ήχος των ποιμενικών αυλών που σήμερα ακούγονται και αύριο ρίχνονται στη φωτιά. Εκείνο που Τον ενδιέφερε ήταν η σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ήρθε στους ανθρώπους όπως κάνει κάποιος γίγαντας σε τσίρκο, για να δείξει τη δύναμη και τις ικανότητές του, να απολαύσει το χειροκρότημα των θεατών. Ήρθε σαν φίλος σε εμάς, σαν γιατρός σε θεραπευτήριο, για να μας επισκεφθεί, να συνομιλήσει με τον καθένα μας και να μας προσφέρει συμβουλές και θεραπεία. Είναι επομένως πολύ καλό για όλη την ανθρωπότητα από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος ως τη συντέλεια, το γεγονός ότι ο Κύριος ενήργησε με θεϊκό τρόπο. Διάλεξε για Αποστόλους Του, όχι δώδεκα τρανούς βασιλιάδες ,μα δώδεκα άσημους ψαράδες.

Όλοι εμείς που πεινούμε και διψούμε για την δικαιοσύνη και την αγάπη Του, εμείς που ψαρεύουμε μάταια με την ψυχή μας, σαν δίχτυα στη θάλασσα αυτού του κόσμου, ας ακούσουμε τη φωνή του Κυρίου Ιησού. Μας καλεί τώρα, όπως τότε τους ψαράδες στη θάλασσα της Γαλιλαίας: «Ἀκολούθει μοι». Μόλις ακούσουμε τη φωνή αυτή, ας μη διστάσουμε ούτε στιγμή. Ας παρατήσουμε όλες τις παλιές δουλειές και τις παλιές αγάπες και ας τον ακολουθήσουμε. Ο Χριστός είναι ο αληθινός μας Φίλος και Θεραπευτής. Όλοι οι άλλοι είναι είτε ανόητοι είτε απατεώνες.

Προσέξτε! Δεν μας καλεί ως βασιλιάδες ή ποιμένες, ως πλούσιους ή φτωχούς, ως σοφούς ή αμαθείς, αλλά ως άνδρες και γυναίκες άρρωστους, αδύναμους. Οι αρρώστιες και οι αδυναμίες μας προέρχονται από την αμαρτία. Για αυτό ας προσκυνήσουμε τον Κύριο Ιησού και ας κραυγάσουμε σ’ Εκείνον, όπως έκαναν τόσοι άρρωστοι κι αδύναμοι άνθρωποι εκείνο τον καιρό: «Κύριε Ιησού, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό! Συγχώρεσέ με, Κύριε, συγχώρεσε τις αμέτρητες αμαρτίες μου. Καθάρισέ με με τη δύναμή Σου, ζωοποίησέ με με τον ζωοποιό άρτο Σου, είσελθε στα εσώτατα βάθη της ψυχής μου ως καθαρός και ζωογόνος αέρας σε σκοτεινό δωμάτιο. Κι εγώ τότε θα γιατρευτώ. Θα γιατρευτώ και θα γίνω καλά, θα ζήσω!»

Αυτά μας γράφει για την σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Άγιος Νικόλαος. Εμείς ας δοξάσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Χριστό μας, που για συνεργάτες Του διάλεξε και κάλεσε απλούς ανθρώπους, γιατί έτσι είμαστε και εμείς καλεσμένοι και σε μας απευθύνεται η πρόσκλησή Του: «Δεῦτε ὀπίσω μου».

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/06/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ A’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓ.ΠΑΝΤΩΝ)    30-6-2024

 

Κυριακή των Αγίων Πάντων σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, και η εκκλησία μάς κάλεσε να τιμήσουμε όλους τους Αγίους της. Τους ανθρώπους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, που έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Πολλά είναι τα κοινά σημεία που συνδέουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων του Θεού. Όμως εμείς σήμερα στη γιορτή τους, θα σταθούμε σε ένα από αυτά. Στο ότι όλοι έβαλαν σαν στόχο της ζωής τους πώς να μεταφέρουν το μήνυμα της μόνης αληθινής πίστεως σε όλο τον κόσμο. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο, έσπερνε τον λόγο του Ευαγγελίου, σε ένα, σε δύο, σε πολλούς ανθρώπους και μάλιστα ειδωλολάτρες. Ανθρώπους που πίστευαν στα ξόανα, στα ξύλινα, μαρμάρινα ή χρυσά ομοιώματα ψεύτικων και ανύπαρκτων Θεών.

Αυτοί οι άνθρωποι όταν έρχονταν σε επαφή με κάποιον άγιο, όταν γνώριζαν κάποιον άνθρωπο του αληθινού Θεού, απομακρύνονταν από το ψέμα. Υιοθετούσαν την αλήθεια. Άφηναν το σκοτάδι και έμπαιναν στο φως του Χριστού. Και γεννάται το ερώτημα. Ποιο ήταν το κοινό γνώρισμα των Αγίων που σαγήνευε τους ειδωλολάτρες και τους έκανε Χριστιανούς; Μάλιστα δε, τόσο θερμούς, που άφηναν τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τα παιδιά τους, τα υπάρχοντά τους και δινόντουσαν ολόκληροι, ψυχή τε και σώματι στην καινούργια αυτή πίστη. Στην πίστη του Χριστού. Ακούσαμε σήμερα τον Χριστό να μας λέει:  «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Αυτά τα γνωρίσματα αποκτούσαν οι ειδωλολάτρες μόλις γνώριζαν έναν άγιο Του Θεού άνθρωπο. Επομένως οι Άγιοι είχαν μέσα τους κάποια ανεξήγητα, πανίσχυρη δύναμη, που όχι μόνο τραβούσε τον άπιστο από το σκοτάδι της απιστίας του, αλλά και τον μετέτρεπε σε πανίσχυρο στο να κατορθώνει αυτά που λέει το Ευαγγέλιο. Αυτή τη δύναμη που είχαν και έχουν οι Άγιοι, δεν είναι δική τους. Με τις δικές τους δυνάμεις δεν θα κατόρθωναν να αναμορφώσουν και να αναγεννήσουν όλη την ανθρωπότητα. Η δύναμη που έχουν οι Άγιοι είναι του Θεού. Ο Θεός είναι πάντα μαζί τους και τους χρησιμοποιεί σαν όργανά Του, προκειμένου να αναγεννήσει, να φέρει κοντά Του όλον τον κόσμο και τελικά να τον σώσει. Όταν ο Χριστός έστειλε τους Αποστόλους, να οργώσουν όλον τον κόσμο και να σπείρουν τον σπόρο του Ευαγγελίου παντού τους είπε: «Ιδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Πηγαίνετε και εγώ θα είμαι μαζί σας μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Δεν ήταν μόνον μαζί με τους Αποστόλους και τους Αγίους εκείνης της εποχής, αλλά με όλους τους Αγίους όλων των εποχών, μέχρι της συντέλειας του κόσμου. Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι, μπορεί οι Απόστολοι και οι Άγιοι να κηρύττουν τον Λόγο, όμως Εκείνος έρχεται πίσω από αυτούς και τον επικυρώνει με κάποιο θαύμα. «Ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες, ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος, διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων.» Συνεργούσε ο Κύριος στην πνευματική τους σπορά και κυρίως επιβεβαίωνε τα λόγια τους με κάποιο θαύμα. Αυτό φαίνεται καθαρά στη ζωή και στην δραστηριότητα του Αποστόλου Παύλου. Το κήρυγμά του το επισφράγιζε πάντα ο Κύριος με κάποιο θαύμα.

Μήπως όμως το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα; Πώς γίνεται πιστευτή η διδασκαλία του Αγίου Νεκταρίου, γιατί αποδεχόμαστε ασυζητητί την διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου, του Αγίου Παϊσίου; Ακριβώς γιατί έρχεται και την προσυπογράφει ο Χριστός με κάποιο θαύμα!

Έτσι εξηγείται, αγαπητοί αδελφοί, πώς κατάφεραν να αναμορφώσουν όλη την ανθρώπινη κοινωνία, λίγοι άνθρωποι. Άνθρωποι χωρίς κοσμική εξουσία. Κοσμικά αξιώματα. Χωρίς πλούτη και διάφορα άλλα μέσα. Οι Άγιοι αναγέννησαν και αναγεννούν το ανθρώπινο γένος μέχρι τη συντέλεια του αιώνος, γιατί έχουν μαζί τους την ευλογία του Θεού. Μπροστά τους ανοίγει δρόμους και πίσω προσυπογράφει με θαύματα τα λόγια τους και την δραστηριότητά τους.