ΚΥΡΙΑΚΗ 08/12/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ ΛΟΥΚΑ         (ΛΟΥΚΑ ΙΓ’ 10-17)                  08/12/2024

Μια αρρωστημένη γυναίκα, μας καλεί να μιμηθούμε σήμερα το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί αδελφοί. Μια συγκύπτουσα. Μια γυναίκα που επί 18 χρόνια δεν μπορούσε να σηκωθεί όρθια. Παρά την αρρώστια της όμως η συγκύπτουσα, δεν παρέλειπε να πηγαίνει στην Εκκλησία. Στην συναγωγή. Εκεί παρακολουθούσε με προσοχή το κήρυγμα και συμμετείχε στην κοινή προσευχή. Η άθλια σωματική της κατάσταση, δεν κατάφερε να της αλλάξει τις θρησκευτικές της συνήθειες.

        Είπαμε ότι για όλους μας, η γυναίκα αυτή είναι φωτεινό παράδειγμα. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν πρέπει να μας εμποδίσει από το να πηγαίνουμε στην Εκκλησία μας. Έχουμε να ωφεληθούμε τα μέγιστα, όταν συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία. Μέσα στο ναό ερχόμαστε σε επικοινωνία με τους Αγγέλους και τους Αγίους. Μέσα στο ναό, κατά τη Θεία Λειτουργία, μας δίνεται η δυνατότητα να ενωθούμε με τον ίδιο το Χριστό, διά της Θείας Κοινωνίας. Όταν συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία, ενωνόμαστε με όλους τους χριστιανούς. Ζώντες και νεκρούς. Μέσα στη Θεία Λειτουργία δίνεται η δυνατότητα να βοηθήσουμε εκείνους που έφυγαν. Από εμάς τους ζωντανούς, περιμένουν να τους μνημονεύσουμε. Εκείνοι δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, αφού « ἐν τῷ ᾍδη οὐκ ἔστιν μετάνοια». Περιμένουν πώς και πώς εμείς να παρακαλέσουμε το Θεό γι' αυτούς. Εδώ φαίνεται αν αγαπάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Τον παππού σου και τη γιαγιά σου. Αν αναφέρεις τα ονόματά τους μέσα στη Θεία Λειτουργία. Αν τους βοηθάς τώρα που σ' έχουν ανάγκη. Και όταν μάθει το παιδί σου, ότι μνημονεύεις τους γονείς σου, θα σε μνημονεύει κι εκείνο όταν φύγεις για τον ουρανό.

        Μέσα στο ναό κατά τη Θεία Λειτουργία, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα αγάπης και αλληλεγγύης μεταξύ αυτών που έφυγαν νωρίτερα και αυτών που έμειναν πίσω για να φύγουν αργότερα. Βέβαια αυτά δεν τα ήξερε η δυστυχισμένη εκείνη γυναίκα, γιατί δεν είχε ακόμα θυσιαστεί ο Χριστός. Δεν είχε γίνει η πρώτη Λειτουργία. Όμως γι' αυτή την γυναίκα έγινε μια εξαίρεση. Πηγαίνοντας στην Συναγωγή το Σάββατο που ήταν ο Χριστός, δεν άκουσε μόνο κήρυγμα, δεν έψαλλε μόνο με όλους μαζί το Αλληλούια. Αλλά πήρε και κάτι που δεν πήραν οι άλλοι. Πήρε μεγάλο μερίδιο από τη χάρη του Χριστού. Ο Χριστός έβαλε τα χέρια Του επάνω στην κυρτωμένη ράχη της κι αμέσως έγινε καλά. «Ἐπέθηκαν αὐτῷ τὰς χεῖρας, καὶ παραχρῆμα ανωρθώθει καὶ ἐδόξαζε τὸν θεὸν».

        Θεωρούμε μεγάλο πράγμα αυτό που έγινε εκείνο το Σάββατο στην Συναγωγή, αγαπητοί αδελφοί. Ασυγκρίτως όμως μεγαλύτερα πράγματα γίνονται κατά τη Θεία Λειτουργία. Ο ιερέας υψώνει το χέρι του πάνω από το Άγιο Δισκάριο και αμέσως το ψωμί γίνεται σώμα Χριστού. Και υψώνει το χέρι του πάνω από το Άγιο Ποτήριο και το κρασί γίνεται αίμα Χριστού. Εκεί θεραπεύθηκε η κύρτωση της συγκύπτουσας, εδώ καθαρίζονται οι αρρωστημένες ψυχές από τις αμαρτίες τους. Εκεί πήρε παράταση η επί γης ζωή της άρρωστης γυναίκας, εδώ χαρίζεται αιώνια ζωή, αφού κοινωνάμε «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον». Εκεί το χέρι του Χριστού άγγιξε το άρρωστο σώμα της συγκύπτουσας. Εδώ προσκυνάμε το χέρι του ιερέως όταν παίρνουμε αντίδωρο και μέσα στις φλέβες εκείνου του χεριού, κυκλοφορεί το αίμα του Χριστού, αφού ο ιερέας έχει κοινωνήσει πρώτος μπροστά στην Αγία Τράπεζα.  

        Καμία σύγκριση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ της Εβραϊκής Συναγωγής και του Ορθόδοξου ναού, αγαπητοί αδελφοί. Είμαστε λοιπόν αδικαιολόγητοι, εάν με την παραμικρή δυσκολία, χάνουμε τον εκκλησιασμό μας. Η συγκύπτουσα, από τα βάθη των αιώνων, μας φωνάζει: Εάν εγώ ξεπερνούσα κάθε Σάββατο, όλες τις δυσκολίες και πήγαινα στην συναγωγή για να ακούσω το κήρυγμα και να υμνώ το Θεό, εσείς τί πρέπει να κάνετε, για να μη χάνετε τις τόσες δωρεές που δίνει η Θεία Λειτουργία;

Αμήν.