ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μάρκου
Η’ 34 – Θ’ 1) 23/03/2025
«Τί γάρ
ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήση τόν κόσμον ὄλον, και ζημιωθῆ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα
αγαπητοί αδελφοί, η λέξη ψυχή ακούγεται 4 φορές. Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία σήμερα
να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με την ψυχή μας. Πρέπει να γνωρίζουμε
ότι στην Αγία Γραφή η λέξη ψυχή έχει δύο έννοιες. Άλλοτε χρησιμοποιείται για να
δηλώσει την ζωή του ανθρώπου και άλλοτε χρησιμοποιείται για να δηλώσει το
πνευματικό, το αθάνατο μέρος του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αποτελείται από το θνητό
μέρος του, που είναι το σώμα, και το αθάνατο μέρος, που είναι το πνεύμα, που
πολλές φορές το λέμε ψυχή. Εμείς, σ' αυτή τη μικρή μας αναφορά στο Ευαγγέλιο
της ημέρας, λέγοντας ψυχή θα εννοούμε το αθάνατο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ακούσαμε
το Χριστό μας σήμερα να λέει στους μαθητές του και σ' όλους που Τον
ακολουθούσαν: "Σε τι θα ωφεληθεί ένας άνθρωπος, εάν έχει τη δυνατότητα να
αποκτήσει όλα τα πράγματα του κόσμου, αλλά να χάσει την αθάνατη ψυχή του; Έστω
κι αν έχει τόσα χρήματα που να μπορεί να αγοράσει όλη τη δημιουργία και να την
κάνει δική του, τί όφελος θα έχει αφού όλα αυτά είναι πρόσκαιρα και μια μέρα θα
τα χάσει;"
Η
αθάνατη ψυχή του κάθε ανθρώπου και του πιο ασήμαντου, έχει πιο μεγάλη αξία απ'
όλο τον υλικό κόσμο, αφού αυτή δεν θα πεθάνει ποτέ. Και συνεχίζει να ρωτά ο
Χριστός: Αν υποθέσουμε ότι ένας χάνει την ψυχή του, με τι αντάλλαγμα είναι
δυνατόν να την αγοράσει και να την ξανακάνει δική του;
Τα
λόγια του αυτά ο Χριστός τα επικύρωσε και τα προσυπέγραψε, επάνω στο Γολγοθά.
Για την ψυχή ενός ληστή έγινε άνθρωπος. Για την ψυχή του κάθε αμαρτωλού, έχυσε
το αίμα του επάνω στον Σταυρό. Αυτά βέβαια ισχύουν γι' αυτούς που πιστεύουν πως
ο άνθρωπος έχει ψυχή αθάνατη. Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν
έχουν μέσα τους κάτι που θα μείνει αθάνατο - αιώνιο; Εάν υπάρχουν τέτοιοι
άνθρωποι, τότε αυτοί μόνοι τους υποτιμούν τον εαυτό τους και τον κατεβάζουν
στην τάξη των άλλων δημιουργημάτων που αποτελούνται μόνο από ύλη. Αυτοί που
νομίζουν ότι δεν έχουν μέσα τους την αθάνατη ψυχή, υποβιβάζουν τον εαυτό τους
στην τάξη των άψυχων ζώων. Δεν φαίνεται όμως να το καλοπιστεύουν, γιατί αν τους
πεις ζώα, θα ορμίσουν να σε φάνε. Αν τολμήσεις να πεις κάποιον γαϊδούρι, δεν θα
το δεχθεί με κανέναν τρόπο. Αν κάποιον που φωνάζει, τον ονομάσεις σκύλο που
γαυγίζει άγρια, οπωσδήποτε θα παρεξηγηθεί. Μα έτσι έμμεσα δείχνει ότι δεν
πιστεύει πως είναι ένα τυχαίο δημιούργημα σαν τα άλλα. Θεωρεί ότι είναι κάτι
παραπάνω. Αυτό το κάτι παραπάνω είναι ότι έχει μέσα του την αθάνατη ψυχή, έστω
κι αν από εγωισμό δεν θέλει να το ομολογήσει.
Γεννάται
όμως ένα ερώτημα: Πότε ο άνθρωπος είναι πιο ευτυχισμένος, όταν πιστεύει πως
μέσα του έχει ένα αθάνατο κομμάτι, την ψυχή ή όταν πιστεύει πως όλα τελειώνουν
στο «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσει;» Πάντως εξετάζοντας κανείς την
πανανθρώπινη ιστορία και την προσωπική του πορεία, από τότε που γεννήθηκε μέχρι
σήμερα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το να πιστεύει στην ύπαρξη της ψυχής του,
το να πιστεύει στην αθανασία της ψυχής του, το να πιστεύει σε όλα αυτά που
δίδαξε ο Χριστός για την αιωνιότητα, είναι μεγάλο δώρο του Θεού προς τον
άνθρωπο. Η πίστη είναι δώρο που μόνο ο Θεός μπορεί να το δώσει στον καθένα μας.
Αν έχουμε πάρει το ανεκτίμητο αυτό δώρο από το Θεό, την πίστη, μόνο τότε θα
καταλάβουμε και την ερώτηση του Χριστού: «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήση
τόν κόσμον ὄλον, και ζημιωθῆ την ψυχήν αὐτοῦ;»
Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου