ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26/10/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ    26/10/2025

 

Η εκκλησία μας σήμερα αγαπητοί αδελφοί με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που όρισε να διαβάζεται, μας βοηθάει να γνωρίσουμε κάπως αυτόν που όλοι μας φοβόμαστε. Αυτόν που αποφεύγουμε ακόμη και το όνομα του να αναφέρουμε. Τον διάβολο, που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου. Τον σατανά. Αυτόν που είναι ο μόνος εχθρός μας που επιβάλλεται να μην συγχωρήσουμε και να μην αγαπήσουμε ποτέ. Πολλοί, πάρα πολλοί διάβολοι, μπήκαν σε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο που κατοικούσε στην πόλη Γέργεσα. Μπήκαν για να του κάνουν κακό. Να τον ταλαιπωρήσουν. Γιατί πρωταρχικό έργο του διαβόλου είναι να κάνει κακό. Και επειδή δεν μπορεί να κάνει κακό στον Θεό, τον εκδικείται, ταλαιπωρώντας το αγαπημένο του παιδί που είναι ο άνθρωπος. Δεν υπάρχει αγαπητοί μου, δεν υπάρχει πιο πρόστυχο, πιο ανήθικο και πιο ειδεχθές κακό από αυτό που κάνει ο ευεργετηθείς, στον ευεργέτη του. Γιατί ο Διάβολος ήταν το πιο τιμημένο πρόσωπο απ’ όλα που δημιούργησε ο Θεός. Εωσφόρος λεγόταν. Αυτός που έφερε το φως, την ανατολή. Και επειδή ζήλεψε και φθόνησε τον Θεό, ξέπεσε από το αξίωμά του. Ο Χριστός που ήταν παρών σ’ αυτή τη σκηνή της πτώσεως του εωσφόρου, λέει, «εθεώρουν τον σατανά εκ του ουρανού πεσόντα». Επειδή λοιπόν δεν μπορεί να εκδικηθεί τον Θεό, τον εκδικείται ταλαιπωρώντας τα αγαπημένα του παιδιά, τους ανθρώπους. Αυτός ξεγέλασε τους πρωτόπλαστους και τους παρακίνησε στο να παραβούν την εντολή του Θεού και έτσι να τιμωρηθούν και να τιμωρηθούμε όλοι μας με τον θάνατο. Αυτός διέβαλε-κατηγόρησε τον Θεό στους πρωτόπλαστους, ότι δήθεν τους απαγόρευσε ο Θεός να φάνε από τον συγκεκριμένο καρπό του παραδείσου, για να μην γίνουν Θεοί.

Γι’ αυτό τον ονομάζουμε διάβολο, γιατί διαβάλει τον Θεό στα παιδιά του. Το ίδιο επαναλαμβάνει συνέχεια. Προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους ότι θα είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, αν ζούνε σύμφωνα με τις δικές του συμβουλές και όχι υπακούοντας στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ίδιο τέχνασμα σιγοψιθυρίζει στ’ αυτί μας ότι: Οι εντολές του Χριστού είναι δύσκολες και ακατόρθωτες. Αν ζεις σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, θα στερείσαι στη ζωή σου όλα τα ευχάριστα και όλες τις ηδονές, αν ζεις όμως όπως σου λέω εγώ, θα απολαμβάνεις τα πάντα. Θα είσαι ελεύθερος και θα κάνεις στη ζωή σου ό,τι θέλεις, ό,τι σε ευχαριστεί. Σε κάποια τέτοια παγίδα φαίνεται ότι έπεσε ο δυστυχισμένος κάτοικος των Γεργεσών και άφησε κάποια χαραμάδα της ψυχής του ανοιχτή, με αποτέλεσμα να μπει και να εγκατασταθεί μέσα, όχι ένας διάβολος, αλλά ολόκληρο σύνταγμα δαιμόνων. Αποτέλεσμα: Να υποδουλωθεί και πνευματικά και σωματικά. Από κει και πέρα ενεργούσαν αυτοί και όχι ο άνθρωπος, γι’ αυτό είχε και τεράστια δύναμη. Έσπαζε τις αλυσίδες με τις οποίες τον έδεναν και ξέφευγε από εκείνους που κατάφερναν να τον πιάσουν. Τα δαιμόνια τον απομάκρυναν από τους δικούς του και από την πόλη του και τον οδηγούσαν να μένει μόνιμα μέσα στο νεκροταφείο. Τόση δύναμη έχει ο διάβολος, αγαπητοί αδελφοί. Όποιον καταφέρει να τον απομακρύνει από τον Θεό με τα δόλια τεχνάσματά του, από κει και πέρα ο άνθρωπος αυτός ζει όχι όπως θέλει αυτός, αλλά όπως θέλει το αφεντικό που έβαλε στο κεφάλι του, ο διάβολος.

 Ο διάβολος λοιπόν είναι πρόσωπο, πνευματική οντότητα, που λόγω του ότι μόνος του εναντιώθηκε προς τον Θεό, διέστρεψε την φύση του και θέλει να κάνει μόνο το κακό, σε αντίθεση με τους Αγγέλους που θέλουν να κάνουν μόνο το καλό. Λόγω λοιπόν της πνευματικής του φύσεως, αλλά και λόγω της μακραίωνης εμπειρίας του στο κακό, πολύ εύκολα μπορεί να παρασύρει μαζί του τον ανυποψίαστο άνθρωπο που θα ξεγελαστεί από τα τεχνάσματά του και θα πέσει στις θανατηφόρες παγίδες του. Ο διάβολος όμως είναι παντοδύναμος; Κανείς δεν μπορεί να τον νικήσει και να ελευθερώσει τα θύματά του;

Υπάρχει Εκείνος που εύκολα νικάει τον διάβολο. Και αυτός είναι ο Χριστός. Δυνατός ο διάβολος αν συγκριθεί με τον αδύναμο άνθρωπο, αδύναμος όμως αν συγκριθεί με τον παντοδύναμο Θεό. Μόλις λοιπόν αντίκρισε τον Χριστό να πλησιάζει τον δαιμονισμένο των Γεργεσών, έπεσε στα πόδια του και με δυνατή φωνή φώναζε: «Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου δέομαί σου μη με βασανίσεις» (Η΄,28) και συνέχισε χρησιμοποιώντας το στόμα και την γλώσσα του δυστυχισμένου εκείνου ανθρώπου να φωνάζει «Μη με ρίξεις στην άβυσσο». Ο προορισμός, δηλαδή του διάβολου είναι η άβυσσος, ο τόπος απ’ όπου δεν θα μπορεί να βλέπει τον Θεόν. Όποιος δεν βλέπει τον Θεό, ζει την κόλαση! Επομένως αδελφοί μου, δεν πρέπει να φοβόμαστε τον διάβολο. Όταν είμαστε κοντά στον Χριστό. Όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό, δεν έχει καμία εξουσία πάνω μας ο διάβολος. Όταν δεν κατοικεί μέσα μας ο Χριστός τότε υπάρχει κενό. Αυτό το κενό εκμεταλλεύεται ο σατανάς και το συμπληρώνει. Και όταν έλθει μέσα μας ένα διαβολάκι και δεν το διώξουμε γρήγορα, με την προσευχή και την Χριστιανική μας συμπεριφορά, τότε πηγαίνει και φέρνει κι άλλα και κάνουν κατάληψη της ψυχής μας. Αυτό μας λέει ο Χριστός στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον ‘’τότε πορεύεται ο διάβολος και παραλαμβάνει μεθ’ εαυτού έτερα επτά πνεύματα και εισελθόντα κατοικεί εκεί’’ (Ματθ. ). Είπαμε ότι έργο του διαβόλου είναι να κάνει το κακό, γι’ αυτό ξέροντας ότι θα τον βγάλει από τον άνθρωπο του ζήτησε την άδεια να κάνει άλλο κακό, να μπει μέσα στους χοίρους που έβοσκαν στο απέναντι βουνό, με αποτέλεσμα, όλο το κοπάδι να πέσει στα νερά της λίμνης και να πνιγεί. Το μεγαλύτερο όμως κακό ο διάβολος το έκανε στους κατοίκους της πόλεως. Τους έπεισε ότι ο Χριστός ήταν ο αίτιος που έχασαν τις περιουσίες τους, τις επιχειρήσεις τους. Σφύριξε  στ’ αυτί τους ότι είναι καλό να τον διώξουν, γιατί θα τους κάνει  μεγάλη οικονομική καταστροφή αν έμπαινε στην πόλη τους και κήρυττε ότι είναι αμαρτία να τρέφουν χοίρους και να πουλούν το κρέας τους αφού αυτό το απαγόρευε ο Μωσαϊκός νόμος. Γι’ αυτό διώξτε τον.  Αυτό και έκαναν. Πήγαν στον σημείο που ήταν ο Χριστός με τον θεραπευμένο – ελευθερωμένο – από την δουλεία του διαβόλου άνθρωπο και παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει από τα μέρη τους. Και ο Χριστός που σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, μπήκε στο πλοιάριο μαζί με τους μαθητές του και έφυγε. Τι κρίμα αγαπητοί μου αδελφοί! Πάμπολλοι είναι οι άνθρωποι που τους έχει υποδουλώσει ο διάβολος στα διάφορα πάθη. Τους έχει τυλίξει στα δίχτυα της αμαρτίας και δεν το καταλαβαίνουν. Φιλοχρηματία. Ανηθικότητα. Πορνεία. Μοιχεία. Μέθη. Τζόγος. Και άλλα πάθη, είναι τα ξυλοκέρατα και τα βελανίδια που τους ταΐζει και κείνοι νομίζουν ότι απολαμβάνουν τις καλύτερες τροφές. Μέσα στις αμαρτωλές τους ηδονές, βρίσκεται το θανατηφόρο δηλητήριο που έχει βάλει ο διάβολος. Το ζητούμενο είναι, εμείς να προσέχουμε τους λογισμούς μας, μη τυχόν μέσα απ’ αυτούς βρει τον τρόπο ο παμπόνηρος σατανάς να μπει στον μυαλό μας και να καταφέρει να κερδίσει την καρδιά μας. To μεγαλύτερο και εξυπνότερο τέχνασμα του είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει και έτσι ανενόχλητος να κάνει την καταστροφική δουλειά του. Επιπλέον ελλοχεύει ο κίνδυνος να μας πείσει να νομίζουμε ότι είμαστε τόσο δυνατοί, που δεν τον φοβόμαστε. Ότι εμάς δεν πρόκειται να μας ξεγελάσει. Για να γλυτώσουμε αγαπητοί  μου από αυτόν τον παμπόνηρο εχθρό μας, πρέπει να δώσουμε όλη την καρδιά μας στον Χριστό! Όλη η ζωή μας να είναι Χριστοκεντρική. Ο Χριστός να γεμίζει τον νου μας, τη  σκέψη μας, την καθημερινότητά μας. Να προσευχόμαστε, να εκκλησιαζόμαστε, να εξομολογούμαστε, να κοινωνάμε και γενικά ό,τι κάνουμε, ό,τι λέμε, ό,τι σκεπτόμαστε, να ξεκινούν και να καταλήγουν στον Χριστό, για να μη βρίσκει την παραμικρή αφορμή ο διάβολος να βάζει στο μυαλό μας τους αντίχριστους και ψυχοφθόρους δικούς του λογισμούς. Το παιχνίδι παίζεται στους λογισμούς. Αν γεμίζουμε το μυαλό μας με καλούς λογισμούς, δεν αφήνουμε τον σατανά να σπέρνει τους δικούς του, τους εφάμαρτους κακούς λογισμούς.

Στις μέρες μας ο διάβολος κάνει χρυσές δουλειές. Χρησιμοποιεί όλη την τεχνική πρόοδο του ανθρώπου, για να τον βλάψει με τα ίδια του τα επιτεύγματα. Τηλεόραση – Ίντερνετ – κινητά, όλα είναι στη διάθεσή του. Μάγοι – χαρτορίχτρες – μέντιουμ – αστρολόγοι, όλοι δουλεύουν γι’ αυτόν. Διώχνουν τους ανθρώπους μακριά από το Χριστό και τους ρίχνουν στα νύχια και στα δόντια του σατανά ο οποίος, «ως λέων ωρύεται, ζητών τίνα καταπιεί.» Ο Άγιος Πορφύριος μάς συμβουλεύει, να μην του δίνουμε σημασία, να τον περιφρονήσουμε. Να προσηλώσουμε τα βλέμματά μας και την πορεία μας προς τον Χριστό. Όταν η ζωή μας γεμίσει με Χριστό, δεν βρίσκει ο διάβολος χώρο κενό στην καρδιά μας για να την καταλάβει. Είναι ξεδοντιασμένο θηρίο πλέον. Τον Χριστό τον φοβάται, γι’ αυτό στα Γέργεσα ακούσαμε να τον παρακαλεί «Δέομαί σου μη με βασανίσεις.»