Θεία Κοινωνία

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στα προηγούμενα τεύχη του περιοδικού ΟΛΚΑΣ, αγαπητοί αναγνώστες , γράψαμε πόσο αναγκαίο είναι να είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό, κυρίως με τη συχνή Θεία Κοινωνία. Αυτή η ένωση μας εξασφαλίζει την αιωνιότητα (Ιωάννου ΣΤ’. 54). Αυτή μας θωρακίζει από τις επιθέσεις  του διαβόλου. Ο Χριστός με την Σταυρική Του θυσία μας ελευθέρωσε από τον θάνατο και από τον διάβολο και μείς νικάμε αυτούς τους δύο άσπονδους εχθρούς μας, με την συμμετοχή μας στη Σταυρική θυσία του Χριστού δια της συχνής συμμετοχής μας στο Άγιο Ποτήριο.
Γράψαμε και για τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχουμε για να μπορούμε να κοινωνάμε συχνά, την πίστη στη θεότητα του Ιησού Χριστού,και την πίστη ότι αυτό που κοινωνάμε είναι αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και το να βρισκόμαστε σε συνεχή κατάσταση μετανοίας. «’Άξιος είσαι να κοινωνήσεις από τη στιγμή που ομολογήσεις ταπεινά και πιστέψεις ότι είσαι ανάξιος».
Γράψαμε επίσης τί μας εμποδίζει από την Θεία Κοινωνία και ποια είναι η κατάλληλη προετοιμασία γι’ αυτήν.
Στο τεύχος αυτό θα αναφέρουμε λόγια που έχουν γράψει άγιοι και θεοσεβείς  χριστιανοί για τη Θεία Κοινωνία.

Γράφει μεταξύ άλλων για την Θεία Κοινωνία ο Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Τοπάλης στο βιβλίο του «Εξ’ όλης καρδίας» στην σελίδα 186 :
«Και ώρες-ώρες η νηστεία γίνεται ένα απενοχοποιητικό φάρμακο για της τύψεις της συνειδήσεως. Είναι πιο εύκολο να νηστέψεις παρά να σκύψεις σε μια αυτοσυνειδησία και να μετανοήσεις. Η Εκκλησία του Χριστού τοποθετεί αλλιώς τα πράγματα. Άλλο είναι η νηστεία που είναι απαραίτητη στην πνευματική ζωή και γίνεται σαν εσώτερη έκφραση  αγάπης στον Θεό, και άλλο είναι η Θεία Κοινωνία. Δεν συνδέονται αυτά μαζί, αν και συνυπάρχουν, και ούτε το ένα προηγείται και προϋποθέτει το άλλο.
Η Θεία Κοινωνία προϋποθέτει αποκλειστικώς και μόνον σαν προετοιμασία αυτό που προτρέπει ο Χριστός δια στόματος του ιερέως την ώρα της Θείας Κοινωνίας ‘’μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε’’. Δεν λέει και ‘’μετά νηστείας’’, διότι πολλοί θα αποκλείονταν λόγω των διαφοροποιήσεων των προβλημάτων της υγείας των και ηλικίας των, όπως τα μικρά παιδιά και οι ενήλικες άρρωστοι. Ζητά ο Κύριος τον φόβο του Θεού και την καθαρότητα της καρδιάς μέσα από το μυστήριο της μετανοίας, που συμβαίνει ως έργο άλλοτε μέσα στο εξομολογητήριο της ψυχής και άλλοτε στο εξομολογητήριο του πνευματικού Πατρός, ενώπιον του Θεού πάντοτε. Ζητά ο Θεός μόνο την ευλαβική πίστη και συναίσθηση ότι είναι αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που πρόκειται να κοινωνήσει ο πιστός και δεν είναι ένα ακατανόητο και μαγικό φάρμακο για την υγεία του, που το παίρνει  εθιμοτυπικά κάποιες φορές το χρόνο. Ζητά την αγάπη και την συγχωρητικότητα μεταξύ των αδελφών ως προετοιμασία για τη συμμετοχή στο Μυστήριο. Δεν είναι οι μεγάλες γιορτές ούτε και η νηστεία που τον κάνουν άξιο να κοινωνεί, αλλά η πίστη και ο φόβος Θεού και η αγάπη. Και ο άνθρωπος, όταν ζει αυτό το τρίπτυχο, τότε μπορεί να κοινωνεί πάντα, σε κάθε Θεία Λειτουργία. Και είναι αλήθεια πως στην Θεία Λειτουργία δεν πάμε για να προσευχηθούμε, αλλά για να Κοινωνήσουμε και να ενωθούμε με τον Χριστό και να γίνουμε όλοι Σώμα Χριστού. Δεν είναι η νηστεία που μας αποτρέπει, αλλά η καθαρότητα της καρδιάς που μας προτρέπει και ο πόθος της ένωσης με τον Θεό που μας ελκύει. Και  λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος πως μία να είναι μόνο η θλίψη σου, αν κάποια φορά δεν κοινωνήσεις, και ένας να είναι ο μόνος πόθος σου, πως και σήμερα και πάντοτε να κοινωνείς.»

Επιμέλεια Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Λέρου