ΚΥΡΙΑΚΗ 02/06/2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ  (Ιωάννου Δ’ 5-42)  02/06/2024

        Από τον τελευταίο στίχο του σημερινού Ευαγγελίου θα διδαχθούμε αγαπητοί αδελφοί. Από τα λόγια που είπαν οι συμπατριώτες της Αγίας Φωτεινής, όταν μόνοι τους αυτοπροσώπως, γνώρισαν τον Χριστό και αναγνώρισαν στο πρόσωπό του τον αναμενόμενο Μεσσία.

        Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μάς περιέγραψε την συνάντηση του Ιησού στο πηγάδι του Ιακώβ, με μία κάτοικο της πόλεως Συχάρ, τη γνωστή σε όλους μας Σαμαρείτιδα. Αυτή πίστεψε ότι αυτός ήταν ο Σωτήρας του κόσμου, από το ότι της αποκάλυψε το αμαρτωλό παρελθόν της, αλλά και από το ότι της δήλωσε καθαρά, ότι ο ίδιος είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. «Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι». Αμέσως η γυναίκα έτρεξε στο χωριό της και προσκαλούσε τους συμπατριώτες της, να έλθουν στο πηγάδι του Ιακώβ, για να γνωρίσουν τον Ιησού και να δουν και οι ίδιοι μη τυχόν αυτός είναι ο Μεσσίας. Ήλθαν λοιπόν οι κάτοικοι της πόλεως Συχάρ εκεί που ήταν ο Χριστός και σαγηνεύτηκαν τόσο πολύ από το πρόσωπό Του, ώστε τον παρακάλεσαν να μη φύγει, αλλά να έλθει να επισκεφθεί την πόλη τους. Ο Χριστός δεν τους χάλασε το χατίρι, αλλά όπως συμβαίνει πάντα, με προθυμία ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους. Έμεινε μαζί τους δύο ημέρες. Όλοι κρέμονταν από τα χείλη Του. Τα λόγια του έφθαναν μέχρι το βάθος της διψασμένης καρδιάς τους. Μετά από δύο μέρες που έφυγε από την Συχάρ ο Ιησούς, οι κάτοικοι της πόλεως έλεγαν στην γνωστή μας Σαμαρείτιδα, Αγία Φωτεινή: Τώρα πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Όχι επειδή μας το είπες, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τον έχουμε γνωρίσει και τον ομολογούμε ως Θεό.

        Είπαμε αδελφοί μου ότι θα σταθούμε λίγο και θα διδαχθούμε από αυτά τα τελευταία λόγια του σημερινού Ευαγγελίου. Για να πιστέψει κανείς στον Χριστό αληθινά, χρειάζεται να έχει προσωπική πείρα της γνωριμίας του με Αυτόν. Ο σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Πορφύριος μάς λέει ότι δεν είναι αρκετό να γνωρίσεις τον Χριστό. Για να έχεις πλήρη γνωριμία μαζί Του, πρέπει να Τον αγαπήσεις.

       

Ο Απόστολος Παύλος ομολογεί ότι μετά την θαυματουργική γνωριμία του με τον αναστημένο Χριστό, δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν η ζωή του ολόκληρη ήταν ανεξάρτητη από τον Χριστό. Έλεγε χαρακτηριστικά πως αισθάνομαι ότι εγώ ζω μέσα στο Χριστό και ο Χριστός ζει μέσα μου. «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός». Είναι λίγο το να πιστεύεις στη θεότητα του Χριστού! Η πίστη μόνη στο Χριστό, Tον κρατάει σε απόσταση από σένα. Ενδεχομένως και να νομίζεις ότι είναι πολύ μακριά σου. Ίσως και απρόσιτος. Ενώ όταν Τον αγαπάς, Τον θρονιάζεις μέσα στην καρδιά σου. Ο Άγιος που προαναφέραμε, συμβουλεύει: "Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό".

        Βέβαια, οι κάτοικοι της Συχάρ, ίσως εκείνο τον καιρό να μην έφθασαν στο σημείο αυτό, να αγαπήσουν σε τέτοιο βαθμό τον Χριστό. Θα Τον αγάπησαν όμως μετά την Ανάσταση, όπως έγινε και με την Σαμαρείτιδα, την Αγία Φωτεινή, η οποία μετά την Ανάστασή Του, έφθασε με όλη την οικογένειά της μέχρι τη Ρώμη και έγινε ισαπόστολος και μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού. Ενδεχομένως να μην μπορούμε εύκολα να ξεχωρίσουμε μέσα μας, αν πιστεύουμε ή αν αγαπάμε τον Χριστό ή αν τον πιστεύουμε και τον αγαπάμε! Γι' αυτό οι άγιοι μας λένε ότι και η πίστη στον Χριστό και η πλήρη αγάπη στον Χριστό, είναι δώρα που τα δίνει ο ίδιος ο Χριστός, σ' αυτούς που έχουν την καλή προαίρεση να Τον πιστέψουν και να Τον αγαπήσουν. Να Τον παρακαλούμε λοιπόν να έλθει μέσα στην καρδιά μας, όπως Τον παρακάλεσαν εκείνοι οι κάτοικοι της Συχάρ και δεν τους χάλασε το χατίρι.

        Μόνο όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά μας, θα φύγει η λύπη, η απελπισία και όλα τα πάθη. Όπου είναι ο Χριστός εκεί είναι και η ελπίδα και η χαρά! Όταν μπει μέσα μας η αγάπη του Χριστού, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Η αγάπη στον Χριστό δεν χορταίνεται, δεν έχει κορεσμό, λέει ο Άγιος της Ομόνοιας.

        Όταν γνωρίσουμε τον Χριστό, όταν πιστέψουμε στον Χριστό, όταν αγαπήσουμε τον Χριστό, θα λέμε μαζί με τους Σαμαρείτες: «Οὗτος ἐστίν ἀληθῶς ὁ σωτήρ τοῦ κόσμου».

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26/05/2024

                                                   

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ιωάννου Ε’ 1-15)  26/05/2024

 

        Στις λεπτομέρειες των ευαγγελικών περικοπών αγαπητοί αδελφοί, βρίσκονται τα μεγάλα διδάγματα. Έτσι και στο σημερινό Ευαγγέλιο του παραλύτου, βρίσκεται μία λεπτομέρεια από την οποία θα διδαχθούμε.

        Όπως ακούσαμε προ ολίγου, ο Χριστός μας θεράπευσε των επί 38 χρόνια κατάκοιτο. Αλλά η ημέρα ήταν Σάββατο. Οι Ιουδαίοι λοιπόν έκαναν σφοδρή επίθεση στον θεραπευθέντα παραλυτικό, επειδή σήκωνε το κρεβάτι του ενώ ήταν ημέρα Σαββάτου. Δεν γνώριζε και ο ίδιος, ποιος τον έκανε καλά. Μετά από μέρες ο Χριστός φανερώθηκε σ’ αυτόν και αυτός μάλλον άθελά του, έκανε κακό στον Χριστό, πληροφορώντας τους Ιουδαίους ότι ο Χριστός ήταν εκείνος που του είπε να σηκώσει το κρεβάτι του. Σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι από τότε έψαχναν οι Ιουδαίοι ευκαιρία για να συλλάβουν και να θανατώσουν τον Ιησού. Εδώ βρίσκεται η λεπτομέρεια για την οποία μιλήσαμε στην αρχή. Ο Χριστός δεν ήξερε ότι αυτός ο άνθρωπος τον οποίο ευεργέτησε, θα γινόταν αφορμή να τον εκδικηθούν οι Ιουδαίοι; Ο Χριστός δεν ήξερε ότι ο παραλυτικός θα τον πρόδιδε, τρόπον τινά, στους Ιουδαίους; Παρ' όλα αυτά τον ευεργέτησε. Δεν του στέρησε την θαυματουργική του - θεϊκή ενέργεια. Ο Χριστός δηλαδή, ευεργετεί όχι μόνο αυτούς που Τον πιστεύουν και Τον αγαπούν, αλλά και αυτούς που δεν Του κάνουν καλό. Προσέχοντας αυτή τη λεπτομέρεια, έρχεται στο μυαλό μας αυτό που σε άλλη περίπτωση δίδαξε ο Χριστός. Ότι ανατέλλει τον ήλιο και στέλνει τη βροχή, αδιακρίτως σε όλους τους ανθρώπους: «ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.» (Ματθ.Ε’45).

        Ναι, αγαπητοί αδελφοί, ο Θεός δεν μας συνορίζεται. Μας αγαπάει και μας ευεργετεί, έστω κι αν εμείς δεν Του συμπεριφερόμαστε όπως πρέπει. Έστω κι αν Τον προσβάλλουμε με τις αμαρτίες μας και με τις απροσεξίες μας, Εκείνος δεν παύει να μας αγαπάει και να μας ευεργετεί! Όπως έγινε και με τον άσωτο υιό. 'Oσο κι αν Τον πρόσβαλε με την κακή του συμπεριφορά, Εκείνος τον περίμενε να επιστρέψει, για να τον σφίξει στην αγκαλιά του και να τον καταφιλήσει. Πόσες φορές και εμείς δεν συμπεριφερθήκαμε άπρεπα απέναντι στο Θεό; Πόσες φορές δεν φιλοξενήσαμε στο μυαλό μας λογισμούς απιστίας και αμφιβολίας; Πόσες φορές δεν κάναμε στη ζωή μας το θέλημά μας, αδιαφορώντας για το ποιο είναι το θέλημα του Θεού; Πόσες φορές δεν αφήσαμε τα μέλη του σώματός μας να κάνουν πράξεις που δεν συμφωνούσαν με τις εντολές Εκείνου; Εκείνος όμως δεν παύει να ανατέλλει τον ήλιο και να βρέχει για όλους μας!

        Πολλοί Τον βρίζουν και Τον βλασφημούν την μια μέρα και την άλλη γονατιστοί τον παρακαλούν για την υγεία τους και για την υγεία των παιδιών τους. Μήπως ο Χριστός τους κράτησε κακία και δεν τους δέχθηκε; Πολλοί από τους Αγίους ήταν κλέφτες, ληστές, φονιάδες, βλάσφημοι. Όταν γύρισαν στο Χριστό, μήπως τους έδιωξε; Η Μαρία η Αιγυπτία έδωσε όλη τη ζωή της στην αμαρτία και στο διάβολο, μήπως την αποπήρε όταν έτρεξε και αγκάλιασε τον Τίμιο Σταυρό του στα Ιεροσόλυμα; Μήπως δεν δέχθηκε την μετάνοια του Πέτρου, του ληστού, του διώχτη Παύλου; Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός μας! Πόσο αμέτρητη είναι η αγάπη Του! Τον προσβάλλουμε. Τον βλασφημούμε. Τον αρνούμαστε! Και Εκείνος δεν μας κρατάει κακία. Σκορπάει απλόχερα την αγάπη Του. Ενώ ξέρει ποιοι είμαστε, δεν παύει να μας αγαπάει.

        Ενώ ήξερε ως Θεός, ότι ο παραλυτικός θα τον πρόδιδε στους Εβραίους, Εκείνος του έδειξε όλη την αγάπη Του και του είπε: «Ἔγειρε καὶ ἆρον σου τὸν κράββατόν καὶ περιπάτει».

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/05/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (ΜΑΡΚΟΥ ΙΕ’43-ΙΣΤ’8) 

19-05-2024

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί αδελφοί, η λέξη και η έννοια που δεσπόζει σε όλο το κείμενο, είναι η λέξη «τολμήσας». Δυο περιπτώσεις μεγάλης τόλμης μάς περιγράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος. Όλος ο κόσμος, τις ημέρες αυτές που σταυρώθηκε ο Χριστός, είναι εχθρικά διακείμενος εναντίον του Χριστού και εναντίον όποιου τολμούσε να πει ότι συμπαθούσε τον Χριστό και είναι οπαδός Του. Μέσα σε αυτήν την άκρως εχθρική ατμόσφαιρα, δύο ομάδες ανθρώπων μια ανδρική και μια γυναικεία, τολμούν να πάνε αντίθετα στο ρεύμα που επικρατούσε και οι μεν άνδρες Ιωσήφ και Νικόδημος, ζητούν από τον Πιλάτο να αποκαθηλώσουν και να θάψουν το νεκρό σώμα του Ιησού, οι δε γυναίκες οι Μυροφόρες, σηκώνονται τα χαράματα να πάνε να αλείψουν με αρώματα, το νεκρό σώμα του Ιησού, ενώ ξέρουν ότι ο τάφος φυλάσσεται από Ρωμαίους στρατιώτες, την κουστωδία και ότι ο λίθος που κλείνει την πόρτα του τάφου είναι πολύ δύσκολο να κινηθεί. Παρόλα αυτά, αντίθετα στο ρεύμα που επικρατεί και υπερπηδώντας τα εμπόδια φθάνουν στον σκοπό τους.

Η τόλμη αυτή των ανδρών και των γυναικών, πρέπει να μας βάλει σε σοβαρές σκέψεις, αγαπητοί αδελφοί. Μήπως και σήμερα, και πάντοτε και σε όλους τους αιώνες, δεν είναι δύσκολο να ακολουθήσει ο άνθρωπος τον δρόμο του καθήκοντος; Μήπως πάντοτε όπως και σήμερα δεν ήταν και δεν είναι πολύ δύσκολο, να δηλώνεις και να είσαι οπαδός του Χριστού; Μήπως και σήμερα δεν χρειάζεται τόλμη να πας αντίθετα στο ρεύμα;

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, ζει ένα τρόπο ζωής που δεν συμφωνεί με το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο τολμηρός χριστιανός καλείται να ζει, σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού. Ο χριστιανός της εποχής μας δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνον αυτούς που δεν είναι χριστιανοί. Καλείται να τρέξει πιο γρήγορα και να ξεπεράσει και αυτούς που θέλουν να λέγονται χριστιανοί, αλλά δεν ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Καλείται ο χριστιανός, σήμερα, όταν πηγαίνει στην Εκκλησία να προσεύχεται και όχι να πηγαίνει τυπικά τις μεγάλες γιορτές, για το θεαθήναι. Καλείται ο χριστιανός σήμερα να νηστεύει σωστά. Καλείται να προσέρχεται συχνά στην Θεία Κοινωνία, όταν οι πολλοί κοινωνάνε δυο και τρεις φορές τον χρόνο. Καλείται ο χριστιανός της εποχής μας να τολμήσει να προσέρχεται στο μυστήριο της Εξομολογήσεως, όταν οι πολλοί θα τον ειρωνευτούν. Καλείται, σήμερα, ο χριστιανός να τολμήσει να πηγαίνει με τον Σταυρό στο χέρι όταν οι περισσότεροι λένε «άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις.»

Πρέπει, σήμερα, ο χριστιανός να έχει πολλή τόλμη για να ψάχνει να βρει τη χαρά κοντά στο Χριστό και όχι στις κοσμικές εκδηλώσεις. Πόση τόλμη, αλήθεια, χρειάζεται να έχει ο πιστός, για να πει ότι το Σάββατο βράδυ δεν θα συμμετάσχει σε μια γιορτή ή σε ένα πάρτι, γιατί ξημερώνει Κυριακή και θα πρέπει να πάει το πρωί στην Εκκλησία!! Πόση τόλμη πρέπει να έχει ένας γονιός για να οδηγήσει τα βήματα του παιδιού του, στο σχολείο της Εκκλησίας και να το αποκόψει από τις κοσμικές και πολλές φορές ψυχοφθόρες δραστηριότητες;

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η κοινωνία είναι σάπια, σε όλους τους τομείς, βρωμάει. Πόσοι από μας τολμούμε να πάμε αντίθετα; Πόσοι τολμούμε να ζήσουμε όπως θέλει ο Θεός; Πόσοι τολμούμε να σβήσουμε τα ψυχοφθόρα τηλεοπτικά κανάλια και να παρακολουθήσουμε τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς της Εκκλησίας; Πόσοι από μας βρίσκουμε αγαλλίαση και απόλαυση στην προσευχή - στην συνομιλία μας με τον Θεό;

Πάντως και άνδρες του σημερινού Ευαγγελίου και μυροφόρες γυναίκες μάς λένε ότι, για να πλησιάσεις κοντά στον Χριστό, πρέπει να τολμήσεις και να πας αντίθετα στο ρεύμα!

ΚΥΡΙΑΚΗ 12/05/2024

 

                                        

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ                    12-5-2024

«Ω καλή απιστία του Θωμά»

 

Την πρώτη μέρα της αναστάσεως αγαπητοί αδελφοί, και ενώ ήταν οι μαθητές του Χριστού συγκεντρωμένοι σε ένα μεγάλο δωμάτιο με κλειστές τις πόρτες « δια τον φόβον των Ιουδαίων», παρουσιάζεται ο Χριστός ανάμεσά τους.  Τους δίνει την ειρήνη και την χαρά Του και ταυτόχρονα τους δείχνει τα τρυπημένα χέρια του και την λογχευμένη πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν με τα ίδια τους τα μάτια αυτό που τους διαβεβαίωναν οι Μυροφόρες γυναίκες. Δυσπιστούσαν στις πληροφορίες των γυναικών, και γι’ αυτό τους επέπληξε ο Χριστός. Επιπλέον, την ίδια στιγμή ο Χριστός έκανε κάτι πολύ σημαντικό που θα συνόδευε τους μαθητές σε όλη τους τη ζωή και όχι μόνον αυτούς, αλλά και τους διαδόχους τους σε όλους τους αιώνες. Ο αναστημένος Κύριος, τους φύσηξε στο πρόσωπο και τους είπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Από τώρα και εξής οι μαθητές και όλοι οι διάδοχοί τους μέχρι της συντελείας του αιώνος, θα μπορούν να συγχωρούν τις αμαρτίες των ανθρώπων . 

Το πόσο σημαντικό είναι αυτό, φαίνεται από το ότι μέχρις εκείνη την στιγμή όσα σφάλματα και όσα αμαρτήματα έκαναν οι άνθρωποι, παρέμεναν άλυτα. Τους συνόδευαν σ’ όλη τους τη ζωή και τα έπαιρναν μαζί τους και στον τάφο . Γι’ αυτό ήλθε ο Χριστός στον κόσμο, γι’ αυτό έγινε άνθρωπος, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες των ανθρώπων και έτσι καθαροί να μπορούν να επιστρέψουν εκεί από όπου τους έδιωξε η αμαρτία. Θα μπορούσαμε να πούμε  ότι η μεγαλύτερη δωρεά που  έκανε ο Χριστός στην ανθρωπότητα, είναι αυτή η εξουσία που έδωσε στους Αποστόλους και εκείνοι στους διαδόχους τους Αρχιερείς και Ιερείς, να μπορούν να συγχωρούν αμαρτίες.          

Βέβαια Εκείνος έσβησε τις αμαρτίες των ανθρώπων με το αίμα της σταυρικής θυσίας Του, αλλά έδωσε και το προνόμιο στους συνεχιστές του έργου Του, να επιτελούν κι εκείνοι την αναίμακτη σταυρική του θυσία, για  να μπορούν όσοι συμμετάσχουν σ’ αυτήν, όσοι κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, να ενώνονται οργανικά και πραγματικά μαζί Του με αποτέλεσμα να καθαρίζονται.

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος αυτού του γεγονότος αγαπητοί αδελφοί. Υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας, που πήραν την εξουσία από τον Χριστό να σβήνουν τις ακαθαρσίες της ψυχής μας. Να  εξαλείφουν τις αμαρτίες μας. Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας, Αρχιερείς – Ιερείς, που μπορούν να επιτελούν τα μυστήρια της εξομολογήσεως και της Θ. Κοινωνίας με τα οποία ο Χριστός καθαρίζει τις ψυχές των ανθρώπων και τους δίνει την δυνατότητα καθαροί να απολαμβάνουν ήδη από αυτήν την ζωή, τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού. Και επιπλέον την βάσιμη ελπίδα ότι θα είναι αιώνια ευτυχισμένοι μετά τη Β’ Παρουσία. Βέβαια για να τα ζήσεις αυτά και να τα απολαύσεις, χρειάζεται  πίστη και μάλιστα δυνατή πίστη. Όταν αφήσεις να φωλιάσει μέσα στη ψυχή σου η δυσπιστία και η αμφιβολία, τότε θα πάθεις αυτό που έπαθε ο Θωμάς.                                                                

Ο Θωμάς την πρώτη Κυριακή που ήλθε ο Χριστός στο υπερώο, δεν ήταν εκεί. Όσα κι αν του έλεγαν οι συμμαθητές του, ότι ο Χριστός αναστήθηκε, αυτός έμενε μελαγχολικός και λυπημένος, επαναλαμβάνοντας το: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ,τὸν τύπον τῶν ἥλων,καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.»   

Δυστυχισμένος και μια ζωή λυπημένος είναι αυτός που ζητάει σώνει και καλά να προσεγγίσει με τις αισθήσεις του, τα μυστήρια της πίστεώς μας! Ο απόστολος Παύλος μάς λέει ότι πίστη είναι το να ελπίζεις σε πράγματα που δεν τα βλέπεις. Από τη στιγμή που βλέπεις ή ακούς ή αγγίζεις κάτι , δεν είναι πίστη είναι γνώση. Η πίστη είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από τη γνώση. Ευλογημένος είναι αυτός που γνωρίζει αυτά που μπορεί να γνωρίσει και πιστεύει σ’ αυτά που δεν μπορεί να γνωρίσει. Όταν σε διαβεβαιώνουν οι δέκα συμμαθητές  σου, ότι είδαν αναστημένο τον διδάσκαλο. Όταν έρχονται αλαφιασμένες οι Μυροφόρες και σου λένε ότι ο τάφος είναι άδειος, μας πληροφόρησαν οι Άγγελοι ότι αναστήθηκε. Τον είδε η Μαρία στον κήπο και έπεσε να τον προσκυνήσει. Όταν μέσα στη νύχτα επιστρέφουν στα Ιεροσόλυμα από  το χωριό τους, την Εμμαούς, ο Λουκάς και ο Κλεόπας και σου λένε ότι μιλούσαν μαζί του σ΄ όλη τη διαδρομή και ότι στο τραπέζι που κάθισε ευλόγησε τον άρτο όπως τον ευλογούσε όταν ήταν μαζί μας, ότι τότε άνοιξαν τα μάτια τους και τον αναγνώρισαν αλλά «ἄφαντος ἐγένετο ἀπ' αὐτῶν.». Όταν έχεις τέτοιες πληροφορίες από γνωστά και έμπιστα πρόσωπα, πως εσύ ακόμη επιμένεις στην δυσπιστία σου;

          Εάν αυτή την περίπτωση την βγάλουμε έξω από το σχέδιο του Θεού, θα μπορούσαμε εύκολα να χαρακτηρίσουμε τον Θωμά άπιστο. Οι άγιοι πατέρες μας όμως και μεταξύ αυτών ο Ιερός Χρυσόστομος, προσεγγίζουν την περίπτωση με πολλή κατανόηση και αγάπη και τον δικαιολογούν για δύο λόγους. Πρώτα φαίνεται ότι η περίπτωση του Θωμά εντάσσεται στο σχέδιο του Θεού για να επιβεβαιωθεί περισσότερο το γεγονός της Αναστάσεως. Δεν ήταν λοιπόν αποκύημα της φαντασίας των 10 (δέκα) μαθητών, αφού τους εμφανίζεται και δεύτερη φορά με τον ίδιο τρόπο. Μάλιστα αυτή τη φορά καλεί τον Θωμά να αγγίξει τα τραύματά του για να μη μείνει ούτε σ’ αυτόν ούτε στους υπόλοιπους καμία αμφιβολία ότι είναι αναστημένος ο αγαπημένος διδάσκαλος τους και ότι αφού εμφανίζεται με τέτοιο μυστηριώδη τρόπο δεν είναι απλός άνθρωπος αναστημένος, αλλά ο νικητής του θανάτου, ο θεάνθρωπος. Σ’ αυτό το ασφαλές συμπέρασμα κατέληξε και ο μέχρι πριν λίγο άπιστος Θωμάς, γι’ αυτό όταν είπε ο Χριστός, μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός, αναφώνησε και είπε «ο Κύριός μου και ο Θεός μου».

          Η δεύτερη αιτία για την οποία δείχνουν κατανόηση στην συμπεριφορά του Θωμά οι πατέρες και οι ιεροί υμνογράφοι, είναι το ότι δεν βλέπουν στον απόστολο πεισματική απιστία. Βλέπουν μια επιφανειακή αμφιβολία και μια κρυφή επιθυμία και ελπίδα μέσα στην καρδιά του Θωμά που περιμένει με αγωνία να είναι αληθινές όλες οι πληροφορίες που του δίνουν τα αγαπημένα του πρόσωπα για τον Κύριό του. Αυτό που είπε στον Χριστό «ο Κύριος μου και ο Θεός μου» δείχνει πόσο περίμενε την ευκαιρία να το φωνάξει.

          Και επειδή έχουν οι άγιοι πατέρες μας υπ’ όψη τους αυτές τις δύο δικαιολογίες, ονομάζουν την απιστία του καλή. «Ω καλή απιστία του Θωμά» ψάλλουμε.

          Αγαπητοί αδελφοί. Όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους ακόμη και εμείς οι χριστιανοί, ζούμε την περίπτωση του Θωμά. Όλοι μέσα μας φιλοξενούμε έναν Θωμά! Θες από κακή πληροφόρηση. Θες από άγνοια στα θέματα της πίστεώς μας. Θες από το ότι δεν μελετάμε σωστά και με πολλή προσοχή το Ευαγγέλιο. Τις περισσότερες φορές παρασυρόμενοι από τις λαθεμένες γνώμες των ανίδεων συνανθρώπων μας. Ή το συνηθέστερο από κακούς λογισμούς που βάζει στο μυαλό μας ο διάβολος. Φωλιάζει και στη δική μας την καρδιά η αμφιβολία και η απιστία για τον Χριστό μας.

          Μακάρι να ισχύουν και για μας οι δύο δικαιολογίες που συναντήσαμε στον Θωμά. Τότε και η δική μας απιστία θα χαρακτηριστεί ως καλή και θα ισχύει πλήρως αυτό που έχουν πει οι άγιοι πατέρες για τον απόστολο. «Ω καλή απιστία του Θωμά»!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 05/05/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 05/05/2024
«Ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν»

 

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας είπε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, ότι ο Λόγος, δηλαδή το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έγινε άνθρωπος και έζησε ανάμεσά μας. Γιατί άραγε χρειάστηκε να γίνει ο Θεός άνθρωπος;

   Ο άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού» για να ανέβει στο «καθ’ ομοίωσιν», να ζει αιώνια κοντά στο Θεό. Ο διάβολος όμως ζήλεψε αυτήν την πορεία του ανθρώπου και φρόντισε να τον απομακρύνει από τον Θεό. Τον παρέσυρε λοιπόν στην αμαρτία, στην παρακοή του θείου θελήματος. Αποτέλεσμα αυτής της παρακοής ήταν να μπει στην ζωή του ανθρώπου ο θάνατος. Αν δεν έπεφτε στην αμαρτία ο άνθρωπος, δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει  ο Χριστός. Θα γινόταν οπωσδήποτε άνθρωπος, θα θέωνε τον άνθρωπο προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν θα χρειαζόταν να υποστεί τον επώδυνο και εξευτελιστικό σταυρικό θάνατο. Η υπερβολική αγάπη του Θεού προς το πλάσμα του το έκανε αυτό!

   Χρειάστηκε λοιπόν να παραμερίσει ο Χριστός τα τρία εμπόδια που ορθώθηκαν ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό. Και αυτά είναι: Ο διάβολος, η αμαρτία και ο θάνατος. Φέροντας πάνω του ο Χριστός την ανθρώπινη φύση, πάλεψε και νίκησε και τους τρείς αυτούς εχθρούς του ανθρώπου. Κατατρόπωσε τον διάβολο και του έδειξε πόσο μικρός και αδύναμος είναι μπροστά στο Θεό. Με όπλο τον Σταυρό και μεις τώρα μπορούμε να πολεμήσουμε τον διάβολο.  «Όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας. Φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν…» ψάλλουμε.

   Το δεύτερο εμπόδιο για να φτάσουμε στον προορισμό μας είναι το παιδί του διαβόλου, η αμαρτία. Και αυτήν έσβησε ο Χριστός ξεπλένοντάς μας με το Πανάγιο αίμα της Σταυρικής του θυσίας. Τώρα, εάν μετανοημένος ο άνθρωπος καταφύγει στην εξομολόγηση και στην συνέχεια στην Θεία Κοινωνία, καθαρίζεται από τις αμαρτίες του. Εάν κοινωνήσουμε με καθαρή καρδιά και αμέσως πεθάνουμε, θα βρεθούμε στην αγκαλιά του Θεού, ενωμένοι με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

   Νίκησε λοιπόν ο Χριστός τον διάβολο, παραμέρισε και την αμαρτία. Του απομένει ακόμη να ελευθερώσει τον άνθρωπο από το εγγόνι του διαβόλου, το παιδί της αμαρτίας, που είναι ο θάνατος. Με τον δικό του θάνατο, ελευθέρωσε εμάς από τον θάνατο. Ο Κύριος έπαθε και πέθανε, εξ’ ονόματος όλων των ανθρώπων. Ανέστησε το σώμα του, που ήταν ανθρώπινο σώμα και έδωσε έτσι την δυνατότητα να ανασταίνονται όλα τα ανθρώπινα σώματα. Όλοι οι άνθρωποι.

   Οι ψυχές των ανθρώπων δεν πεθαίνουν. Απλώς αποχωρούν από το σώμα τους, αφήνοντάς το νεκρό, και περιμένουν την Β΄ Παρουσία για να ξαναενωθούν μαζί του αιώνια.

   Αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός της Θεϊκής αγάπης, γιορτάζουμε σήμερα αγαπητοί Αδελφοί. Το χαρμόσυνο μήνυμα της δικής μας ανάστασης. Μέχρι την ώρα του θανάτου του Χριστού, ο Θάνατος ήταν το φοβερότερο γεγονός της ζωής του ανθρώπου. Με τη ανάσταση του Χριστού, εκδιώχθηκε αυτός ο φόβος. Όσοι πιστεύουν ακράδαντα στον Χριστό, όχι μόνο δεν φοβούνται τον θάνατο, αλλά τον περιμένουν για να τους φέρει κοντά στον Χριστό. Γράφει προς τους Φιλιππισίους ο απ. Παύλος:

«Το ότι ζω σ’ αυτήν τη ζωή, είναι χαρά μου γιατί ζω την καινούργια ζωή, όπως θέλει ο Χριστός. Αλλά και το να πεθάνω είναι κέρδος, αφού ο θάνατος θα με ενώσει με τον Χριστό» (Φιλ/ους Α΄21)

   Η πίστη στην ανάσταση του Χριστού διώχνει από την ψυχή του Χριστιανού κάθε ίχνος φόβου και απελπισίας. Γεμίζει την ψυχή με ελπίδα και χαρά. Με ελπίδα ότι θα απολαμβάνει αιώνια όλα τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού. Το σώμα ενωμένο με την ψυχή του, θα συναντηθεί με όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα. Με τους γονείς του. Με τα παιδιά του. Με τους φίλους του. Θα ζει παρέα με τους αγίους και θα δοξολογεί ακατάπαυστα μαζί με τους Αγγέλους το όνομα του Άγιου Θεού. Η χαρά του Χριστιανού ευρίσκεται στο ότι η αθάνατη ψυχή του θα ενωθεί με το αναστημένο σώμα του. Η ψυχή είναι ερωτευμένη με το δικό της σώμα. Θα είναι απερίγραπτη η χαρά της, όταν ξαναενωθεί μαζί του, την ώρα της κοινής αναστάσεως.

   Η χαρά της σημερινής μέρας αγαπητοί αδελφοί είναι καθαρά πνευματική. Είναι πολύ λίγο να γιορτάζεις το Πάσχα, με το μυαλό σου προσηλωμένο στα υλικά φαγητά. Η πνευματική τροφή, έχει ανυπολόγιστη αξία. Η τροφή που σε ενώνει με τον Χριστό και σε γεμίζει με την ελπίδα της δικής σου αναστάσεως. Και η τροφή αυτή είναι η Θεία Κοινωνία. Πόση άγνοια έχουν αυτοί που περιμένουν να χαρούν το Πάσχα με τα ευχάριστα φαγητά!

   Όταν πιστεύεις στις πληροφορίες που σου δίνει ο Χριστός, για την Β΄ Παρουσία, για την μετά θάνατον ζωή, για την ανάσταση όλων των ανθρώπων, τότε δεν ρωτάς το πώς και το πότε θα γίνουν όλα αυτά. Ζεις γεμάτος ελπίδα και λες: ας γίνουν όπως και όποτε θέλει ο Θεός.

   Και αν σε ρωτήσει κανείς, γιατί δεν έρχεται κάποιος από τους νεκρούς να μας πληροφορήσει για όλα αυτά; Του απαντάς με τα λόγια του κ. Γιάννη: Δεν έρχεται κανείς από τους νεκρούς πίσω, γιατί εκεί που είναι περνάνε τόσο καλά, που δεν θέλουν με κανένα τρόπο να επιστρέψουν.

   Εμείς λέμε στους νεκρούς μας: Περιμένετε. Ερχόμαστε και μείς εκεί, γιατί ο Χριστός με την ανάστασή του, μας έδωσε την δυνατότητα να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή όλοι θα ξανασυναντηθούμε, αφού ο

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»

          

                                            «Χριστός Ανέστη»