ΚΥΡΙΑΚΗ 21/01/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ   21-01-2024

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί  αδελφοί, μας διηγήθηκε την θεραπεία των δέκα λεπρών. Είναι αξιοσημείωτο ότι, όσο βρίσκονταν σε δύσκολη θέση οι δέκα αυτοί άνθρωποι, ήταν ενωμένοι. Και οι δέκα σήκωναν τις δυσκολίες της λέπρας. Και οι δέκα μαζί φώναζαν στον Χριστό που περνούσε εκείνη την ημέρα, κοντά από το λεπροκομείο «Ἰησοῦ, ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς». Μαζί και οι δέκα δέχθηκαν την ευεργετική ενέργεια του Χριστού και άκουσαν που είπε σε όλους «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι». Δείξατε τα θεραπευμένα σώματά σας στους Ιερείς, για να πάρετε από αυτούς τα πιστοποιητικά υγείας, για να μπορέσετε να επιστρέψετε στα σπίτια σας, στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Όντως και οι δέκα έβλεπαν στο δρόμο της επιστροφής να πέφτουν από πάνω τους τα λέπια της λέπρας. Οι δέκα παρουσιάστηκαν μπροστά στους εκπροσώπους του μωσαϊκού νόμου και πήραν τη σχετική άδεια για να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Όμως σε ένα πράγμα δεν ήταν όλοι μαζί. Στο να ευχαριστήσουν  τον Ευεργέτη τους. Μόνο ένας από τους δέκα επέστρεψε. Επέστρεψε  για να ευχαριστήσει και να δοξολογήσει τον Θεό για την μεγάλη Του ευεργεσία. «Ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης», έπεσε στα πόδια Του Χριστού και τον ευχαριστούσε. Ο Χριστός είπε στον Δέκατο θεραπευθέντα λεπρό: Σήκω πάνω και πήγαινε στο σπίτι σου, η πίστη σου σε έσωσε. Εδώ τελειώνει το περιστατικό που μας περιέγραψε  ο Ευαγγελιστής Λουκάς ,με τους δέκα λεπρούς, αγαπητοί αδελφοί, εμείς θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε δύο σημεία.

Το πρώτο είναι το εξής: Ο Χριστός δεν ήξερε ότι οι εννέα θα συμπεριφερθούν με αχαριστία; Σαν Θεός που ήταν το ήξερε. Και όμως τους ευεργέτησε. Δηλαδή ενώ ήξερε τους ευεργέτησε. Το ίδιο δεν κάνει και με μας αγαπητοί αδελφοί; Δεν ξέρει ο Θεός ότι είμαστε αμαρτωλοί και αχάριστοι; Και όμως. Σε όλους μας στέλνει τη βροχή, για να μην πεθάνουμε από την δίψα. Για όλους μας ανατέλλει τον ήλιο. Σε όλους μας δίνει τον καθαρό αέρα. Σε όλους που Τον επικαλούνται σκορπάει τις ευεργεσίες Του, ενώ γνωρίζει καλά ποιοι είμαστε. Γνωρίζει πολύ καλά ότι μερικοί τον βλασφημούν κιόλας. Άλλοι τον αρνούνται. Οι πολλοί τον προσβάλλουν με την συμπεριφορά τους, παρόλα αυτά, δεν σταματάει όλους να τους ευεργετεί! Εδώ πάλι εγείρεται ένα άλλο ερώτημα: Γιατί οι εννέα λεπροί ξέχασαν τόσο γρήγορα τον ευεργέτη τους; Μήπως γιατί δεν πίστεψαν στο θαύμα; Μήπως η λογική τους, τους έλεγε ότι αυτό που έγινε, ήταν κάτι φυσικό; Μήπως και στην δική μας λογική, δεν χωράει πολλές φορές, ότι ο Θεός κρύβεται πίσω από όλα τα καλά που έχουμε; Όποιος πιστεύει ξέρει ότι, όχι μόνο όλα τα καλά, αλλά και όλα τα δυσάρεστα τα επιτρέπει ο Θεός, για τη δική μας  ωφέλεια. Το δεύτερο ερώτημα που δημιουργείται από την μελέτη της περικοπής, ευρίσκεται στις τελευταίες λέξεις: Είπε ο Χριστός στον γονατιστό ευγνώμονα θεραπευθέντα: «Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Δηλαδή: Οι υπόλοιποι εννέα θεραπεύθηκαν μόνο  κατά το σώμα, εσύ θεραπεύθηκες και κατά την ψυχή. Η πίστη που έδειξες ότι εγώ είμαι ο απεσταλμένος από τον Θεό και επέστρεψες να ευχαριστήσεις και να δοξολογήσεις τον Θεό, σου χάρισε και την σωτηρία της ψυχής σου. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία στον Θεό,  αγαπητοί αδελφοί, προσελκύει την χάρη και την ευλογία του Θεού.

Το να παρακαλούμε τον Θεό να μας ευεργετήσει, είναι ανθρώπινο. Το να ευχαριστούμε όμως τον Θεό για τις ευεργεσίες Του είναι κάτι παραπάνω. Όπως αυτός ο δέκατος λεπρός. Ας μην μένουμε μόνο στο να παρακαλούμε τον Θεό. Να προχωρούμε στο κάτι παραπάνω. Στο να  ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό, για να παίρνουμε και εμείς το κάτι παραπάνω: τη σωτηρία της ψυχής μας.