ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 03/03/2024
«Ούτος ο υιός μου
νεκρός ην και ανέζησε και απολωλώς ην και ευρέθη.» (Λουκά ΙΕ’, 24)
Την πορεία ενός αγίου μας δείχνει το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί
αδελφοί. Πώς κάποιος νεαρός απομακρύνθηκε από τον Θεό και πώς στην συνέχεια
επέστεψε και ξαναμπήκε στον παράδεισο. Όλοι οι χριστιανοί αυτόν τον στόχο
έχουμε. Να αγιάσουμε. Και αλίμονο αν δεν έχουμε αυτόν τον σκοπό στην ζωή μας! Όλοι
πρέπει να θέλουμε να γίνουμε, όχι απλώς καλοί άνθρωποι, αλλά καλοί χριστιανοί,
δηλαδή Άγιοι.
Ένας πατέρας, λέει η σημερινή παραβολή, είχε δύο παιδιά, το
ένα μεγαλύτερο και το άλλο μικρότερο. Το μικρότερο παλικάρι, κάποια στιγμή
έκανε την επανάστασή του, θέλησε να φύγει από το πατρικό του σπίτι. Θεώρησε πως
τον έπνιγε πολύ η μεγάλη αγάπη του πατέρα του. Πλησιάζει λοιπόν τον καλό του
πατέρα και του ζητάει να του δώσει το μερίδιο της περιουσίας που του ανήκε. Ο
καλός πατέρας που δεν ήθελε να στερήσει την ελευθερία από το παιδί του, του έδωσε
σε χρήματα, το μερίδιό του. Το παλικάρι, φορτωμένο με χρήματα, έφυγε τρέχοντας
να πάει όσο γίνεται πιο μακριά για να μη νιώθει την παρουσία του πατέρα του στη
ζωή του, «έφυγε εις χώραν μακράν». Αγνό και απονήρευτο όπως ήταν, έπεσε στις
απολαύσεις της κοσμικής ζωής. Νόμιζε πως σε αυτές θα έβρισκε την χαρά. Τον
περιτριγύρισαν όμως ένα σωρό νεαροί και σε λίγο του έφαγαν όλα τα χρήματα που
του έδωσε ο καλός πατέρας του. Στο τέλος, ρακένδυτος και πεινασμένος, κατάντησε
να εκλιπαρεί για να του επιτρέψουν να βόσκει χοίρους, μήπως και μπορέσει να
χορτάσει την πείνα του με τα χαρούπια που έτρωγαν οι χοίροι. Στο άθλιο αυτό
κατάντημά του, έψαξε μέσα του. Συνήλθε. «Ελθών εις εαυτόν». Εκεί στο βάθος του,
βρήκε ότι υπήρχε η θύμηση της αγάπης του πατέρα του. Φούντωσε η ελπίδα, ότι ο
πατέρας είναι τόσο καλός, που αν επέστρεφε δεν θα τον έδιωχνε. Ναι, θα πάω στον
καλό μου πατέρα, είπε. Μόλις σκέφτηκε τον πατέρα του, άρχισε να δουλεύει μέσα
του η ευλογημένη μετάνοια. Πόνεσε για το μεγάλο του σφάλμα. Ο πόνος αυτός έδωσε
φτερά στα πόδια του. Δεν άργησε να φτάσει απέναντι από το ευλογημένο πατρικό
του σπίτι. Σηκώνει το κεφάλι του και τί βλέπει; Τον πατέρα του με ανοιχτές
αγκάλες να έρχεται προς το μέρος του! Η μεγάλη συνάντηση! Ποιος ζωγράφος δεν θα
ήθελε να απαθανατίσει αυτήν την εικόνα! Το παραστρατημένο παιδί επιστρέφει στην
αγκαλιά του Μεγάλου – του καλού πατέρα. Ακούγεται το παιδί να ψελλίζει: «Πάτερ
ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου». Μη με δεχτείς σαν παιδί σου, δεν
είμαι άξιος να λέγομαι πλέον παιδί σου, δέξου με σαν έναν υπηρέτη σου». Ο
πατέρας όμως δεν ακούει τίποτε. Αρκεί που έχει σφιχταγκαλιάσει το παιδί του και
το φιλάει. Δίνει εντολή στους υπηρέτες: «Φέρτε την πρώτη του στολή και ντύστε
το. Ετοιμάστε γλέντι να γιορτάσουμε, γιατί το παιδί μου ήταν χαμένο και
βρέθηκε. Το παιδί μου ήταν νεκρό και να το, ζει!» Και όλοι μαζί γιόρτασαν με
τον καλύτερο τρόπο την επιστροφή του Ασώτου, του χαμένου παιδιού! Επειδή «Χαρά
γίνεται εν ουρανώ, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι».
Η
παραβολή που μόλις ακούσαμε αγαπητοί αδελφοί, μας λέει ότι για να φθάσουμε στην
αγιότητα συνεργάζονται δύο παράγοντες: Η αγάπη του Θεού Πατέρα και η δική μας
μετάνοια. Η βεβαιότητα ότι η αγάπη του πατέρα του ήταν αστείρευτη, έκανε το παραστρατημένο
παιδί να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο,
αγαπητοί, όλους μας αγαπάει ο Θεός. Ο ίδιος, μας διαβεβαίωσε ότι ήλθε στον
κόσμο για να σώσει όλους τους ανθρώπους και κυρίως τους αμαρτωλούς. Εκείνος
έψαξε και βρήκε τους τελώνες και τις πόρνες για να τους τραβήξει από το βούρκο της αμαρτίας και
να τους πάρει κοντά του˙ κι εμείς αμαρτωλοί είμαστε. Για μας έγινε άνθρωπος ο
Χριστός. Μας αγαπάει, όχι απλώς πολύ, αλλά μας αγαπάει θεϊκά, αφού αυτός είναι
αγάπη και θέλει «Πάντας ανθρώπους σωθήναι». Τι ζητάει όμως από μας ο Θεός για
να μας οδηγήσει στον στόχο μας, στην αγιότητα; Μήπως ζητάει να γίνουμε Άγγελοι;
Όχι. Ζητάει να μετανοήσουμε. Να του δώσουμε τις αμαρτίες μας για να τις
εξαλείψει. «Κύριε, όλοι κάτι σου έδωσαν όταν γεννήθηκες στη Βηθλεέμ. Εγώ δεν
έχω να σου δώσω τίποτε». Έλεγε ο άγιος Αμβρόσιος στην προσευχή του την ημέρα
των Χριστουγέννων και ακούει τη φωνή του Χριστού να του λέει: «Δεν ζητώ τίποτε
από εσένα. Δώσε μου αυτό που είναι κατάδικό σου, δώσε μου τις αμαρτίες σου, για
να τις εξαλείψω». Να μιμηθούμε τον Άσωτο. Όπως τον ακολουθήσαμε στον κατήφορο
της αμαρτίας, να τον ακολουθήσουμε και στο δρόμο της επιστροφής. Να συνέλθουμε.
Να αναλογιστούμε το αμαρτωλό παρελθόν μας και να προσπέσουμε στα πόδια του
καλού πατέρα μας, του Θεού, και να αναφωνήσουμε μετανοημένοι «Πάτερ ήμαρτον. Τότε
θα ανοίξουν οι ουρανοί για να μας υποδεχθούν. Τότε θα νιώσουμε τη ζεστασιά της
αγκαλιάς του Θεού. Από μας εξαρτάται αν θα ενεργοποιηθούν οι δύο προϋποθέσεις
που θα μας οδηγήσουν στην πραγμάτωση του
στόχου μας. Να δεχθούμε τη χάρη – την αγάπη του Θεού και να μετανοήσουμε για
τις αμαρτίες μας.
Αδελφοί,
τον προηγούμενο αιώνα έγινε το εξής γεγονός στην Ρωσία: Ένα παλικαράκι
συνελήφθη από το κομουνιστικό καθεστώς και οδηγείτο στην εξορία της Σιβηρίας
μαζί με άλλους κατάδικους. Στο δρόμο που πήγαιναν, μια ευσεβής χριστιανή
γυναίκα έτρεξε και έδωσε στον καθένα ένα μικρό βιβλιαράκι, την Καινή Διαθήκη.
Το παλικαράκι αυτό, δεν πίστευε στο Θεό. Πήρε την Καινή Διαθήκη για να μην
προσβάλλει τη γυναίκα. Την έβαλε στην τσέπη του και σχεδόν την ξέχασε.
Φθάνοντας στον τόπο της εξορίας συνέχισε να καπνίζει με την πίπα του καπνό,
όπως πρώτα. Μια μέρα θέλησε να καθαρίσει την πίπα του και μην έχοντας κάτι άλλο
να χρησιμοποιήσει, θυμήθηκε την Καινή Διαθήκη, που είχε στην τσέπη του και
έκοψε το πρώτο φύλλο της καθαρίζοντας με αυτό τα υπολείμματα του καπνού. Αυτό
γινόταν συνέχεια. Φύλλο με φύλλο κατέστρεψε όλο το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Στη
συνέχεια το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο και έφτασε και στο κατά Λουκάν. Την ημέρα που
θα έκοβε το ΙΕ’ κεφάλαιο, του δημιουργήθηκε η απορία να διαβάσει το φύλλο αυτό,
προτού να το χρησιμοποιήσει. Και διάβασε: « Ένας πατέρας είχε δύο γιους…»
κτλ. Διάβασε όλη την παραβολή του
ασώτου. Τον πήραν τα κλάματα και μονολογούσε: «Το ότι είμαι αμαρτωλός και
άσωτος το ήξερα, το ότι υπάρχει ένας τόσο καλός πατέρας δεν μου πέρασε από το
μυαλό». Αυτό έγινε αφορμή να μετανοήσει και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους
χριστιανούς λογοτέχνες. Αυτός είναι ο παγκοσμίως γνωστός Ντοστογιέφσκι που
μίλησε στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων με τα βιβλία του.
Αγαπητοί, ο Χριστός δεν μετράει τις
αμαρτίες μας. Περιμένει την μετάνοιά μας. Το να μην αμαρτήσεις καθόλου είναι
γνώρισμα των Αγγέλων. Το να παραμένεις στην αμαρτία αμετανόητος είναι
διαβολικό. Το να μετανοείς για τις αμαρτίες σου είναι γνώρισμα των Αγίων.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου