ΚΥΡΙΑΚΗ 24/03/2024

 

Κυριακή της Ορθοδοξίας        24/03/2024

 

Η σημερινή ημέρα ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Σαν σήμερα το 787μ.Χ. οι Άγιοι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, καταδίκασαν όλες τις κακοδοξίες, όλες τις αιρέσεις, που δίδασκαν λανθασμένες διδασκαλίες για το πρόσωπο του Χριστού και κυρίως για το ότι αληθινά έγινε άνθρωπος. Οι Άγιοι Πατέρες καθιέρωσαν τις ορθές διδασκαλίες για το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό. Απεφάνθησαν ότι ο Ιησούς Χριστός μπορεί και πρέπει να εικονίζεται ως άνθρωπος, αφού πήρε από την Παναγία Παρθένο ολόκληρη την ανθρωπινή φύση. Δεν εικονίζεται ως Θεός, εικονίζεται ως άνθρωπος. Αυτό είναι μια τρανότατη ομολογία ότι ο Χριστός γενόμενος άνθρωπος, πήρε πάνω του όλους τους ανθρώπους για να τους σώσει. Αν απαγορεύεται να εικονίζεται ως άνθρωπος, τότε δεν πιστεύουμε στην ανθρωπότητά Του και επομένως δεν μπορούμε να ενωθούμε μαζί Του και άρα δεν θα σωθούμε. Μόνο η ένωση μας με το ανθρώπινο -αναστημένο- σώμα του Χριστού, εξασφαλίζει τη σωτηρία μας. Με την Ανάληψή Του μας ανεβάζει στους ουρανούς, μας καθιστά πολίτες της Βασιλείας Του. Μας θεώνει. Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της ενανθρωπήσεως του Χριστού. Εικονίζοντάς Τον λοιπόν ως άνθρωπο, και προσκυνώντας την εικόνα Του, ομολογούμε την πίστη μας σ’ Αυτόν ως Θεάνθρωπο. Όταν προσκυνούμε τις εικόνες, δεν προσκυνούμε το ξύλο και τα χρώματα. Η προσκύνησή μας ανάγεται στο εικονιζόμενο πρόσωπο, γράφει ο Μέγας Βασίλειος, και αυτό μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Μετά θα λατρεύουμε και θα προσκυνούμε τον Χριστό, πρόσωπο προς πρόσωπο. Όταν φιλάς τη φωτογραφία του παιδιού σου που λείπει, δεν φιλάς το χαρτί, φιλάς νοητά το παιδί σου. Απόδειξη, το ότι όταν έλθει το παιδί σου, φιλάς το παιδί σου και όχι τη φωτογραφία του.

Πολλοί χριστιανοί, εκείνη την εποχή, φοβούμενοι μην πέσουν στην ειδωλολατρία, καταπολέμησαν με πάθος αυτούς που προσκυνούσαν τις εικόνες. Τις πετούσαν στη θάλασσα. Χρειάστηκαν αγώνες 200 χρόνων για να επικρατήσει η ορθή διδασκαλία των Αγίων Πατέρων περί των εικόνων. Αυτοί που υπερασπιζόντουσαν την προσκύνηση των αγίων εικόνων, δεν υπερασπιζόντουσαν τα ξύλα και τα χρώματα, αλλά την δογματική διδασκαλία περί της ενανθρωπήσεως του Χριστού.

Σήμερα όμως δεν γιορτάζουμε μόνο την αναστήλωση των αγίων εικόνων, υπερασπιζόμαστε και όλα τα δόγματα, όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας, που κάθε φορά απαγγέλουμε με το σύμβολο της πίστεως μας, με το ΄΄Πιστεύω΄΄. Πάντοτε, όπως και σήμερα, ο διάβολος προσπαθεί να νοθεύσει την αληθινή διδασκαλία περί του Θεού, για να γκρεμίζει έτσι τις ψυχές των ανθρώπων στην απώλεια. Κατά καιρούς φύτρωναν οι διάφοροι Αιρετικοί, εγωιστές και πεισματάρηδες, οι οποίοι διέδιδαν δικές τους διδασκαλίες και παρέσυραν μαζί τους στην απώλεια, χιλιάδες χριστιανούς, που δεν ήταν καλά στηριγμένοι στην πίστη. Μαζεύονταν τότε οι Άγιοι Πατέρες, έκαναν τις Οικουμενικές Συνόδους και καθόριζαν επακριβώς την ορθή πίστη, την Ορθοδοξία. Και πάλι φύτρωνε κάποιος κακόδοξος αιρετικός και αναστάτωνε την Εκκλησία. Αυτό φαίνεται ότι θα γίνεται μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως, έχει οριοθετήσει όλη της την διδασκαλία περί της ορθής πίστεως και δεν δικαιολογείται πλέον κανείς να παρασύρεται από τη μία ή την άλλη αίρεση. Για να μην παρασύρεται κανείς χρειάζονται τα εξής:

1^ον Να γνωρίζει καλά την διδασκαλία της Εκκλησίας στα βασικά της σημεία. Για την Αγία Τριάδα. Για τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Για την Παναγία. Για τη Θεία Κοινωνία. Για τους Αγίους. Για την ψυχή και την αθανασία της. Για τη Δευτέρα Παρουσία. Για την αιώνια βασιλεία του Θεού. Και γενικά, όλες τις αλήθειες που βρίσκονται στην Αγία Γραφή και στην Ιερά παράδοση για τον Δημιουργό, τα δημιουργήματα και το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Και 2^ον  Όχι μόνο να γνωρίζει, αλλά και να ζει σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Οδηγός στη ζωή του να είναι το Ευαγγέλιο και οι βίοι των αγίων που εφήρμοσαν το Ευαγγέλιο στη ζωή τους.

Το κυριότερο απ’ όλα είναι να έχει συνεχή επικοινωνία με τον Χριστό δια της προσευχής. Ο χριστιανός αναφέρεται συνεχώς στον Χριστό και για τα ευχάριστα γεγονότα της ζωής του και για τα δυσάρεστα. Και για τα εύκολα και για τα δύσκολα. Για τα μικρά αλλά και για τα μεγάλα. Στο κέντρο της ζωής του χριστιανού είναι ο Χριστός. Είναι όπως λέμε «Χριστοκεντρικός». Η χριστιανική ζωή δεν διδάσκεται τόσο, όσο βιώνεται. Ο χριστιανός αποκτάει εμπειρία στη σχέση του με τον Χριστό. Όπως ο Απόστολος Παύλος, φτάνει στο σημείο να λέει ότι ο Χριστός ζει μέσα μου και εγώ μέσα στο Χριστό. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός.» Ο καθένας ζει και βιώνει την προσωπική του σχέση με τον Χριστό, με έναν τρόπο που είναι αποκλειστικά δικός του! Όπως μας περιγράφει σήμερα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Απόστολος Ανδρέας βρήκε τον Χριστό με το δικό του τον τρόπο και ο φίλος του ο Φίλιππος πάλι, εντελώς με τον δικό του τρόπο. Στον ένα έκανε θαύμα ο Χριστός για να γνωριστούνε, στον άλλον δεν χρειάστηκε θαύμα. Μόνο που Τον είδε και Τον άκουσε, πίστεψε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμενε, ο Σωτήρας του κόσμου. Όσοι είναι οι χριστιανοί, τόσοι είναι και οι τρόποι συνάντησης με το Χριστό!

Όλη αυτή η διαδικασία της συνάντησης με τον Χριστό και της βιωματικής σχέσης του πιστού με τον Χριστό, πρέπει να γίνεται μέσα στα μυστήρια και τη ζωή της Εκκλησίας, γιατί αλλιώς καραδοκεί ο διάβολος και πολύ γρήγορα μπορεί να μας ρίξει στην αγκαλιά κάποιας αίρεσης. Οι Πατέρες της Εκκλησίας με τη ζωή τους και τη διδασκαλία τους, μας προφυλάσσουν να μη βρεθούμε έξω από τη μάντρα και μας κατασπαράξει κάποιος λύκος.

Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και σήμερα πάμπολλες αιρέσεις προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την αληθινή πίστη και να αποπροσανατολίσουν τους χριστιανούς. Οι Ιεχωβάδες, οι Πεντηκοστιανοί, οι Παπικοί και πολλές άλλες αιρέσεις ζουν και βασιλεύουν στην Ορθόδοξη πατρίδα μας. Εκμεταλλεύονται το ότι οι ορθόδοξοι δεν ενδιαφέρονται πολύ για την ορθή πίστη τους και διεισδύουν στο ορθόδοξο ποίμνιο, αρπάζοντας όποιον βρουν χλιαρό και αδιάφορο. Και είναι πολύ σοβαρό αυτό το ατόπημα. Το να είσαι αμαρτωλός, κλέφτης, φονιάς, πόρνος ανήθικος, υπάρχει ελπίδα να μετανοήσεις και να σωθείς. Εάν πέσεις όμως στα δίχτυα κάποιας αιρέσεως, δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Βγαίνεις έξω από το κοπάδι, το ποίμνιο της Εκκλησίας και σε κατασπαράζει ο λύκος, ο διάβολος.

Η σημερινή ημέρας της Ορθοδοξίας λοιπόν, μας τονίζει ότι πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα στην πίστη μας. Προσηλωμένοι αδιάλειπτα στο Χριστό. Με τη θερμή προσευχή. Με τον τακτικό εκκλησιασμό μας. Με τη συνεχή Θεία Κοινωνία. Όχι μόνο να γνωρίζουμε αλλά και να βιώνουμε την Ορθοδοξία μας!