ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21/04/2024

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ                                      21/04/2024

 

«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»

 

Αυτές τις τελευταίες Κυριακές αγαπητοί αδελφοί, τα Ευαγγελικά αναγνώσματα μας έδωσαν την αφορμή να αναφερθούμε στο θέμα της προσευχής. Μας δίδαξε ο Χριστός ότι ο διάλογός μας με τον Θεό θα είναι καρποφόρος, εάν έχουμε στην καρδιά μας βαθειά πίστη, εάν έχουμε ταπείνωση, εάν επιμένουμε στη συνομιλία μας αυτήν.

Τη Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, μας δίδαξε ότι κατά την ώρα της προσευχής μας, χρειάζεται να προσηλώνουμε το μυαλό μας στις αμαρτίες  μας και να ζητάμε να μας σπλαχνιστεί ο Θεός και να μας συγχωρήσει, όπως έγινε και με τον Τελώνη.

Στο Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής στρέφει την προσοχή μας ο Κύριος στο τί να ζητάμε από τον Θεό. Όσο και αν μας φαίνεται παράξενο, πολλές φορές δεν ξέρουμε τί ακριβώς ζητάμε. Εξάλλου αυτό το ζητάει κάθε μέρα ο ιερέας την ώρα που διαβάζεται ο Εξάψαλμος λέγοντας στο Χριστό: Φώτισε μας Κύριε και δίδαξέ μας εσύ τί να ζητάμε στη προσευχή μας, γιατί εμείς δεν γνωρίζουμε, «Οὐκ οἴδαμεν τί αἰτεῖσθαι». Αυτό δεν πρέπει να το βλέπουμε προσβλητικό. Είναι ανθρώπινο. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε ποιό είναι το πραγματικό συμφέρον μας. Καλά – καλά δεν γνωρίζουμε τί μας χρειάζεται. Αφού δεν γνωρίζουμε τί θα μας συμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο.

Το να μη γνωρίζουμε τί να ζητάμε είναι φυσικό και ανθρώπινο, το να ζητάμε όμως από το Θεό να μας δώσει πράγματα αμαρτωλά, το να ζητάμε να μας δώσει δόξες και τιμές σ’ αυτή τη ζωή. Το να ζητάμε να μας δώσει πράγματα που θα μας κάνουν να αισθανόμαστε ανώτεροι από τους άλλους. Να μας δώσει θέσεις, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε για να επιβληθούμε και να κατεξουσιάσουμε τους συνανθρώπους μας, αυτό σημαίνει ότι σκεπτόμαστε καθαρά κοσμικά και καθόλου χριστιανικά. Αυτό σημαίνει ότι φωλιάζει μέσα μας πολύς εγωισμός. 

To ακόμη χειρότερο είναι, ότι πολλοί άνθρωποι, ζητάνε στην προσευχή τους από τον Θεό, να τους βοηθήσει να κάνουν κακό στον συνάνθρωπό τους. Να κερδίσουν εκείνοι μια άδικη δίκη για να μπει στη φυλακή ο αθώος γείτονάς τους, κάνουν λειτουργία για να κερδίσουν το οικόπεδο ενώ ξέρουν καλά ότι δεν είναι δικό τους. Παρακαλούν να τους βοηθήσει ο Θεός να αποκτήσουν χρήματα και περιουσίες με παράνομο και αντιχριστιανικό τρόπο. Δυστυχώς, ζητάμε πολλές φορές από τον Θεό πράγματα τα οποία γνωρίζουμε καλά, ότι δεν συμφωνούν με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Πολλές φορές δεν συμφωνούν ούτε με την απλή ανθρώπινη λογική.

 

 

Κάτι τέτοιο μας περιγράφει σήμερα ο Ευαγγελιστής Μάρκος. Δύο μαθητές, τα αδέλφια Ιάκωβος και Ιωάννης, πλησιάζουν ιδιαιτέρως τον Χριστό και του ζητάνε τί; «Κύριε θέλουμε να μας κάνεις αυτό που θα σου ζητήσουμε: Τώρα που θα καθίσεις στο βασιλικό σου θρόνο, να βάλεις εμάς τους δυο κοντά σου. Τον ένα στα δεξιά σου και τον άλλο στα αριστερά σου».Και πότε έκαναν αυτό το αίτημα τα δυο αδέλφια ;

Όταν ο Χριστός τους έλεγε ότι πλησιάζει ο καιρός, που θα  με συλλάβουν, θα με βασανίσουν και θα με σταυρώσουν, αλλά την τρίτη ημέρα θα αναστηθώ. Φαίνεται όμως ότι και οι άλλοι μαθητές είχαν στο μυαλό τους να το ζητήσουν, γιατί στη συνέχεια αναφέρει το Ευαγγέλιο ότι βαρυγκώμησαν εναντίον των συμμαθητών τους, προφανώς γιατί πρόλαβαν εκείνοι πρώτοι να ζητήσουν αυτό που εκείνοι επιθυμούσαν διακαώς.

Πόσα συμπεράσματα δεν μπορεί να βγάλει κανείς από το δυσάρεστο αυτό γεγονός αγαπητοί αδελφοί; Ο Χριστός πορευόταν προς τον Γολγοθά και εκείνοι είχαν το μυαλό τους στις θέσεις και τα αξιώματα! Η στάση αυτή των μαθητών δείχνει καθαρά, πόσο παχυλή ιδέα είχαν για τον διδάσκαλό τους. Είχαν μπροστά τους τον Θεό που έλαβε ανθρώπινη μορφή και εκείνοι νόμιζαν πως τρία χρόνια έκαναν παρέα με εκείνον που προοριζόταν να γίνει κοσμικός άρχοντας. Ο Χριστός τους μιλούσε για σταυρικό θάνατο και εκείνοι Τον φαντάζονταν καθισμένο σε βασιλικό θρόνο. Αυτήν την ιδέα είχαν και τα πλήθη του λαού για τον Χριστό. Υπόδουλοι στους Ρωμαίους πολλά χρόνια, πίστεψαν ότι ήλθε εκείνος που θα τους ελευθέρωνε και θα εγκαθίδρυε την παγκόσμια βασιλεία των Εβραίων. Βέβαια ο κόσμος δεν είχε και τόσο μεγάλη ευθύνη. Οι μαθητές όμως είχαν δει πράγματα στον Χριστό υπεράνθρωπα. Ζήσανε τη Μεταμόρφωση. Ακούσανε επανειλημμένα για την εκ νεκρών ανάσταση. Τουλάχιστον τα δυο αδέλφια, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης που ανήκαν στον στενό κύκλο των συνεργατών του Χριστού, δεν έπρεπε να πέσουν σε τέτοιο ατόπημα. Ποιός ξέρει όμως το σχέδιο του Θεού; Ποιός γνωρίζει γιατί «οι οφθαλμοί αυτών εκρατούντο του μη επιγνώναι Αυτόν;»

Όπως και να έχει όμως το πράγμα, το αίτημα των αδελφών ήταν εκτός χρόνου και τόπου. Και όμως ο Χριστός  δεν τους αποπαίρνει. Μόνο τους λέει με αγάπη «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε» παιδιά μου δεν ξέρετε τι ζητάτε! Αυτά που θα υποφέρω εγώ μπορείτε να τα υποφέρετε και σεις; Μπορούμε. Απαντάνε άσκεφτα οι μαθητές. Καλά λέει ο Χριστός. Το ποτήριο των θλίψεων και των πόνων που θα υποφέρω εγώ, θα το πιείτε και εσείς. Όλη σας η ζωή θα είναι ένα δύσκολο μαρτύριο, αλλά με τη βοήθειά μου θα το υποφέρετε. Το να καθίσετε όμως δεξιά και αριστερά μου αυτό θα κανονιστεί από τον Θεό Πατέρα μου κατά τη Δευτέρα Παρουσία, που εκεί θα ζυγισθεί η συμπεριφορά όλων των ανθρώπων και ανάλογα θα τακτοποιηθεί ο καθένας. Μην έχετε δα και την εντύπωση ότι τότε θα είστε οι καλύτεροι όλων των ανθρώπων και ότι θα σας ανήκουν οπωσδήποτε οι πρώτες θέσεις! Εξάλλου, συνέχισε ο Χριστός, στην κοσμική ζωή καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις αυτοί που κατεξουσιάζουν τους ανθρώπους. Σε εσάς όμως τους μαθητές μου, τους Χριστιανούς, τις πρώτες θέσεις τις καταλαμβάνουν οι ταπεινοί, αυτοί που θυσιάζουν τον εαυτό τους για την εξυπηρέτηση των άλλων. Μάθετε ακόμη ότι εγώ δεν ήλθα στον κόσμο για να με διακονούν και να με υπηρετούν οι άνθρωποι, αλλά για να υπηρετώ εγώ τους ανθρώπους. «Και γάρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι».

Είπαμε προηγουμένως αγαπητοί αδελφοί, ότι οι δύο μαθητές έδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι ήταν εκτός χρόνου και τόπου. Έτσι δόθηκε σε όλους μας να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τα ξέρουμε όλα. Άλλα πράγματα είναι στο δικό μας το μυαλό και άλλα πράγματα συνιστούν το σχέδιο του Θεού. Και σε μας λοιπόν απευθύνονται τα λόγια του Χριστού. «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Ούτε και μείς δεν γνωρίζουμε τίποτα από το σχέδιο του Θεού. Και μείς δεν γνωρίζουμε τελικά ποιο είναι το αληθινό συμφέρον μας. Γι’ αυτό όταν απευθυνόμαστε στο Θεό, ας μη του ζητάμε συγκεκριμένα πράγματα. Εάν ζητάμε κάτι που έχουμε ανάγκη, να το ζητάμε μόνο για να θερμαίνεται η καρδιά μας στην προσευχή. Στο τέλος να του λέμε: «Γενηθήτω το θέλημά σου». Εγώ δεν ξέρω Κύριε ποιο είναι το συμφέρον μου. Εσύ ξέρεις. Εσύ που με αγαπάς, θα μου δώσεις αυτό που μου χρειάζεται. Όπως ο καλός γονιός θέλει το καλό του παιδιού του, έτσι και συ Θεέ μου θέλεις το καλό το δικό μου, που θεωρώ τον εαυτό μου, όχι απλώς δημιούργημά σου, αλλά παιδί σου. Δεν είναι δυνατόν να φανταστώ ότι εγώ θα ζητήσω κάτι καλύτερο απ’ αυτό που έχεις αποφασίσει να μου δώσεις εσύ.

          Εάν ζητάμε επίμονα κάτι από το Θεό αδελφοί, είναι σαν του υποδεικνύουμε. Δεν είναι μεγάλη προσβολή να υποδεικνύουμε στο Θεό τί θα μας δώσει; Ας αφήσουμε καλύτερα ανοικτή την καρδιά μας για να δεχτεί αυτό που θα της δώσει ο Θεός. Και να είμαστε βέβαιοι ότι αυτό είναι εκείνο που μας χρειάζεται. Εάν στην προσευχή μας υποδεικνύουμε στον Θεό τί θέλουμε να μας δώσει, τότε θα ακούσουμε κάποια στιγμή την φωνή του Χριστού να λέει  σε μας:

«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε».

 

 

Αμήν.