ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 07/04/2024

ΚΥΡΙΑΚΗ   Γ’  ΝΗΣΤΕΙΩΝ       07-04-2024

«Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»

 

          Όλοι μας, αγαπητοί αδελφοί, θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί. Όλοι επιθυμούμε να ακολουθούμε στη ζωή μας τον Χριστό και να εφαρμόζουμε τις εντολές του Ευαγγελίου Tου και Tον παρακαλούμε θερμά να μας βοηθάει για να πραγματοποιούμε τον πόθο μας αυτό .

Σήμερα η εκκλησία, έβαλε στο μέσον του ναού τον Σταυρό του Χριστού και μας καλεί να τον προσκυνήσουμε. Με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που όρισε να διαβάζεται, μας λέει ότι για να επιτύχετε το στόχο σας να ακολουθείτε στη ζωή σας τον Χριστό, χρειάζεται να έχετε κάποιες προϋποθέσεις. Δύο από αυτές είναι, πρώτον, να αποκτήσετε μεγάλη ταπείνωση. Να έχετε τόσο μικρή ιδέα για τον εαυτό σας, που να φτάσετε στο σημείο να τον απαρνηθείτε. Όποιος θέλει να είναι μαθητής μου λέει ο Χριστός, ας διακόψει κάθε φιλία και σχέση με τον διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του. « Ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν». Δεύτερη προϋπόθεση είναι να πάρετε την σταθερή απόφαση να σηκώσετε τον σταυρό σας, δηλαδή να υποστείτε για μένα, κάθε θλίψη και δοκιμασία. «Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»

Επειδή αγαπητοί αδελφοί είναι κάπως δύσκολο να κατανοήσουμε αυτά τα λόγια του Χριστού, θα καταφύγουμε στην Καινή Διαθήκη για να δούμε πώς κατάφεραν οι Απόστολοι και κυρίως ο Απόστολος Παύλος, να σηκώσουν στον σταυρό των θλίψεων και των δυσκολιών που αντιμετώπισαν στη ζωή τους. Το ότι οι χριστιανοί θα αντιμετωπίσουν θλίψεις και δυσκολίες στη ζωή τους αυτό είναι βέβαιο γιατί μας το προείπε ο Χριστός. Είπεν ο Κύριος:  «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Αφού οι άνθρωποι της αμαρτίας καταδίωξαν εμένα, είναι επόμενο να καταδιώξουν και να δυσκολέψουν κι εσάς που είσθε μαθητές μου. Το είπε ακόμη πιο καθαρά στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε».

Ο Απόστολος των εθνών, γράφοντας προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, δείχνει πόσο αληθινή ήταν αυτή η προφητεία του Χριστού. « Θλιβόμαστε σε κάθε τόπο και περίσταση» λέει. Πολλές φορές είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, που βρισκόμαστε σε «απορία», δεν ξέρουμε δηλαδή τί να κάνουμε από τα μεγάλα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά μας. Όπου κι αν βρεθούμε μας καταδιώκουν οι άνθρωποι. Οι εβραίοι μας καταδιώκουν, γιατί μας θεωρούν βλάσφημους, αφού δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας. Οι ειδωλολάτρες, γιατί αδυνατούν να πιστέψουν στην ανάσταση των νεκρών. Οι εξουσιάζοντες Ρωμαίοι μας καταδιώκουν, γιατί θέλουν να λατρεύουμε και να προσκυνούμε τον Καίσαρα σαν θεό ! Όλοι μας καταδιώκουν. Κάθε μέρα ζούμε με την εντύπωση ότι είναι η τελευταία μέρα της ζωής μας, αφού ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουμε να μας σκοτώσουν. «ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν.»

Στη δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή διαβάζουμε: «Εμείς οι απόστολοι με υπομονή υποφέρουμε θλίψεις, δοκιμασίες, δαρμούς , φυλακίσεις, καταδιώξεις, κόπους, αϋπνίες, στερήσεις φαγητού.» Στην ίδια επιστολή, υπερασπιζόμενος το αποστολικό του αξίωμα αναφέρει αυτά που υπέφερε στο ιεραποστολικό του έργο: «Υπέφερα κτυπήματα υπερβολικά, φυλακίσεις, κινδύνους θανάτου πολλές φορές. Από τους Ιουδαίους πέντε φορές μαστιγώθηκα με «τεσσαράκοντα παρά μίαν» μαστιγώσεις. Τρείς φορές ραβδίστηκα. Μια φορά λιθοβολήθηκα. Τρείς φορές ναυάγησα. Ένα ημερονύκτιο πάλευα στο πέλαγος. Οδοιπορίες με κινδύνους από ποταμούς. Με κινδύνους από ληστές. Με κινδύνους από το γένος μου. Με κινδύνους από τους εθνικούς. Με κινδύνους στην πόλη, στην ερημιά, στη θάλασσα. Με κινδύνους ακόμη και από δικούς μας ψευδαδελφούς.»

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά αγαπητοί αδελφοί; Για να περιγράψουμε το βάρος του σταυρού που σήκωσαν οι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι του Θεού και να γνωρίσουμε ότι αν σηκώνουμε εμείς ένα σταυρό, υπάρχουν άλλοι και μάλιστα Άγιοι, οι οποίοι σήκωσαν πολύ βαρύτερο σταυρό από μας.

Και ποιος είναι ο σταυρός που καλούμαστε να σηκώσουμε εμείς; Ποιες είναι οι θλίψεις και οι δυσκολίες που συνθέτουν τον δικό μας σταυρό; Θλίψη είναι η αρρώστια που σε έχει καθηλωμένο στο κρεβάτι και σε βασανίζει. Θλίψη είναι η αρρώστια του παιδιού σου και των αγαπημένων σου προσώπων. Σταυρός είναι η φτώχια και η αδυναμία σου να συντηρήσεις την οικογένειά σου. Σταυρός βαρύς είναι οι προσβολές που σου προξενούν οι άλλοι άνθρωποι. Σταυρός και δοκιμασία είναι να χάσεις την περιουσία σου, τα υπάρχοντά σου. Σταυρός δυσβάσταχτος, είναι ο θάνατος αγαπημένων προσώπων σου. Θλίψεις σου προξενούν οι άνθρωποι, όταν σε περιφρονούν και δεν σε αγαπούν. Χίλιες δυο δυσάρεστες περιστάσεις μπορούν να γεμίσουν την καρδιά σου με πόνο και λύπη. Όλα αυτά και άλλα πολλά, είναι εκείνα που μπορούν να ονομαστούν και να είναι ο σταυρός που καλούμαστε να σηκώσουμε με θάρρος, με πίστη και με εμπιστοσύνη στη βοήθεια του Θεού. Ο καθένας σηκώνει το δικό του σταυρό. Άλλος βαρύτερο και άλλος ελαφρύτερο. Ο ένας είναι ξύλινος, ο άλλος σιδερένιος , ο άλλος μαρμάρινος.

          Αλλά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία να γνωρίσουμε τους σταυρούς που σήκωσαν οι άλλοι. Αξία μεγάλη έχει το να μάθουμε πώς σήκωσαν τον σταυρό τους! Από πού αντλούσαν δύναμη, για να φέρουν στους ώμους τους τόσο μεγάλο βάρος. Θα ανατρέξουμε και πάλι στην Αγία Γραφή για να βρούμε απάντηση στο ερώτημά μας. Να ακούσουμε κατ΄ αρχήν την παρηγορητική υπόσχεση του Χριστού που βρίσκεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: « Εφόσον είστε μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη. Αλλά έχετε θάρρος. Εγώ νίκησα τον κόσμο και με την νίκη μου αυτή εξασφάλισα και για σας τον θρίαμβο και την δόξα» (Ιωάν. 16,33). Να δούμε τί λένε και οι Απόστολοι για το θέμα αυτό. Στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή διαβάζουμε: «Μπορεί από τις θλίψεις και τις δυσκολίες να φθείρεται το σώμα μας, το πνεύμα μας όμως ανανεώνεται». Και συμπληρώνει ο Απόστολος: «Οι θλίψεις γρήγορα περνούν και γι’ αυτό είναι ελαφρές. Οι δυσκολίες μας ετοιμάζουν σε μεγάλο βαθμό αιώνια δόξα». Σε άλλο σημείο διαβάζουμε το εκπληκτικό: « Ο Χριστός κάθε φορά θεραπεύει με τις δυσκολίες και τα δυσάρεστα. Αυτή η Θεία επέμβαση, μας οδηγεί στο να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό». Δηλαδή οι Απόστολοι έβλεπαν τις θλίψεις της ζωής σαν αφορμή να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν τον Θεό, αφού Αυτός γρήγορα θα τους έπαιρνε τις θλίψεις και τις δυσκολίες κάνοντας τον σταυρό τους ελαφρύτερο. Τι φωτεινό παράδειγμα! Να εκμεταλλεύεσαι τις δυσκολίες της ζωής, για να δοξάσεις και να ευχαριστήσεις τον Θεό! Να νιώθεις το χέρι του Θεού να σε βοηθάει, να σηκώσεις τον σταυρό σου με υπομονή και να μη λείπει από το στόμα σου και από την καρδιά σου το «Δόξα τω Θεώ». Μας συμβουλεύει ο Απόστολος των Εθνών: «Να προσηλώνουμε το βλέμμα μας στα αιώνια, σ’αυτά που δεν φαίνονται και αισθανόμαστε τις θλίψεις μας να γίνονται ελαφρότερες». Και συνεχίζει να μας δίνει θάρρος στον αγώνα μας λέγοντας: «Ποιος θα μπορέσει να μας χωρίσει από τον Χριστό που τόσο μας αγαπάει. Θλίψη ή στενοχώρια, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότητα, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα». Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να μειώσει την αγάπη του Χριστού προς εμάς. Η αίσθηση ότι ο Χριστός μάς αγαπάει υπερβολικά, κάνει τον σταυρό μας ελαφρύτερο. Κάθε φορά που ο Θεός βάζει πλάτη για να γίνει ο σταυρός μας ελαφρύτερος, το εκλαμβάνουμε ως ευεργεσία και γι’ αυτό Τον ευχαριστούμε .

«Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων και των δυσκολιών μας αγαπητοί αδελφοί και ακολουθούμε τον Χριστόν. Το βλέμμα μας το έχουμε στραμμένο στα αιώνια και όχι στα πρόσκαιρα. Στα μη βλεπόμενα και όχι στα βλεπόμενα. Το τέρμα αυτής της διαδρομής είναι η ανάσταση και η Βασιλεία του Θεού. Ακούσαμε τον Απόστολο να μας λέει ότι εάν έχουμε το βλέμμα στραμμένο σε εκείνα που δεν φαίνονται, οι δυσκολίες και το βάρος των θλίψεων, είναι ελαφρύτερα. Και ο Χριστός διαβεβαιώνει: «Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν».

          Με τη βοήθεια του Χριστού γίνονται όλα, γιατί Εκείνος είπε: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».

          Εάν αδερφέ σε γονατίζει το βάρος του σταυρού σου, σήκωσε το βλέμμα ψηλά, και θα νιώσεις το χέρι του Χριστού να σηκώνει Εκείνος τον σταυρό σου. Μη ξεχάσεις ποτέ να του πεις από τα βάθη της καρδιάς σου: «Σ΄ευχαριστώ Κύριε».

Αμήν.